Mijn litteken is trouwens een lelijke scheve donkerpaarse lijn, ben sinds een aantal maanden aan het smeren met biodermal littekencreme, moet zeggen dat het het littekenweefsel een stuk soepeler maakt!
dus al ik jullie dingen hierzo lees ben ik niet de enige met de gevoels van iest gemist te hebben. me zo alleen te voelen na die keizersnee. ik heb de eerste dagen thuis huilent boven de comonde gestaan omdat ik me eigen kind niet eens kon verzorgen. de kraam zorg kregen we maar 4 dagen en me man is al weer aan het werk. ik ben vandaag net een week thuis en ja ik zit al weer te janken.
Nee hoor, je bent echt niet alleen. Mijn baby had ook nog last van verborgen reflux waardoor ze heel veel huilde. Ik ben zelf pas na vier maanden gestopt met huilen. Ik hoop dat jij er sneller overheen bent. Ik kan nu pas praten over m'n bevalling en ziekenhuisopname zonder te huilen. Wel schiet ik nog steeds vol, ik vond alles best traumatisch.
traumatische is het voor mij ook hoor, het is totaal niet wat je er van vooor hebt gesteld, dan valt het allemaal extra zwaar.
ik kan er wel over praten met de mensen zonder dat ik echt in tranen schiet tot dat ik allen ben dan is het foute boel. en iedereen maar zeggen zo jij bent vlug met je herstel. was na 9 dagen al op CB om te laten wegen en ben wezen lopen. (hebben geen auto moet dus wel ) heb ook met de wsgen klein boodschapje gedaan en ja dat is mischien wel snel maar niemand kan blijk baar aan mij zien en merken met hoeveel emotie en soms nog met pijn in me lijf loop. en ze zeggen dan wel jij bent snel en ik kan dan alleen maar denken van : ja ik zal wel moeten he niemand die voor mij me klein komt verzorgen als ik het even niet kan. niemand die even met de kleine naar de CB kan als ik het zelf niet doe. mijn man wil het wel maar die heeft pas over 4 weken vakantie want de baas zei tja je kan niet eerder want dan hebben de anderen al vakantie.
ik het 4 dagen in het ziekenhuis gelegen en kreeg toen nog 4 dagen kraamhulp. me man was toen ik thuis kwam nog een week vrij kan zelf de hond niet uitlaten geen boodschappen doen. ben zo afhankelijk van andere gelukkig krijg ik veel hulp van iedereen. nu zit ik hele dagen thuis om gek van te worden kan gelukkig al weer stukjes lopen dat ik er even uitkan. ik vind dat veel mensen der eigen verkijken op het herstel van een keizersnede.
ik word ook gek van het thuis zitten dus herken het gevoel van het gek worden. en ja mensen verkijken zich er inderdaat op.
Hallo allemaal, ook ik ben 4 enhalve maand geleden bevallen van een prachtige zoon! Hij is na het inleiden uitiendelijk ook te wereld gekomen via de ks, omdatm ijn ontsluiting niet vorderde. Ik heb na mijn bevalling flink wat bloed verloren (5 liter) en ben nog 2 maal geopereerd, en heb een volledige bloedtransfusie ondergaan. Alles bijelkaar heb ik 6 dagen op de IC gelegen en in totaal 3 weken ziekenhuis. Ik heb nog dagelijks last van mijn buik, darmen en liteken en ervaar net als jullie dat het flink rood is en ik ook weinig tot geen gevoel heb rondom het litteken. Ik ben ook erg veel moe maar dit is blijkbaar te wijten aan de transfusie die ik heb gehad. Het is idd allemaal erg pittig en ik had niet verwacht dat mijn bevalling zo heftig zou gaan verlopen. de volgende keer (als die er nog komt) moet ik ook weeri n eht zkh bevallen. Ik had me er al snel bij neergelegd dat deze bevalling in het ziekenhuis zou zijn. Ik heb er niet zozeer last van dat ik niet thuis kon bevallen, wel soms dat ik geen normale bevalling heb gehad, en dat ik het misschien niet nog een keer aan zal durven. Hebben jullie dit ook? groetjes Lot
ik heb gelukkig nog 7 dagen kraamzorg gehad nadat ik na 3 dagen uit t ziekenhuis weg mocht. En daarna is mijn schoonmoeder nog 3 dagen lang een paar uurtjes geweest om te helpen. Ik heb in tegenstelling tot anderen hier niet get gevoel dat ik gefaald heb of dingen gemist heb. Ik heb gekozen voor een optie die voor mijn gevoel het veiligste was voor mijn kindje en daar stond ik volledig achter. Ik vind het jammer dat ik nu nog niet weet hoe ween voelen, maar niet zo jammer dat ik me er rot door voel. Ook ik wou eigenlijk thuis bevallen, maar heb altijd in mijn achterhoofd gehouden dat dat wel eens niet zou gaan lukken, waarom weet ik niet. Mischien scheelt het ook heel erg of je een geplandde of spoedkeizersnede hebt gehad. Ik heb echt een week of 3 de tijd gehad om naar de dag toe te leven en me voor te bereiden op wat ons te wachten stond
ik denk dat dat ook wel scheel ja of je het wel of niet van te voren weet. als je het van te voren weet kan je je er op instellen en het een en ander over opzoeken.
ja dit heb ik ook wel ja niet weten of je dan toch nog aan een 2de zal beginnen. heb al tegen me man gezegt er de eeste 4 jaar er niet over te beginngen. daar moest hij wel om lachen. maar jij heb wel een heftig verhaal zeg. tjetje hoop dat je het allemaal een beetje kan verwerken en van je kindje kan genieten nu.
Zo zie je dat het herstel door iedereen anders wordt ervaren! Mijn ervaringen met een KZ zijn prima. Het herstel ging heel snel. Kon vrijwel meteen alles weer, wel in een lager tempo. Maar dat had ik aan het eind van mijn zwangerschap ook! En ik heb niet het gevoel dat ik iets gemist heb. Vanaf het begin ben ik zo actief mogelijk betrokken geweest bij de verzorging van Lotje en deed ik de meeste dingen zelf. Mocht er ooit eventueel een tweede kindje komen en ik zou mogen kiezen, dan ga ik weer voor een keizersnede! Manytroubles
Hey meiden, ik zag jullie onderwerp en moet ff reageren.. Ik krijg as Woensdag een KS,ben er op zich niet bang voor maar het enige wat me dwars zit is dat ik mn kindjes maar heel even te zien krijg als ze er eenmaal uiut zijn,klopt dit? Ik heb het idee dat als de 1 eruit is ff laten zien aan me en daarna de ander en dan gelijk weggaan? En dan pas zie je ze pas na een uur ongeveer.. Was dit bij jullie ook zo of is dit alleen in noodsituatie's? Veel sterkte bij jullie herstel!
@daisy: ik had wel een spoedkeizersnede, maar er was geen sprake meer van een noodsituatie, maar ik zag Jesper idd heel even en daarna pas weer na een half uur ofzo. Wat iemand hier al eerder beschreef vond ik ook heel erg. Dat ik idd niet weet hoe meconium eruit zag bijvoorbeeld. Ik kon de eerste 2 a 3 weken helemaal niks zelf. Was constant in tranen omdat ik mijn eigen kindje niet even op kon pakken, omdat ik niet even naar de wc kon lopen, niet zelf mocht douchen (alleen onder toezicht, viel constant flauw, reden onbekend). Mijn vriend moest na 2 dagen gewoon weer aan het werk en was eigenlijk op mezelf aangewezen, gelukkig had mijn moeder vrij kunnen krijgen. Ik vond het herstel zo verschrikkelijk tegenvallen dat ik niet zo goed voor een 2e kindje durf te gaan. Heb al met mijn vriend afgesproken dat hij minstens 3 week vrij moet nemen mocht ik ooit nog eens weer met een kz bevallen, want die hulpeloosheid en totaal afhankelijk zijn vond ik een ramp.
ik denk dat je ze dan even niet ziet want je buik moet dicht gemaakt worden en je kindjes worden dan onderzocht. ik was zelf helemaal weg tijdens de ks hij is om 18.29 geboren en ik werd om 19,45 wakker toen zag ik hem pas voor het eerst.
Lizzie dat heb ik inderdaad van anderen ook wel eens gehoord: oh lekker makkelijk zeg, een ks! Pffff. Weten echt niet waar ze over praten, die mensen. Dat je hele buik heeft opengelegen en je van een operatie moet herstellen telt blijkbaar niet mee. Onsukkie, ervoor kiezen, een ks? Dat is voor zover ik weet in NL niet gebruikelijk. Alleen als er echt weer een indicatie voor zou zijn doen ze in principe een ks. Waar je dan trouwens wel rekening mee moet houden is dat je al een kleine hebt rondlopen/kruipen. Dat maakt een tweede ks wel zwaarder vind ik. (ben dus bij beide kindjes met een ks bevallen). O ja Daisy, ik heb beiden kindjes na de bevalling eerst helemaal niet gezien, werden gelijk meegenomen door de kinderarts. Dat viel me echt tegen want ik had op TV enzo ook vaak gezien dat ze de kleine dan tenminste even boven het doek hangen zodat je hem/haar kunt zien.
Heej fluffy, Het is idd allemaal erg heftig geweest maar ik kan nu gelukkig volop genieten van ons mannetje Doe het gewoon rustig aan en steek al de energie die ik heb in hem. Een 2de kindje daar denk ik natuurlijk wel aan maar dat zien we over een lange tijd wel weer. Ben blij dat we in ieder geval een gezond kindje op de wereld hebben mogen zetten. xx
Ik was de eerste weken zo erg gelukkig met de geboorte van m'n dochtertje dat ik die pijn van de ks heb onderdrukt, tot na die enkele weken, toen zat ik er wel effe door maar eigenlijk ben ik vrijwel snel hersteld na enkele weken. Nu heb ik geen pijn meer aan de buitenwonde maar wel binnenin! En die pijn zou naar het schijnt nooit volledig verdwijnen! Bijvoorbeeld bij zware arbeid of opheffen. Heb al enkele keren erg pijn gehad als m'n dochtertje op m'n schoot of buik ligt en ze stampt toevallig met haar voetjes. Een nadeel ook is dat ik nu geen broeken meer kan (strak) dichtritsen want dit voelt pijnlijk aan. En het is waar dat je kindje net na de operatie heel slechts even wordt getoond om dan te verdwijnen met de papa. Het hechten en de voorbereiding voor op de kamer nam bij mij anderhalf uur in beslag, toen heb ik wel gevloekt!
Vals is het he, dat je na een aantal dagen in het ziekenhuis minder kraamzorg krijgt terwijl je het juist hard nodig hebt! Snap het nog steeds niet. Ik vond het herstel ook tegenvallen. Voor mij was het ook een spoed keizersnede, anders had ik me er wel beter op kunnen voorbereiden. Mijn litteken is nog steed sgevoelig (na 8 maanden) en jeukt soms inderdaad ook heel irritant. Als ik (te) druk ben geweest, voel ik de rechterkant van het litteken steken. Heel apart. Ik vraag me af in hoeverre je nog maanden erna last kan hebben van 'de grote buikoperatie' (wat veel mensen vergeten). Ook de nadelen die je na iedere operatie hebt, zoals vermoeidheid, vergeetachtigheid... Ondanks alles... een tweede kindje komt ook echt met ks!
Bij de 2de ks hebben zn mn zoon nadat hij eruit was en was nagekeken (ruimte naast de ok) in een couveuse naast mn hoofdeinde gezet. Terwijl ze me dichtmaakten konden wij dus samen naar onze zoon kijken. Toen ik eenmaal dicht was mocht ik ook meteen terug naar mn kamer met mn zoon, heb hem dus helemaal niet hoeven missen. Ze hebben hem ook gewoon bloot gelaten zodat toen we op de kamer waren hij meteen bloot op mij kon. Echt een super ks was dat. De eerste kon ik er ook wel mee door, toen heeft mn man samen met mn pasgeboren dochter nog een minuut of 5 naast mn hoofdeind gezeten en toen moesten ze weg. Ik moest nadien naar de ic en daar kwamen hun toen ook naartoe (en mn moeder)... Heb beide keren gewoon duidelijk uitgelegd wat ik zou willen en hun hebben hun best gedaan daar zoveel mogelijk aan tegemoet te komen. De eerste was een echte spoed, de 2de was niet gepland op die datum maar was wel zeker dat het een ks zou worden en ging al veel beter... maakte ook groot verschil met het herstel. De laatste ks is alweer anderhalf jaar geleden maar zelfs nu heb ik nog soms pijn allemaal venijnige steekjes net boven het litteken aan de buitenkant (vermoed dat een litteken van binnen opspeelt), zo ook tijdens een menstruatie en bij verandering van weer...