Wat een verdrietige verhalen van moeders met zieke kindjes. Laat juist zien dat jullie goede moeders zijn door even goed voor je zelf te zorgen zodat je er voor je kindje kan zijn. Dat moet heel moeilijk geweest zijn. Laat je niet gek maken door iemand die er niets van begrijpt.
En dan nóg weet je het niet, ook als je zoiets hebt meegemaakt. Mijn jongste is ivm huilen (huilbaby) ook wel opgenomen geweest. Ik sliep toen bij haar, ben overigens niet eens voor de keuze gesteld. Maar of ik in andere situaties mijn kind alleen zou laten dat weet ik ook niet. Ik vind die "Ik zou echt nooit (vul maar in)..." opmerkingen altijd zo nietszeggend. Niemand weet wat je in de toekomst zal gaan doen, waarover je van mening verandert etc. Verder vraag ik me af waar de angst voor "vreemden" dan vandaan komt, het zijn in de eerste plaats professionals die je kind verplegen. De meester of juf is in die zin ook een "vreemde". Laatst was de oom van m'n man (oudste broer van schoonvader) opgenomen in het ziekenhuis. Schoonvader en z'n andere twee broers verbleven toen omstebeurt 's nachts bij hun broer. Beetje offtopic in deze, maar vond dat echt wel ontroerend, zo mooi om te zien hoe ze om hun oude broer geven.
Ik ben ineens een misselijk makend mens enzovoort Ken je mij? Nee! Ken je mijn situatie nee! lekker veroordelend achter een beeldschermpje als je de moeite had genomen om mij te begrijpen typte je wel anders
Want jij doet moeite om de andere te begrijpen? Nee jij oordeelt gelijk. Maakt inderdaad misselijk makende opmerkingen. Tja dan krijg je zulke reacties Misschien je eigen reactie toepassen op jezelf. Niet oordelen achter een schermpje, je kent de situatie namelijk niet
Dit inderdaad. Ze zeggen weleens “zeg nooit nooit”. Ik ben van mening dat je niet moet zeggen “ik zou dat nooit doen” of ook andersom, dat je in een bepaalde situatie iets juist wel zou doen. Je weet pas echt definitief hoe je zult reageren en handelen in vooral een extreme situatie als die situatie zich aandient. Ook al dacht je nog zo stellig dat je iets wel of niet zou doen, het kan dan zomaar anders zijn. Zelfs als je eerder al iets vergelijkbaars hebt meegemaakt, kan dit nog zo zijn. Omdat deze nieuwe situatie toch weer net anders kan zijn. En het is helemaal vervelend om anderen te veroordelen over iets dat jij nooooit zou doen Iedereen is anders en iedere situatie is anders.
Niemand hoeft wat te vinden van de keuze die ouders maken in zo situaties. Ik weet wat onze mening daar rond is en wij vonden onze keuze de enige juiste (voor ons dan e). Er moet geen kritiek zijn als mensen naar huis gaan en er moet ook geen kritiek komen als mensen het niet doen. Ik hoop vooral dat veel ziekenhuizen snel doen zoals bepaalde ziekenhuizen in onze buurt en dat is echt werk maken van het ouder /kind gebeuren. Want niet kunnen kiezen of je bij uw kind kan blijven lijkt mij verschrikkelijk.
Met hoe summier jij typt is er gewoon geen ruimte om 'tussen de regels te lezen'. Je knalt gewoon je mening neer en die is op zijn zachts gezegd nogal hard. En nee ik ken jou en jouw situatie niet maar je zegt er zelf niet echt iets over. Ik heb gelukkig nog nooit voor het feit gestaan dat ik 1 van mijn kinderen in het ziekenhuis moest achterlaten en zelf thuis gaan slapen. Maar als ik hier de verhalen van de dames lees dan kan ik me heel goed voorstellen dat hoe moeilijk het ook is het wel het beste is voor zowel ouders als kind. Toen ik nog geen kinderen had zei ik ook altijd dat mijn kinderen nooit chips, snoep of andere rotzooi als ontbijt zouden krijgen. Tot mijn oudste ineens een heel moeilijke eter werd van zodra hij naar nursery moest. Hij was dat natuurlijk al langer maar we waren thuis en hadden alle tijd zodat hij toch iets fatsoenlijks had. Ineens was het dus dat we echt de deur uit moesten om op tijd te zijn en hij had nog niks gegeten. Wel wat melk gedronken maar niet echt veel. Tja dan heb ik ook wel eens toegegeven aan een zakje chips als hij dan wel de rest van zijn beker melk opdronk.
Dat ligt een beetje aan de soort antibiotica. Elke soort infectie is gevoelig voor een aantal antibiotica wat je kunt vaststellen met bijv een kweek. Maar vaak hoeft dat niet omdat artsen wel weten welke antibiotica waar voor gevoelig is. En anders schrijven ze een breedspectrum antibiotica voor zoals augmentin. Voor blaasontsteking wordt vaak nitrofurantoine voorgeschreven meestal werkt dat wel, maar soms zit er een beest in de urine dat net niet gevoelig is voor die antibiotica en dan doet ie antibiotica er weer helemaal niks mee. Dus als je ergens anders nog een bacteriele infectie hebt zitten en als die gevoelig is voor die antibiotica zal die dat ook opruimen als de voorgeschreven duur ook lang genoeg is. Maar als die specifieke bacterie niet gevoelig voor die ab, zul je een ander moeten krijgen.
Niet mee eens, moeder zijn betekent naar mijn idee juist af en toe wel dergelijke beslissingen maken als het laten opnemen van je kindje in geval van nood Als je er als moeder helemaal door heen zit (en slaapgebrek kan een mens echt gek maken en jonge moeders nog vol met hormonem helemaal) ben je niet meer in staat optimaal voor je kind te kunnen zorgen. Je gaat gekke dingen doen en fouten maken en je tolerantie wordt steeds minder. Hierdoor kun je vele malen slechter voor je kind zorgen. Door je kind te laten opnemen kun je bijtanken. Daar heeft je kind toch veel meer aan uiteindelijk. Dus zowel in belang van je kind als in het belang vd ouder is een uitgeruste moeder veel beter. En als dat thuis niet mogelijk is lijkt me ziekenhuisopname de beste oplossing. En tis niet dat je een kind naar een 1 of ander slecht onderkomen brengt. De verpleegkundigen die er werken zijn gewoon zorgzame mensen die het beste voor hebben met je kindje.
Soms is het Dus zo erg dat ook dat niet meer lukt. De kindjes die worden opgenomen in het ziekenhuis worden niet opgenomen omdat moeders anders niet meer dagelijks het toilet kan schoonmaken maar omdat ze er zo door heen zitten dat niks meer lukt en dus ook de zorg van de baby niet meer. Je moet er toch niet aan denken dat je door de vermoeidheid je kind laat vallen oid. Dan lijkt me een nachtje ziekenhuis toch veel minder schadelijk.
Hahaha de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet! Maarre als je je opmerking niet zo bedoeld... Waar zijn je excuses? Als jij de moeite had genomen om je in te denken dat blijven slapen gewoon niet altijd mag en kan had het je een hoop opmerkingen bespaard. Maar ken jij die situatie? Nee! Net zo goed als ik de jouwe niet ken. Jij hebt een mening over de mijne en ik over de jouwe. Succes en ik hoop dat je nooit, maar dan ook nooit in die situatie komt te zitten dat je je kind achter MOET laten in het ziekenhuis.
Oh ik schrik ervan hoeveel reacties mijn random vraag heeft veroorzaakt. Bedankt voor de antwoorden nu heb ik er beter zicht op en begrijp ik het allemaal beter. It takes a village to raise a kid... Hier ook best moeilijke slapers en af en toe ziekenhuisopnames, absoluut geen huilbaby's, maar wat ben ik dan blij als ze eens bij mijn (schoon)ouders kunnen logeren... Dus wat dat betreft vind ik dat hetzelfde, alleen heeft de verpleging dan nog een specifieke opleiding ook. Ik vind jullie dapper hoor!