CB is niet zo mijn ding. Starre organisatie, bezorgde mijn geen goed gevoel. Ga nog enkel voor de vaccinatie. Indien er problemen of vragen op een ander gebied zijn dan ga ik naar de huisarts.
Ja dat is hier ook! Er worden nu bij m'n 2e zoontje helemaal geen gesprekken meer gepland. Het is alleen nog de arts en dat is het. Nu vind ik dat niet erg maar het valt me wel op.
Het valt bij ons nog mee. Ik heb idd ook genoeg horrorverhalen gehoord, maar bij mij was het niet zo erg. 1 keer hadden ze niet goed gemeten, dat zag ik wel (ze hadden 56,5cm gemeten, pietlutten.. het was echt minimaal 57cm) en de volgende maand was ze 61 cm (klopte, want ze had echt een enorme groeispurt gehad); maar; nee, 3x overmeten!! Want! Het was wel ERG hard gegaan! Eh, ja? Lijkt me dat kinders af en toe een groeispurt kunnen hebben? Ach ja. De arts deed het ook af als normaal, later Ik neem de wat gekkere dingen maar met een korrel zout, 'normaal' is zo'n enorm grood en wijd begrip in de ontwikkeling van een kind. Uiteindelijk kunnen we allemaal hetzelfde
Hier geen problemen met het cb. Ben altijd op tijd aan de beurt, en ze dringen me niks op. Heb juist veel aan ze gehad toen dochter reflux bleek te hebben. Heb hier ook alleen maar hele leuke artsen en verpleegkundigen gehad. Niet ouderwets opdringerig of vervelend. Ik hoor wel eens hele andere verhalen idd.
ik heb een geweldige lieve cb arts ja dat bestaat hahahaha ik kan het super met haar vinden, ook toen ik hier net kwam wonen gelijk huisbezoek gehad. terwijl me andere een sacherijnig oud mens was.
Onze wijkverpleegkundige is nog wel eens een rare snuiter, maar tegenover Julia is ze erg lief. Er wordt geen mening opgedrongen en ze accepteren het prima als wij een andere keuze maken dan wat het boekje voorschrijft. Qua tips, ik hoor alles aan bekijk dan waar ik wat mee doe en wat ik laat varen. Ze zijn altijd erg tevreden over Julia, ze ontwikkelt zich goed, eet en drinkt goed, geen op of aanmerkingen. De andere moeders bij het CB heb ik geen last van. Praten eigenlijk ook nooot met elkaar. Ben te druk bezig met Julia, of met mijn man in gesprek (hij gaat altijd mee) Kregen wel een vragenlijst bij de intake waar ik meerdere delen niet wou invullen. Onze financiële situatie gaat hun niks aan, evenals onze opleidingen. Heeft naar mijn inziens niks te maken met het welzijn van Julia. Neefje van mijn man kreeg een hele vragenlijst over corrigerende tikken, en hoe ze daar over dachten (hoezo je krijgt gelijk een enorme stempel op je dossier als je zegt wel eens een corrigerende tik uit te delen als je dat nodig acht) En dat het volledig anoniem was ging ook niet helemaal op, althans, waarom staat dan je dossiernummer er op??
Hahaha, als ik dat zo lees, ga je naar hetzelfde CB als ik ben geweest? Zo herkenbaar. Je komt met je kostbaarste 'bezit' en bent een beetje zenuwachtig en benieuwd hoe het met je kindje gaat en hebt de bibbers en de zorgen van het ZKH nog in je hele lijf zitten (in ons geval dan) en dan weten ze niets anders te doen dan standaardadviezen te geven. Het idiootste wat ik heb meegemaakt, was dat ik met 7,5 maand worstelde met etenstijden en hoeveelheid flesjes, omdat ze zoveel sliep en ik als antwoord kreeg: tja, wij adviseren altijd om de groente om 15.00 uur te geven. HUH? Ik denk dan: 1. ik vraag niet wat jullie altijd adviseren, ik leg uit wat er in mijn geval, met dit kind speelt en vraag of je mee wilt denken. 2. drie uur 's middags? Dat ga ik dus echt niet doen! Vind ik een stom advies, het lijkt me toch de bedoeling dat ze met ons mee gaat eten toch? En wat ik het allerergste vond, was dat ik tot drie keer toe iemand had die niet wist dat onze dochter een hersenbloeding had gehad en tien dagen op de NICU heeft gelegen, terwijl ik kon aanwijzen waar het stond! Ik denk dan: kwestie van even een dossiertje (A3?) doornemen. Oh jee, was zo blij dat ik er vanaf was, begint dat hele circus straks weer opnieuw
Ik heb opzich geen problemen met CB, maar de laatste keer vond ik wel een beetje vaag... Dochterlief is een flinke meid en zit boven de groeicurve (van begin af aan al, wel een keurig lijntje) daar is nooit wat over gezegd. Nu vroeg ze hoeveel flessen ze nog kreeg dus ik zeg 'geen'. Arts: 'ok'.... *stil* Wil wat opschrijven, kijkt me aan, 'krijgt ze helemaal geen melk meer dan?' Ik: 'jawel, borstvoeding' Ohja, dat was waar.... en ik vertelde dat ze flink griep had gehad en bijna een week ziek is geweest, toen vroeg ze of het antibiotica kuurtje goed had geholpen??? Uhhhh, die heeft ze niet gehad?! 'Oh, dan was het vast niet zo erg!' WTF, worden de kinderen van tegenwoordig meteen volgestopt met antibiotica als ze een simpel griepje hebben? Heb maar niet gezegd dat ze nieteens een zetpil heeft gehad
Onze eerste paar keren met het consultatiebureau waren verschrikkelijk. Zo'n dik wijf (sorry ) komt binnenstappen bij ons thuis om ons te leren inbakeren (ben ik haar dankbaar voor overigens) maar keurt meteen af dat ik mijn eigen kind van toen 2 weken oud tussendoor af en toe 30cc extra geeft omdat ze toen honger LIJKT te hebben. Ik luisterde er nooit naar. Achteraf wilde ze zuur wegslikken want na de 30cc was ze altijd tevreden. Ik noem alle symptomen van verborgen reflux. Nee, dat was het niet. Afleren die 'toetjes'. Nergens voor nodig en ze wordt zo dik als een pad en je gaat het alleen maar aanwennen. Ook telefonisch moest ik stoppen met extra 'bijvoeden'. Kind was pas net weer op haar geboortegewicht Ik had speciaal nog het extra slikken, happen naar de fles, in slaap vallen, onrustig zijn, flink boeren, fles wegzuigen alsof het 10cc is, maar nee. Ik was overbezorgd. Ze doen zo luchtig over sommige dingen! Alsof je een nieuwe moeder bent en hun zullen je wel even leren dat..............
Hier ook wisselend. Geen nare mensen, maar er zijn er een paar bij die continu kijken of ze een zure appel ingeslikt hebben. En de zelfbenoemde BV deskundige daar die komt met een potje rare adviezen?! Zoon kreeg volledige BV en groeide qua gewicht dus vrij hard in het begin, heel normaal met BV. Ik ben zelf flink aan de maat en kneep er 1 in mijn arm en zei dat hij flink stevig was. Pardon?! Hij is nu zowel qua lengte als gewicht onder de middellijn en prima slank. Een andere keer hadden ze het over doorslapen. Nee, hij slaapt vreselijk slecht, maar ik kan er niet zo mee zitten. Zal wel een keer weer over gaan. Moest ik hem maar 2x daags volproppen met pap, dan zou hij wel doorslapen... Verder doe ik mijn ding, babbel ik met dees of gene en ben vooral geïnteresseerd in de groei van onze man. Ga ook vaak even tussendoor wegen. Denken ze gelijk dat er wat aan de hand is. Binnenkort verhuizen, dus benieuwd hoe het daar dan is.
Hier een prima consultatiebureau. Fijn om te meten en te wegen, en dat in een grafiekje te kunnen zetten. Dat het goed gaat met mijn kinderen zag ik zelf ook wel, daar heb ik hun testjes niet voor nodig. Al vind ik de ogentest (komende donderdag mag m'n dochter) wel fijn, dat heb je niet altijd zelf door en papa en mama zijn allebei totaal afhankelijk van hun contactlenzen. Verder de vaccinaties, en voor de rest maakt het me niet zo veel uit. Ze hebben me nog nooit iets verteld wat ik niet al wist - maar ook nog nooit iets waarvan ik weet dat het niet waar is. Ze doen hun werk gewoon goed en ik kan me voorstellen dat ouders die wat minder belezen zijn dan ik er heel veel baat bij hebben. En ik vind het héérlijk om daar naar kleine baby'tjes in de wachtkamer te kijken en te luisteren, en om tegen de vpk en de arts op te scheppen over hoe ongelooflijk knap mijn kinderen zijn. Al is dat eigenlijk niet nodig, want dat zien ze zelf ook wel. Echt prima mensen hier, bij het CB.
Ik ben maandag weer met mkjn meisje bij het cb geweest. Ze weegt nu 10 kilo bij 90 cm.(nu bijna 15 mnd oud). Cb was erg tevreden aangezien ze nu goed weten dat mijn meisje zo ziek is geweest en door ziekzijn erg was afgevallen en eind januari nog maar 7,9 woog en in het zh lag. In 1,5 mnd weer 2 kilo aangekomen en flink lucht in geschoten. Was blij dit te horen. Ka en cb arts houden elkaar op de hoogte. Nu haar amandelen eruit zijn komt ze weer goed aan. Dus dit keer niets te klagen over het cb
Nee, CB gebruikt niet de WHO curves. Ze gebruiken grafieken die gebaseerd zijn op de groei van kinderen in NL. Dus de middelste lijn geeft aan wat de gemiddelde groei is, de +1 lijn is daar één standaarddeviatie boven, de +2 twee standaarddeviaties (en de -lijnen zitten er zoveel standaarddeviaties onder). De CB-curves zijn dus niet normatief; ze zeggen niet hoe een kind idealiter zou moeten groeien, maar ze zeggen hoe kinderen in NL gemiddeld groeien.
Wij zijn maandag weer geweest, hij is totaal niet aangekomen in gewicht en weegt net als 5 maanden terug nog steeds 10 kg en hij is nu dus 2 jaar (geboortegewicht 1870 gram, ze kijken naar zijn eigen lijn en niet naar het gemiddelde gewicht). Dus gelijk even bloed laten prikken en urine inleveren, maandag krijgen we de uitslag ervan. En we zijn doorverwezen naar een dietist om te kijken of we ergens wat aan moeten passen qua eten, zodat hij in elk geval de belangrijke en goede voedingsstoffen binnen krijgt. Top CB dat niet afwacht, maar gelijk handelt. Over een maandje nog even een keertje laten wegen. We verwachten niet dat er veel bijzonders uitkomt, maar hij is behoorlijk actief, dus misschien verbrandt hij alles snel.. Maar beter nu hopelijk voor niks die onderzoekjes dan dat we over een jaar iets vinden en dat we zeggen van had dat een jaar geleden niet onderzocht kunnen worden...
Hier een prima consultatiebureau. De toko is wat verouderd en dat verbaasde me nogal omdat alle instelling waar we mee te maken krijgen met die kleine supersonisch en modern zijn. Maar goed... dat mag de pret niet drukken. De mevrouw die de afspraken inplant en de kinderen weegt en meet is nogal kort van stof en snauwt een beetje: 'Ja... natuurlijk moet ze helemaal uitgekleed!' en is niet heel geduldig met de oudere kindjes die nogal tegenstribbelen. De arts is prima... een jonge vrouw. Wel zakelijk, maar dat is wel fijn... lekker duidelijk. De jeugdverpleegkundige had bij het huisbezoek al ons hart gestolen. Een hele lieve meid die ook aandacht aan de ouders en hun ervaringen schenkt en niet alleen kijkt wat het kind wel en niet kan. Ze is altijd heel lief met T.hirza en erg geduldig. Ze neemt echt de tijd voor je en legt alles goed uit. Vooralsnog dus geen gekke consultatie-bureau dingen meegemaakt.
Voor mij is het consultatiebureau het consternatiebureau. Ben al eens van verpleegkundige gewisseld omdat ik het niet kon vinden met de eerste. Zit er zelfs over te denken om helemaal niet meer naar de verpleegkundige te gaan en alleen naar de arts. Voorbeelden? *breek me de bek niet open* - Bij de kennismaking thuis begon het al over de uitleg van het project ''stevig ouderschap''. Ze vragen je een vragenformulier in te vullen met allerlei (belachelijke) vragen, je partner moet dit ook doen. Vervolgens kijken ze of je in aanmerking komt om aan het project deel te nemen. Ik zeg tegen de vpk, allemaal leuk en aardig maar hier werken wij niet aan mee, wij hebben dit niet nodig. Zegt ze: Misschien vinden wij wel van wel? Jullie zijn jonge ouders... Hoe dan ook zeg ik, wij werken niet mee. (zij zago) - Vervolgens gaan we naar boven om mijn zoontje te wegen en hij was net niet genoeg aangekomen waarop ze meteen op een heel nare manier zei dat ik over twee dagen naar het cb moest komen om hem te laten wegen. (ik heel onzeker met mijn borstvoeding en kraamtranen, dus meteen vriendlief erop uit gestuurd om een weegschaal te huren) - Ze maakt een opmerking over mijn hydrofielluiers die gestreken in de kast liggen. Waarop ik zei dat ik alles strijk en dat netter vindt staan. Zegt zij dat ik mijn tijd beter kan besteden aan mijn kind. - De gesprekken op het cb verlopen heel onprettig, haar benaderingswijze (op belerende toon) naar mij en naar mijn zoontje toe. - Mijn zoontje heeft een lengte curve met flinke pieken en dalen, als ik ze daarop aanspreek dat het niet goed opgemeten is dan luisteren ze niet eens. Dus de ene keer is hij 2,5cm gekrompen en de volgende keer 6cm gegroeid. - Toen ik nog volledige bv gaf vond de arts het nodig dat ik op eeng egeven moment naar 3 voedingen ging ipv 4. Dit gedaan (waarom weet ik eigenlijk ook niet) met het gevolg twee weken een kind overstuur. Toen gewoon weer terug gedraaid en op verzoek voeding gegeven wat vanzelf weer op 4 keer uitkwam.. Eenmaal bij de nieuwe verpleegkundige dacht ik dat deze wel oke was, hoewel ik kippenvel krijg bij de ''ahh wat is hij mooi, echt een mooi ventje, de mooiste die ik vandaag gezien heb, echt hoor''. Ik sta daar dus echt niet op te wachten. In januari voor t eerst een advies gevraagd mbt tot voeding. Ze zegt mijn zoontje de week daarop terug te willen zien om te wegen want ze maakt zich toch wel zorgen. Een week later kwam ik, ze wist niet eens meer wie ik was, wat het probleem was en waarom ik hem kwam wegen want hij ziet er toch zo goed uit?? Tijdens het uitkleden gooit mijn zoontje wat op de grond (zit in die fase) waarop ik zeg, nou!! Zegt ze tegen mij, hij is zich daar echt niet bewust van hoor dat hij dat op de grond gooit! Ehhh... :x Alsof ik boos tegen hem deed maar dat was helemaal niet zo... enz enz enz Oja.. In het begin bij één van de gesprekken sprak ik de verpleegkundige tegen, zegt ze tegen mij. Oja dat is ook zo, jij bent verpleegkundige. Dus ik zeg ja en? Ja niks eigenlijk... Ik kom er altijd redelijk opgefokt vandaan. Tips en adviezen zijn op zich welkom maar t is ook een beetje de toon die de muziek maakt. Het volgende bezoek is aan de arts en dan krijgt hij voorlopig zijn laatste prikken. Gelukkig! Jeetje wat een verhaal