Nou, ik snap je frustratie en teleurstelling wel, lijkt me echt heel moeilijk voor jou zeg. Ik sluit me aan bij eerdere reacties en zou vanuit jouzelf niks meer proberen. Het lijkt of dat toch alleen maar tot meer teleurstelling leidt. Echt nogmaals, erg naar voor je.
Helaas hier ook herkenbaar. Geen contact meer met mn "moeder". Je hebt destijds het contact verbroken, je hoopt dat het met de komst van je kindje goed gaat komen. Helaas zulke mensen veranderen niet. Ook ik heb x op x de hoop gehad. Na de laatste keer waarin werd verweten dat wij slechte kinderen zijn heb ik wederom gebroken. Ik en mn kinderen zijn iets meer waard. Hoe erg t ook is, veranderen zullen ze nooit. Wat ik lees dat men zegt je hebt al zo weinig familie. Sorry hoor maar liever geen familie dan eem minderwaardigheidscomplex. Familie creeer je Zelf. Sterkte meis!
Heel verdrietig en vooral ook hetkenbaar..... Ik kan je maar 1 advies geven en dat is kies voor jezelf en voor jullie kindje. Het kost heel veel energie en frustratie om met deze situatie om te gaan en dat zal echt niet zomaar gaan veranderen. Ik heb ook 2 jaar lang geen contact gehad ivm de slechte relatie met mijn moeder, toen ik zwanger was van de 2e is het contact hersteld. Nu 2 jaar geleden. Twee jaar met ellende, stress, veel gedoe, slapeloze nachten.... Als ik heel eerlijk ben zou ik willen dat ik het nooit had gedaan Ik doe het alleen voor mijn vader omdat ik weet hoeveel hij van zijn (enige) kleinkinderen geniet.
Wa?! ....... Wa?!?! En jij wilde ook alweer contact met deze mensen ehrm,.... waarom? Respect dat je het hebt geprobeerd, maar deze mensen ben je liever kwijt dan rijk denk ik. Ik wist het wel. Toedeloe. Adios en Au Revoir. Dat snappen ze vast wel gezien ze veel in die uithoeken bivakeren...Laten ze lekker gelukkig worden met de baby van de campingvrouw...misschien krijgt de kassamevrouw van de lokale franse buurtsuper ook wel een kleine en blijven ze nog langer weg.... wat zijn dit voor gevoeloze mensen? Omg joh... wat vind ik dit erg voor je. Sta erboven hoor, jij bent meer waard dan dit!
Dumpen! Geen tijd en verdriet meer aan verspillen! Je maakt jezelf alleen maar gek, en hun interesseert het blijkbaar toch niks! Je hebt je best gedaan, en dat blijkt niet wederzijds te zijn. Geniet lekker van het zwanger zijn, ipv je alleen maar rot te voelen door je ouders! Heel veel sterkte! En gefeliciteerd met je zwangerschap! Edit, je wil toch zeker niet dat je kindje dit soort mensen als opa en oma heeft!? En wss ook achtergesteld wordt!?
Zoals je al gemerkt hebt zijn je ouders niets veranderd in twee jaar tijd. Gaan ze nu opeens wel veranderen? Ik zou er maar niet op rekenen! Keus ligt nu bij jou, wil jij opnieuw deze relatie aangaan met dezelfde verwachtingen van jou kant en dus opnieuw heel erg gekwetst worden? Of neem je genoegen met het conract dat er is en leg je het verder naast je neer. Je ouders veranderen niet dus moet jezelf de keus maken hoe jij hiermee verder wilt, van je ouders moet je niets verwachten.........helaas!
Hier krijg ik weer gelijk het gevoel.... sommige mensen krijg je mee vanaf geboorte en heb je niet voor het kiezen. De actie die je er aan vast plakt wel. Heel eerlijk, ik zou ze de rug toekeren, dan niet, ze hebben al genoeg schade aangericht.
Ik schenk ze niet het eerste kleinkind, mijn zus heeft al 2 jongens. Ze denken dat ze nu een meisje zal krijgen, wat nu dus al een schaduw werpt op onze dochter. Dat bleek dus ook tijdens het etentje want ipv blij te zijn dat onze 20 wkn echo goed was en een meisje werd er alleen gesproken over haar aankomende 20 wkn echo en de hoop op een meisje. Praten, tsja ik heb een poging gedaan om te zeggen wat het met mij deed en dat ik heel graag wil dat ze rond de geboorte er zijn en niet 2 à 3 maanden later. Antwoord "dan heeft onze vakantie geen nut". Ik dacht juist in het belang van onze dochter het contact te herstellen. Ik vrees dat het in het belang is van onze dochter het contact weer laag te zetten. Ik wil niet dat ons ukje ooit het gevoel krijgt minder te zijn dan haar neefjes (en eventueel nichtje) in de ogen van opa en oma. Daar wil ik haar voor beschermen.
volgens mij heb je keus al gemaakt en kies je helemaal terecht voor het belag van jou dochter en je gezin! Fijne zwangerschap en geniet van dat kleine frummeltje in je buik!! Verspil geen energie aan je ouders die jou niet als volwaardige dochter behandelen.Hoe triest zijn helaas je ouders.......
Klinkt misschien heel lullig maar wat vind ik het fijn om dit te lezen inclusief de meeste reacties. Ikzelf ben 31 en sinds mijn 18e het contact verbroken. Sinds een jaar ofzo wel via Facebook vriendjes met mn moeder. Maar niet heel intensief. Nu zat ik laatst vanwege onze kinderwens en mijn gezondheid mij af te vragen of ik hey contact meer moest aantrekken. Zowel om een oma te hebben voor ons kindje. Als meteen"gebruik" van te maken zodat ze lekker regelmatig oppast. Maar als ik dit allemaal zo lees. Ik huur wel een oppas en de buurvrouw speelt maar af en toe oma. Ik ga mij niet weer alle stress spanning en teleurstelling op de hals halen. Ik ben nu gelukkig. En heb niet voor niets t contact ooit verbroken. Jane heel veel succes met je zwangerschap. Een kaartje zou ik wel sturen maar verder probeer het los te laten en je energie stoppen in de personen die dat ook waarderen.
Wat erg voor je... dan denk je goed te doen en dan krijg je weer zoiets. Weet je meteen dat de tranen van je moeder krokodillentranen waren Ik denk echt dat je beter af bent zonder hen. En vooral gelukkiger. Laat je niet zo kwetsen... en bescherm ook je dochter tegen hun kwetsende woorden.
Allereerst onbegrijpelijk hoe ouders zo tegen hun kind kunnen doen... Maar ik vind niet dat je perse het contact hoeft te verbreken. Je kan ook proberen te accepteren dat je ouders gewoon zo zijn. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar neem afstand van ze. Zo kunnen ze je ook niet meer kwetsen. Beperk het contact tot bijna zakelijk, dus idd kaartje sturen bij geboorte. Meer niet! Zo hou je ze in je leven zonder dat ze jou nog kunnen raken. Grote kans dat ze dan of bijdraaien of dat het verder verwaterd. Maar kan me ook voorstellen dat je je kleine meisje straks wil beschermen tegen hun harteloosheid en dan is het misschien beter om het contact definitief te verbreken. Moeilijk moeilijk moeilijk... Sterkte in ieder geval en hoop dat je een beslissing kunt nemen waar JIJ je goed bij voelt en mee verder kunt leven.
Onbegrijpelijk dat ouders op deze manier met hun kind om gaan. Liefde voor je kind hoort onvoorwaardelijk te zijn! Ik zou (maar dat is persoonlijk) geen contact meer opnemen met je ouders. Als zij contact opnemen met jou zou ik kijken naar hoe ik mij voel. Heb ik er geen zin in, jammer voor ze. Probeer het los te laten en je lekker op je eigen gezin te richten. Sterkte!
Ik snap je punt, maar... Als ik het goed lees, zijn de ouders van TS 2-3 weken terug vertrokken richting Frankrijk (niet echt het eind van de wereld), komen half juni terug omdat de zus van TS dan jarig is, vertrekken 2 weken later (in juli) opnieuw naar Frankrijk en dan zou het ergens in SEPTEMBER(!) niet mogelijk zijn om even terug te komen voor het nieuwe kleinkind??? In het kader dat "hun vakantie dan geen zin zou hebben"? Dan zijn ze, met een onderbreking van een paar weken in juni, al zeker 4 maanden op vakantie! Als ze nou toevallig net in die periode in september al een tijdje een vakantie voor een week of 3 ofzo geboekt zouden hebben, ja, dan kan ik me er nog wat bij voorstellen. Maar dat is hier gewoon niet aan de orde. Nee, als je op zo'n moment gewoon absoluut niet bereid bent om terug te komen, al is het maar een weekend na de geboorte, dan heeft dat niets meer te maken met "broos contact, wat nou eenmaal niet gelijk weer 'goed' is" (voor zover het al ooit goed is geweest, TS heeft contact niet voor niets eerder al verbroken natuurlijk). Dan is dat gewoon pure lompheid van haar ouders. Ouders die totaal geen oog hebben voor háár belangen, háár gevoelens, háár leven. TS: als ik je verhaal zo lees, lijkt het compleet vruchteloos te zijn om nog te proberen contact met ze te houden. Het kost jou alleen maar een helehoop energie, stress, frustratie en boosheid, zonder dat het ook maar iets oplevert. Laat je ouders lekker voor wat ze zijn. Trek je eigen plan, richt je op je eigen gezinnetje en laat ze lekker. Zij zijn jou niet waard.
Ik snap je moeder (gelukkig) ook niet maar wat ontzettend verdrietig voor jullie... Ik zou nogmaals de confrontatie aangaan met je moeder en duidelijk maken dat jij evenveel recht hebt op hun liefde als je zus. En als ze dat niet kunnen opbrengen dan is het wellicht idd beter voor jou (en jullie kindje!!!) dat het contact opnieuw verbroken wordt. Veel sterkte met je beslissing, wat moeilijk is dit!!
Ik heb besloten geen confrontatie meer aan te gaan. Mijn hele leven heb ik al "gevochten" om gelijk te zijn, eens houd het op. Dat hield voor mij 2 jaar geleden op, vanwege de komst van onze dochter heb ik besloten om ze een kans te geven om hun kleinkind te leren kennen, en dat onze dochter grootouders heeft. Aangezien er geen steek verandert is wil ik niet opnieuw het gevecht aan gaan omdat het toch niet veranderd. Het contact verbreken zal ik niet, maar ik zal het contact ook niet opzoeken. Ze zullen via een sms op de hoogte gebracht worden als ze geboren is en dan is het aan hen. Dan hebben ze de mogelijkheid om langs te komen. Blijven ze bij hun besluit? Prima maar dan kunnen ze komen wanneer het ons uitkomt, en niet omdat het op hun weg ligt naar huis oid. Ook hoeven ze niet te verwachten dat we 2 uur gaan rijden (1 uur heen 1 uur terug) om daar naar toe te gaan met een pasgeboren baby.
Tjee altijd jammer als het zo loopt. Elk huisje heeft zijn kruisje en dat blijkt nu ook weer zo, vooral als je ook de reacties leest. Maar elk verhaal heeft ook twee kanten, een van het kind en een van de ouders. Maar als je jezelf in een spiegel goed aankijkt en je kan tegen jezelf zeggen dat jij naar eer en geweten heb gehandeld dan hoef je denk in mijn ogen geen spijt te hebben.
jij zet straks het meest geweldige wezentje op de wereld dat er -voor jullie- bestaat. dat kleine meisje verdient niets anders dan heel veel liefde en heel veel aandacht, van iedereen die belangrijk voor haar -kan- zijn. je ouders geven aan door op vakantie te blijven, dat je kleintje niet het meest geweldige kadootje is dat er voor hun bestaat. dat is hard en koud en liefdeloos. kies voor je eigen geluk en dat van je kleintje, zij verdient alleen maar mensen om zich heen die haar op handen dragen, de mensen die dit niet doen, zijn t niet waard haar te leren kennen, het is hún gemis, niet die van je dochter. helaas spreek ik ook uit ervaring...
Hoi jane wat verdrietig dat je moeder je zo behandeld dat is niet wat je verwacht van je ouders. Ik vind dit een hele wijze beslissing contact houden onder jouw voorwaarde alleen moet je wel voor jezelf beslissen of je dit ook aan kan en of het je niet te veel verdriet doe. Wij hebben het met mijn schoonvader gehad en dit contact is weer hersteld mede door onze zoon ik heb mijn partner toen ook gezegd als hij zich niet aan de afspraken hou is het over want ik wil niet dat onze zoon iets met opa heeft afgesproken en dan dat opa niet komt of een uur later pas komt. Wij moeten onze kinderen beschermen tegen dat soort opa's en oma's. Ik hoop dat jullie dochter niet door je moeder aan de kant word geschoven omdat de kinderen van je zus op de eerste plaats komen want dit zou zowel voor je dochter als voor jou heel erg kwetsend zijn.
Verdrietig maar verstandig besluit! Sterkte....je zal vast nog wel eens een flinke brok moeten wegslikken Maar geniet van het heerlijke gefrummel van je dochter in je buik!