Dag meiden, Het is alweer een hele tijd geleden dat ik op het forum was. Ik zie dat er ook weer nieuwe (schrijnende) verhalen bij zijn gekomen. Ik lees jullie twijfels en angsten voor een tweede...dat kan ik me heel goed voorstellen, had ik ook nogal nadat ik bij de geboorte van mijn dochtertje (die eergisteren 2 is geworden) HELLP heb gehad. Gelukkig hebben we het weer aangedurft. En gelukkig moest ik ook in het ziekenhuis bevallen, god weet hoe het anders was afgelopen. Ik hoop dat jullie de angst kunnen verslaan, ik geniet enorm van mijn 2 kindjes, ook hoe ze met elkaar omgaan. En misschien zelfs nog iets meer omdat ik zeker weet dat ik niet meer kinderen kan krijgen omdat bij de geboorte van mijn zoontje na de fluxus mijn baarmoeder is verwijderd. Dat was trouwens gewoon weer botte pech, had helemaal niks met dat HELLP-syndroom te maken. Maar daarom is het voor mij ook wel weer makkelijk praten nu, ik hoef er ook niet meer over na te denken of ik het nog aan zou durven... Ik heb al moeite genoeg met het heden. De laatste paar maanden had ik echt het idee dat ik geen stap verder kwam maar nu (het is nu 5 maanden geleden) begin ik me eindelijk weer iets beter te voelen. Ik ben nog niet aan het werk en het lukt me ook nog niet echt om het huishouden goed vol te houden maar ik zie in ieder geval niet meer de hele tijd vlekken voor mijn ogen. Nou, sterkte allemaal. Groetjes, Liekster
Liekster heftig hoor, je baarmoeder verwijderd. Was het een spontane fluxus of kwam het door de placenta? Wat hebben ze bij jou geprobeerd om het bloedverlies te stoppen? Pfoe echt eng als je bedenkt dat dat wel het laatste is wat ze (kunnen) doen!