Ik vind het ook heel herkenbaar ik heb een rotbevalling gehad + een longembolie naderhand waarvan ik nog aan het herstellen ben. Mijn schoonouders zitten nu (!) al te drammen over een tweede. Ik heb ze goed duidelijk gemaakt dat dat iets is tussen ons, dat we 1 ook prima vinden en ik eerst maar eens moet herstellen. Dus dat ze maar bij hun andere kinderen moeten gaan drammen. Tja.. natuurlijk lijkt het me leuk voor onze dochter om een broertje of zusje te hebben. Maar dat is voor mij niet genoeg reden om ervoor te gaan. Dus hier voorlopig een Mirena spiraaltje en die gaat er de eerste tijd niet uit
Wij houden het ook bij één kind. Dat was al duidelijk voordat ik zwanger was van onze dochter. De bevalling was niet volgens het boekje, maar niet afschrikwekkend. De eerste weken waren heftig, maar nu is het allemaal zo gemakkelijk met haar. We hebben een hele makkelijke dochter. Dus al met al goede ervaringen om voor een tweede te gaan, maar we voelen ons compleet. We krijgen nu ook de vraag wanneer we voor een tweede gaan. Ik vind dat dit vragen zijn die mensen niet moeten stellen. Bij jou was het al moeilijk en niet iedereen loopt daarmee te koop. Het kan bijvoorbeeld ook heel pijnlijk zijn als je wel die wens hebt, maar het wil niet lukken. Daar staan mensen niet bij stil. Het argument dat je kind later alleen is vind ik ook niet een erg sterk argument, want mijn man heeft een zus, maar toen mijn schoonvader ernstig ziek werd stonden we er ook alleen voor. Het is geen garantie voor de toekomst. Speelkameraadjes zullen we in de toekomst bewust moeten gaan opzoeken. Daar zijn we ons van bewust. Daarnaast ben ik ook enig kind en ik heb dat nooit als een probleem ervaren. Het was nu eenmaal zo. En ik heb altijd heerlijk kunnen spelen met nichtjes, neefjes, vriendjes en vriendinnetjes. Ik ervaar een warme band met mijn ouders en dat hebben we ook met vrienden. Of je kind nu een broertje/zusje krijgt of niet. Je moet het leren om hechte relaties aan te gaan met anderen. Daarmee kun je ze leren om in de toekomst niet alleen te zijn. Dat staat los of iemand familie van je is. Je kunt wel bloedverwant zijn, maar dat houdt niet automatisch in dat er ook altijd een band zal zijn en zal blijven
Het is zeker niet ongewoon . Fijn dat jullie er nu hetzelfde over denken en er nu al goed over kunnen praten. Het is zo bijzonder om na een lang traject toch zwanger te raken en ik kan me goed voorstellen dat jullie dat zware traject niet nog eens willen aangaan. Geniet ze van je mooie wondertje!
Ben vier weken geleden bevallen en blijft waarschijnlijk ook bij 1. Bevalling was pittig en moest ingeleid worden wat erg lang duurde voordat het iets deed maar dat is niet de reden. Zwangerschap was heel erg zwaar door prenatale depressie en wil dat echt niet meer meemaken! Zeg nooit nooit maar op dit moment zijn mijn partner en ik blij dat de zwangerschap er op zit en zijn we compleet met onze mooie dochter...
Ik had dat gevoel ook, al tijdens mijn zwangerschap, maar dat was wel van ons tweede kindje. Wij zijn in totaal 6 jaar bezig geweest met zwanger worden met wat mk's en IUI's enz. Ik ben er helemaal klaar mee, voor mij echt geen 3e meer! Mijn man zou het wel leuk vinden, maar heeft zich toch laten steriliseren.
Ja dat dacht ik 3 weken na de bevalling ook... En al helemaal omdat ik ons kinderloze makkelijke leventje miste versterkt dat gevoel nog eens extra. En een paar jaar later zelfs nog. En nu sja... toch 2 kinderen... Conclusie... zeg het niet te snel... zeg nooit geen nooit...