Oef, dan heb ik nog geluk gehad met het herstel van het litteken...als ik het zo lees. Bedankt voor het delen van je ervaring Devy! Ik begrijp je helemaal! Elmo
dat is één van de weinige dingen die me zooooo mee viel van de ks, het litteken! die is bijna mooi ten noemen bij mij, echt netjes gedaan. en hij valt in de plooi van mijn blubberbuik, dus niemand die het ziet haha mijn buik is nog wel heel gevoelig, sven mag ook niet trappen tegen mijn buik aan als hij op de commode ligt. Wat elmo ook zegt; het nooit meer thuis bevallen maakt me erg verdrietig. ik vond de beval kamers in het zh zo steriel en kil ik wilde zo graag een badbevalling! als dat bij één niet lukt is dat pech, maar ik kan het nooit meer, dat vind ik achteraf gezien toch erger dan ik had verwacht. een ks hoeft van mij niet zo nodig en die ruggeprik al helemaal niet! 4 keer hadden ze nodig om hem te zetten. afschuwelijk! en ondertussen alvsat overleggen of mss toch maar geheel onder narcose moest. ik was zó bang, zat alleen maar te huilen en miste mijn man zo vreselijk! ik voelde me de hele ks zo overrompelt door alles. iedereen rende, niemand was rustig, ik was echt een drukke kassa om half 6 bij de ah, snel afronden en volgende. en dat terwijl het met mij echt niet goed ging en ik telkens weg zakte, terwijl ik de pijn wel voelde. nee, heel traumatisch en word er nog elke keer verdrietig van als ik er aan denk.
Weet je trouwens wat mij zo opvalt aan jullie verhalen... het beleid in het ziekenhuis is overal verschillend! Zo lees ik bijv nu bij claartje; jouw man was er dus niet bij toen ze ruggeprik zetten? Was daar een speciale reden voor? Want bij mij was mijn vriend er gewoon bij. Hij hield me vast terwijl ze de ruggeprik zetten. Nou snap ik natuurlijk dat als je een spoedks krijgt het allemaal anders loopt dan bij een geplande ks, maar ook bij de meiden die een geplande ks hebben gehad (zoals ik), lees ik zoveel verschillende verhalen terwijl er lijkt mij in een ziekenhuis toch bepaalde 'regels' zijn! Ben ik de enige die dit opvallend vindt?
Manuela, dat had ik ook al door ja. Alle ziekenhuizen zijn verschillend in alle opzichten. Ik las namelijk ook wel eens op dit forum dat sommige ziekehuizen flesvoeding voor 24 uur klaarmaken, terwijl ze bij ons in het ziekenhuis (Carolus Den Bosch) gewoon kant en klare flesjes hadden staan.... Ook controles ed worden overal anders uitgevoerd. Mijn man is tijdens mijn spoedkeizersnee overal bij geweest, hij heeft alleen even snel zn pak aan moeten trekken. Hij is zelfs samen met de verpleegsters degene geweest die mijn bed naar boven geduuwd heeft! Tevens wil ik nog wel even zeggen dat ik totaal geen vervelende gevoelens heb overgehouden aan de ks. Ik weet dat ik het wel zelf gedaan heb, heb Justin 9 maanden in mn buik gehad, door mij is ie groot en sterk geworden en heb ook de weeen en alles gehad. Dat ie uiteindelijk door de nooduitganggehaald is vind ikniet erg. Ik heb een ongeloofelijk mooi kindje en hij is ook supergezond, gezellig, lief en tevreden! Dus al kan ik de volgende keer ook niet meer thuis bevalle, so be it. Als ik dan gezegent ben met nog zon wonder doe ik dat zonder ook maar 1 traan te laten. Ik richt me gewoon op de heerlijke momenten tijdens de zwangerschap die we hadden samen op de bank, dat Jus tijdens het tv kijken lekker lag te hikken of te trappelen....
Mijn man moest eerst even wachten. Ze gingen mij onder zijl brengen (helemaal weg dus) en toen mocht mijn man bij de KS zijn, achter glas. Dat was echt het ergste wat ze hem aan konden doen, vindt hij zelf. Je vrouw daar voor dood zien liggen (want zo lijkt het toch wel een beetje voor een man in het heetste van de strijd) en dan zien hoe ze je kind eruit proberen te roppen (zijn woorden). Nee, man man ziet een tweede kindje door de manier waarop deze gemaakt moet worden en de bevalling eigenlijk niet zitten. Het was echt ontzettend chaotisch en hectisch....brrrrrrr nog kippenvel....
Het was erg chaotisch, dat was bij mij ook ja. Maar voor mij ging dat allemaal zo snel dat ik dat allemaal niet zo bewust mee heb gemaakt. Als er een 2e alleen kan komen op dezelfde manier als nu, doe ik dat meteen. Het geluk van zon heerlijk babytje, zo hulpeloos en puur, dat overtreft de angst voor de bevalling bij mij... Mijn man denkt hetzelfde over.
hier is het standaard dat de man er niet bij mag zijn tijdens het zetten van de ruggeprik. vond en vind ik heel erg. ik ben heel erg bang (lees: panisch en hysterisch) bij naalden en alleen mijn man kan mij daarin kalmeren. ik ben er ook van overtuigd dat het sneller was gegaan als mijn man erbij was geweest. maar goed, wat niet kan, dat kan niet
Je famiolie hem eerder gezien dan jij? Belachelijk, sorry... m'n man heeft niet eens zijn ouders gebeld totdat ik uit de narcose was, en toen heb ik eerst mijn ouders gebeld en hij toen pas de zijne.
Hier ook, geen blubberbuik (nou ja, niet heel erg in elk geval), maar dat lidteken is echt maar 15cm lang ongeveer en zit echt ver onder m'n bikinilijn. Omdat he teen spoedkeizersnee was werd ik wakker e ndacht: nou ben ik me toch op gerist. Omdat het haast had weet je, maar het viel en valt me echt super mee!
Nou ik had dus een spoedkeizersnee, en ik wilde oo kheeeeeeeeeel graag thuis bevallen, maar nu dus NOOIT meer, al zou het weer mogen. No way! Als ik thuis was geweest toen de navelstreng uitzakte had Louise het wellicht niet overleefd. Nou mij niet gezien, geef mij maar lekker ziekenhuis.
Mijn man heeft zelfs geholpen met het personeel aankleden en dingen aangeven! Maar moet zeggen dat was wel zo'n spoed keizersnee dat er zelfs geen ok personeel aanwezig was en de gynacologe haar gewone verplegend personeel heeft aangestuurd (nog steeds denk ik: petje af hoor!).
Haha wij zeggen dat Louise zo eigenwijs is omdat ze in het allereerste begin al haar zin heeft gekregen. Ze zat namelijk altijd hard te trappen en dan riepen wij: "Nee joh, daar is de uitgang niet!" En zie daar, mooi door de zijdeur gekomen, dus ja... als je zelfs dan al je zin krijgt.
ik werd ingeleid dus iedereen was op de hoogte dat het geboren zou worden de meeste waren al in het ziekenhuis. toen werd het uieindelijk een ks omdat ik onderzeil was werd ik na een uur na de ks wakker toen ik wakker werd moest iedereen weg zodat we met zn 3e waren! ik vond het ook echt niet leuk maarja ik lag lekker onder zeil dus kon niks zeggen jammer genoeg.
toen bij mij de rugge prik was gezet was mijn man zn eigen aan het verkleden! toen hij terug kwam lag ik ineens helemaal onderzeil! kreeg het benauwd van de ruggeprik die was te hoog gezet! hij mocht mee kijken achter glas!
Tja, dat had je man op dat moment moeten doen, maar ja... zo werkt het misschien niet. Ik weet wel dat ik er heeeeeeeeeeeel erg verdrietig om zou zijn geweest.
WIj haddne afgesproken dat als ik helemaal onder zeil zou moeten, hij pas zou gaan bellen als ik bij was. Stom genoeg hadden we gesmst dat het een ks werd, dus mijn ouders zijn na een uur of 2 naar het ziekenhuis gereden, die hadden het niet meer! Gelukkig was Gerry er wel bij bij de ruggeprik, hij heeft me zelfs vastgehouden, en heeft hij gewacht tot ik terugmkwam van de ok... Dat duurde bijna 1,5 uur!
zou het bij een volgend keer weer een ks worden dan maak ik daar dus echt duidelijke afspraken over! hopen dat het geen ks meer word ! maar nu is alles zo snel gegaan in een keer onder zeil enzo..
Ik heb zelf vorige week een keizersnede gehad en het is me echt 100% meegevallen. Na meer dan 24 uur rugweeen en geen vorderende ontsluiting, werd er besloten om een keizersnede te doen. Ik kreeg een ruggeprik (wel 3x mis geprikt maar had ik weinig last van) en mijn man mocht daar gewoon bij zijn. Tijdens de operatie zat hij naast mijn hoofd op een krukje en konden we samen via een spiegel meekijken. Ik vond het heel bijzonder om het zo mee te maken. Het herstel na de keizersnede valt me ook mee. Na 2,5 dag mocht ik alweer naar huis! Nu ben ik iets meer dan een week thuis en ik kan en doe alles weer. De wond is heel mooi genezen en doet ook geen pijn. Bij de volgende wordt het waarschijnlijk ook weer een keizersnede, en ik zie er totaal niet tegenop.