Hallo, mijn vader is gisteren overleden en nu vroeg ik me af of ik mijn zoon en dochter m nog moeten zien nu hij overleden is. Ik zit in dubio, aan de ene kant zou ik denken dat het wel een goed idee is aan de andere kant wil ik ook niet dat ze er een naar idee aan overhouden. Voor de dames die dit helaas ook al mee hebben moeten maken, hoe hebben jullie die keus gemaakt en waarom. groetjes violet
Hier gaf dochterlief zelf aan afscheid te willen nemen. Dat mocht wel van mij. Later in de kerk heeft ze nog een keer in de kist gekeken en gedag gezegd. Maar ze was toen 2... En bovendien was ze er zelf van overtuigt dat opa 's nachts bij haar was geweest om te vertellen dat hij eindelijk geen pijn meer had en dat het dus goed was zo. Dat maakt de situatie wel iets anders natuurlijk
Hoe oud zijn ze? Ik zou vragen of zij het willen, en als ze ja zeggen samen met hen gaan kijken. Toen ik klein was overleed een oudoom, en door de verhalen die ik had gehoord kreeg ik enorme angstbeelden van hoe hij er uit zou zien. Heb daar echt heel wat nachtmerries van gehad. Als je vader er gewoon uit ziet, zou ik ze bij voorkeur wel even laten kijken. Van harte gecondoleerd overigens. Wat verdrietig om je vader te verliezen.
Gecondoleerd. Helaas hebben we het zelf onlangs ook meegemaakt en onze kinderen zijn gewoon meegeweest. We vonden het wel belangrijk dat hij er nog normaal uitzag, want dit is toch het laatste beeld wat ze zien. Bedenk dat het voor jezelf veel meer beladen voelt dan voor je kinderen. Ga je er zelf met een ongemakkelijk en gespannen gevoel naar toe, dan zullen ze dat echt wel merken. We hebben vooraf tekeningen met ze gemaakt en die hebben ze bij opa gelegd. En verder was de oudste (de jongste kreeg het uiteraard nog niet echt mee) er heel makkelijk mee. Hij heeft nog een keer geconcludeerd dat opa niet meer kan praten en lopen en is toen gewoon even gaan spelen. Ook bij de dienst en de crematie zelf zijn ze er bij geweest. Tijdens de dienst hebben ze voor de kinderen nog apart wat gedaan. Hierdoor zijn ze er echt bij betrokken en breekt het ook een beetje. Al met al hebben wel heel goed afscheid kunnen nemen en vinden we het heel fijn dat we dat met zijn allen hebben gedaan.
Gecondoleerd! Heel veel sterkte met je verlies. Misschien aan je kinderen overlaten? Wel mee nemen en vragen of ze willen kijken. Hoe oud zijn je kindjes? Het kan best zijn dat ze dan altijd dat beeld blijven zien. Ik denk dat ik bij mijn dochter ervoor niet te gaan kijken. Maar dat komt ook omdat ik het niet meer doe, ik wil de persoon herinneren hoe hij was. Sterkte met je beslissing en ook met de komende dagen...
Bedankt voor alle reacties dames, mijn is 3,5 en mijn dochter bijna 2. Maar ze hebben hem voor het laatst gezien in het ziekenhuis, ik wil gewoon niet dat mijn zoontje denkt dat ie dan nog daar is zeg maar. Gelukkig ligt mn vader er vredig bij dus dat is het probleem niet. Tekeningen maken was ik ook van plan mmmm ik denk dat ik het maar wel doe geloof ik
Gecondoleerd en heel veel sterkte gewenst. Doe wat je hart je ingeeft. Kan me overigens voorstellen dat het voor een kind raar is om opa in het ziekenhuis nog levend te zien en vervolgens nooit meer. Da's raar natuurlijk, dus misschien moet je ze wel even laten kijken. En als hij er mooi bij ligt kan dat. Dan is het net of hij slaapt, alleen zijn hart klopt niet meer. (Ik denk dat ik het zo zou brengen bij mijn kinderen)
3 weken geleden is mijn moeder overleden na een lang ziekbed. Mijn zoontje heeft haar dus ook gezien toen ze op haar "slechts" was zeg maar en in die tijd waren we bijna elke dag daar om voor haar te zorgen. Wij hebben dus bewust de keus voor hem gemaakt om haar ook te zien toen ze opgebaard was en tijdens de crematieplechtigheid zaten ze er ook en hebben we ze een kaarsje laten aansteken om erbij betrokken te zijn. Na de crematie hebben we verteld dat ze nu een sterretje was geworden. Op die manier hebben we hem een beetje begeleid om hem het besef te geven dat ze er niet meer is en dat we dag hebben gezegt. Is heel moeilijk wat je in zo'n geval moet doen. Probeer gewoon voor jezelf je hart te volgen.
Gecondoleerd. Wij hebben onze dochter meegenomen toen we afscheid gingen nemen van mijn man zijn oma.
Nou, we zijn geweest vandaag, ik had hem van tevoren gezegd dat opa niets meer zou zeggen omdat zijn hartje stuk was gegaan. Hij loopt zo de woonkamer binnen, kijkt even naar opa, pakt de klei en gaat spelen. Ik dacht heel even was ik ook nog maar zo klein haha. Dus het is erg goed gegaan moet ik zeggen, ik zag er best tegenop( vooral mijn eigen reaktie) maar het viel echt mee. Bedankt allemaal voor julie advies. liefs violet
Allereerst gecondoleerd en sterkte voor jullie... Mijn vader is in oktober overleden, Isabella was toen bijna 2. Wij hebben onze dochter wel meegenomen om te kijken bij haar opa. Als tip van de begrafenisondernemer kregen we mee dat we haar niet moesten vertellen dat opa slaapt. En we moesten haar op onze arm houden wanneer ze daar was zodat mocht ze het eng vinden ze dicht bij papa of mama is. We hebben dus verteld dat opa ziek was. Dat zijn hartje stuk is gegaan en dat dieniet meer klopt. Opa is nu een sterretje. Ze leek dit wel te "begrijpen" en zei al snel "opa hartje stuk, opa sterretje". Toen we daar waren raakte ze even zijn hand aan. Je kon zien dat ze het wel vreemd vond. Toen we weg wilde gaan riep ze "opa kusje geven" en toen zijn we nog even terug naar binnen gegaan. Ze gaf hem een kus op zijn voorhoofd en ze riep "oeh koud". Daarna zijn we nog 1 keer met haar gegaan zodat ze haar handjes aan de binnenkant van de kist met vingerverf kon zetten. Met de begrafenis zelf zat ze op het kdv, daar vond ik haar net even te klein voor.
Mijn vader overleed ook toen ze bijna 2 was. Bewust mee genomen omdat ze de laatste tijd de ook veel was. Zo heeft ze bewust gezien dat opa nu was en geprobeerd uit te leggen wat eraan dehand was en opa nu is.