Herstellen van een keizersnee

Jaa hier ook een jeukend litteken! Maar goed, genezing jeukt dus dat is een positief teken zeggen we maar .

Pijn heb ik er niet meer aan, wel een raar, onwerkelijk, gevoel.

 

nee, geen nacontrole hier.. Ik heb me eigenlijk helemaal niet echt moe gevoeld, dat scheelt. tis hier natuurlijk wel het eerste kindje, dat scheelt natuurlijk...

loki, idd zo denk ik ook! boven het litteken voelt het idd raar/gevoelloos aan..

 

Ik heb 4 maand geleden een keizersnede gehad en heb af en toe nog wel steken in de buik en aan de wond maar verder weinig last gehad.

Had nog wel een vraagje...weet iemand ook hoelang je moet wachten om zwanger te worden na een keizersnede???

 

mamavanjuul, zou je nog een 3e kindje willen? is idd gek dat je een 'echte' bevalling nooit zal meemaken. Ik heb nog de hoop dat het de tweede keer wel gaat. Mijn buikspieren zitten idd weer mooi bij elkaar. Dat dove gevoel gaat vast wel...

noaatje, ik hoor idd vaak zeggen een jaar maar de verloskundige hier zei een half jaar. Ik denk idd hoe langer hoe beter maar hier kriebelt het alweer aardig en we hebben altijd gezegd dat als het lukt graag zo min mogelijk tijd ertussen zit hier dus nog in dubio, of na 6 maanden weer starten of toch wachten.

 

@peetjuhh

Ja idd ik hoor ook heel vaak verschillende verhalen, maar een jaar vind ik idd ook iets te lang duren. Lees vaak dat de wond kan gaan scheuren!! Kan me er natuurlijk wel iets bij voorstellen..

 

Eerst was het advies een half jaar wachten nu is het advies een jaar wachten en geloof me dat is kort genoeg op elkaar om het lastig te maken met al een dreumes thuis die nog vaal getild moet

 

pff mijn wond is een klein beetje open en er komt een beetje viezigheid uit... morgen maar de HA bellen, want de nacontrole is pas over 1,5 week....
balen!

 

Bij mij in het ziekenhuis zeggen ze ook 1 jaar wachten met weer zwanger worden.

Herstel is hier op een wondontsteking na heel redelijk gegaan, maar ik heb mezelf ook echt de tijd gegeven om helemaal te herstellen voor ik weer ging tillen enzo. Lidteken voelt wel nog steeds raar (vooral met scheren) en spijkerbroeken schuren helaas nog steeds.

 

Helaas ook een keizersnee gehad nadat de ontsluiting niet wilde vorderen. Ben vandaag precies negen weken verder en voel me eigenlijk ontzettend goed! Wel wat sneller vermoeid, maar of dat nu komt van de keizersnee of gewoon van de gebroken nachten

Op sommige plaatsen rond het litteken voelt de huid doof, maar goed dat is dan zo... Wat ik vooral tegen vind vallen zijn mijn buikspieren, jeetje dat lijken nu wel spagettiesliertjes, zo slap zijn ze! Heb ook heel snel spierpijn.. Toch probeer ik ze wel te belasten, ze zullen toch weer moeten aansterken.

Heb vanmiddag nacontrole, hoorde dat ze dan ook een inwendig onderzoek doen??? Hebben jullie dat ook gehad?

Wilde bij jullie de borstvoeding ook op gang komen? Hier helaas niet.. Ze zeggen dat je na een keizersnee ook een dag achterloopt. Uiteindelijk na 4 dagen aanmodderen besloten om flesvoeding te gaan geven..

 

Hier is mijn keizersnede alweer een tijdje geleden. Ik ben er goed van genezen, al vond ik de eerste twee dagen wel tegenvallen. Ik merkte wel dat het iedere dag weer een stuk beter ging. Ik heb geen dof gevoel meer, maar mijn buikhuid is nooit meer mooi hersteld. Maar dat ligt minder aan de ks dan aan de 13 en een halve pond aan kindjes die ik in mijn buik had

Baukje, de BV kwam bij mij pas op de 5e dag op gang. Ik was ook behoorlijk uitgeput na de zware zwangerschap, uren weeënstorm en ks, en bijna niet kunnen slapen in het zkh. met de kids. Maar toen het eenmaal aan de gang was, heb ik nog 14 maanden gegeven.

Bij de nacontrole heb ik geen inwendig onderzoek gehad als ik me dat goed herinner. Wel een lichamelijk onderzoek van de buik en plaats van je baarmoeder. Maar dat was gewoon je buik voelen.

Ik heb bij de plaatsing van mijn Mirena (7 weken na de ks) wel nog een echo gehad, en bij de nacontrole van die Mirena ook nog een echo.

Al met al herinner ik mij de weeënstorm als pijnlijker en uitputtender. Maar ik voel het nog steeds als gemis dat ik mijn kleintjes niet direct op de borst heb gekregen en gewoon bij hen kon blijven in het begin (laat staan wat moeders van premature en dysmature kindjes moeten doorstaan).
Dus als ik ooit een nr. 3 mag krijgen.... Weet ik niet wat ik dan wil, een ks of natuurlijke bevalling. Haha, ik beval liever helemaal niet! Mannen hebben het maar makkelijk

 

@mamajull, idd.. Het zwanger zijn en een klein kindje is iets om niet genoeg van te krijgen he..

Wat grappig trouwens dat al onze kindjes helemaal niet zoveel verschillen!

@troetelbeerjtes, ik vind het steeds moeilijker dat ik het niet zelf heb kunnen doen idd terwijl ik dat in het begin helemaal niet erg vond. Verder vond ik het bevallen eigenlijk een hele mooie ervaring..

@tweede, ik denk dat een tweede altijd pittig is ongeacht de leeftijd van de eerste, het ritme met 2 is gewoon heel lastig lijkt me. Het lijkt ons juist leuk om ze snel op elkaar te hebben maar das voor iedereen persoonlijk en natuurlijk moet het ook allemaal maar lukken..

 

Ik heb 3 maanden geleden een spoedkeizersnee gehad. Mijn vliezen waren toen al 25 uur gebroken en ik heb ook een uur geperst. Mijn bevalling en de dagen erna heb ik als heftig ervaren.

Nu gaat het gelukkig veel beter, maar ik merk dat het mij nog steeds wat doet, dat ik de eerste uren gemist heb. Na de keizersnee is mijn bloeddruk, onderdruk gedaald tot een gevaarlijke waarde van 25. Waardoor ik pas na 3,5 uur mijn dochtertje vast kon houden.
Ik geef wel borstvoeding, maar heb daarmee een moeilijke start gehad, omdat de begeleiding heel slecht was. Toch is het bij mij zo goed op gang gekomen dat ik zelfs met overproductie te maken kreeg na een paar weken. (Na 4 dagen kon ik al meer kolven dan gemiddeld)

Wat ik heel erg tegen vond vallen, is dat ik 's ochtends vroeg om 7.58u bevallen ben en pas de volgende ochtend even uit bed mocht om te zitten op een stoel en pas die ochtend daarna ging de verdoving uit en kon ik zelfstandig uit bed om eindelijk te douchen.
Ook het feit dat ik niet in staat was mijn eigen dochter te pakken als deze ging huilen, was voor mij echt drama.

Mijn litteken ziet er vanaf het begin netjes uit... kreeg ik telkens te horen, maar ik zie zelf een bobbel zitten aan de rechter kant. Volgens mijn gynaecoloog onderhuidse hechtingen, dus grote kans dat ik daar nooit meer vanaf kom. Maar het litteken zelf ziet er verder netjes glad en nog een beetje rood uit.

Ik heb nog steeds een klein buikje, voor de zwangerschap nog nooit gehad. Maar de buikspieren trainen doe ik niet altijd even consequent, zodra ik een beetje last heb, als ik moe ben meestal, doe ik ze niet.
De laatste keer dat ik mijzelf woog, zat ik nog zo'n 8 kilo boven mijn oorspronkelijke gewicht, ondanks de borstvoeding. Maar ik snoep bijna iedere dag chocolade.
Ik heb vandaag een ijzerinfuus gehad, omdat mijn ijzer (niet mijn hb) te laag was, dus misschien wordt de trek in chocolade nu ook wat minder, omdat ik wat meer energie krijg.

Ik vind het wel fijn eindelijk iets te hebben gevonden waar meerdere die een ks hebben gehad zijn. Ik merk in mijn omgeving dat mensen vaak geen idee hebben wat voor een impact een keizersnee kan hebben. Zeker als je altijd gedroomd hebt van je kindje op je buik na de bevalling. Dan is een opmerking als: "Maar je hebt gelukkig een gezond kind" wel waar, maar tegelijk een dooddoener. Alsof je niet verdrietig mag zijn over hoe het gegaan is.

Maar zoals ik zei, ik heb mijn bevalling als heftig ervaren, omdat het totaal anders is gegaan dan verwacht (ik had eigenlijk een hele open houding, maar geen rekening gehouden met een keizersnee) en omdat er meerdere dingen verkeerd zijn gegaan.
Ik ga mijn bevallingsverhaal nog op papier zetten voor de verwerking en ik ben bezig met een klachtenprocedure, ook voor de verwerking en in de hoop dat ze er iets mee doen.

Ik hoop dat ik na die acties er een streep onder kan zetten, maar ik denk het wel, want ik ben nu al veel rustiger er onder. In de eerste week heb ik zo veel gehuild, iedere keer kwamen de emoties er uit, maar juist daardoor heb ik het vrij snel al een plekje kunnen geven.

 

Hallo allemaal.

Ook ik ben bevallen via een keizersnee.
Dit is inmiddels 2 weekjes geleden.
De eerste dagen thuis vondt ik ook behoorlijk pittig.
Vooral als ik snachts een paar keer uit bed moest om de kleine te voeden.
Maar inmiddels gaat het al stukken beter.
Iedere dag ga ik samen met mijn man en onze knul een stukje wandelen.
Elke dag probeer ik ook iets verder te lopen.
Merk daardoor dat ik elke dag minder last heb van mijn wond.
Met het huishouden doe ik wel rustig aan,dus houd me netjes aan de regels (niet stofzuigen en zware dingen tillen).
Vondt dit de eerste week wel moeilijk totdat ik te horen kreeg dat bij een nicht van mij haar hechting los was gegaan.
Zij had ook ooit een keizersnee gehad en deed dus wel teveel.
Dit was een goede waarschuwing voor mij.
Het dove gevoel herken ik ook wel,is vooral irritant als ik daar in de buurt jeuk heb.

 

@Micha 2; Was jouw KS ook onder volledige narcose? Ik kan me namelijk voorstellen dat de teleurstelling dan nog groter is. Je maakt echt helemaal niets mee van de bevalling.
Ik herinner me nog dat ik wakker werd in de uitslaapkamer en gefeliciteerd werd met de geboorte van mijn zoons... 'Ehm...oja, ik geloof dat ik moeder ben geworden.', was het enige wat ik dacht. En daarna wilde ik mijn vriend zien. De kindjes waren nog zo abstract. Pas toen ik ze echt gezien had, werd het wat realistischer...