Het Cliché: Schoonmoeder (binnenkort trouwen, wat nu?)

Discussie in 'De lounge' gestart door MamaEva86, 25 jul 2017.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. MamaEva86

    MamaEva86 Bekend lid

    9 apr 2014
    588
    26
    28
    Leiden
    Dag dames,

    Ten eerste: dit wordt een lang verhaal!! Sorry daar voor.

    Lang geleden dat ik hier wat hebt geplaatst, maar ik moet dit toch echt even kwijt en wellicht hebben jullie tips. Over een maand (precies) ga ik trouwen met de man van mijn dromen! We hebben samen een dochter van twee en een half en zijn mega gelukkig.
    We hebben zware periodes achter de rug, we hebben te maken met zware depressie en mijn verloofde was behoorlijk overspannen begin dit jaar, maar nu gaat alles eigenlijk wel lekker. We zijn super blij samen en hebben heel veel zin in onze bruiloft, er is echter 1 probleem, mijn verloofde twijfelt na de zoveelste aanvaring met zijn moeder of hij haar wel wil uitnodigen.

    Het begon al vroeg, ik was niet goed genoeg voor hem. Ik was zes jaar ouder en zij zag hem echt nog als een jongetje. Toen ik ongepland zwanger werd (oeps) hadden we de poppen aan het dansen. Zijn moeder schreef een brief met alles wat er mis aan mij was en waarom het besluit dit kindje te houden geen goed idee was. Ze wilde hem niet meer zien. Gelukkig trok ze snel bij en heeft B (laten we mijn verloofde nu even zo noemen) goed met haar gepraat. Opeens zag ze het wel zitten oma te worden (ze kocht allemaal kleertjes, dingetjes voor in huis, ook voor haar, ze had nog eerder dan wij een bedje, een box en een wandelwagen in huis, allerlei knuffels, een speelkleed etc.)
    Ze past heel vaak op en helpt ons behoorlijk veel. We zijn daar natuurlijk heel dankbaar voor en laten dat vaak weten. Ik schrijf dan een lief kaartje of geef een bosje bloemen.

    Ze wil heel graag weten hoe het met ons gaat, altijd. In tijden dat het slecht met ons ging kwam ze altijd helpen schoonmaken, soms ook ongevraagd. Ze verteld ons altijd wat we moeten doen en hoe, wanneer we dat niet doen binnen een bepaalde tijd gaat ze klagen en wordt ze zelfs boos. Ze raakt gefrustreerd wanneer ik niet de dingen doe die zij graag wil zien gebeuren. Maar hey, het is toch ons huis? Ons gezin? Ons kind? Ons leven? Soms staat ze opeens voor de deur, walst ze naar binnen en stort ze een hoop shit over me heen. Ik leef met depressie en dat is wel eens zwaar, sommige dagen functioneer ik niet goed, maar de meeste dagen ben ik lekker bezig in huis en met mijn dochter. Ze zegt dingen als: "Ik zie het steeds slechter met jullie gaan en jullie doen er helemaal niks aan" (het gaat beter dan ooit, ik heb therapie en werk keihard om beter te worden) "Ik zie dan leuke foto's op FB en denk, wie hou je dan voor de gek?" "Ik zie dat B veel van je houdt, onvoorwaardelijk veel, en eigenlijk is dat te veel." "Ik kom maar naar jou toe, aan B vraag ik niet meer hoe het gaat, hij zegt toch altijd dat het wel goed gaat."

    Ik snap hier helemaal niets van, ze vult zelf compleet in hoe het zogenaamd met ons zou gaan? Elke keer als het super goed gaat en we ons gelukkig voelen komt zij weer aan en laat ze ons slecht voelen.
    Ze vindt dat B te hard werkt en te veel doet en ziet niet alle dingen die ik doe. Ze geeft me constant het gevoel dat ik in haar ogen niet goed genoeg ben voor B. Ze geeft me een schuldgevoel over mijn depressieve stoornis.

    Nu raakte 2 weken geleden mijn vinger uit de kom. Ik heb een week in het gips gezeten en nu heb ik een soort van spalkje. Ik kan gelukkig al veel meer in huis doen, maar niet alles (het mag niet nat worden en doet nog pijn). Ook fietsen met de kleine voor op zie ik nog niet zitten. Vooral omdat mijn remmen niet heel sterk zijn, ik moet ze goed inknijpen, wat niet kan met 1 vinger in een spalk. Dus nu brengt B de kleine 2 dagen per week met de fiets naar het kinderdagverblijf voor hij gaat werken. Nou en dat vindt mevrouw schoonmoeder zo erg! Haar arme jongen staat 10 minuten eerder op om zijn eigen kind naar het kdv te brengen! Ze appte B met de mededeling dat ze mijn fiets wel wilde laten maken en een nieuw zitje wilde kopen, maar dan moest ik wel de volgende dag meteen de fiets naar de fietsenmaker brengen. "Als ze dat niet doet dan geldt het aanbod niet meer. Ze moet er wel wat voor doen. Het is haar verantwoordelijkheid om prioriteiten te stellen voor dit gezin, gun haar dat." Ook vond ze dat ik te veel bezig was met de bruiloft (ik ben mijn eigen weddingplanner, we hebben 100 gasten, we hebben nog maar en maand, het is een bruiloft van een hele dag met lunch en avond eten en een groot feest ...) Ook zei ze dat ze ons wilde helpen met de focus leggen op praktische zaken, en dat dat haar rol zou zijn in ons huwelijk ... sorry, wat?

    B heeft gezegd dat we het aanbod van de fiets niet aannemen, dat hij het niet erg vindt om de kleine naar het kdv te brengen, dat het goed met ons gaat en we happy zijn en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken. We hebben dit gesprek al zo'n 5 keer met haar gehad en elke keer zegt ze dat ze zich niet meer zo met ons zal bemoeien. Toen werd ze boos. We moesten de kleine bij haar afzetten omdat we naar een verjaardag gingen en toen hoorde ik ze praten. "Nou dan zal ik het me wel inbeelden," zei ze boos "ik zal me wel niet meer met jullie bemoeien hoor." Ze schoot in een enorme slachtoffer rol. Twee dagen laten was haar verjaardag, onze dochter voelde zich niet lekker en huilde bijna de hele tijd, toen we vroeg weg gingen omdat ze moest slapen zei schoonmoeder: "Ja ik hoorde al dat het niet zo goed ging, maar ik dacht ik laat ze maar." terwijl ze normaal niet bij haar kleindochter weg te slaan is. Ze had amper oog voor haar!

    Goed, lang verhaal kort. Ze bemoeit zich met alles, is het niet eens met onze keuzes en wordt boos wanneer we dingen op onze eigen manier doet. Daarbij heeft ze altijd wat te klagen over mij. Nu is B echt boos want hij voelt zich aangevallen op zijn manier van leven, zijn keuzes en zijn gezin en wil hij haar niet meer bij de bruiloft hebben want als ze niet achter onze liefde staat, waarom zou ze dat dan met ons moeten vieren?

    De gedachte dat ze er niet bij is (ondanks dat ik erg boos op haar ben) doet me zo veel pijn, hoe lossen we dit ooit op?
     
  2. Sue87

    Sue87 Niet meer actief

    Hmm.. als ik dit zo lees heb ik het idee dat jullie het plaatje aardig in beeld hebben, zowel de positieve en negatieve kanten.
    Lastig, omdat je SM het wel goed lijkt te bedoelen. Is het een idee om met haar om de tafel te gaan en hele duidelijke scheidingslijnen aan t geven? Waar mag ze zich wel en niet mee bemoeien?

    Succes, laat dit zeker niet je huwelijk tegenhouden of de dag verzieken!
     
  3. Caithy

    Caithy Fanatiek lid

    8 feb 2013
    3.713
    1.060
    113
    Ik denk dat er nooit duidelijk is gemaakt wat de grenzen zijn, ik bedoel ze was in het verleden wel goed genoeg om vanalles voor jullie te doen en nu niet meer (in haar ogen) terwijl jullie nu je leven in eigen hand nemen.
    Verder zou ik niet meer op haar leunen zeg maar.
    Richt je leven in zoals jij dat wilt en gun haar haar tijd met de kleine en laat haar zien dat jullie op eigen benen staan en gun haar ook de tijd om dat in te zien. Laat haar ook merken dat je haar aandeel waardeert, en dat je toch je eigen keuze maakt.
     
    anica vindt dit leuk.
  4. birds86

    birds86 VIP lid

    13 mei 2013
    5.304
    2.001
    113
    Vrouw
    Heel simpel.

    Haar de deur wijzen als ze weer begint te bemoeien...
    Maarrr haar dan ook niet heel vaak laten oppassen en jullie behoorlijk veel helpen. Dat is dan ook erg profiteren van haar.

    Dus ik haal uit je verhaal dat jullie beide veel te veel met elkaar omgaan. Dit is geen normale oma relatie. Jullie gebruiken haar als oppas en poetsvrouw en zij weet niet waar de grens ligt en mengt zich in het gezin.
     
    Aszz, Be Happy, Ysabella en 2 anderen vinden dit leuk.
  5. MamaEva86

    MamaEva86 Bekend lid

    9 apr 2014
    588
    26
    28
    Leiden

    Ja dat is dus het lastige. We hebben vaker gesprekken hier over gehad waar in ze dan ook toegeeft zich te veel zorgen te maken. We hebben al 3 keer de afspraak gemaakt dat ze zich niet zou bemoeien met hoe wij ons leven inrichten, maar ze lijkt het steeds te vergeten!
     
  6. MamaEva86

    MamaEva86 Bekend lid

    9 apr 2014
    588
    26
    28
    Leiden
    Ah dat is jammer, ik lees aan de reacties dat men denkt dat we haar gebruiken wanneer het ons uitkomt. Dit is niet het geval. We zijn altijd eerlijk en open naar haar, we hebben meerdere mensen die regelmatig oppassen en we willen ook niet dat ze ons helpt in het huishouden. Dit hebben we in februari al gezegd, hulp aan huis willen we niet meer. Ze zei dit te respecteren.
    Vaak wanneer ze bij ons is zegt ze opeens: Ik ga even de keuken opruimen (of iets dergelijks) en ook al zeg ik: nee dat hoeft niet hoor! Of: doe maar niet! Ze doet het toch.
     
  7. Jules!

    Jules! Bekend lid

    26 jun 2017
    813
    1.050
    93
    Vrouw
    Het is heel lastig! Veel dingen bedoelt ze goed waarschijnlijk. Hoe ze doet zoals jij beschrijft heeft wel een heel vervelende nare kant.

    Wat ik zou doen:
    - Ze moet op de bruiloft komen. In mijn ogen dan. Dit doe je (meestal) maar 1 keer. Je kunt het niet meer over doen. Ze hoort er echt bij. Overtuig je man ervan dat jullie over je boosheid heen moeten stappen. Focus je op die dag en geniet van al het moois.
    - Als je in de knoop zit, schakel haar dan niet in. Ik lees veel negativiteit maar ze is er wel als er hulp nodig is. Laat haar dus niet weten als je omhoog zit maar los het op een andere manier op (dus ook niet oppassen).
    - Na de bruiloft weer in gesprek gaan met elkaar op een positieve manier. Je waardeert haar hulp en haar tips (even op je lip bijten) en je denkt zeker over alles na wat ze zegt. Het blijft wel jullie gezin en jullie keuzes en je vraagt haar dat te respecteren. Als je dat nu tig keer herhaalt en bij je verhaal blijft, zonder verwijten, komt het misschien aan.

    Het is wel makkelijker gezegd dan gedaan vrees is. Maar uitsluiten van de bruiloft moet je echt niet doen hoor.
     
  8. MamaEva86

    MamaEva86 Bekend lid

    9 apr 2014
    588
    26
    28
    Leiden
    De keren dat ze kwam opruimen was wanneer we alledrie de griep hadden of toen ik hoogzwanger was en rugpijn had en toen mijn arm in het gips zat. Toen hebben we haar gevraagd of ze kwam helpen en vonden we het ook prettig. Maar het ongevraagde helpen, dat stoort me.
    Dat en dat ze constant denkt dat het niet goed met ons gaat omdat we wel eens een afwasje laten staan.
     
  9. MamaEva86

    MamaEva86 Bekend lid

    9 apr 2014
    588
    26
    28
    Leiden
    Oh nee dat wil ik ook echt niet! Ze moet er bij zijn! Misschien is het tussen haar en haar zoon hoe ze het op gaan lossen, maar voor nu zegt hij haar er niet bij te willen! Dat breekt echt mijn hart!

    Kijk, ze is lief hoor en ze zal het allemaal wel goed bedoelen, maar er er komen altijd steken onderwater bij, ze praat altijd zo slecht over mij. Ik weet niet meer wat ik moet doen om goed genoeg te zijn voor haar zoon :(
     
  10. Berte

    Berte VIP lid

    24 feb 2011
    6.845
    3.609
    113
    Vrouw
    Thuis
    Wat vervelend dat jullie deze problemen met je schoonmoeder hebben.

    Heeft ze een goede vriendin/zus/partner/etc. die jullie kant van het verhaal snapt en eventueel met haar mee naar de bruiloft zou kunnen komen? Dan heeft zij iemand aan haar zij met wie ze deze voor haar ook grote dag kan delen en hij/zij kan dan meteen proberen als een filter op te treden, zodat ze zich gedraagd op jullie huwelijk.
     
  11. Jules!

    Jules! Bekend lid

    26 jun 2017
    813
    1.050
    93
    Vrouw
    Hij zal wel bijdraaien neem ik aan en anders zou ik op hem inpraten als ik jou was.

    Niets. Je bent wie je bent en dat is de keuze van haar zoon. Ik zou wel echt wat afstand gaan nemen. Dus ook niet wanneer je klem zit haar wel inschakelen. Woont ze om de hoek trouwens? Hoe vaak komt ze langs?
     
  12. birds86

    birds86 VIP lid

    13 mei 2013
    5.304
    2.001
    113
    Vrouw
    Maar hoevaak is dat dan? Ik ben nu hoogzwanger en heb mn moeder 1x gevraagd of ze de gordijnen wil wassen en dat was zelfs nog onder een oppasavondje toen ze toch al hier was. Jij geeft aan dat ze heel vaak oppast en behoorlijk veel helpt. Daar haal ik in uit dat ze jullie voor langere tijd 1 of 2 keer per week wel heeft uitgeholpen. En dan nu moet ze daar van af kicken. Hebben jullie wel aangegeven met de juiste en duidelijke woorden dat jullie haar hulp niet meer nodig hebben?

    Maar dit gedrag van haar stopt niet zolang jullie haar om hulp blijven vragen. Het is nu duidelijk aangeven dat jullie haar hulp niet meer nodig hebben en de eerstkomende tijd ook geen oppastijd aan haar vragen.

    Ze heeft natuurlijk wel alle down punten van jullie beide gezien in al die tijd dat ze jullie heeft uitgeholpen. Ze is overbeschermend naar haar zoon. Mijn moeder is precies t zelfde naar mijn broer heen. Ze bemoeit zich veel te veel met hem. Heeft ze bij mij ook proberen te doen maar toen was daar de deur. Als ze het niet wil horen dan maar voelen. Dus ik begrijp je echt wel maar je moet dan ook alles even stil zetten vanuit jullie kant.
     
    Brinta vindt dit leuk.
  13. MamaEva86

    MamaEva86 Bekend lid

    9 apr 2014
    588
    26
    28
    Leiden
    Ja ze woont op 12 minuten fietsafstand. We hebben al besloten haar niet meer te vragen oppassen en de komende tijd even geen contact met haar op te nemen. Ze is nu op vakantie dus dat is enerzijds makkelijk, maar aan de andere kant wilden we graag met haar aan tafel zitten om te zeggen wat ons dwars zat, ijzer smeden wanneer het heet is weet je wel.

    Wanneer we klem zitten schakelen we haar amper in. Toen ik in het gips zat appte ze me met: "Ik kom dinsdag om te helpen!" zonder dat we dat vroegen. Anders had B vrijgenomen die dag. De volgende keer als er crisis is zullen we pro-actief te werk gaan zodat we niet eens meer ja hoeven te zeggen wanneer ze praktisch voor de deur staat.

    De tip van @Berte is een goeie. Ze is in april getrouwd met een geweldige man, hij zegt vaak tegen haar: "joh, het valt mee" en houdt haar rustig en in toom, maar in juni is zijn zoon van 30 na een ziektebed van een maand overleden. Verschrikkelijk verdrietig. Hij is nu niet de juiste persoon om haar te filteren! Ze gaat nu dan ook door een zware periode en lijkt het op ons af te reageren. Heel erg moeilijk.
     
  14. In your eyes

    In your eyes Niet meer actief

    Niks. Je bent goed genoeg voor hem want anders zou hij niet met je trouwen. Dat is nog altijd zijn keuze, en je schoonmoeder heeft dat gewoon te accepteren.
    Het probleem ligt daarin niet bij jou, dus er is ook vrij weinig wat jij kan doen om het te veranderen, behalve duidelijk je grenzen aan blijven geven.
     
  15. MamaEva86

    MamaEva86 Bekend lid

    9 apr 2014
    588
    26
    28
    Leiden
    Ik denk dat je niet goed leest? We vragen haar helemaal niet vaak om hulp. En zeker niet voor langere tijd 1 of 2 keer per week, waar haal je dat vandaan??

    We hebben ook al vaak gezegd dat we haar hulp niet nodig hebben, dat we het allemaal zelf kunnen, we zijn nota bene volwassen mensen en worden behandeld als kinderen. We hebben haar uitgenodigd om te praten, zijn bij haar geweest om er over te praten, ik ben alleen met haar in gesprek gegaan, B heeft haar er over aangesproken, we hebben een brief geschreven en een mail. En steeds zegt ze: Ja sorry, ik zie nu ook dat jullie het gewoon anders doen dan hoe ik het zou doen en zal me minder bemoeien. En dan BAM, komt ze weer met vooroordelen, ongewenst advies/hulp/cadeautjes met randvoorwaarden etc.
     
  16. MamaEva86

    MamaEva86 Bekend lid

    9 apr 2014
    588
    26
    28
    Leiden
  17. Nutella

    Nutella Actief lid

    13 feb 2017
    387
    213
    43
    NULL
    NULL
    Jouw schoonmoeder ziet jullie niet als twee volwassenen die hun eigen boontjes kunnen doppen. Dat ligt niet aan jullie, maar aan haar. Ze denkt dat zij het gewoon beter weet en wil jullie dan ook met alles 'helpen'. Heel fijn natuurlijk als je schoonmoeder af en toe helpt, maar dat moet wel gewenst zijn en dat is het dus vaak niet. Daarnaast komt ze met kritiek die goedbedoeld is, maar dat totaal niet is. Je schoonmoeder mist inlevingsvermogen en begrijpt alleen haar eigen handelen. Vandaar haar frustraties, woede en zelfmedelijden als haar goedbedoelde hulp met klem wordt geweigerd.

    Mijn moeder is ook zo'n vrouw. Mijn oudere zussen en hun mannen hebben ook al vaak ruzie met haar gehad. Het ging zo ver dat bij het bepalen wat de kleur van de muur werd in hun nieuwe huis, mijn moeders advies niet op prijs werd gesteld door mijn zwager en zij het huis uit is gerend. De dagen erop zich heeft verscholen en een excuus verwachtte. Die kreeg ze natuurlijk niet.
    Het klinkt hard, maar zo iemand heeft juist behoefte aan iemand die eens flink tegen haar in gaat. Ze moet onder ogen komen dat niet zij jullie levens leidt, maar jullie zelf en dat ze er gerust op mag vertrouwen dat het ook goed gaat zonder te veel gebemoei. Heel duidelijk grenzen stellen. Zeggen hoe jullie gevoelens zijn. Als ze er tegenin gaat, afkappen en niet meegaan.
    Ik snap heel goed dat je man haar niet op de bruiloft wil hebben, maar ik adviseer toch haar uit te nodigen. Wel daarvoor al een gesprek met haar aangaan. Zeg tegen haar dat jullie met haar willen praten over haar gedrag en wat dat met jullie doet. Heel erg duidelijk zijn. Niet zomaar als ze een keer langskomt dus.
    Zelf heb ik mijn ouders een jaar lang niet gesproken. In dat jaar begrepen ze dat het menes was en na dat jaar zagen ze mij meer als een eigen volwassen persoon. Heel heftige beslissing maar het echt waard, want nu is onze relatie zo veel beter.
     
  18. birds86

    birds86 VIP lid

    13 mei 2013
    5.304
    2.001
    113
    Vrouw
    Dat zeg je in het begin niet van die brief en mail en bezoek. Je zegt dat ze heel veel oppast en behoorlijk veel helpt.

    Ik zeg ook niet dat jij dat zegt. Ik zeg dat IK daar in uit haal dat je haar 1 of 2 keer per week vraagt om hulp. Dat is in mijn ogen heel veel en behoorlijk veel.

    En je vraagt haar wel om hulp. Geef ne ook zelf aan. Toen ne hoogzwanger was, met je rug, met je arm in t gips etc. Je hebt aangegeven dat heel fijn te vinden toen. En ik vraag daarna...heb je ook aangegeven dat het niet meer hoeft, na deze periodes?
     
  19. birds86

    birds86 VIP lid

    13 mei 2013
    5.304
    2.001
    113
    Vrouw
    Te snel op plaats reactie gedrukt.

    Je hebt dat dus wel aangegeven na fie periodes met die brief en mail enz. Dat haalde ik er niet naar voren. Dus dan is t voor mij simpel...daar is de deur.


    Het is bij mij ook zo gegaan. Mn moeder had altijd wat te zeuren. Keer op keer aangegeven en toen de deur gewezen met 37 weken zwangerschap (vorige). Het was toen opeens heel duidelijk en we leven nu al langer dan 3 jaar in "vrede".
     
  20. MamaEva86

    MamaEva86 Bekend lid

    9 apr 2014
    588
    26
    28
    Leiden
    Ik vrees ook dat dit het beste is, maar ik weet wat er gaat gebeuren. Ik heb haar wel eens gebeld om te zeggen dat ze vervelend over me aan het roddelen was die dag en dat ze weer eens ongelijk over me had. Haar reactie op dit was: "Ik heb hier nu geen zin in." Mijn reactie daarop was; "We zijn twee volwassen vrouwen die op een volwassen manier dit uit kunnen praten, dit zit me dwars en moet uitgesproken worden." Zij: "Ja, maar ik ben nu aan het eten dus ik heb geen zin om te praten, en of jij een volwassen vrouw bent daar moeten we het maar eens over hebben."

    Ook heb ik haar een lange brief geschreven toen ik net zwanger was omdat zo veel rotdingen over me schreef waar in ik mezelf voorstelde en vertelde hoe mijn leven er uit had gezien en hoe veel ik van haar zoon hield. Tot op de dag van vandaag vertel ik haar wel eens dingen die in die brief stonden waar op ze dan reageert met: "Oh echt? Dat wist ik niet!" En toen ik na weer een aanvaring een mail stuurde zei ze: "Oh jee, heb je dit weer hoor."

    Ze loop weg voor iedere confrontatie, valt ons aan maar wil onze verdediging absoluut niet aanhoren.

    De enige oplossing zou zijn om geen contact meer met haar te hebben, maar ja, over 4 weken trouwen we! :(
     

Deel Deze Pagina