Misschien wordt dit een lang verhaal maar ik moet even mijn ei kwijt.... Vorig jaar in december werd ik zwanger. Ik was heel bang voor een miskraam of vroeggeboorte met als gevolg een overleden kindje. Dit was kort daarvoor gebeurt bij een vriendin van mij. Haar zoontje is met 35 weken geboren en overleed zes dagen later door gbs. Op bekkeninstabiliteit na Gelukkig een goede zwangerschap gehad. Wel had ik bepaalde weken echt zo'n last van mijn hormonen. Ik kon mijn man bij wijze van spreken van het balkon gooien en ik hwd een kort lontje naar mijn oudste toe. Na de bevalling ( die echt super was) ging het echt goed met me. Ik was mezelf, deed van alles en genoot van mijn gezin. Tot een paar dagen voor mijn menstruatie. Ik voelde me neerslachtig, snel boos en iedereen hield ik van me af. Ik voelde me verschrikkelijk! Op de derde dag van mijn menstruatie klaarde ik weer op en was ik weer mezelf. Tot nu... ik voel dat ik weer ongesteld moet worden maar voel me vreselijk down. Ik gebruik nog geen anticonceptie dus dit echt eigen hormonen. Maar ik vind het vreselijk dat ik me zo voel. Ook naar mijn man en kinderen toe. Ik haat het hoe ik me nu voel. Voel me ook zo alleen. Manlief zat heel de dag druk te zijn met een compterspel en telefoon. Tijdens het koken moest ik de jongste naar bed brengen en de oudste instrueren zijn speelgoed op te ruimen. Maar mijn hoofd liep over en zo ookde pan met aaaardappelen. Kon ik dat ook nog eens opruimen! En manlief maar zeuren dat ik zat te zeuren. ... Toen de kinderen op bed lagen wilde ik manlief vragen om me op dit soort momentenbij te staan maar er kwam niet veel uit hem. Zijn telefoon bleef maar aan en het leek wel of dat belangrijker was dan mijn gevoel. Dus ik ben opgestaan en heb heel de avond op bed gelegen. Komt ie opeens vragen waarom ik de hele tijd op bed lig Ik wijt het maar allemaal aan die stomme hormonen. Maar ik vind het niet leuk meer zo. Deze menstruatie laat ik sowieso een spiraal zetten en hopen dat ik nu net als de vorige keer geen last meer heb van hormoonschommelingen. Dit is gewoon niet leuk meer. .. Sorry voor dit warrige verhaal. Ik schrijf dit in emotie en zal ik later erom kunnen lachen. Bedankt voor het lezen.
Nou, ik geef toe dat ik 2 jaar geleden die rottelefoon van hem dus keihard tegen de muur kapot heb gegooid. Sindsdien snapt ie de boodschap wel. Ik irriteer me mateloos aan dat stomme telefoongedoe.
Dat is PMS. Heb er ook last van, maar dan in mindere mate. Je zou teunisbloemolie kunnen proberen. Of een combinatiepil. Zou anders eens advies vragen aan je huisarts. Sterkte.
Helaas is deze generatie inderdaad vastgeroest aan de telefoon, en zijn mensen eenzamer dan ooit! Ik herken het gevoel; ook het neerslachtige soms. Sterkte TS!
Ja zoiets dacht ik zelf ook maar heb er nog nooit last van gehad. Het is ecgt sinds de zwangerschap. En dan nog met die zwangerschap s hormonen pfff
Ik herken het helaas.. Spiraal was voor mij geen oplossing, zit te weinig hormoon in. Ik wil straks ook zo snel mogelijk mijn pil weer, die stemmingswisselingen vreselijk! Wil mezelf weer zijn!
Ik herken je gevoel. Het is bij mij begonnen na de bevalling. En nu begint het met de eisprong en tegen de tijd dat ik ongesteld moest worden was ik echt depri. Ik heb er een spiraal voor gekregen. Dit hielp nauwelijks, ik bleef een soort cyclus behouden. En de klachten bleven bijna even erg, maar zelfs langer doordat mijn cyclus langer was. Inmiddels is de spiraal eruit en slik ik de pil door.
Volgens mij ligt het én aan je hormonen én aan je vent. Je bent aan het koken terwijl je tegelijkertijd twee kinderen aan het sturen bent, en je vriend zit op zijn luie reet? Daar moet je hem toch echt een trap onder verkopen (en zijn telefoon verstoppen)
Nou die gevoelens liggen echt aan hormonen maar die vent van mij is hopeloos at zijn telefoon betreft. Dus wel twee aparte dingen waar ik mee zit. Alleen ruzie maken probeer ik voorkomen met mijn korte lontje want dan word ik echt de duivel. En dat is voor niemand leuk. Dat gesprek komt wel als die hormonen rustig zijn.
Ik herken het beiden al is het hier een iPad i.p.v. een mobiel. Alleen schuw ik er niet voor om op de momenten dat ik me in 4en probeer te splitsen, en hij stug in zijn iPad blijft zitten, hem gerust de keus te geven dat of dat ding in de prullenbak beland. Nadat het eerst uitvoerig kapot geslagen is door de hamer die hij heeft laten slingeren, of hij legt het weg en komt me helpen. Daar en tegen probeer ik wel om hem niet teveel last te bezorgen met mijn moodswings, maar soms is het verdomde handig om het wel te doen.
ik herken het! ik heb een vriend (verloofde) die ook alleen maar op zn telefoon zit (en laptop, en xbox) en wanneer ik bijna ongesteld ben kan ik hem ook wel eens killen hoor (gisteravond nog, ik was aan het sporten, kom ik terug en zit hij natuurlijk op zn computer.. kijk ik naar mn zoontje, is ie helemaal nat tot op zn sokken! luier overgelopen.. ik ontplofte! )
Ik moet toegeven dat ik in mijn hormoonbomaanval ook eens op een mobiel ben gaan staan dansen. Dit lijkt niet alleen aan jouw hormonen te liggen, denk ik, maar ook wel een beetje aan hem. De volgende keer de jongste maar gewoon in zijn armen, op zijn telefoon neerleggen: "ga nou maar even met de "app" die "jouw kind" heet spelen!"
Inmiddels ben ik weer bijgekomen en kan ik smakelijk lachen om sommige reacties hier. vanmorgen ongesteld geworden. Kon zelfs vanmjddag al een spiraal laten zetten dus ik hoop op beterschap en dat ik net als de vorige keer qua hormomen wat stabieler word. Vroeg nog aan de dokter of er pillen zijn om iemand van zijn telefoon verslaving af te helpen maar helaas. dus toch nog een gesprekje maken met man.
Pms of ontzwangeren. Net moeder geworden. slapeloze nachten. Meet prikkelbaar. Pms word gauw gezegd Het premenstrueel syndroom (PMS) is een groep klachten of symptomen die bij sommige vrouwen vlak voor de menstruatie optreden. Ongeveer 4% van de vrouwen tussen 15 en 45 jaar heeft last van PMS, maar dit percentage hangt sterk samen met de gehanteerde criteria: er is geen duidelijke natuurlijke afbakening tussen PMS en normaal gedrag en iedere grenslijn die men trekt tussen normaal en abnormaal is noodzakelijkerwijs arbitrair. Het syndroom hoeft niet gedurende de gehele vruchtbare periode te bestaan: het is ook mogelijk dat het ontstaat na het dertigste levensjaar of na het krijgen van kinderen. De voornaamste met PMS geassocieerde lichamelijke klachten zijn huilbuien (zonder depressieve gevoelens), duizeligheid, hartkloppingen, hoofdpijn, strakke huid, opgezwollen borsten en buikpijn. Psychisch kan de vrouw last hebben van angstigheid, depressieve gevoelens, nervositeit, prikkelbaarheid en agressie. Er zijn vele hypothesen over de oorzaak van deze klachten, die allemaal behalve in de context van een PMS ook 'gewoon' of in andere situaties (bijvoorbeeld zwangerschap) voor kunnen komen. Geen van deze hypothesen is wetenschappelijk zeer hard gemaakt. Sommigen menen dat de wisseling in het progesterongehalte in de tweede week van de cyclus aan de basis ligt van PMS. Onderzoek daarnaar is niet doorslaggevend. [1] Wellicht blijft bij vrouwen met ernstige PMS-klachten de progesteron-spiegel te laag, zodat het hormoon oestrogeen de overhand kan houden. Andere theorieën zoeken het in het hormoon prolactine, dat onder andere zorgt voor het op gang komen en onderhouden van de melkproductie bij zogen. [2] Er wordt ook geopperd dat een tekort aan vitamine B6 aanleiding zou kunnen geven tot PMS klachten [3] . Onlangs werd de neurotransmitter serotonine, een van de stoffen die signalen overbrengen tussen bepaalde hersencellen, aan het lijstje toegevoegd. Vrouwen met PMS blijken een lager serotoninegehalte te hebben, zodat ze depressief, angstig of snel kwaad worden [4] . Overigens is een verlaagd serotoninegehalte een verschijnsel dat ook wordt gezien bij depressies; dit is de basis waarop de werkzaamheid van de meeste antidepressiva berust.
Hier de eerste keren na de bevallingen heftiger dan normaal, met bijbehorende emoties. Kan dus zijn dat het weer bijtrekt. En die vent van je: ik had 'm allang die telefoon uit z'n handen getrokken. Kom op zeg: hij op z'n gat en jij alles doen? Zo werkt het toch niet in een gezin? Hij had dus ook de handen uit de mouwen kunnen steken. En dat heeft geen donder met PMS te maken.... :x