Hoi Dames, Ik heb even een vraag aan jullie, of jullie dit misschien herkennen, of me het eventueel uit kunnen leggen. Dit is mijn eerste zwangerschap en ons ventje ligt al vanaf week 28 met zijn hoofd in mijn bekken en vanaf week 34 ligt zijn hoofdje al "vast" volgens de gyn. Nu loop ik ook al twee weken met harde buiken die pijnlijk zijn, maar niet regelmatig, samen met soms wat bloedverlies. Het afgelopen weekend zijn de harde buiken alleen maar erger geworden en stralen door in mijn bekken, niet echt fijn met BI. Afgelopen woensdag zij de gyn dat ik de 40 weken vermoedelijk niet ga halen. Maar heeft iemand een idee hoe lang je op deze manier rond kan blijven lopen of is hier geen pijl op te trekken. En wat je misschien kunt doen? Dit is nu al erg vermoeiend. Ik weet dat het voor ons ventje beter is nog even te blijven zitten maar dit houdt ik dus geen 4 weken meer vol. Genieten is er helaas dus ook niet meer bij. Groetjes, Krissa
De enige manier op het op te gaan wekken is medisch. Helaas horen indalingsweeen en de harde buiken er een beetje bij. Denk dat jou kleintje mede door je BI al sneller vast naar beneden ligt maar zakken kunnen ze nog beetje bij beetje. De beste oplossing is praten met de deskundige zodat je misschien eerder ingeleid kan worden.
IK ga je iets vertellen wat je niet wilt horen ,Je kan hiermee makkelijk nog overtijd lopen. Hoop voor jou dat hij met 37 weken zegt hier kom ik , maar ga er niet vanuit kan het alleen maar meevallen. Ik heb vanaf week 30 met constant weeen enz. gelopen, toen is hij helemaal ingedaald (ook met bi) 6 x voor niets in ziekenhuis geweest (,ik had 3,5 cm onsluiting als weeen om de 5 min. kwamen moesten we heen), 4 x opgenomen geweest in zieknehuis varierend van 2 dagen tot 1,5 week, weeen remmend en/of door verwachting dat het ging gebeuren. Toen ik 37+ 3 weken was werd het minder, afgesproken 38 +3 gaan we inleiden maar 38+1 zijn mijn vliezen gebroken en kwam hij zelf. Je kan het alleen opwekken als je lijf er klaar voor is , maar je kleine is er nu nog zeker NIET klaar voor. Ik ben die 8 weken ellende ook alweer vergeten. dus je moet nog tussen de 1 en 6 weken, dat ga je redden. Ga op bed liggen, doe niets meer, slaap, maakt allemaal niets uit. Ik had een bed in de kamer.
Hoi, Tja meid, ik liep al met 32 weken dat ik niks meer kon, en bleef vaak bij mijn moeder slapen, die zorgde voor me. Als ik van de bank naar de keuken moest, deed ik 15 minuten over. Wc idem dito. Milan is uiteindelijk met 38+6 weken geboren. Dus ik weet hoe je je voelt, maar het is nog echt even volhouden. Denk maar dat je straks een prachtig kindje in je handen hebt, en dat zijn deze kwaaltjes dubbel en dwars waard. Veel s6 en sterkte!
Dames, Bedankt voor jullie reacties, het is zeker nog even doorzetten en we weten waar we het voor doen. De adviesen van de gyn maken het moeilijk. Gisteren en vandaag overdag wil de kleine zich niet melden. mag morgen dus voor de derde dag achter elkaar aan het CTG. Heb het idee dat ze zich in het ziekenhuis meer zorgen maken dan dat wij doen. Als er iets is komt het vanzelf wel. En inderdaad veel rusten. Ik vind het moeilijk maar mijn man heeft het er ook moeilijk mee. Hij moet gewoon werken en maakt zich zorgen over mij. We komen er wel, ik tel gewoon op maximaal 6 weken nog. Nogmaals bedankt! Krissa
begrijp dat het zwaar is. De laatste loodjes he? herken het wel. Ik heb ook al een tijd last van veel harde buiken en voorweeen en gerommel, maar zet niet door nog. Je kan er helaas lang me blijven lopen het kan ook snel beginnen. Er is niet echt een touw aan vast te knopen. Irritant soms jazeker. Sterkte met je bi. Ik heb het niet maar moet pijnlijk zijn.
@ellen, Het kan inderdaad nog lang duren. Voor jou hoop ik toch echt niet meer te lang als ik je banner zie. Vanaf dinsdag is de kleine extreem rustig. Voel hem zelden en dan alleen als hij de hik heeft. Mag nu ook nog geregeld voor een CTG gaan. We wachten maar af, hij bepaalt toch wat er gebeurd. Ik hoop dat jou kleintje zich gauw meld en alles goed gaat. Groetjes, Krissa