Wanneer laten jullie je dier ( hond kat paard enz) inslapen? Mijn paard is ziek heeft 3 ernstige aandoeningen die niet te genezen zijn. Veearts zei verder gaan is niet eerlijk dus besloten om in te laten slapen. Nu krijg ik veel commentaar om me heen want ze ziet er zo goed uit. Voor mij is de grens altijd pijn niets meer aan te doen en niet het uiterlijk. Hoe staan jullie daar in?
Als de veearts zegt dat ze pijn heeft, dan is het toch de juiste beslissing in mijn ogen. Laat je niet gek maken door je omgeving, het is het advies van de arts, je weet dat ze pijn heeft en dat het niet goed komt. Alsnog moeilijk, maar wel de enige keuze.
Precies wat jij zegt, pijn en of er nog snel en effectief iets aan te doen valt (en kans dat dat succesvol is) is het meeste doorslaggevend. BIj dit soort situaties zeg ik, "err on the safe side" (weet geen goede Nl uitdrukking) en laat bij twijfel inslapen. Als ik straks een hulpbehoevende, zieke en in pijn verkerende bejaarde ben, hoop ik ook dat men mij niet onnodig lang laat lijden (snap dat het bij mensen anders is, maar trek in mn hoofd altijd deze parallel om de beslissing voor mezelf te maken). De dood is voor een dode iets volkomen neutraals, maar heftige pijn is alles behalve neutraal . Sterkte!!
Het commentaar van de rest boeit mij totaal ik: dier laat ik inslapen als t leven een last is en behandeling te ingrijpend is of geen kans op herstel is. Onze kat hadden we nog aan de dialyse kunnen zetten, voor dat even oplappen was de ingreep te heftig (ze was al gestopt met eten bij de dierenarts door de stress) dus hebben we haar laten gaan. Te vroeg inslapen bestaat niet, dier heeft geen besef daarvan: wel van het dagelijkse lijden.
Zo eens. "Te vroeg" betekent eigenlijk vooral dat je zelf langer met je dier had kunnen samen zijn, maar voor je dier is dat geen overweging. Liever dat ik een paar potentieel nog fijne dagen samen mis, dan dat mn dier een dag of paar uur teveel pijn moet lijden.
Ik zou tegen die mensen zeggen dat een prooidier niet snel aan het uiterlijk wat zal laten zien, omdat ze daarmee zichzelf in gevaar brengen. Dus tegen de tijd dat het goed zichtbaar is, is de pijn ook heel heel hevig. En dan nog zullen ze liefst doorstrompelen met de kudde. Bij mijn paard was de hoefbevangenheid al lang aan het ontwikkelen en zeer aan het doen: maar tegen de tijd dat ik het écht opmerkte, had hij helse pijn en kon hij er niet doorheen lopen.
Bij pijn en ongemak.. Heb mijn hondje laten inslapen toen hij 10 jaar was omdat hij overal bulten kreeg, heel mager werd en een extreem droge neus kreeg waar zelfs soms een stukje van af kwam.. hij kon zijn plas niet meer ophouden en je zag aan hem dat hij dat ook echt vreselijk vond en zich heel schuldig voelde hoewel hij er zelf niks aan kon doen. Toen kwam helaas de diagnose dat hij suikerziekte heeft en 2 keer per dag gespoten moest worden, maar dat ging helaas niet met de banen van mij en mijn moeder, dat was niet te combineren en het moest altijd rond dezelfde tijd gebeuren maar wij hadden beiden een onregelmatige baan .. maar het was het beste voor hem, het heeft ons ontzettend veel pijn gedaan en heb er een paar weken echt heel erg verdriet van gehad maar hij werd niet meer beter en wij konden hem niet regelmatig spuiten..
Bij pijn of ongemak. Ik vind het egoïstisch en mishandeling om een dier te laten lijden. Dus zo te horen doe je er heel goed aan. Heel veel sterkte! Mijn kater was plotseling aan het sterven. Ik pakte hem, deed hem in een kattenmandje, ben op de fiets gesprongen en naar de dierenarts gefietst. Toen ik daar aankwam, was hij nog in leven maar hij was denk al voor 99% van de wereld. Ik zei gelijk geef hem aub een spuitje, hij hoefde van mij geen seconden langer te vechten. Verschrikkelijk!
Hier jaren geleden onze 23 jaar oude Shetlander moeten laten gaan. Hij had ook enorme last van z’n hoeven en zowel de hoefsmid als dierenarts konden niet echt meer iets voor hem betekenen. Speciale ijzertjes, bekappen op DIV manieren ed hadden geen nut meer. Alleen pijnstillers, maar dat wilde wij niet. Dat was voor mij het moment om afscheid te nemen. Met pijn in mijn hart uiteraard.... maar het zou me nog meer pijn doen als hij moest lijden. Omgeving heeft uiteraard altijd een mening maar alleen jij weet vanuit je hart wat te doen. Sterkte
Als een dier pijn heeft en het uitzicht niet goed is. Als een dierenarts al aangeeft dat het niet eerlijk is en dit de beste optie is.. Een dier kan niet praten en zeggen wat hij voelt. Je doet er goed aan om hem/haar uit zijn lijden te verlossen. Soms hebben mensen snel een vooroordeel klaar staan omdat ze aan de buitenkant niets zien. Veel sterkte!
Helemaal mee eens Voor onze hond is inmiddels de grens geworden dat als hij niet meer normaal kan functioneren met pijnstilling dan is het klaar. Dingen als operaties etc laten we nu niet meer uitvoeren bij hem.
3 katten laten inslapen. Nummer 1 had een nierziekte. Was broodmager en doodziek. Niks meer aan te doen. Nummer 2 had problemen met zijn darmen. Liet overal vieze sporen achter. Vacht zag er verschrikkelijk uit en hij stonk. Meerdere keren onderzoeken laten doen, maar er werd nooit iets gevonden. Moeilijke beslissing voor ons omdat hij niet echt heel erg leed. En vooral voor ons veel ongemak. Ik had oude handdoeken in de kamer die we gebruikten om hem op schoot te kunnen nemen (was echt een knuffel beestje) Nummer 3 was aangereden. Krantenjongen vond hem langs de weg. Leefde nog, maar van binnen helemaal gebroken. Nog een nachtje aan infuus gelegen, maar was niks meer aan te doen. Bij alledrie advies dierenarts gevolgd. Met pijn in het hart. Bij alledrie heb ik ze zelf vastgehouden en geaaid tot ze dood waren Sterkte met je paard. Het is toch een heftige beslissing. Maar denk toch dat dierenarts daar beter kijk op heeft dan een buitenstaander. En ook dat, als het beestje nog een kans maakt, hij graag zal helpen en de opties met je bespreken.
Als een dier heel veel pijn en ongemak heeft. Ik vind de veearts juist enorm eerlijk. Als kind zijnde hadden wij een hond die leukemie kreeg, de dierenarts zag enkel dollartekens en het liefst alles contant, lekker volstoppen met prednison waardoor ze een opleving kreeg en we het onvermijdelijke konden rekken totdat ze continue loze aandrang kreeg. Janken bij de deur en dan 3 hoog naar beneden, een hond van ruim 30 kilo is niet te tillen en dan vervolgens niet kunnen plassen, het brak ons hart. Ik zie haar nog liggen in haar mand met een blik van is het nu een keer klaar? Onze laatste wandeling met haar naar de dierenarts samen met mijn moeder zal ik nooit vergeten, wat je normaal in een kwartier doet deden we nu een uur over, het was een soort van afscheid. Gelukkig troffen we een waarnemer en die schrok ervan hoe groot haar milt was, ze was een wandelende tijdbom, het besluit was snel genomen, beter worden zou ze niet meer en de pijn zou erger worden, ze had al pijn maar dit liet ze zelden merken. Ben dankbaar voor de tijd die we toen met haar extra hebben gekregen maar achteraf hadden we eerder moeten ingrijpen. Wisten wij veel, hadden net wat familiedrama’s achter de rug en wilden er nog niet aan dat we haar ook zouden verliezen. We hebben nu zelf ook een hond maar mocht hij om wat voor reden dan ook pijn krijgen die niet te genezen valt en het wordt alleen maar slechter dan blijf ik niet meer aanmodderen.
Pijn hebben waar niets meer aan te doen is. Ook als een dier de rest van zijn leven zich niet meer kan leven zoals een dier hoort te leven bijv. amputatie achterpoten en voort moeten bewegen met een 2 wielen constructie. Ook al heeft een dier dan geen pijn, fijn zal hij zich er niet onder voelen, tenminste dat geloof ik niet. En als laatste, vele operaties en/of levenslangemedicatie om de pijn van een dier dragelijk te maken maar wat eigenlijk tijd rekken voor de baasjes is. Ik vind dat niet eerlijk imo tegen over je dier. Ik vind dat veel mensen vaak vergeten dat het om een dier gaat en niet om een mens. Ik snap dat de liefde groot kan zijn maar chemo's bij een hond die daarna nooit meer de oude word, dat vind ik egoistisch! Ts. jouw keuze sta ik dus volledig achter. edit. Nog een kleine toevoeging, vorige jaar in onze omgeving meegemaakt. Hadden 2 honden pitbulls die altijd goed met elkaar waren. Van de een op de andere dag viel de ene de andere uit het niets aan was zo agressief dat baasje ze niet los kreeg. Ze hadden ook een peuter. Het idee dat hond 1 ineens zoveel agressie in zich had was voor hun de beslissing de hond in te laten slapen. Die week was het 3 keer de andere hond in het gezin die normaal zijn maatje was, ze durfden en konden het risico niet nemen dat het de 4e keer wel hun peuter zou zijn vooral omdat ze het drie keer hebben zien gebeuren en er niets aan vooraf ging wat de agressie kon verklaren.
Als het voor jou goed(goed nooit ,maar als in juiste beslissing maken) voelt en de arts zelf ook, dan lekker laten kletsen. Zelf onze hond moeten laten inslapen. Bleek suikerziekte te hebben maar al in ver gevorderd stadium. Omgeving vond het 'wel erg makkelijk' toen ik die verdomd moeilijke keuze moest maken. Maar haar adem rook naar aceton en van binnen was alles al kapot (nooit iets aan haar gemerkt, was in een week gebeurd met aftakelen) Waarom door laten kwakkelen als het dier er geen baat bij heeft. Doe je niemand een plezier mee. Je omgeving staat er verder vanaf, jouw dier, jouw keuze
Dat inderdaad. Het is vervelend dat wij als mens de keus soms moeten maken om een dier in te laten slapen, maar het is fijn dat de mogelijkheid er is en zij niet onnodig hoeven te lijden.
Hier een hond met suikerziekte, cushing en blind maar o zo vrolijk. Rent elke dag mee door het bos, geniet van het strand. De medicatie is peeeeeperduur en sja, we moeten ons leven aanpassen op de insuline spuiten maar ze doet het er heel goed op. Voor de medicatie was het een zielig hoopje, nu is het weer de oude vrolijke hond van 3 jaar geleden. Mocht dit veranderen en takelt ze af dan laat ik haar inslapen.