@belize: ik denk dat de juf gewoon niet altijd complimenten uitdeelt Ze is namelijk voor zover ik het kan zien juist altijd overdreven complimenteus... Dus kan me niet voorstellen dat ze niks positiefs te horen krijgt. Maar het jongetje in kwestie heeft nogal wat motorische uitdagingen zegmaar dus kan me voorstellen dat juist hij op dat punt extra aandacht krijgt. Als motivatie om toch maar te blijven tekenen En het gebeurd vaker.. Dat ze zich juist de dingen aantrekt die juf tegen een ander zegt.. En die zij dan probeert te verklaren en ze daardoor negatief uitlegt.
@sasia78 het is iets heel lastigs of complimenten goed zijn of niet.. ik kon vroeger ook heel goed tekenen. Vader en mijn opa konden ook heel goed tekenen en hadden dat ook als hobby. Ze gaven mij zelden complimentjes maar altijd alleen maar "tips" over hoe het nog beter kon worden(al vanaf mijn derde jaar). Ik durfde mijn tekeningen niet meer te laten zien aan ze omdat ik dan weer allemaal kritiek te verduren kreeg. Na de middelbare school ben ik er mee gestopt en heb ik jarenlang niet meer getekend. Totdat ik nu een kindje heb en die vind gelukkig alles wat mama tekent heel mooi Een hond kun je vast wel africhten met m op het goede moment te belonen. Maar een opgroeiend kind in zo'n ingewikkelde boze buitenwereld is veel ingewikkelder, je weet toch niet precies het effect van je beloning
@cowgirl: maar als ze hadden gezegd van "goh, daar heb je hard op gewerkt!" Is dat niet negatief of opbouwend. En ook iets heel anders dan niet belonen natuurlijk want dat die je wel maar dan anders Maar goed, makkelijk is het zeker niet nee En de gouden regel bestaat ook niet. Maar ook jij kunt het eens lezen en daarna bedenken wat je er evt mee gaat doen. Dat kan ook gewoon niks zijn
Je hebt het over praten. Maar je kunt ook zonder woorden kleuren en cijfers oefenen en leren/kennen Maar dat weet je natuurlijk ook wel.
Ik vind 'goh, daar heb je hard op gewerkt' nou niet heel erg bemoedigend overkomen.. Ten minste, als iemand dat tegen mij zou zeggen, en verder niets, zou ik het niet heel positief opvatten.
Omdat jij tussen de regels door leest en hoort "... maar ondanks die moeite ziet het er niet uit". Maar een kind van 3 hoort dat nog niet. Die is nog niet zo bekend met alle sociale codes.
Ik zal t eens proberen. Maar ik denk dat ik er zelf ook moeite mee heb om altijd zo 'neutraal' te reageren. Dchter was gisteren erg teleurgesteld dat zij op de psz geen sticker kreeg, omdat ze niet in dr broek had geplast. Tja, zze is al bijna 2jr zindelijk.. Maar ik denk niet dat ze t daardoor opeens weer in dr broek zou gaan doen ofzo. Overigens is t wel zo dat ze op de psz geen woordjes leest of beginletters noemt oid, terwijl ze dat thuis leuk vindt. Ook hebben ze eens extra spellen voor haar gehaald bij de kleuters, maar daar heeft ze zich in t begin wel tegen verzet. Alsof ze niet anders wilde zijn.
Overigens zeg ik wel eens 'wat knap van jou!' Maar ik vind dat eigenlijk tzelfde als goed zo of daar heb je erg je best op gedaan. Het blijft een waarde oordeel.
Dus jij schrijft een groot verslag.. Heel uitgebreid, heb je hardop gewerkt. En iemand zegt na het lezen: goh! Dat moet echt(!) veel werk zijn geweest!" Dat vind je dan toch fijn om te horen neem ik aan?
Als het nog niet gelezen is, dan is het een prima opmerking. Maar als het wel gelezen is, dan verwacht ik toch meer feedback Als er dan geen waardeoordeel bij zit, dan ga ik er vanuit dat het niet zo goed was. Maar das idd misschien hoe we het gewend zijn.
ik praat gewoon over wat ik zie. ik heb het idee dat hij het vaak alleen voor aandacht laat zien. tenzij het echt iets nieuws is dat hij heeft gemaakt praat ik vrij over wat ik zie. en soms vraagt hij zelf specifiek of iets klopt etc. ook wanneer dat zonder pen en papier gaat. het is de conversatie die hij zoekt over de dingen waar hij zich bezig houdt heb ik het gevoel.bijvoorbeeld: eergister vroeg hij: " 'oud' schrijf je met a toch mama a-u-duh ?" en ik dan: ja hoor, maar als je het echt heel goed wil schrijven dan schrijf je 'oud' met ou-duh. kijk; als ik zoontje compliementen geef voor de dingen die hij heel makkelijk doet/maakt dan verliest hij zijn motivatie. dus ik praat gewoon neutral over wat ik zie.
Mijn dochtertje kent de gangbare kleuren (rood, geel, blauw, roze) sinds ze 2 jaar is ongeveer. Tellen kan ze tot 19 (dan gaat ze verder; 19, 18, 19, 18...). en een beetje hulp tot 30. Ze heeft een hele tijd gehad dat ze steeds de 3 oversloeg (ze zei dan 1, ''tree'', 4... De 2 en 3 ineen dus ). Voorwerpen tellen gaat alleen als ze een beetje gestructureerd liggen en dan tot 5 denk ik. Ze vindt het wel leuk en doet het vaak ook uit zichzelf. Dan probeert ze in een boekje dingen te tellen of ze is aan het spelen en dan hoor ik haar weer ineens tot ... tellen. Het alfabet kent ze met een beetje hulp en ze zegt standaard bij de ''o'' niet de letter, maar opa
ik heb mijn antwoord vergeten.hihihi. toen zoontje 2 jaar oud werd kende hij kleuren,vormen, cijfers, letters(klanken van letters).onderscheiden en benoemen. sommige van deze kon hij voor hij 2 werd. het is soms inderdaad verwarrend. soms denk je dat het heel normaal is,helemaal niks bijzonders, en soms denk je 'wow' kun je dat al. zo gaat het bij iedereen vermoed ik!
Haha belize vooral je laatste zin. ''soms denk je dat het heel normaal is,helemaal niks bijzonders, en soms denk je 'wow' kun je dat al.'' Zoals dat cijfers herkennen van mijn dochter als ik de cijfers 1 tot 10 door elkaar doe en ik vraag ze door elkaar heen krijg ik de goede cijfers van haar terug. Het gaat haar makkelijk af, dus ik dacht oke is normaal. Maar toen zei dus die kleuterjuf dat het heel knap is en dat haar dochter ook 2 jaar dat echt nog niet doet. Maar van haar dochter vind ik het weer knap dat ze zo goed hele zinnen zegt. En dat doet die van mij weer niet. Maar als ze ineens nieuwe woorden zegt vind ik haar toch zo knap
zo zit ik ook in elkaar en hier komt het toch doordat mijn ouders vooral op gelet hebben om mij niet al te veel complimenten te geven over het resultaat. Hoewel veel pedagogische stromingen daar heel lovend over zijn, heb ik er als kind best veel last van gehad. Juist doordat ik bijna nooit hoorde dat een tekening heel mooi was, of een 9 ' super goed' ( wat ik ouders van mijn vriendinnen wel hoorde zeggen), had ik altijd het gevoel dat ik het nooit goed genoeg deed voor mijn ouders. En heb eigenlijk nog steeds last van dat gevoel. Later heb ik dit ook uitgesproken met mn ouders, en zij vonden het heel erg, juist omdat ze dachten dat ze een goede pedagogische aanpak hadden. maar als ik uit school kwam met een werkstuk en een 9, en aan mijn vader liet zien, hoorde ik: je hebt er heel hard aan gewerkt, ben je zelf blij met je punt? Dan rende ik echt huilend naar mijn kamer. Ik wilde zoo graag horen dat zij het ook goed vonden..
@adi: ik zeg ook regelmatig dat ik dingen echt mooi vind hoor (En natuurlijk ben je blij met een 9!) En ik denk dat de manier waarop ook scheelt... Niet kijken en verder zeggen: ok prima... Kan nooit heel motiverend zijn Mar probleem is hier dat dochterlief zelf dus nooit goed genoeg is voor zichzelf. De lat ligt zo hoog dat ze vaak al klaar is voordat ze is begonnen. Dus ik denk dat het wel nuttig is om haar te leren dat je een tekening maakt omdat je graag tekent.. Niet omdat je een foto probeert te reproduceren of dat Die auto daadwerkelijk weg hoeft te rijden. Overigens heeft het wel het effect gehad dat je steeds jezelf probeerde te overtreffen.. In die zin werkt het wel. Maar kan me zo voorstellen dat je ook behoefte hebt aan horen dat iets mooi is geworden ja. Al was het maar omdat je wil dat je ouders ook net zo trots zijn op je werk als jij. Wat hier trouwens ook vaak gebeurd... "Mam, wat vind je hiervan?" "Oh dat wordt al echt leuk!" Dat ze dan boos reageert: "pffff dat kan je dus helemaal niet zien want ik ben nog niet klaar!" Vaak zeg ik dan.. " ja... Maar hier zie ik dit.. En ik zie dat en dat ziet er gewoon leuk uit. Dus als je klaar bent is het vast nog mooier" En dan gaat ze weer enthousiast verder kleuren... Maar goed.. Wij zitten natuurlijk met het "probleem" dat ze zelf de lat al heel hoog legt en zelden blij is met wat ze maakt. Dat vervolgens op zichzelf betrekt als "ziejewel! Ik kan het toch niet!" Dat maakt de situatie ietsje ingewikkelder.....
Jeetje.. Maar hadden jouw ouders dat (uiteindelijk) niet door dan? Als jij huilend naar je kamer liep? Sneu zeg.. Denk dat er ook wel verschil zit in niet teveel complimenteren of helemaal niet complimenteren..? Ik vind het ook prachtig om te zien hoe dochter staat te glunderen als ik iets leuk, knap of mooi vind. Hoe kan dat nou verkeerd zijn? En ze doet het echt niet voor mij hoor, doei, alleen als ze zin heeft . En uiteraard ga ik geen staande ovatie geven als ze iets doet wat ze maar afgeraffeld heeft of wat normaal voor haar is. Maar ik complimenteer haar wel als ze haar best heeft gedaan, iets moois heeft gemaakt, iets knaps heeft gedaan of met heel veel tegenzin toch iets heeft gedaan wat ze voor mij moest doen. Maar goed, iedere stroming heeft zijn voor- en nadelen. Zal ook wel weer per kind verschillen wat beter zal zijn..
Ja, dat lijkt me ook best een lastig probleem. En natuurlijk ligt het er aan op welke toon je iets zegt. Merk je al dat het scheelt?
het probleem van l'at te hoog leggen' is wel op te lossen door opdrachten te geven. kun jij 5 konijnen tekenen? elk met een ander kleur? als ze zegt dat ze daar geen zin in heeft kun je verder met haar gaan praten. de keuzes beperken kan bij zo een meisje wel een opluchting zijn. zo neemt je de lat ook uit haar handen.door dus de doel van de aktiviteit te manipuleren. het is ook handig om haar te leren hoe iets in het echt is en hoe de representatie daarvan is zoals een tekening. een vuilnesbak is niet persee mooi, het stinkt ook. maar als je een tekening maakt van een vuilnesbak dan kan het een mooie tekening zijn. zeg ze dat een auto precies moet lijken? dan kun je haar uitleggen wat een auto auto maakt niet zijn uiterlijk is maar ook de motor erin. etc ook aan een 5 jarige kun over kunst beginnen te leren. dat iets ergens voor staat, verwijst naar, stelt voor, bedoelt voor etc. ik weet niet of je wat hebt aan deze tips.