Ik heb 2 keizersnede's gehad. De eerste was een geplande ivm stuitligging van mijn dochtertje. Herstel hiervan liep wat moeizaam maar mocht toch na 4 dagen al naar huis. Na de geboorte van mijn dochter heb ik haar denk ik 2 minuutjes gezien en is toen samen met mijn vriend naar de kamer gegaan terwijl ik nog gehecht werd en daarna moest ik nog 1 uur (!) op de uitslaapkamer liggen! Pas daarna werd ik naar mijn man en kind gebracht waar mijn moeder en schoonmoeder ook waren en die hadden mijn dochter dus al eerder vastgehouden dan ikzelf (was ook een beetje een domme beslissing van ons om ze al in het ziekenhuis te laten zijn terwijl ik kz kreeg...) 2e was een spoedkeizersnede omdat mijn oude litteken op scheuren stond (mennnn wat een hell was dat)! Maar goed ik heb mijn zoon meteen gezien boven het doek toen hij uit mijn buik kwam en daarna heeft hij een kwartier bij mij gelegen, vervolgens ging hij met mijn vriend mee en ik werd gehecht en daarna mocht ik naar de kamer waar mijn vriend en zoon ook waren, heerlijk was dat! Ik heb wel gevraagd hem bloot even bij me te hebben, want dit was met mijn dochter nooit gebeurd, die zag ik na 4 dagen pas bloot :S Maar nu mag ik dus nooit meer normaal meer bevallen omdat mijn litteken tijdens de snee toch meegescheurd was is het risico te groot, zal dus helaas nooit meemaken wat persweeen zijn en het gevoel je kind zelf ter wereld gebracht te hebben Herstel van deze kz ging ook beter, stond na 1 dag al naast me bed en liep naar de wc en had gedoucht en na 3 dagen mocht ik al naar huis. Maar nu 16 dagen na de kz merk ik dat het toch niet zo lekker gaat! Ik heb weer meer pijn in mijn buik en het vloeien is wel gestopt maar soms bloed ik nog raar na en dat ruikt heel merkwaardig... Zit te twijfelen of ik moet bellen of dat dit heel normaal is omdat er toch een herstel van 6 weken geldt! Iemand anders hier ook last van gehad? (oeps heb wel een heel lang verhaal geschreven, sorry)
Jeetje sassa wat schrikken! Een soortgelijk verhaal heeft ook in de wij jonge ouders oid gestaan. Het lijkt me erg naar in ieder geval. Ik zou als ik jou was nog even naar je gyn/vk gaan voor een controle, je kunt beter het zekere voor het onzekere nemen toch.
Hoi meiden, nou ik heb het overleefd hoor Nou ik moet eerlijk zeggen dat de ks me 100% mee is gevallen,om 9.15u was ik beneden toen de ruggeprik gezet en om 9.33u was Fenne geboren en om 9.35u Linne Ik heb ze idd heel even mogen zien boven me en daarna kon ik ze ook nog een beetje zien doordat ze rechts van mij de kindjes gingen onderzoeken. Toen gingen ze met papa mee en om 11.15u werd ik weer opgehaald door manlief en verpleging. de 1e dag veel last gehad van de wond,volgende dag gedouched en zaerdag naar huis,nu nog steeds nergens last van alleen met lopen(te ver),erg jammer want ik zou zo graag gaan wandelen maar ach dat komt wel.. Zo beleeft iedereen het weer anders heh!
Hoihoi , Ik heb ook een spoedkeizersnede gehad. Ik wou in eerste instantie ook thuis bevalllen, maar toen ik te horen kreeg dat dit hem niet zou worden, baalde ik enorm. Daarna hoop je toch nog op een gewone beavalling. Ook dit ging toen niet door. Helaas. Zou het toch graag willen ervaren een normale bevalling. Mijn litteken zie je ook nog steeds. Ook wat rood/paars. En Jeukt soms heel erg. Verder heb ik er geen last vann. ook niet echt gehad. Ik stond ook vrij snel weer op de benen.
Heel herkenbaar allemaal, deze verhalen... Ik had zwangerschapsvergiftiging, en ze hebben na 2 weekjes rekken (tot 36+5) geprobeerd de bevalling in de leiden, zodat ik wel op de natuurlijke manier kon bevallen. Maar dat lukte niet, de ontsluiting was en bleef 1 cm, zelfs na een hele dag aan het infuus, dus toen kreeg ik 's avonds een KS. Ik had 's middags al een spuit gehad, om rustig te worden en blijven, omdat mijn bloeddruk behoorlijk omhoog bleef gaan. Daardoor was ik tijdens de ruggeprik en KS behoorlijk van de wereld, ik weet nog wel dat ik Nikky hoorde huilen en eventjes te zien kreeg gelukkig, nadat ze was onderzocht. Daarna moest ik naar de uitslaapkamer, en Nikky werd naar de kinderafdeling gebracht, omdat ze iets te vroeg was en ik langdurig gebroken vliezen had, dus infectiegevaar. Voordat ik naar de afdeling werd gebracht, mocht ik wel naar haar toe, maar tijdens het rijden had ik zo'n pijn, bleek dat ik nog een morfinespuit had moeten hebben, en ik had alleen maar een paracetamolletje gehad...! Dus toen gelijk naar de afdeling gebracht, en mocht dus niet meer naar de kinderafdeling... De volgende ochtend kwamen mijn vriend en zijn dochtertje, en ook mijn vader en broertje, maar ik heb gelijk gezegd dat ik Nikky eerst wilde zien en vasthouden, voordat ook maar een van hen haar zou vasthouden! Achteraf weet ik weinig meer van die eerste dag, ik was platgespoten en kreeg nog erg veel medicijnen ivm mijn bloeddruk etc. Dat vind ik vreselijk, heb erg het gevoel dat ik Nikky te kort heb gedaan. Zo klein en hulpeloos, en mama die niet eens voor haar kon zorgen... Gelukkig hebben we dat nu ruimschoots ingehaald! Wij willen in de toekomst wel erg graag nog een kindje, maar dit verloop van alles heeft me wel bang gemaakt...!
ik heb ook een ks gehad na 12u weeen met 42,5wkn....heb overigens wel bijna normaal bevallen...op het laatste moment niet...eigenlijk heb ik gewoon een vreselijke bevalling gehad die ik iedereen zal besparen maar goed..mén zal tegen mij niet snel zeggen dat ik het 'makkelijk' heb gehad. ik was na de ks ook snel hersteld...met 3dgn was ik alweer thuis en kon me voorzichtig maar redelijk redden. alleen heb ik nu wel last van mijn buik...een trekkerig gevoel onderin ik dacht dat het een blaasontsteking was maar dat is het niet...het is zeg maar een soort trekkerig irriterend gevoel onder het litteken ( het voelt alsof het mijn eierstokken of blaas zou kunnen zijn) zijn er mensen die dit herkennen?
johana79: dit herken ik niet. Ook bevallen via een keizersnede, ik herken een slapend gevoel als ik in de buurt van de ks kom, maar verder weinig last van. Het voelt soms wel wat pijnlijk aan wanneer er verandering in het weer komt of rond de periode van m'n menstruatie. De pijn die jij omschrijft herken ik niet.
Hey meiden ,ff een vraagje, ik heb nu sinds enkele dagen een naar geurtje bij me,ik vloei nog steeds een beetje maar heb het idee dat het wel meer is geworden,ook met 'stukjes'(sorry )zal ik maar zeggen.. moet ik me zorgen maken,herkent iemand dit?
Als het echt stinkt even naar de huisarts, kan zijn dat het wat gaat ontsteken en dan krijg je anti-biotica. Niet te lang mee wachten...!
Hoi dames ik heb 12 wkeen geleden een ks gehad. Achteraf gezien veel te weinig rust gehouden in het begin en heb tot op de dag van vandaag nog regelmatig steken rechts naast mn navel. Mn litteken ziet er weer goed uit, al is deze absoluut niet mooi recht! Na een week of 8 dacht ik de hele wereld weer aan te kunnen maar dat valt toch vies tegen zeg... Moet van de ha en gyn nog steeds rustig aan doen. Heb ook wel opmerkingen gehad hoor, dat ik het niet zelf heb gedaan etc. Maar na een zwangerschap van 41,5 week en een bevalling waarvan alleen al de weeen 24 uur duurde... hoe durven ze! Ik had het graag zelf gedaan maar dat had Justin niet overleefd (het paste ook niet want hij lag dwars....) dus, laat het ze zelf maar eens doen, eenks is wel bijna de zwaarste buikoperatie die er is... Maar hoe lang duurde het tot jullie weer ongesteld werden? Ik ben nog steeds niet ongesteld, daarom word ik nu ineens overspoeld door de angst dat ik mmisschien weer zwanger zou zijn! (we hebben uiteraard wel een condoom gebruikt maar je bent zo vruchtbaar dat er maar een druppeltje in de buurt hoeft te komen natuurlijk...)
Schandalig lovelylonnes, dat mensen zulke opmerkingen durven te maken! Als mensen zo dom zijn, lekker laten lullen hoor. Je hebt een giga topprestatie geleverd! Ik werd eigenlijk pas weer ongesteld toen ik weer aan de pil ging en dat was een maand of 3/4 na de ks. Geef je bv? Want dat schijnt vaak je ongi uit te stellen. Anders voor de zekerheid even een testje doen.
Ik werd na 6 weken weer ongesteld. Ik heb die opmerking ook gekregen hoor. Oh, lekker makkelijk een kz, dat zou ik ook wel willen. Oh, wat was ik giftig toen ze dat zei zeg, ik wilde haar wel wat aandoen. (in plaats daarvan barstte ik in een hysterische huilbui uit, proberend uit te leggen dat het echt niet zo makkelijk was..)
als ik kijk naar mijn schoonzus had ik graag met haar geruild wat betreft bevalling. die heeft nog lekker liggen tukken tussendoor, terwijl mijn ks van begin tot eind een hel was en dan heb ik nog de mazzel dat ik niet eerst natuurlijk ben begonnen. wel heel raar: nu ik weer zwanger ben ben ik banger voor een natuurlijke bevalling dan voor een ks! mss omdat dat bekend is.
Ik heb van een paar dames gehoord die beiden hebben meegemaakt (dus natuurlijke bevalling en ks), en die gaven allemaal de voorkeur aan een natuurlijke bevalling! Dat zegt denk ik wel wat. Maar goed, de mensen die roepen: oh lekker, een ks! die hebben dat zelf vast nooit meegemaakt. Dus idd, lekker laten l*llen... Al gaat mijn bloed ook koken van zo'n opmerking!
Ja dat heb ik ook, bij de volgende zou ik wel voor een geplande ks willen gaan, ook omdat ons ziekenhuis zo gehorig was dat ik 2 andere bevallingen heb gehoord en dacht, oh shit! dat moet ik dalijk ook! dat kan ik noiet...
Hier ook een spoedsectio na flinke persweeen. Voor mijn gevoel een dubbele bevalling gehad. Als wij nog eens zwanger mogen raken kan ik NOOIT meer thuis bevallen. Deze gedachte maakt mij ook ontzettend verdrietig. Ons kindje kan al niet thuis worden gemaakt (IVF/ICSI) en nu kan het sowieso niet meer thuis geboren worden. Bij Ruben had ik algehele narcose (omdat het echt ff niet goed ging zeg maar) en zelfs zijn geboorte heb ik niet meegemaakt. Zit gewoon weer met dikke tranen zeg...tis toch al echt bijna een jaar geleden onderhand. Mijn litteken doet ook wel zeer, als Ruben erop staat te dansen of er net een schop tegenaan geeft. Dit vind ik wel eng vwb een eventuele tweede kindje... Het litteken is nog rood/paars en wat dikker. De huid eromheen gevoelloos. Ik heb ook wel moeite met die omgeving als ik eerlijk ben. Ik heb liever niet dat manlief in de buurt komt... Ben ik nou zo'n sentimentele muts?
@ elmo dat vind ik niet hoor!(sentimentle muts) een ks is niet niks vind ik dan veel mensen denken er makkelijk over maar ik vind het herstel toch vrij pittig! ik heb ook algehele narcose gehad en heb me zoontje dus ook niet geboren zien worden daar baal ik wel van ! de familie had hem eerder gezien als ik en daar baal ik nog meer van! mijn litteken ziet er niet uit me wond is na 2 weken gaan onsteken en is in het totaal 4x open gegaan heb er nu weinig last van aleen aan de binnekant! ik heb geen schrik voor een volgende zwangerschap omdat ik het dan toch nog zelf mag proberen maar wel verplicht in het ziekenhuis!
@elmo Ondanks dat ik nog niet bevallen ben kan ik wel goed meepraten over littekens en buiken, en wat voor gevoelens je daar bij kunt hebben want ik heb namelijk ook zo'n geweldige 'ritssluiting'. Mijn litteken loopt van mijn bikinilijn tot boven mijn navel en is ongeveer 25 cm lang en op sommige plaatsen ruim een halve cm dik. Ondanks dat de operatie al drie jaar geleden is raak ik het litteken en de omgeving pas sinds mijn zwangerschap weer aan, en ik heb er nog steeds moeite mee als iemand anders het aanraakt. Maar het gaat langzamerhand wel beter, eerst werd ik letterlijk misselijk als ik het aanraakte maar dat is nu zo goed als weg. Ook had ik het gevoel dat heel mijn buik niet meer van mij was. Het was gewoon een beschadigd en walgelijk 'aanhangsel' dat ik liever kwijt dan rijk was, maar nu begin ik mijn buik weer een beetje te zien als iets eigens. Ook is de kleur en het gevoel eindelijk bijgetrokken dus zelfs als het een tijd duurt, het kan echt nog goedkomen! Het is allemaal een beetje offtopic maar ik denk dat het litteken van een keizersnede best wel een onderbelicht struikelpunt voor iemand kan zijn, omdat je dat net zoals de herinnering aan de bevalling je hele leven met je meedraagt maar dan letterlijk. Ik wil hiermee natuurlijk de andere aspecten van een bevalling door middel van een keizersnede niet bagateliseren, maar gewoon even laten weten dat mocht je problemen hebben met je litteken dat dat heel normaal is en dat het zelfs na lange tijd nog goed kan komen.