Een baby huilt niet voor niks Maar dat is een andere discussie Arm kind uiteindelijk zullen ze idd wel stoppen met huilen omdat ze niet gehoord worden mijn moeder hart breekt
Die met Jamie Olivier! Nog nooit wat uit klaar gemaakt, maar nog steeds sta ik iedere avond naar de kaften te lachen Leuke vent vind ik het
Bij Luc (2x nu in ziekenhuis gelegen in z’n eentje) gingen ze heel vaak kijken en hadden ze een babyfoon.
Ik denk ook dat je het niet helemaal snapt. Soms is het juist heel wijs om even apart van je baby te slapen. Om als moeder tot rust te komen en om inderdaad een patroon te verbreken. Misschien huilt een baby niet voor niets: dat kan. Maar als jij als moeder zijnde al een hele poos met een baby zit die continu huilt, dan begrijp ik het volkomen dat je even naar huis gaat om bij te tanken en je baby in het ziekenhuis laat waar er vreselijk goed voor baby gezorgd wordt. Wetende dat je er later weer bent voor baby maar wel uitgerust en er weer even tegenaan kunnen. Luc is laatst ook opgenomen geweest en op dringend advies van de arts en verpleging ben ik naar huis gegaan om te slapen. Soms weet iemand anders wat het beste voor je is om ervoor te zorgen dat niemand doordraait. Huilde hij voor niks? Zeker niet: hij had een dubbele oorontsteking en keelontsteking en was beroerd en al een week continu aan het brullen. Ik dacht dat ik gek werd en dat nachtje doorslapen heeft ervoor gezorgd dat ik de volgende dag een meer vrolijke en zeker meer uitgeslapen moeder voor hem was. Sorry maar ik vind je reactie vrij kortzichtig als je oordeelt (m’n moederhart breekt) over bepaalde situaties. En ze worden zéker wel gehoord. Niet voor niets is er een babyfoon en gaan ze regelmatig kijken en als het niet lukt dat een baby stopt met huilen troosten ze baby ook.
Ik was bij Blokker vandaag en heb toch maar een pan gekocht die je ook voor inductie kunt gebruiken. Morgen ga ik ze maken!
Toen mijn dochter geboren was lag ze 3 nachten op de couveuse afdeling. Al had ik op mijn kop gaan staan, mocht echt niet bij haar blijven slapen hoor.
niet mee eens maar zoals ik al zei dat is een andere discussie altijd naar je moederhart luisteren Ik slaap al 2 jaar niet goed door onze kleine maar nooit dat ik dit zou doen
@Iertje81 mijn dochters keken toevallig vanochtend een kookfilmpje van iemand die "poffertjes" in een gewone koekenpan maakte Ok het waren eigenlijk gewoon een soort mini-pancakes maar ik zou er zelf niet zijn opgekomen eerlijk gezegd. En anders kan je zo'n speciaal plaatje ertussen gebruiken voor pannen die eigenlijk niet op inductie mogen.
Ik heb ook een brandende vraag, die ik niet beantwoord krijg omdat ik simpel weg geen dove mensen in mijn omgeving heb; als je doof geboren word, in welke ‘taal’ denk je dan na? ik zelf bv denk in de Nederlandse gesproken taal . Bv; ‘ik moet niet vergeten olijfolie mee te brengen bij de Winkel.’ Wat nou als je niet weet hoe taal klinkt? Worden het dan plaatjes of beelden? Denk je in de visuele gebaren? Zie je zinnen alsof het ondertiteling is?
Een moederhart bestaat sowieso niet, een hart is een hart. Die is echt niet ineens operatief verwisseld na het krijgen van een kind.
toen mijn dochter (oudste) was opgenomen sliep ik bij haar maar er stond ook een babyfoon op de kamer zodat de verpleging snachts kon mee luisteren.
Ik slaap ook al 2 jaar niet maar ik greep de ‘kans’ met beide handen aan. En soms heb je echt geen keus hoor. Ik vraag me af; heb je zelf weleens voor het dilemma gestaan of is dit oordelen voordat je in iemand schoenen hebt gelopen? En de vraag is oprecht omdat ik echt denk dat je jouw mening pas kunt hebben als je het zelf hebt meegemaakt.
Ja dat plaatje kon ik niet echt vinden. Ook niet heel goed gezocht hoor zeg ik eerlijk. Dus ik zag een pan vandaag bij Blokker en heb hem voor 23 euro gekocht
Onze zoon huilde veel.. heel veel.. Ook als ik hem vasthield en sliep alleen op mij, al wiebelend viel hij in slaap. Echt niks was goed. Uiteindelijk in het ziekenhuis beland want ik kon gewoon niet meer. Ik had nog een peuter van net 1. In het ziekenhuis werd een een huilbaby protocol ingezet, ging ik vol tegenin. Bepaald ritme en op een bepaalde manier inbakeren was hun advies. Ik was er altijd van overtuigd dat er meer was maar er was gewoon niks te vinden. Inbakeren hielp een beetje, hij groeide dus weer naar huis. Thuis weer hetzelfde en ik heb huilend het ziekenhuis opgebeld of hij alsjeblieft opgenomen kon worden. Ik sliep nauwelijks, at amper en kon helemaal niks.. Zo kon ik tenminste een nacht slapen. Uiteindelijk kma voeding en medicatie tegen reflux gekregen, hielp nog steeds niet goed maar werd iets rustiger. Uiteindelijk toen hij 7 mnd was (al die tijd enorm veel gehuild, uren in slaap gewiebeld, alles ervoor gezorgd dat hij zich goed voelde, talloze slapeloze nachten gehad..verschillende therapeuten geweest) kwamen we bij een fysio terecht die verstand had van prikkelverwerking. En ze zei letterlijk: ik heb nog nooit zo'n ongelukkig kind gezien. Hij bleek een prikkelverwerkstoornis te hebben en zijn reflexen waren niet goed. Ze kwam elke dag langs en toen pas knapte hij op. Dus ja er was een oorzaak, maar om het vol te houden is je eigen rust ook heel belangrijk. En ja ik vond het zielig om hem te laten huilen, maar letterlijk niets hielp. Oh en toen dochter* in het ziekenhuis lag, kwam ik ook niet elke dag hoor. Ze zorgden prima voor haar daar. En daar sta ik nog steeds volledig achter
Toen mijn zoontje (prematuur) geboren werd mochten wij de eerste weken ook niet op de nicu verblijven. Kon ook niet eens want ze hadden toen nog geen aparte kamers. Dat kwam pas later in het streek ziekenhuis.
Ik begrijp je gevoel heel goed. Het was bij ons anders maar dat constante gehuild: ik werd helemaal gek. En dat je er achter staat mbt je dochter: inderdaad. En dat mag zeker!