Ja ik heb echt heel lang in de wacht gestaan. Ze kon niks zien, contact gehad met MP dat duurde ook een eeuwigheid maar ze zeggen dat het wel gewoon goed is gegaan en dit 1 van de betaalopties is. Ik wacht nog even met opsturen tot het geld er ook daadwerkelijk op staat.
Pas met overschrijven wel op trouwens. Als t niet lukt met bank A en de verkoper geeft aan dat via bank B t doorgaans wel lukt is t een reden om even de iban waar je heen over moet maken bij de website van de politie te checken (kan ook de naam). Heb zo'n geintje gehad dat de ABN de transactie weigerde met een bepaalde vage code die niks bijzonders meldde, technische storing ofzo. ING kwam er wel doorheen, maar dat bankrekeningnummer had geblacklist moeten wezen. Dat hoorde we via de Rabobank man had t ook nog geprobeerd maar daar werd zijn account geblokkeerd, juist met t idee er achter dat je dan wel even ging bellen. De ene bank loopt daarin meer achter dan de ander. Allicht voor nu niet relevant maar mocht je zoiets tegen komen gaat er vermoedelijk nu wel een alarmbelletje af. (of bij iemand anders) Ik had m destijds nog niet gehoord, gelukkig viel t qua schade wel mee uiteindelijk.
Wat zeg en bespreek je eigenlijk met een bedrijfsarts? Ik heb geen idee Ik weet ook helemaal niet wat ik wil en straks gaat hij dat vragen en weet ik niet wat ik moet zeggen en zo. Ik zit zo in dubio. 50% werken voelt niet lekker (weinig) maar 70% (veel) ook niet. Ik heb dit nog nooit gedaan vanuit deze invalshoek. Ja, ik heb ooit met hem gepraat toen ik die nek had maar dat was fysiek en vond ik veel makkelijker.
Met de bedrijfsarts bespreek je hoe het met je gaat.. dat je al jaren nauwelijks slaapt, dat je van voren niet meer weet dat je van achteren leeft, dat je oogklachten hebt waar de specialist van denkt dat dit stress gerelateerd is.. oftewel je legt je kaarten op tafel! En een goede bedrijfsarts zal jouw mogelijkheden en beperkingen in kaart brengen waarna je samen met je leidinggevende werkafspraken maakt
Wat meteen de post van @Neuzeke van twee berichten eerder illustreert (fijn trouwens dat je bank je ondertussen heeft kunnen geruststellen!)
Bedankt. Hier kan ik iets mee. Wegen weet ik dat wel maar het is zo veel makkelijker als iemand het je even vertelt: zoals jij nu. Tegen een ander zou ik het zo kunnen zeggen maar voor mezelf Nogmaals dank
Begrijpelijk. Vertel gewoon wat er aan de hand is. En wat er allemaal meespeelt. Ik zou zeker met 50% beginnen. Opschalen is zo gedaan. Maar weer moeten minderen is echt shit (helaas ervaring mee). Heel vaak beginnen mensen met nog minder procent (20/25%) dus 50% is al aardig wat.
Volgende week is mijn laatste werkdag. Ik werk in de gehandicaptenzorg en zou graag iets willen geven/trakteren als afscheid en het behalen van mijn diploma. Man vind het maar raar maar het is echt 'mijn' groep. Het hoeft niet persee iets eetbaars te zijn, maar een 'frutsel' wordt snel weggegooid. Leeftijd is 18-55. Heeft iemand een briljant idee?
Iets voor de hele groep? Bijv een spel, buitenspeelgoed, kookboek, pakket met bakspulletjes, mooi voorleesboek, overwinteringsspul voor vogels (vetbollen, pitten), insectenhotel, plaids voor in de zithoek op de banken, tijdschriftenpakket….
Oh ja dat deed ik ook in de gehandicaptenzorg hoor! Ligt natuurlijk wel erg aan de doelgroep wat je kan doen
Ik heb een aantal rare momenten gehad deze week. Van de week. Wij gingen de deur uit. Mijn oudste was nog beneden (slaapkamers en badkamers) ik riep, we gaan!! Ik loop alvast naar de poort zodat mijn man weg kan rijden. Hij rijdt de oprijlaan af en ik sluit het hek. Nog geen dochter. Ik pissig. Loop naar het huis, doe de deur open. Roep haar. Geen reactie. Naar beneden. Geen dochter. Ik loop pissig naar de auto. Zit ze er in. Dus ik vraag hoe kom jij hier nou? Ze zegt ik liep langs je en heb je nog gegroet. Best vreemd. Vandaag weer zo een moment. Middelste heeft oorontsteking. Ik was thuis aan het werk. Zij gaat even op bed liggen. Wij gingen eten. Ik zeg tegen mijn man dat ik haar beneden ging halen. Hij keek al wat vreemd. Beneden geen dochter. Ik roepen. Kijken in de badkamers. Weer naar boven (woonkamer) en daar staat mijn dochter. Zij kwam niet meer bij van het lachen. Mijn man zegt ik dacht dat je een grapje maakte dat je haar ging halen. Hij zegt ze zit al de hele tijd op mijn schoot en zij was aan het vertellen dat ze even geslapen had. Serieus? Ik ben er helemaal naar van. Hoe kan ik nou 2 keer mijn dochters niet gezien of gehoord hebben. Iemand dit ook wel eens meegemaakt?
Nou ik heb aangegeven dat ik 60% wil werken en een caseload van 50%. Dat is het ook geworden. Nu werk ik een x aantal uur per dag en heb 9 jongeren op m’n caseload staan. Het geeft wel rust maar dit is nu afgesproken voor een maand. Dan belt hij (de arts) me weer. Ik vond het wel een beetje een hork. Had ook niet echt het idee dat hij goed luisterde. Ik vertelde dat Luc al 3 jaar ruk slaapt en toen gingen we over iets anders praten en toen zei hij opeens: ‘je vertelde ook iets over je schoonmoeder en broer? Wat was dat ook weer?’ Ik heb helemaal geen schoonmoeder en broer Maar goed: hoe we het nu afgesproken hebben voelt goed en daar gaat het om toch?
Fijn dat er een plan ligt voor de komende maand. Hopelijk is dat voldoende om weer de balans te vinden. Rot dat hij zo slecht luisterde. Je hebt er weinig mee van doen maar wat de Arbo zegt heeft wel impact op het hele traject dus dat moet hij dan wel serieus nemen.
M’n manager heeft al contact met hem opgenomen zei ze gisteren want er stond ook iets in over het niet kunnen behalen van deadlines. Laat ik daar nou, ook nu, helemaal geen last van hebben Dus dat stuk is gerectificeerd en hij is door mij en door mijn manager geïnformeerd over die schoonmoeder en broer
Heeft iemand ervaring met deze silliconen knijpflesjes/zakjes? https://www.bol.com/nl/p/squeasy-gear-siliconen-knijpzakje-180ml-rood/9200000105379521?referrer=socialshare_pdp_androidapp
Ik las dat je rijst/pasta niet 4 dagen in de koelkast kan laten staan. Maar hoe zit dat dan met kant en klare salade met pasta erin?