Al een hele tijd lees ik mee met op dit forum. Steeds denkend, dat aanmelden niet nodig is, omdat het toch binnenkort gelukt is, maar vandaag toch maar besloten dat het niet verkeerd is om je verhaal te delen en ervaringen en gevoelens met anderen te wisselen. Mijn verhaal, start ongeveer 18 maanden geleden. Na een paar maanden pilvrij besluiten mijn man en ik toch wat gerichter om te gaan met onze kinderwens. De eerste maanden voelde ik vanalles en dacht ik steeds weer dat het wel eens gelukt kon zijn. Dat het dan uiteindelijk niet geluk was, en ik toch ongesteld werd, dat was jammer maar best begrijpelijk de eerste maanden. Na een half jaar werd ik ongeduldig. Nu na anderhalf jaar ben ik soms wanhopig. Toch lukt het me steeds redelijk om weer overeind te krabbelen, mezelf moed in te spreken en me vele redenen te bedenken waarom het nu echt gelukt gaat zijn. Ongeloof is echter steeds aanwezig. Mijn cyclus loopt redelijk constant. 26-27 dagen, eisprong op dag 12 of 13. Wisselend bruinverlies voor NOD. Soms al 5 dagen na de eisprong, soms pas 11. Steeds wel een mooie temperatuursstijging en pas een daling op de verwachte NOD. We hebben net het oriënterend fertiliteitsonderzoek achter de rug en zowel bij mijn man als bij mij is alles prima. Het bruinverlies baart mij wel zorgen maar mijn progestoronwaarden waren prima dus dat zou niet uit mogen maken. Ook een HSG onderzoek gehad afgelopen maand,daar was ook alles prima. Om de druk op onze relatie te verminderen zijn wij sinds enkele maanden bezig met zelfinseminatie. We moeten de komende zes maanden nog zelf aan de slag en dan mogen we beginnen met iui met milde hormoonstimulatie. Hoewel ik dit erg fijn vind ( stappen nemen is makkelijk, stilstaan is pijnlijk) hoop ik nog steeds dat dit niet nodig zal zijn. Volgende week woensdag,23september, is mijn nod. Hoewel ik vol moed was dat het kon gaan lukken deze maand, na een HSG schijn je extra vruchtbaar te zijn, begin ik weer te twijfelen. Ik ben benieuwd of ik de komende week weer overeind moet krabbelen en doorgaan. Hoe ervaren jullie dit overeindkrabbelen? Wat helpt jullie? Herkennen jullie dit?
Ik herken het niet in de vorm vn jouw verhaal...hoop dat je fijn je ei hier kwijt kan, welkom En natuurlijk hoop ik nog meer dat het snel raak voor je zal zijn!! Liefs jaleisha
Ik herken het ook. Wij zitten midden in het orienterend fertiliteitsonderzoek, maar zoals het er naar uit ziet is bij ons ook alles goed. Ik heb na mijn vorige ongi 3 weken in een diep dal gezeten en pas sinds twee dagen voel ik me weer oke. En hopelijk blijft dat even plakken. Maar meestal is het elke maand een paar dagen dat ik diep in de put zit. Ik heb erg veel aan mijn man, die gewoon met me meescheldt op de dokter dat we het misschien nog 6 maanden moeten proberen Hij koopt af en toe een bosje bloemen of downloadt een film die ik al lang wilde zien. Verder neem ik veel tijd voor mezelf, een bad als ik daar zin in heb. Ik koop af en toe wat leuks voor mezelf en probeer zo veel mogelijk te ontspannen.
toen wij het eindgessprek hadden had de arts (in opleiding) het over nog een jaar zelf proberen. Ik was helemaal van slag daarna. Uitgelegd dat ik dat wel erg lang vind, gezien wij al anderhalf jaar proberen. Ook nog een jaar zelfinseminatie zie ik niet zo zitten. De arts heeft vervolgens overlegt en belde late terug met de boodschap dat we dus binnen zes maanden aan iui mogen beginnen. Toen voelde dat als een enorme opluchting. Vreemd eigenlijk, als ik er bij stilsta, ik wil liever dat de natuur zijn werk doet. Maar ik heb dus wel geleerd voor jezelf op te komen. Ik probeer ook goed voor mezelf/onszelf te zorgen. Gelukkig sta je met zijn tweetjes wel wat sterker inderdaad. Ik ben mede hierdoor ook tijdelijk een dag minder gaan werken, me-time. Hoever zijn jullie in het onderzoek? En hoelang zijn jullie al bezig?
Ik zit in het einde van mijn cyclusanalyse en dan krijg ik volgende cyclus een HSG met daarna een adviesgesprek. Maar ik had al gevraagd wat ze ging adviseren als de rest ook goed was, met als antwoord een half jaar tot een jaar. Dus denk dat ik daardoor de afgelopen weken zo van slag was. Eerlijk gezegd denk ik niet dat het ons nog gaat lukken om zwanger te zijn voor de kerst en dat vond ik een hele klap. Maar gisteren had ik ineens zoiets van "stik ook maar in je kind" als ze ons niet willen helpen dan ga ik wel een kindonvriendelijk leven leiden. Ineens was ik niet meer van plan om mijn leven te laten verpesten door iets waar je toch geen invloed op hebt. Maar waar dat vandaan komt... En volgende week is het vast weer over en ben ik weer intens verdrietig
Ik herken het. Ik probeer mezelf ook wel eens voor te houden dat als wij geen kinderen krijgen we ons leven over een andere boeg gooien en best gelukkig worden. Maar toch... Ik wens wat anders.... Ik stel ook steeds doelen: zwanger voor de zomervakantie, zwanger in de herfst, na onze reis naar Amerika,... Helpt om het maandelijks te aanvaarden. Allen zeer confronterend als de deadlines voorbij gaan. Ik heb nu als hoop toch zwanger voor de kerst
Gaaf! Amerika, wanneer ga je? Maar echt, ik denk dat ik de onzekerheid het ergst vind. Als we uiteindelijk geen kinderen kunnen krijgen dan zal dat intens verdrietig zijn, maar het opent ook deuren naar een ander leven. Nu staan we maar zo stil en houden we er toch steeds rekening mee (bijvoorbeeld niet meer spontaan te veel drinken, het hangt altijd af van de tijd van de maand) Ik stelde ook doelen, maar ik vond het heel confronterend dus daar ben ik na een half jaar mee gestopt. Al zal weer een kerst zonder kind en een verjaardag er wel in blijven hakken denk ik. mijn tactiek voor deze maand is: steeds tegen mezelf zeggen dat ik alle symptomen al eens gevoeld heb dus dat ik nu echt niet ineens wel zwanger ben. Maar ik weet pas over een week of het geholpen heeft
paard wat een herkenbaar verhaal! wij zijn nu ruim 1,5 jaar bezig en zijn ook al in het zh geweest en hebben onderzoeken gehad. Ook de hsg is geweest en mijn eerste menstruatie hierna ook al! als het in januari nog niet zelf gelukt is gaan wij starten met iui! Het geeft mij heel veel rust dat we over een paar maanden geholpen worden. niet dat we een dobberend schip blijven zeg maar.. en 5 maanden was te overzien voor ons! wel merk ik dat ik rond mijn nod minder lekker in mijn vel ga zitten. toch weer die spanning.. stomme nep kwaaltjes etc. maar goed het is niet anders! tearmiss dikke knuffel voor jou! en die taktiek van jou gebruik ik hier ook vaak.. gevoelige borsten.. nou die had ik vorige maand ook.. btje misselijk... ach dat heb ik altijd rond deze periode! maar t maakt me dan ook wel weer wat verdrietig.. want.. als ik deze kwaaltjes herken word ik dus weer gewoon ongesteld!! grrr! hihi
De vakantie naar Amerika is al een gepasseerde deadline. Wij mogen in februari starten met iui. Vind ik nu al spannend. Maar vanwege de hsg heb ik goede hoop de komende maand zwanger te worden. Of dat terecht is zal moeten blijken... Hier ook zo hoor, symptomen herken ik ook vanuit vorige cyclussen dus houden de voetjes op de grond. Zelf heb ik dus voor NOD vaak al bruinverlies. Dan voelt het al alsof het er weer opzit. Weet niet of dat ook terecht is. Nu 8dagen dpo, lichte steekjes in mijn onderbuik, zou iets kunnen betekenen, maar ja. Ervaring leert dat t vaker niks meer dan ongesteldheid betekent
Herken jullie verhaal ontzettend lieve meiden! Ervaar exact hetzelfde. Ik ben denk ik nog niet zolang bezig als jullie allemaal. Ik zit nu in ronde 14 en ben ook bezig met het oriënterend fertiliteitsonderzoek. Ik wilde vragen of bij jullie ook alles zolang duurde? Dan bedoel ik het maken van afspraken en wachttijden. Er zit altijd meer als een maand tussen de afspraken. Ik stelde mezelf eerst ook altijd in dat ik na een bepaalde gebeurtenis vast al zwanger zal zijn. Dat doe ik nu niet meer, ik heb me nu juist ingesteld dat het wellicht heel lang kan duren. Dat geeft wat rust in me hoofd als het komende maanden nog niet gelukt is
de eerste afspraak hadden wij begin april, en de laatste afspraak nu in september gehad. Echter wij hebben voor de laatste stap, de hsg, bewust twee maanden gewacht ivm vakantie en in de vakantie geen ziekenhuisbezoeken willen plannen. Heeft dus wel even geduurd maar niet omdat het steeds wachttijd was of moeilijk was om afspraken te maken. In principe hadden wij in juni kaar geweest. Wij lopen trouwen bij het UMCG.
Herkenbaar! Al zit ik in een ander traject. Ik wil alleenstaande moeder worden via KID. Inmiddels 11 pogingen (zonder hormonen oid) achter de rug zonder resultaat. Bloed prikken op hormonen -> alles goed. Kijkoperatie gehad -> lichte/milde vorm van endometriose maar moet het zwanger worden niet in de weg staan. Al meerdere keren van donor gewisseld zonder resultaat. Paar cyclussen acupunctuur gehad zonder resultaat en nu bezig met behandeling bij de osteopaat. Van de week via de huisarts achter gekomen dat ik een vitamine D te kort heb, weet niet of dat van invloed kan zijn?! Ik merk zelf dat het opladen soms niet lukt tussen menstruatie en ovulatie. Ik heb vaak net tijd te kort. Dus sla nu af en toe een maandje over. Ik heb ook al 2-4 dagen voor ik menstrueer dat ik bruin bloedverlies heb. Volgens ziekenhuis komt het omdat hormonen aan het werk zijn. De laatste tijd is mijn cyclus aan het veranderen. Menstruaties zijn korter maar 2-3 dagen ipv de voorheen minimaal 4 dagen. En mijn cyclus is meestal maar 26-27 dagen ipv 28-29. En mijn ovulatie op dag 12/13. Terwijl dat eerder op dag 15/16 was. Ik ga dat de volgende keer even bespreken want ik vind het wel opvallend. Ik heb ook minder menstruatie klachten de laatste cyclussen terwijl ik bekende met heftige en zware menstruaties ivm de endometriose. Heel veel sterkte/succes! En hopelijk zijn we allemaal zwanger met de kerst! Ik moest daar vanmiddag ook opeens denken. Ik vond vorig jaar kerst al zwaar -piep-. En als mijn buik nu weer leeg is, ga ik kerst overslaan heb ik al besloten.
. Wat was de reden vh bloedonderzoek? Ivm zwangerschapswens? Ik zou mijn bloed ook wel eens willen laten controleren. Toen ik net van de pil af was had ik ook wat langere cyclussen, ook veel acne. Dat is (pas) het laatste half jaar niet meer en ook mijn cyclus is stabieler. Precies zoals bij jou. Ik heb ook maar twee dagen bloedverlies tijdens menstruaties, maar daar zeiden ze niets van in het ziekenhuis. Bij mij verklaarden ze het bruinverlies vanuit het baarmoederslijm. Waarschijnlijk heb ik zoveel dat er al wat wordt 'afgevoerd' mocht een zwangerschap niet kpin de weg staan Laten we dat hopen, met zijn allen een postieve test voor kerst. Mooi om het jaar mee af te sluiten! Ik hoop het voor ons allemaal.
hier zijn wij in december naar de dokter geweest en na de eerste onderzoeken een half jaar gewacht dit hebben we niet helemaal gered en zijn in mei naar t zh gegaan. het bloedprikken na de eisprong werd door onze vakantie uitgesteld en door de zomer vakantie werd mijn hsg een maand uitgesteld. dus al met al 4 mnd zh. hadden er 2 kunnen zijn! ik vind Moederdag een zware dag. en elk jaar zeg ik tegen mij zelf.. volgend jaar ben jij of zwanger of heb je een kindje. nja dat kindje gaan we dit jaar al niet meer redden.. maar die zwangerschap wie weet. al heb ik er ook deze maand weer een hard hoofd in!
wij gaan naar hetzelfde ziekenhuis. Zijn eind juli naar de dokter geweest en twee dagen na onze vakantie konden we al op intake. En weer twee dagen later begonnen de onderzoeken al (vanwege mijn cyclus). Dus al met al is het iets te snel gegaan denk ik een dat verklaart ook mijn downheid van de afgelopen weken. Ik heb ook al besloten om kerst over te slaan lekker skiën of een City trip of zo
Alsof ik mijn eigen verhaal lees Met als enige verschil dat wij niet zelf insemineren, maar wel volgende ronde mogen starten met IUI! Zo herkenbaar: van rustige start tot frustrerende en moeilijke dagen nu, de onderzoeken, de hoop na de onderzoeken, je doel steeds verplaatsen en het bruinverlies! Ook mij baart dit zorgen! Maar ik heb al meerdere malen dit aangekaart bij zowel gyn als huisarts en beiden blijven erbij dat het geen kwaad kan...of in ieder geval dat er geen wetenschappelijk bewijs is dat het een zwangerschap in de weg zou staan! Inmiddels hier alweer bruinverlies wat inhoud dat onze laatste spontane poging mislukt is Maar laat die mmm maar komen, want ben echt helemaal klaar met het zelf aangemodder! En het romantische van samen een kindje krijgen is er al lang vanaf! Enige dat ik moeilijk blijf vinden is dat we twee gezonde lijven hebben en nu door het ziekenhuis geholpen moeten worden... maar ja dit weegt nog altijd minder dan iedere maand die frustraties! Mijn doel is inmiddels zwanger 2015 uit... doe je mee?! Ik kan je verder geen tips geven, alleen maar laten weten dat je niet de enige bent! Ik herken je verhaal compleet!
Ik doe mee! Zullen we een clubje beginnen, zwanger het jaar uit Is er een reden dat jullie meteen met iui starten? Ik lees dat je nu 17 rondes probeert. Ik hoop ook dat, met onze twee gezonde lijven, iui niet nodig is. Vandaag weer begonnen bruinverlies, 9dpo. Het voelt dus vanavond al al over en uit voor deze maand, maar volgens de gyn is dat niet perse. Marja, het was alle voorgaande maanden wel zo.
Wij hebben een klein beetje gesmokkeld in de maanden...we zijn iets eerder dan na een jaar onderzocht! Maar wilde zo graag weten of het uberhaupt wel mogelijk was! Nu in oktober is het half jaar zelf proberen om en geloof ik er niet meer in dat het nog spontaan zal gebeuren...anders was het is in die 17 rondes vast een keer raak geweest! Daarbij ben ik niet meer de jongste, net 33 geworden, en vind ik het dus tijd voor actie! Wie weet gaat het iui-traject ook nog lang duren, al hoop ik dat natuurlijk van niet! Ja dat bruinverlies....ik kan het niet meer zien word er gek van! Maar net als jou is dat voor mij het game over teken! In ieder geval afgelopen rondes...mijn lijf heeft nog geen tegendeel bewezen, maar het kan wel! Wie weet is de ronde dat we zwanger zijn ook wel met bruinverlies...wel iets om heel onzeker van te worden!
Doen ze standaard na een half jaar bij het KID traject waar ik zit. Aan begin van je cylcus FSH en oestradiol. En wanneer je wilt. Ik deed het tegelijk ook op chlamydia en AMH. Dat laatst is je eicelvoorraad. Niet iedereen bekend mee.
ik ben benieuwen hoe jij straks iui ervaart. Ik ben er een beetje bang voor, maar aan de andere kant wil ik ook dat het snel februari is. Hoever ben je in deze cyclus?