Beste allemaal, Afgelopen zondag ben ik veel te vroeg bevallen van onze trots, Sam. Voor degenen die het hele verhaal willen lezen: http://www.zwangerschapspagina.nl/vlindertjes-17-t-m-24-weken/482789-vechter-sam-2.html#post16218164. Ik heb na de bevalling een manuele placentaverwijdering ondergaan, omdat ik veel bloed verloor en de placenta niet los kwam. Op de operatiekamer ging het volgens de arts erg moeizaam. Hij kon er slecht bij en kreeg de placenta moeilijk los. Hij heeft gekozen om er nog een curettage achteraan te doen om er zeker van te zijn dat alles weg was. Ze zijn ruim 1,5 uur bezig geweest. Ik heb rond de 2 liter bloed verloren. Ik heb veel extra vocht en 2 zakken bloed gekregen. Ik mag van de artsen tot na de laatste controle ( over 6 wk) eigenlijk niks. Niet tillen, niet sporten, veel rust en me vooral niet teveel inspannen. Het totale herstel ging volgens hen wel 2 mnd duren. Nu ben ik sinds maandag thuis, maar ben nog zo enorm moe en slap. Ik kan de hele dag wel slapen. Douchen en aankleden red ik net, maar het is eigenlijk al teveel. Ik ben benieuwd of er hier dames zijn met vergelijkbare ervaringen? En hoe snel het herstel ging? Ik kan er zo weinig over vinden... Ik ben normaal een enorme bikkel ( heb nog doorgeskied met een gebroken knie bijvoorbeeld) maar ben zo leeg en op.
Hoi Madelein, Ik heb helaas dezelfde ervaring, na de bevalling ook met spoed naar de OK gereden voor het verwijderen van de placenta. Ik ben ook bijna 2ltr bloed verloren waarvoor ik op de avond van ontslag een ijzerinfuus kreeg. Hoe en wat precies is mij alleen niet duidelijk, ik ben vlak na de geboorte van S* out gegaan en na de OK was ik moe, leeg en voelde mij een lappenpop. Of de placenta manueel verwijderd is weet ik niet, wat ik wel hoorde is dat de placenta goed vast heeft gezeten en deze ook moeilijk los te krijgen was. Wat er nu daadwerkelijk gebeurd is staat ook als vraag op mijn lijstje voor bij de na-controle. Eenmaal thuis duurde het toch zeker wel een week eer ik weer een beetje mobiel was en goed op mijn eigen benen kon staan. De eerste dagen heeft mijn man mij geholpen met douchen, ik zat op een krukje onder de douche omdat staan te intensief was. Trap af en op durfde ik ook niet alleen, ik moest telkens samen de eerste dagen. Ook sliep ik standaard tussen de middag een paar uur, heerlijk want ik was hier telkens aan toe. Ik vond het maar wat moeilijk om hulp te vragen maar ik had het echt nodig, ik had gewoonweg geen puf en energie.
Bedankt voor je reactie . Wat naar dat je zo snel na je bevalling van de wereld bent geraakt! Heb je nog wel goed afscheid kunnen nemen? Onze arts is 3x na de operatie terug geweest om te vertellen wat er precies gebeurd was, ik ben zo ontzettend blij dat hij dat gedaan heeft. Mijn man was daar steeds bij, dus de dingen die ik kwijt ben, heeft hij wel onthouden. Maar dat gevoel van totale moeheid en slap zijn heb jij dus ook. Ik heb vandaag pas voor het eerst echt kunnen slapen overdag. De dagen hiervoor kwam steeds alles weer voorbij flitsen wat er gebeurd was, zodra ik ging liggen. Is nu minder. Ik ga zo ook voor het eerst proberen te slapen zonder de valium die ik dinsdag gekregen heb. Heb zo'n vermoeden dat dat gaat lukken. Douchen lukt me nu wel, maar niet te lang en niet te warm. Heb vanmorgen m'n haren gewassen, ging na 5 min bijna onderuit. Alles werd ineens zwart. Gelukkig blijft mijn man voorlopig ook thuis. Hij zorgt erg goed voor me, doet alles. We hebben een bank in de slaapkamer gezet, zodat ik geen trappen op of af hoef. Dat is wel ideaal. Heb jij nog veel last van buikpijn gehad? Heb sinds gister wat meer last. Kramperig menstruatie gevoel.
Hoi, vreselijk voor je dat je je zoontje bent verloren en dan zo een bevalling er nog bij.. ik heb geen ervaring met veel bloedverlies tijdens/na de bevalling, dus daar kan ik je niets over vertellen. Wel heb ik tijdens de zwangerschap van mijn overleden zoontje heel veel bloedverlies gehad. Met 17 weken heb ik een bloedtransfusie gehad en met 20 weken had ik bijna weer bloed nodig. Ik voelde me toen zoals jij beschrijft, moe en heel erg slap. Ik kon eigelijk niet anders dan op de bank liggen. De trap oplopen was al bijna teveel. Na de bevalling heeft het zeker een paar weken geduurt voor ik thuis weer het een en ander zelf kon doen. Ik heb me lang moe gevoeld. Je hebt natuurlijk niet alleen lichamelijk een klap gehad, maar emotioneel is het ook allemaal heel zwaar. Ik merkte wel dat dat ook zeker meespeelde. Probeer de tijd te nemen!
Vond het best wel eng eigenlijk dat ik out ging, voor 2x zelfs...brrr Afscheid nemen heb ik die middag pas kunnen doen, toen was ik er deels aan toe en ik moest hem gewoon echt zien. Viel mij wel zwaar want ik lag nog aan 2 infusen, catheter en voelde mij zooo slap. Ik heb de avond voor vertrek pas een arts gezien en gesproken, niet super lang maar nu besef je je dat je toch nog met zoveel vragen zit.. Totale moeheid is zeker heel erg herkenbaar, je moet echt weer helemaal opnieuw je energie niveau opbouwen. Stapje voor stapje lijk je vooruit te gaan, en soms weer iets achteruit. Mijn man bleef de eerste week ook thuis, anders had ik het niet gered met ook nog 2 zoontjes in huis. Kraamhulp bewust niet voor gekozen omdat ik dat erg moeilijk te behappen vond. Buikpijn had ik 2 dagen na de bevalling nog, ik denk dat het naweeën zijn geweest. Ik had die ervaring nog helemaal niet gehad, herkende het ook niet maar na dit nagevraagd te hebben leek het toch zo te zijn. Ik gebruikte hiervoor paracetamol, ook voor mijn rug trouwens. Daar had ik de eerste week erg veel last van, nu nog wel maar minder.
gefeliciteerd met de geboorte van Sam en tegelijkertijd ook gecondoleerd met zijn verlies. Heel veel sterkte toegewenst. Weet helaas hoe het is Mbt zoveel bloedverlies heb ik geen ervaring, wel met een curettage onder volledige narcose direct na de bevalling. Je moet niet vergeten dat er nu allerlei zaken door elkaar lopen: je lichamelijke klap, de operatie, bloedverlies, emoties rondom het verlies van Sam. Enige tip die ik kan geven: geef je er aan over, neem de tijd hiervoor. Misschien dat je bijv ijzerpreparaten kunt nemen om in ieder geval je HB op peil te brengen.
Bedankt voor jullie reacties. Het zal inderdaad ook de combi van alles zijn waardoor ik me zo ellendig voel. Zou alleen zo schelen als ik me lichamelijk wat beter voelde... Die buikpijn herkennen jullie dus niet? Gisteravond en vannacht weer veel last gehad. Ook pijnstilling in moeten nemen. Maak me een klein beetje zorgen omdat de arts bang is dat hij niet alles weg heeft kunnen halen.
Als je bang bent omdat de arts niet alles heeft weg kunnen nemen en je buikpijn hebt zou ik wel even aan de bel trekken. Beter een keer te veel en op tijd dan te weinig en te laat. Ik ben bij beide bevallingen op de OK beland om de placenta manueel te laten verwijderen. De eerste keer met 2,5 liter bloedverlies, de tweede keer met 4,5 liter. Toch was ik de tweede keer wel sneller opgeknapt dan de eerste keer. Beide keren ijzerinfuus en bloedtransfusie gehad. De tweede keer kwam ik met 10 dagen na de bevalling pas beneden. En langzaam aan met ijzertabletten en Floradix weer op de been gekomen en ongeveer een week of 6 rustig aan opgebouwd. Het grote verschil is denk ik wel dat je je kind bent verloren. Een groot verlies en veel verdriet. Dat zal ook echt wel lichamelijk er mee te maken hebben dat je slechter opknapt. Ik wens jullie heel veel sterkte toe.
Heb vanmorgen en vanmiddag contact gehad met het ziekenhuis. Moest pcm nemen en in bed blijven vandaag. Doet weinig, lag sowieso al bijna de hele dag in bed de afgelopen week. Zij vond het raar dat me verteld was heel rustig te blijven deze week, en moet proberen meer te doen. Manlief over de zeik, want hij weet zeker dat ons verteld is tot de eerste controle zo min mogelijk te doen. Nou we kijken wel even aan hoe het gaat...
vandaag weer contact gehad met het z'huis ivm weeen achtige pijn vannacht. Moest langskomen en er blijkt een stukje weefsel achtergebleven te zijn in de top van de bm. Het is niet zo groot ( iets kleiner dan 1x1 cm geloof ik) en ivm de grote kans op complicaties willen ze even afwachten ipv nu gelijk curetteren. Er is al zo veel gerommeld in die baarmoeder de afgelopen week... Dus nu paracetamol en naproxen blijven slikken, en temp in de gaten houden. Als ik koorts krijg of nog meer pijn dan toch curettage. Ze hopen eigenlijk dat het met de volgende menstruatie meekomt. Bedankt voor jullie tips en reacties! Weet nu in ieder geval dat deze buikpijn niet normaal was
Pff jeetje. Heb alles even gelezen en zit hier met tranen in mijn ogen. Wat heb jij heftige dingen meegemaakt! Wil je even heel erg sterkte wensen met alles, en heel, heel erg veel kracht!!
Jeetje, wat een heftige periode heb jij achter de rug! Heel veel sterkte gewenst... dikke knuffel! Wil graag mij verhaal aan dit topic toevoegen. De reden hiervoor is dat ik een hele andere kant heb gehad en wanneer mensen gaan googlen op 'manuele placentaverwijdering' zou ik graag willen dat er ook een heel positief verhaal tussenstaat. Ik weet zelf namelijk nog dat ik dacht: oojeetje... zoveel horrorverhalen, zijn er dan geen positieve verhalen rondom allerlei zaken. Na mijn bevalling van ruim 12 uur kwam mijn dochtertje ter wereld. Een uur lang is daarna geprobeerd om de placenta eruit te krijgen en ik had heftige naweeën daardoor, maar het lukte niet. Toen ben ik naar de OK gereden om het manueel eruit te halen (onder narcose.. maar dat is normaal volgens mij). Terug op de afdeling was ik erg duf van de morfine en het bloedverlies (ik had 1,5 liter bloed verloren). Twee nachten ben ik in het ziekenhuis gebleven en ik heb twee zakken bloed gekregen. Daarna heb ik thuis nog zo'n 2/3 dagen rustig aan gedaan, maar vervolgens was ik weer de 'oude'. Natuurlijk was ik soms duizelig als ik te snel opstond (mijn HB was nog niet helemaal op peil), maar een week na mijn bevalling liep ik alweer in de stad en deed ik vanalles. Bloedverlies of buikpijn heb ik ook nauwelijks gehad. Vind het wel vervelend dat anderen zo'n 'last' ervan hebben gehad, maar wilde toch graag een positief verhaal eraan toevoegen.
@patricia: dank je wel... Bedankt voor je verhaal. Ik denk dat het er heel erg vanaf hangt hoe de rest van de bevalling is geweest, en hoe laag je hb precies is na het bloedverlies. Ik had bijvoorbeeld een hb van 4 na de operatie. Ben naar huis gestuurd na 2 zakken bloed, en had toen een hb van rond de 5 verwachtten de artsen ( dat is de gemiddelde opbrengst). 5 is nog steeds heel erg laag, wordt gesproken over ernstige bloedarmoede. Volgens de artsen duurt het zeker 2 mnd voor ik weer op mijn oude nivo zit. Daar komen alle emotionele aspecten nog bij... Is zeker fijn dat het voor jou zo meeviel! Hoop niet dat mijn verhaal als horror verhaal gezien wordt, ik vroeg me meer af hoe snel anderen herstelden .
Hoi, Allereerst gecondoleerd met het verlies van je zoon. Ruim 3 jaar geleden ben ik te vroeg,32 weken, bevallen van mijn zoon. Ik ben bijna 3 liter verloren. Mijn placenta liet niet los en is ook manueel verwijderd. Buimassage en de prik hielpen niet. Ik ben best lang moe geweest inderdaad. Mede ook omdat ik indanks de fluxus 5 weken lang 2x per dag naar de neo ging. Voor het herstel kan wel 6 maanden staan. Mijn bevalling, begin tot eind, duurde slechts 30 minuten. De uitdrijving was 7 minuten. Mij is verteld dat een snelle bevalling vaker een fluxus als gevolg van een niet loslatende placenta veroorzaakt. Was je bevalling toevallig ook snel? Het lichaam schijnt dan te snel te denken dat het al klaar is. Ik kan je vertellen dat ik bij mijn volgende zwangerschap (ik ben 7 maanden geleden nogmaals moeder geworden) intensief begeleid ben. De kans op een volgende fluxus is groter. Vaak is het bloedverlies dan ook hoger. Ik liep voor de fluxus en de vroeggeboorte bij de gyn. Allereerst kreeg ik proluton injecties om voortijdige weeën te viorkomen maar ook stond er duidelijk in mijn dossier dat ik meteen weer medicatie kreeg en nu eerder besloten zou worden tot manuele placenta verwijdering. Tevens twee wekelijks cetvixmetingen. Ik heb deze keer meteen medicatie via het infuus gekregen en buikmassage. Mijn placenta volgde na 27 minuten en ik was maar 200 ml bloed kwijt. Vraag bij een volgende zwangerschap meteen om het beleid! Meteen afspraken geeft je misschien wat meer gerustheid. Overigens heb ik haar deze keer ook tot 37 weken kunnen uitdragen.
@lady k: dank je wel. Mijn bevalling was idd ook snel, maar het niet loslaten komt waarschijnlijk doordat ik zo vroeg ben bevallen. De placenta is er dan nog helemaal niet klaar voor om los te laten... Ze hebben bij mij inderdaad ook iets via het infuus gegeven om meer samentrekkingen te krijgen, ook buik massages idd. Au!!! Ik heb helaas gister gehoord dat er nog een stukje placenta is achtergebleven. Hopelijk komt dat de komende weken vanzelf, anders moet ik nog voor curettage
Oh meid wat rot dat je nu ook nog restweefsel hebt. Na de vroeggeboorte van mijn tweeling bleek ik uiteindelijk ook nog een placentarest te hebben. In het umc zeiden ze ook dat na zo'n vroege bevalling er bijna altijd wel resten achter blijven die niet vanzelf loskomen... gewoonweg omdat je lijf daar nog niet klaar voor was. Ik ben uiteindelijk na een paar weken 2x achter elkaar gecurreteerd, en heb toen ruim 1,5 liter bloed verloren. Na 2 bloedtransfusies was mijn hb ook weer ergens in de 5, maar ik moest thuis nog wel een paar weken ijzertabletten slikken. Misschien kun je daar om vragen als extra zetje? Daarna heb ik me nog best lang slap en snel moe gevoeld, geef hier maar gewoon aan toe... je hebt het nodig. Je lijf moet toch herstellen van een bevalling en emotioneel hebben jullie ook flink wat op je bord gekregen dat verwerkt moet worden. En houdt jezelf vooral goed in de gaten, en trek optijd aan de bel als je het niet vertrouwd. Liefs
Dank voor je berichtje. Ik moet de 17e terugkomen op de poli, dat van die ijzer tabletten staat idd op mijn vragen lijstje . Ik geef er nu makkelijker aan toe. Het 'trauma' wat ik de eerste paar dagen had ( steeds als ik rust nam het beeld van die dagen in het ziekenhuis voor me zien) is wat afgezwakt. Leef nu een beetje langs mezelf heen. Maakt het makkelijker om me af te sluiten en rust te pakken. Voorlopig moet ik niks, manlief is nog de rest van de maand thuis. Heb jij asherman opgelopen na je curettages? De arts heeft bij mij ook nog een curettage gedaan na de manuele placenta verwijdering... Dat was de 2x al... Als ik nu nog een keer moet ben ik daar ook wel bang voor eigenlijk. Ook maar eens vragen volgende week.
Fijn dat je man voorlopig nog even thuis kan blijven, het is goed om dit samen te kunnen verwerken. Ik heb aan die nacurretages inderdaad asherman overgehouden. Zo'n placenta zit nog zo goed vast als je zo vroeg bevalt dat er meer moeite gedaan moet worden om dit los te krijgen. Helaas was er in mijn geval geen alternatief... Asherman is zeker niet iets waar je meteen vanuit hoeft te gaan hoor, niet iedereen krijgt dit zomaar... maar wel iets om in de gaten te houden. Zo menstrueerde ik niet meer na die curretages (en anderen hebben nog wel bloedverlies, maar minder dan voorheen). Wel voelde ik mijn eisprong iedere maand en de dagen dat ik 'ongesteld' was had ik buikpijn (alleen had ik geen bloedverlies meer). Dus even in de gaten houden of en hoe je menstruatie weer opgang komt en zonodig aan de bel trekken.