Was het voorheen helemaal met je eens. Maaaaaar, het ligt er gewoon helemaal aan waar de interesses van jekind liggen. Hier is zoon ook enorm geinteresseerd in kleuren en cijfers. Wj gaan met hem mee hierin. Als hij eerder riep dat zijn beker blauw was en hij was toch echt rose, dan zeiden we da gewoon. Hetzelfde met cijfers en nu ook met letters. As hij volledig overtuigd is dat de P de A is, zeggen we dat het een P is. Zonder te pushen, zonder zelf er over te beginnen. Gewoon meegaan met je kind. Ds ja idd, laat je kind het ritme aangeven. Maar ik denk dat dat ij de meesten hier ook gebeurd is maar hebben de kindjes hier gewoon veel interesse in cijfers en kleuren. Wat dus niet wil zeggen dat we ze geen kind meer laten zijn
mijn zoon 6jr kan tellen van 0 tot 10 daarna geeft hij de verkeerde volgorde op. kleuren herkent hij nu net een 3 a 4 mnd.
Mee beginnen vanaf 4 jaar herken ik dan weer niet. Bij ons hebben ze op kdv zelfs vaak een cijfer-thema op de peutergroep. Dan staat een dag bijv in teken van cijfer 5. Of leren ze terugtellen van 5 naar 0 op hun vingers. mijn zoon heeft een grote liefde voor alles wat met ruimtelijk inzicht te maken heeft. Hij kon met 2,5 de meeste kleuren, en voor zn 3de verjaardag herkende hij de losse cijfers ( dus 15 als 1 en 5). In de tijd ook de basisvormen. Dat is puur zn interesse, want cijfers, kleuren en vormen zie je overal. Zijn zussen hebben dat ook overgenomen.
Tja ik weet er ook niet alles van Maar dat vertelde een kleuterjuf mij. Dat een kind het dan pas hoeft te leren. Dat ze er op een kdv al mee beginnen wil dus niet zeggen dat het dan al nodig is toch? Onze dochter gaat bijvoorbeeld niet naar het kdv. Dus daar zal ze het tellen niet van mee krijgen. Wel gaat ze binnenkort naar de psz. Maar geen idee of ze daar iets met cijfers doen eigenlijk. Ik push mijn kind trouwens ook niet. Maar inderdaad cijfers zie je overal (klok in boeken op tv op straat etc... er staat zelfs een 5 op haar luier haha) En ik moet per se de treden van de trap tellen als ze naar boven loopt. Nu doe ik niet alles wat mijn kind wil, maar hier zie ik geen kwaad in. Ach wat er al eerder gezegd is. Elk kind is gewoon anders. Die van mij praat weer amper terwijl een leeftijdsgenootje alles na kan zeggen zo wat. Echt hele zinnen. Nou die van mij zegt nu wel redelijk wat losse woordjes en 2 woord zinnen zoals doei papa ofzo, maar echt nog geen hele zinnen. Maar ja dat leeftijdsgenootje heeft weer totaal geen interesse in puzzelen of cijfers of kleuren.
ik heb begrepen dat kleine kinderen zich in fases ontwikkelen en eerst in dingen waar interesse ligt. mijn zoontje is ook geen ster in praten. Hij is nu 3,5 en heeft een grote woordenschat, maar is slordig met zinnen. Hij praat teveel in ' telegramstijl', dus puur de noodzakelijke woorden in een zin. Daar werken we nu aan. Hij heeft veel meer interesse en dingen rondom ruintelijk inzicht: cijfers, letters, kleuren, vormen, puzzels, memorie enz. En is verder een klim- en klauteraap.
Charlene vrij snel, toen ze 2,5 was kon ze tot 10 tellen. kleuren benoemen was ze ook heel snel in. nu is ze net 3 geworden en ze kan nu ook een tijdje tot 20 tellen
Ja je bent dan meegegaan in t tempo en in de interesse van je kind.je kind geeft aan.je kan natuurlijk aanbieden en aanmoedigen en dan pikt je kind eruit waar hij in geïnteresseerd is en aan toe is om te leren.dat is per kind verschillend! Is heel erg de montessori visie haha! daar ben ik zelf mee opgegroeid en vind het nog steeds een mooie benadering.neemt niet weg dat je je kind wel de mogelijkheden moet geven.verder bepaalt t kind zelf wat en wanneer.en ik corrigeer ook hoor en als m'n zoontje zegt 1,2,5,7,8 dan zeg ik het opnieuw in goede volgorde.tuurlijk! Maar ik heb soms het idee dat de omgeving (kdv, peuterschool, cb, wie danook) zo snel veel van onze kinderen wil!
Eva was heel snel met de kleuren en cijfers, rond een jaar of 2 kon ze tot 10 tellen en kende alle kleuren. Lisa kan het volgens mij wel, maar is helemaal niet geconcentreerd, als ze telt telt ze ongeveer zo: 1, 2, 5, 6, 12, 17, 20, 23! In rollenspellen is ze dan weer wel al heel goed, kan zich helemaal inleven. Ik denk dat hier het hebben van een grote zus, met wie ze erg graag en bijna continue speelt, een grote rol speelt. Ik denk dat het helemaal goed komt als ze naar school gaat
Onze dochter is wat dat betreft heel snel. Ze kon ook al vroeg praten en met anderhalf kon ze al veelvoorkomende kleuren benoemen. Met twee jaar tellen tot tien en met 2,5 alle cijfers en sommige letters benoemen. De interesse is wat weggezakt. De meeste letters herkent ze niet meer, cijfers nog wel. Tellen tot twintig doet ze vanaf 3,5. Het is inderdaad net waar de interesse ligt. Ze is nu veel aan het tekenen en 'schrijven'. Dat gaat heel goed. Maar vraag ze niet een puzzel te leggen, want dat kan ze echt niet. Ze is nu bijna vier.
Cijfers en kleuren heb ik niet veel aan gedaan. Dat ging min of meer vanzelf. Je hebt t er over en ze onthoudt t, vindt t leuk en gaat t gebruiken. Maar letters/woordjes en ook tellen in engels en frans heb ik wel zelf wat mee gedaan. Ik heb dr ook leren puzzelen en zindelijk gemaakt.. Tja, ik ben altijd samen met haar (muv 3 ochtenden psz). Ze was geen kind dat goed zelf kon spelen en vroeg heel veel aandacht altijd. Nu gaat dat gelukkig wel stukken beter. Maar ik heb dus altijd veel samen met haar gedaan en ik heb niet altijd zin in 'spelen' of knutselen (en zij ook niet!!). Dus dan doe je al snel ook wel eens wat 'nuttigs' tussendoor. Ik vind dat zelf wel een uitdaging en ook leuk, om je kind iets te leren. Vaak gaat het ook spelenderwijs en uit haarzelf. Op de fiets, dingen tellen bijv. En ze geeft zelf wel aan als ze er geen zin in heeft. Ook prima, dan werkt t ook niet.
Ons zoontje (augustus 2010) had rond zijn eerste verjaardag een "kleurentic". Hij kende de primaire kleuren (kon ze vrij netjes benoemen en gaf ze aan wanneer je er naar vroeg) en sorteerde alles op kleur. Een paar maanden later was dit weer over en hebben we er verder ook niets mee gedaan. Ondertussen kent hij wel zo ongeveer alle kleuren (het verschil tussen paars en roze gaat nog weleens fout bijvoorbeeld) en sorteert hij ook weer terug op kleur. Tellen doet hij eigenlijk nooit. Als ik iets tel, bijvoorbeeld auto's, dan telt hij vaak wel terug. Kent ook het verschil tussen 1,2 en 3. Hoewel ik hem dus nooit hoor tellen, kan hij mij feilloos vertellen of hij nu 1,2 of 3 rozijnen vast heeft. Letters herkent hij ook niet, al snapt hij wel sinds ruim een half jaar dat de "p" van "papa" ook de "p" van bijvoorbeeld "poes" is. Maar dat is dus klanken herkennen en geen geschreven letters. Moet wel eerlijk zeggen dat we met zo'n dingen ook niet echt bezig zijn, zijn interesse ligt er ook niet.
Hmm tip van de dag: belonen voor de moeite die hij ergens voor doet Ipv belonen voor het resultaat. En ja dat werkt echt Even googlen op Dweck.. Die is er op afgestudeerd en kan het Prima vertellen. Maar ervaring hier is dat ze daar dan ook echt veel trotser op is dan wanneer ik zeg dat het resultaat mooi of goed is.
Mijn zoontje kon voor zijn 2e verjaardag alle kleuren van zijn viltstiften benoemen. Nu kan hij tot 15 tellen en ongeveer de helft van de letters herkennen. Van de vormen kent hij ook de helft ongeveer, rechthoek/vierkant/driehoek haalt hij nog wel doorelkaar. Ik vind het zelf heel lastig in hoeverre ik met hem mee moet gaan of dat ik hem juist moet stimuleren in de dingen waar hij minder goed is (klimmen, rennen en loopfietsen gaat een stuk houteriger dan bij de meeste leeftijdsgenootjes). Aan de ene kant is het verleidelijk om lekker met hem binnen de bambino loco en de alfabetpuzzel te gaan zitten maken, maar hij heeft straks ook nog tijd zat om dat op school te gaan leren. Terwijl lekker kunnen meespelen en meesporten met andere kindjes toch ook wel vaardigheden zijn waar je heel veel aan hebt op school straks. Ik probeer het nu af te wisselen, eerst lekker naar buiten en dan binnen puzzelen
Hier een 3jarige maar die kan echt nog niet goed genoeg praten om kleuren uit elkaar te halen en te tellen. Leert ook drie talen door elkaar dus zal heus nog wel komen. Hier op het franse consulatie bureau maken ze zich ook helemaal niet druk. Wanneer het komt komt het maar tot nu toe zijn alle kleuren rougeee ... en ja soms heeft hij dan gelijk
Kleuren kent hij al een behoorlijke tijd. Denk rond 2. Tellen kan hij tot 20+, dat hoort hij zijn zus doen en heeft hij gememoriseerd. Optellen in ieder geval tot tien, maar hij vindt het maar matig interessant. Getallen herkennen, geen idee eigenlijk, noemt soms wel wat idd (shame on me). Letters ... een paar. M - kleuren ook rond 2. Letters ook rond die tijd. Cijfers weet ik niet meer. M was meer van de letters (en poppetjes tekenen).
Bedankt voor de tip. Mijn man en ik zijn beide pedagogisch, we hebben gelukkig dus redelijk wat kennis en ervaring in huis. Maar toch, bij je eigen kind is het zo anders. We belonen ook veel, we zijn meer van het belonen dan straffen. Wij vinden het al super als hij iets goed doet. Bv hulp vragen zonder boos worden etc. Van complimenten zie je hem ook groeien. Voorheen was hij daar nog te klein voor, waardoor het moeilijk was om hem te belonen voordat hij gefrustreerd werd. Ik ga het zo eens opzoeken wat je precies bedoeld en of deze methode op die van ons lijkt. Iig bedankt!
mja ik vind het zelf best lastig.. je zegt zo makkelijk "oh dat heb je goed gedaan!" of "wat een mooie tekening, knutsel etc" en ik merk nu.. dat we dat misschien wat veel hebben gedaan waardoor (ok, en ongetwijfeld nog een aantal andere oorzaken natuurlijk) ze heel bang is dingen verkeerd te doen ze is van nature erg perfectionistisch en zal nooit iets doen als ze denkt dat ze het misschien wel verkeerd doet. met als gevolg dat mensen eerder denken dat ze juist weinig kan ipv eigenlijk toch best wel veel. en op school krijgen hoop kinderen complimenten als ze iets op hun niveau goed doen. (zo werkt onze hele school en dat is op zich natuurlijk prima) maar bij onze dochter gaat er dus echt niet in dat klasgenootje met motorische problemen enthousiaste complimenten krijgt over een krastekening.. en zij op dr meisje met vriendin met poes niet. (dus gaat ze ook krassen en geeft de tekening aan de juf als kadootje en dan zegt juf "oh wat mooi! is dat een sterrenhemel?" en dan roept ze om het hardst ja want dan vindt de juf het namelijk mooi... argh) ik ben er zelf ook niet enorm geweldig bedreven in hoor.. maar ik probeer er wel op te letten en het ook uit te leggen aan dochterlief op die manier. Dat het belangrijkste is dat zij het zelf leuk vond om te doen en tevreden is met het resultaat.. en dat IK het altijd leuk vindt omdat ik nou eenmaal alles mooi vind wat ze maakt. En ik probeer dus ook af en toe te zeggen dat ik denk dat ze er wel wat meer aandacht aan had mogen besteden. om de lat van haar perfectionisme ietwat omlaag te krijgen voornamelijk (want als mama ben ik natuurlijk blij met alles wat ze doet!) resultaat: tekening voor juf en voor mij gemaakt gisteren. die van mij is een tinkerbell-feestje waar de kindjes allemaal gezichtjes hebben met ledematen op de juiste plek en jurkjes en make-up. op de tekening voor juf zitten de armen aan het hoofd en hebben ze geen handen en voeten. maar goed.. mijn dochter heeft een bloedhekel aan school... en met een reden ook nog.. dus wellicht gaat dit niet geheel op voor jullie. Maar het is in ieder geval interessant om te lezen en wie weet zien jullie er ook wel wat in
Ik vraag meestal vond je het leuk om te maken? Ja meestal heel erg leuk! En vanuit artistiek oogpunt vind ik dus elke tekening of knutselwerk de moeite waard. Niks is niet goed. ja schrijven of rekenen dat kan goed of fout zijn Maar tekenen of knutselen nooit. TS, aan mijn jongste heb je weinig te vergelijken. Hij loopt voor op heel veel dingen ( mede door een grote zus denk ik). Hij kon al heel snel cijfers en letters herkennen en de kleuren kent hij ook al heel lang ( donker en licht et cetera ook) Rond 15 maanden al denk ik.