Ons huis is super gehorig en ik ben 's morgens in het weekend bevallen dus alle buren waren thuis Maar de buren hebben niks gehoord. Terwijl ik mijn persdrang moest wegpuffen... (schreeuwen dus ) Ze wisten wel wanneer ik uitgerekend was, dus als ze wat zouden horen wisten ze wel wat het was.
Mijn buurvrouw haar 1e reactie toen ze hoorde dat ik bevallen was; 'huh, maar ik heb niets gehoord' Haha, die was dus ook zo naief om alles op tv te geloven
Ik heb geen kick gegeven, miss dat buren ook motiveren om je rustig te houden En idd tv is overdreven, gillen is echt niet nodig!
Bij Eva heb ik geen lawaai gemaakt, bij Lisa wel, de overgang van ontsluitingsweeën naar persweeën vond ik erg lastig en ik kon dat beter opvangen door hard te puffen, totdat de verloskundige zei dat ik iets minder lawaai moest maken om mijn energie anders te gebruiken (was ik het niet mee eens en achteraf mocht ik waarschijnlijk gewoon al persen, maar had ik dat nog niet meteen door, de verloskundige liet mij zelf aangeven wanneer ik dacht te moeten gaan persen). Maar goed, ik maakte me wel een beetje druk om het lawaai wat ik maakte, want ten eerste vond ik dat altijd onzin, lawaai maken tijdens je bevalling en daarbij hoefden de buren het niet persé te horen. Maar ik had ook zoiets van ik kan niet anders, dus schijt aan iedereen . Ik was trouwens met van alles bezig (o.a. telkens kijken hoe laat het was en uitrekenen hoe lang het nog zou duren) waarvan ik dacht, niet doen, straks houdt het de ontsluiting tegen, maar dat deed het niet, het ging erg snel (sneller dan mijn berekening ). Ik zou het alleen in jouw situatie in een flat enzo niet aandurven om thuis te bevallen. In het ziekenhuis kan trouwens ook iedereen je horen, maar daar moet je je gewoon niets van aantrekken, er zijn op dat moment belangrijkere dingen
En daar heb je dan op dat moment ook gewoon 'schijt' aan. Ik weet niet of ik lawaai gemaakt heb tijdens de bevalling. Vast wel. Bij de eerste was het een hel, dus zou me niks verbazen als de complete kraamafdeling op de hoogte was. Maar ach, daar wisselt de populatie zo snel...
Heb inmiddels 3 bevallingen achter de rug en in totaal 1x geschreeuwd (bij eerste perspoging M). Toen zei de verloskundige heel droog: 'Denk je niet dat je je energie beter in iets anders kan stoppen?' ... dus lippen op elkaar en gaan Ik werd juist heel erg in mezelf gekeerd en stil ... en geen seconde gedacht aan de buren ...
Ik kan heel goed met mijn buurvrouw ik denk dat ik haar whats app; als je wat hoort, my water broke...hihi. dan weet ze vast genoeg.....
brabantse1982 ik vind de manier waarop je dat zegt net klinken alsof iemand die wel schreeuwt zich maar aanstelt. wellicht bedoel je het niet zo maar het komt zo wel over. laat ik het zo zeggen, als jouw kindje met haar schouder vastzit terwijl haar hoofdje al geboren is dan is het echt niet gek als je schreeuwt want persen doet pijn maar dat nog 10 keer zo veel..
Meiden, dank voor het delen van jullie ervaringen! De vk komt binnenkort even kijken of ze thuisbevallen gezien de kleine lift en het trappetje wel verstandig vindt. Daarna hoef ik pas weer na te denken over eventuele herrie... Ben wel wat meer gerustgesteld omdat de meesten van jullie weinig schreeuwden. De flat is niet supergehorig en de meeste buren zijn op leeftijd en slechthorend. Ik keer bij pijn ook vaak in mijzelf. Maar ik ben er dus nog iet helemaal uit, wacht eerst het bezoek van de vk maar af.
Als je graag thuis wil bevallen zou ik me hierdoor niet tegen laten houden hoor..... Ziekenhuis is ook een soort flat en ik geloof nooit dat t geluidsdichte muren zijn daar