Mannen zijn gauw te vreden. althans sommige dan.. en soms moet je ze even laten ervaren hoeveel energie je van dingen kunt krijgen. Mijn vriend is van een bijzondere jongen die van stappen hield en dol op zijn vrienden veranderd in een man die veel games speelt, eignelijk altijd thuis is.. en ook steeds vlakker werd, veel mopperde en heel gauw boos werd. Praten.. praten .. praten.. praten.. en elkaar de tijd geven om na te denken. hem de tijd geven om na te denken. en niet zeggen dat hij iets verkeerd doet, het is wellicht iets wat hem overkomt.. en dan zo´n regelende vrouw erom heen. Wij hebben bijvoorbeeld deals met elkaar. We verweten elkaar de afgelopen paar weken gigantisch dat hij zijn rommel niet opruimde en dan zei hij dat hij er niet aan toe kwam omdat ik mijn rommel niet opruimde. dus nu heb ik spontaan met hem de deal gemaakt om extreem onze eigen rommel op te ruimen en dat we het tegen elkaar gaan zeggen als we iets vergeten. Al blijft er weer 50% hangen, dan heb je toch je levenstijl weer veranderd. En dat is hetzelfde met communicatie.. 100% naar je zin wordt het nooit want je bent allebei anders, maar kijk of je naar elkaar toe kan werken in plaats allebei op je eigen manier vooruit te werken. en kamperen, kan heeeeel betaalbaar zijn, want ok daar moet je koken en eten en hoef je niet vel meer in de week kwijt te zijn aan je boodschappen. Campings kunnen heel betaalbaar zijn! Kijk ook eens op acsi.nl Gaan op vakantie dat is een herinnering om energie uit te putten.
Wilma: Jeetje dat is ook heftige periode geweest bij jou zeg! dank voor het delen van je verhaal. Joycedi: Dat is ook een van de problemen hier, praten.....hoe vaak ik het ook probeer...... En....,hádden we maar eens flink ruzie! Maar ook dat zit er niet in van zijn kant....In elke emotie is hij vlak. En ja, vakantie lijkt mij heerlijk, maar het zou ook zo leuk zijn als mijn man ook eens enthousiast kon zijn en mee kon doen met de ''voorpret''. Maar ik begin nu steeds meer ''mijn eigen leven'' op te pakken. Ik hield altijd rekening met hem, een soort pleasen denk ik, in de hoop op eens wat waardering, genegenheid, erkenning whatever.......maar nu ben ik daar klaar mee en trek mijn eigen plan. Ik zit nu op 2 cursussen en ben daar met een groep gelijkgestemden, erg fijn om daarmee te discussieren en te praten. Ik vind het fijn om dit allemaal te kunnen tikken, het geeft mij ook weer inzichten.
Hier ook een man die nauwelijks te enthousiasmeren is. Uitjes, weekendjes weg, vakanties etc etc. Ik zoek het uit, leg het voor, hij stemt in, ik boek het, hij betaald het. Maar enthousiast en voorpret? Nee, kent hij niet. Na 10 jaar kan ik er mee omgaan en ben ik wel enthousiast voor 2. Straks kan ik in ieder geval lekker met mijn kindjes me verheugen op de vakantie. Wat betreft aandacht voor de kinderen moet je denk ik duidelijk zijn. Je mag gerust achter de laptop savonds, maar wacht even een uurtje tot je kindje in bed ligt. Mijn man deed werk voor zijn eigen zaak in de tijd dat hij eigenlijk aandacht aan de dames moest geven. We hebben daarover gesproken en hij gaf mij gelijk. Wel afgesproken dat hij nu ook wel eens in het weekend een uurtje of wat in de avond moet werken in piektijden...prima opgelost dus. Maar ik zou ook zeker uitspreken hoe zijn vlakke en matte houding jou laat voelen, niet gewaardeerd, alleen etc... Ik denk dat hij een heel groot gedeelte niet door heeft en dat jullie met een gesprek veel kunnen oplossen. Sterkte
Ik heb ooit eens zo'n vehaal over een man gelezen. Deze is toen bij een psycholoog terecht gekomen en bleek dat hij al jaren een depressie had. Toen hij medicijnen kreeg is hij een heel stuk vrolijker en minder passief geworden. Misschien eens een idee om naar te laten kijken?
Klein tipje, wij zijn vorig jaar (mede mogelijk gemaakt door familie anders kon het niet hoor) via vakantieveilingen op vakantie geweest, 2 weken inclusief toeristenbelasting enz op een camping waar echt alles is, tot suptropisch zwembad (geen mega grote hoor) aan toe, wat dan allemaal ook niets kost, voor 130 euor en dan dus 2 weken. ik weet van mensen die dit al jaren doen, goedkoop op vakantie, het zijn dan de oostappencampings waar wij geweest zijn maar er staan er meerderen, en als je geduld hebt, en er echt een paar dagen voor uit trekt om te bieden dan lukt het je, wij gaan dat dit jaar weer doen (mede mogelijk gemaakt door familie, die vinden dat we minstens een weekje weg moeten weg van alles tress, en dat hebben we genoeg) qua advies van je man, heel erg lastig, kan je weinig advies hier in geven. lijkt me heel vervelend, zou hem echt qua abbonement meer achter de kont zitten, voor de rest is het heel lastig.
Ook ik herken je verhaal wel behalve het stukje emoties, al moet ik wel duidelijk tegen hem zeggen dat ik boos, verdrietig of wat dan ook ben want hints snapt hij niet (welke man wel??) Verder regel ik alles maar dan ook alles.... Rekeningen die betaald moeten worden, boodschappen, eten maken, huishouden, vakantie uitzoeken, betalen, spullen inpakken enz enz enz.... Gaan we zwemmen dan pak ik alle spullen in voor mezelf en de kids en dan durft hij nog te vragen -nadat hij een uur lekker heeft zitten laptoppen..of sinds een maandje z'n smartphone- heb je voor mij niks ingepakt?? Als ik hem vraag wat doen we dit jaar met vakantie (ja wij zijn bevoorrecht dat we elk jaar op vakantie kunnen) krijg ik als antwoord naar de zon verder maakt niet uit. Wil je even meekijken naar wat je leuk vind duurt altijd weken, kortom als ik het niet regel gebeurt er niks. Kids logeren? Ja gezellig maar wie regelt weer alles?? Logeeradres regelen...ik, tassen inpakken...ik, bij thuiskomst van de kids alles weer opruimen.....ik. Na het eten is idd de laptop en z'n telefoon belangrijker dan de kids en als ze dan een uurtje erg druk zijn zit hij al te zuchten.. En zo kan ik nog uren doorgaan. Ik ben wel van mening dat hij van huis uit niks anders heeft meegekregen, zo is hij opgegroeid en dit dus ook niet te veranderen is. Waar ik wel stevig van baal is als ik er iets van zeg krijg ik steevast te horen dat ik toch de hele dag thuis ben en hij werkt... grrr idd dan mag je van mij verwachten dat ik meer doe in huis maar alles??? Nee sorry hoor dus af en toe botst het behoorlijk over dit onderwerp en dan dus idd als IK het weer ter sprake breng.....
Ik herken wel wat dingen in je verhaal. Mijn vriend is ook heel laks in dingen regelen. Zo heeft hij al ruim 4 jaar geen tandarts meer, ik roep al die tijd dat hij dat een keer moet gaan regelen en krijg alleen maar jahaaa te horen. Zo ook met andere dingen. Af en toe regelt hij wel dingen uit zichzelf, en verwacht daar dan een veer in zijn reet voor haha. Zijn verzekering naar beneden gooien heb ik voor hem gedaan, want anders had dat ook nog lang niet gebeurd. Maar spontane kussen/knuffels krijg ik wel. En als ik vraag of hij even bij de lidl boodschappen wilt doen dan doet hij het zonder mopperen. Als ik mijn fiets weer eens bij het station heb laten staan omdat ik met een collega ben meegereden, bied hij wel zelf aan om hem op te halen. Eigenlijk is mijn vriend heel tegenstrijdig.
En ook dat klinkt weer erg herkenbaar. Het weer gaan leven ondanks hem. Vooral doen hoor! Ik was erg te laat mee, veel te laat. En dat heeft me bijna mn gezondheid gekost. Ik denk dat als mn oudste niet de diagnose gekregen had waarbij hij vaste regelmaat en regels etc. nodig had dat we met zn alle ten onder gegaan waren. Durf niet te bedenken waar we dan nu waren. En het was inderdaad een erg roerige tijd gezien ik 2 kleine kindjes had en door alle ellende (mede mogelijk gemaakt door instanties die alles behalve begrip hadden voor de situatie) een depressie heb gekregen van meer als 5 jaar. Het lijkt nu allemaal een ander leven of een film die ik ooit eens gezien heb. Maar soms komt het dan weer even boven drijven zoals na het lezen van dit topic. En meis, boek de vakantie die voor jou het beste lijkt. Laat je dat niet af nemen door dat hij niet enthousiast of geïnteresseerd lijkt. JIJ hebt het nodig dat geef je al aan. DOEN DAN! Ga niet zitten wachten tot een ander zorgt dat je krijgt waar je aan toe bent. Dat kan nml soms erg lang duren weet ik nu uit ervaring.
Haha dat stukje over gaan zwemmen en spullen inpakken, ZO herkenbaar! Ik pak expres zijn zwembroek niet in en dan idd commentaar waarom ik zijn spullen niet heb gepakt terwijl meneer achter zn pc zit. Op t punt van weggaan naar zwembad toe moet hij dus altijd t huis doorzoeken naar touwtje voor zn zwembroek, anders zakt ie van zn reet af. Weet niet hoe hij t voor elkaar krijgt maar dat touwtje is altijd zoek. En dan int zwembad komt ie erachter dat hij geen douche spullen heeft (tja had je die maar moeten pakken) en gebruikt dan mijn spullen. 'Ja nu ruik ik naar vrouwen' haha ja dan lach ik alleen maar, luie donder! Heb hem 1x de spullen laten inpallen en int zwembad was ie helft vergeten. Moesten we zwemluier daar kopen (2,50!) Hij boos dat t zo duur was. Ja moet je die maar niet vergeten he
Ik herken het ook wel, na een jaar of 5 een relatie te hebben, werd hij depressief door een aantal gebeurtenissen in zijn leven. Daar is hij inmiddels redelijk overheen, maar hij kan zich heel moeilijk verheugen op dingen. Zo vertelde ik hem een paar dagen geleden dat ik zwanger was, en hij was wel blij, maar hij springt geen gat in de lucht. Gelukkig kunnen we er goed over praten, hij kan zich gewoon niet zo goed op dingen verheugen, omdat hij meteen nadenkt over de negatieve kanten van dingen en doordat zijn vader vroeger van alles beloofde en het nooit waar maakte. Wat betreft het regelen van dingen, neem ik ook altijd het voortouw, als hij het moet doen dan blijft het vaak weken liggen. Hier heb ik me bij neergelegd, zo is hij nou eenmaal en dat heb ik geaccepteerd toen ik een jaar geleden met hem trouwde. Gelukkig is hij wel heel lief, gisteren bijvoorbeeld gingen we samen boodschappen doen en dan breng ik meestal het karretje terug nadat we alles in de auto hebben gezet. Gisteren zei hij dat doe ik wel even ga jij maar lekker zitten. Het is een klein dingetje, maar daar kan ik er zo een heleboel van opnoemen. Mijn advies is in ieder geval met hem erover praten, mijn man heeft een depressie gehad en heeft ADD, zit nu aan de langwerkende Ritalin en dat helpt hem en hij loopt nog steeds bij een psychiater om aan zijn problemen te werken. Dat helpt voor mij ook: weten dat hij er iets aan probeert te doen. Uiteindelijk is in een relatie praten ontzettend belangrijk, misschien weet je man niet eens dat je er zo erg mee zit als je het niet verteld. En als je met hem gaat praten, beschuldig hem dan neit maar betrek het op jezelf wat voor gevoel het bij jou teweeg brengt als hij dit of dat niet/wel doet.
Het is alsof ik het verhaal van een vriendin van me lees. Ze had echt een geweldig lieve vriend en hij was ook lief voor de kinderen, maar hij deed er echt geen bal mee! Hij kwam thuis, dan moest het eten klaar staan, daarna plofte hij op de bank met telefoon idd en dan zette hij voetbal op. Dag in dag uit ging dat zo. Alles was "goed zo", hij werd niet boos en hij werd niet blij. Hij uitte geen enkele vorm van emotie. Mijn vriendin heeft vanalles geprobeerd en uiteindelijk opgegeven, in de zin van dat zij zijn zin gaf en met hem mee ging leven. Uiteindelijk werd zij zo doodongelukkig, dat de hele relatie klapte en er geen weg meer terug was. Zij heeft heel vaak geopperd om naar een relatietherapeut te gaan, dat vond hij onzin, als laatste redmiddel zijn ze toch nog gegaan, maar hij nam die gelegenheid eigenlijk alleen maar om haar helemaal zwart te maken ten opzichte van de therapeut. Ondertussen zijn zij uit elkaar en leeft zij helemaal op. Nu wil ik niet zeggen dat jullie uit elkaar moeten gaan hoor, maar leg jezelf er niet bij neer, word maar eens flink boos, doe eens iets geks, anders maak je misschien hem gelukkig door te zwijgen, maar dooft jouw eigen vlammetje beetje bij beetje...
Zo herkenbaar!! Ik heb vorig jaar alle vakantieboeken in de container gekieperd! Paar keer aangeven wat ik leuk vond en of hij ook even wil kijken.. na een paar weken van vragen heb ik alles weggegooid en ben er niet meer over begonnen. Een paar weken en een flinke ruzie later is het kwartje gevallen en hebben we samen een vakantie uitgezocht De ene keer erger ik me er meer aan dan de andere keer. Ik heb me nu voorgenomen om alles lekker te besluiten. Zo hebben we een vouwwagen via mijn ouders, die wil hij nooit meer want vind hij te veel werk.. nou ik heb al meegedeeld dat we dit jaar op vakantie gaan met de vouwwagen. Hij mag kiezen of we naar Italie of Frankrijk gaan, hij wil graag naar Italie maar kan maar geen definitieve keuze maken *zucht* Als hij geen keuze maakt gaan wel lekker op de bonnefooi naar Frankrijk. Maar goed, heel herkenbaar dus! Hij kan ook moeilijk over zijn gevoelens praten.
Het geval van mutsie is wel extreem, ik sluit me aan bij andere leden die al hebben geopperd dat hij misschien een depressie kan hebben. Zo vlak over alles, geen emoties tonen, maar ook zoveel desinteresse naar de kinderen... het valt me op dat dit soort problemen vaak samengaan met laksheid en opgeslokt worden door laptop/computerspelletjes/telefoon. Net of hij geen verantwoordelijkheid wil nemen voor het leven. Of iets 'heel groots' van het leven verwacht en nu dit niet komt, maar zo passief blijft. Ik hoop dat jullie met heel veel praten eruit komen... en anders hulp inschakelen. Want een vader die geen aandacht heeft voor zijn kinderen is wel extreem...Hij zit dus echt in zijn eigen wereldje. Die luiheid kan ik me ook niets bij voorstellen, maar wel dat dat enorm irriteert. Alsof hij even een schop onder zijn kont nodig heeft. En over de vakantie-irritatie, waar meer leden last van hebben, sommige mannen zijn gewoon niet goed in plannen. Die kunnen niet zes maanden op voorhand al bedenken wat ze in de zomer willen, en zich er al helemaal niets bij voorstellen. Ik denk dat ze er pas idee in krijgen als ze echt daadwerkelijk op weg zijn. Voorpret is niet alle mannen gegeven. Misschien is het een optie om niet zo op voorhand iets te boeken, want als het mooier weer wordt denk ik dat de meeste mannen echt wel idee in de zomervakantie krijgen.
Maar dit heeft mijn man ook, die kan ook absoluut geen keuzes maken. En net wat jij zegt, dan maak ik ze voortaan. Voorheen vroeg ik het soms wel acht keer, al was het maar welke smaak koffie hij wilde, tegenwoordig vraag ik het één keer en als ik geen antwoord krijg, dan kies ik!
Heel herkenbaar hoor je hele verhaal trouwens,....hier gaat het net zo! Ik wordt er zo moe van afentoe, heb weleens geroepen dat als ie niet veranderd dat ik bij hem wegga. Ik heb weleens momenten gehad dat ik een goede bui heb en dan komt hij thuis met een gezicht op onweer dan vraag ik of er iets is nee er is niets vervolgens wordt er niets meer gezegd maar wel heel emotieloos/chagerijnig gezicht opzetten dat ik na 30 minuten van een vrolijke meid zowat zwaar depressief ben. er zijn ook momenten dat ie wel vrolijk en gezellig is hoor maar soms heb ik het idee dat bovenstaande de overhand heeft.
Vakantie´s zoek ik altijd uit, vindt ik leuk en laat hem dan bv 3 accomodatie´s zien en dan kiezen we welke het wordt.
ik hoor altijd 'kies maar schat' of 'maakt mij niet uit, wat jij wil' AAHH!!!! ik word er knetter van. Dan zegt ie makkelijk te zijn omdat ik zelf mag kiezen. Maar hij snapt dan niet dat ik wil weten wat HIJ wil en wat ZIJN mening is...
Ik sloeg gister stijl achterover toen mn man zei: schat we gaan morge lekker zwemmen! nou kwist niet waar ik het zoeken moest!! haha. Nu kijken of hij ook de tas uit zichzelf gaat inpakken baby-steps Kzei gister middag tegen hem dat iemand op ZP een topic had geopend (deze, en legde uit dat hij ook precies zo kon zijn) zegt ie: "ben ik echt zo erg dan, ik regel toch wel eens wat dingen?' Ja soms maar dan moet ik eerst weken aan je vragen of je t wil doen. Dus ik wat voorbeelden geven (zoals belasting papieren, rekeningen enzo) Zegt ie 'dan ga ik er op letten schat' en promt komt ie savonds met idee om lekker te gaan zwemmen straks! Zondag mag hij altijd uitslapen maar hij heeft nu de wekker gezet zodat we optijd naar zwembad kunnen want eind middag is mijn heup verrot (BI) en dan kan ik niks meer. Dus wilt hij vroeg gaan zodat ik ook kan genieten het kan dus ook opeens omslaan meiden!! haha er is nog hoop
Dat zegt die van mij ook altijd, kies jij maar....zeg jij het maar.....wat wil jij.....en het allerergste: MAAKT MIJ NIET UIT lijkt wel of ie geen mening heeft en niet weet wat hij wil.....zo irritant joh!