Hallo iedereen, na dagen weken lang gesmeekt en gehuild de hebben had ik eindelijk mijn man over kunnen halen, hij was namelijk niet klaar voor een tweede kindje. maar uiteindelijk bleek ik 3 maart 2015 zwanger te zijn en het had ook gelukkig niet zo lang geduurd want 7 feb 2015 was mijn eerste dag van mijn laatste menstruatie.. 30 maart had ik mijn eerste termijn echo volgens de echo was 7 weken en 3 dagen... hartje klopte en alles zag er goed uit.. ik en mijn man waren blij, maar hadden besloten om het nog aan niemand te vertellen we wilde afwachten tot na de dertien weken... begin deze week 19 april kreeg ik last van krampen in mijn buik en mijn rug deed ook pijn het leek wel of mijn menstruatie ging beginnen.. ik maakte me zelf toen wijs dat het banden pijn was en gaf er niet veel aandacht aan.. maar het werd met de dag erger en nog wilde ik niet naar mijn lichaam luisteren.. 22 april ben ik die dag gaan winkelen voor positie kleding en had wat gekocht ik kon niet wachten om het aan te kunnen doen en om mijn buikje te delen met de wereld... helaas die avond begon ik te bloeden, heb toen gelijk mijn vk gebeld ze vertelde me dat het misschien wel in nestel bloeding kon zijn, maar ik wist het wel zeker dat het niet zo was.. ze vroeg of er ook al stolsels uit was gekomen, dat was nog niet het geval maar mijn gevoel gaf me aan dat het niet goed was. helaas kon ik niet gelijk naar het ziekenhuis en was al laat in de avond. de volgende dag heeft ze me gebeld ik mocht voor een controle komen voor een echo, kijken of alles nog goed was.. ook al wist ik dat het niet zo was hoopte ik toch om een kloppen hart te zien.. helaas vruchtje zag ik nog wel maar hartje klopte niet meer met 8+ was het gestopt en het leefde niet meer 2 weken lang al. en al die tijd leefde ik in een droom liep ik op een roze wolk.. mijn leven onze leven stortte in een keer in.. mijn wondertje mijn grote wens had gekozen om een engel te zijn.. 24 april werden mijn krampen erger en wist dat het die dag zou gebeuren ik heb gehuild, en dat doe ik nog steeds. mijn wondertje mijn engel heb ik opgevangen. zaterdag 25 april heeft mijn man haar hier in de buurt in een park begraven. ik mocht en kon er niet bij zijn.. mijn verdriet is groot en nog steeds vandaag 26 april zou ik 11+1 dag zijn....
Dankje draakje, het is nu een week geleden en het doet me nog veel verdriet.. mijn ergste vijand wens ik dit verdriet niet.
De pijn valt niet onder woorden te brengen. Het is een machteloze pijn. Voor mij is het inmiddels al iets langer geleden Nurgul, maar ook ik heb nog pijn. Ik hoop dat je verdriet en pijn minder zal worden.
Het klinkt misschien gek. Maar ik wil dat de pijn,verdriet niet minder wordt. Ben namelijk bang dat ik het zal vergeten, dat ik zwanger was.
Ik herken het gevoel. Ik zou ook nog zwanger willen zijn. Het gevoel dat je straalt en er een leven in je groeit. Ik mis het heel erg. Voor nu hebben we nog een aantal afspraken staan met de gyno. We hopen daarna weer te mogen proberen als we een goede uitslag krijgen.
İk hoop een goede uitslag... zelf wil ik ook weer zwanger worden.. maar eerst even me lichaam de nodige tijd geven. En met me man samen er over praten dat mijn kinderwens nog steeds heel sterk aanwezig is. İk moet je wel vertellen dat dit mijn tweede zwangerschap was, heb namelijk een dochter van bijna 7...
Lieve nurgul ik wil jullie heel veel sterkte wensen , ik weet precies wat je voelt ik ben zelf 23 april bevallen van ons zoontje jaquil ik was 14 weken plus 2 dagen zwanger .Morgen precies een week dat ons wereld ineens inmekaar storte. Wat mij een beetje troost geeft is dat we hem mochten meenemen e n in de tuin begraven of een groot planten bak wij hebben gekozen om hem in een mooi groot plante bak te begraven zodat als wij ooit gaan verhuizen hij ook mee kan .Het geeft een beetje troost als ik elke dag toch die plante bak zie met mooie bloemen en planten in een gevoel dat hij toch bij ons is .Knuff mamavjaquil.
Lieve mamavjaquil, ik wens jullie ook heel veel sterkte toe.. helaas is mijn engeltje met 8 weken gestorven, dus zal het geslacht van mijn engeltje nooit te weten komen. Maar mijn gevoel geeft aan dat ik zwanger was van een meisje. İk en mijn man hebben ervoor gekozen om haar hier in de buurt in een park te begraven. Zelf was ik er niet bij me man heeft haar begraven en heeft daarna recieten uit de quran gelezen, dat heeft me een ‎ goed gevoel gegeven. İk zal haar elke dag missen
Jij ook heel veel sterkte. Met jullie verlies, was dit je eerste miskraam? Die van mij wel namelijk. Groet. QUOTE=mommy1992;18543187]Insallah. Sterkte nogmaals... het is altijd pijnlijk heb ook een miskraam gehad...[/QUOTE]
Van mij ook... alleen ik was toen 6 weken zwanger dus anders ik had het ook niet gezien.. ben daar ergens wel blij om.
İk heb mijn kindje met 7+ mogen zien met een kloppend hartje. En een week later is ze gestorven..en dat heb ik niet geweten, dacht al die tijd dat ik een gezond levend kindje droeg tot dat mijn bloeding begon... nooit zal ik die dag vergeten... maar ik ben god dankbaar dat ik een lieve man heb en een dochtertje van bijna 7. Maar mijn kinderwens een broertje of zusje voor mijn dochtertje Tuana is nog steeds heel sterk.. insallah zal jij ook heel snel weer zwanger zijn
Ik ben weer zwanger ben nu 9 weekjes. Heb vandaag een echo gehad Insallah ben jij snel zwanger alleen eerst dit verwerken en als het voorbestemd is komt het op jullie pad. ik heb ook na de miskraam eventjes rust genomen om het te verwerken, het is niet niks... vooral veel erover praten met je man... heel veel sterkte en veel geluk gewenst dat jullie ooit nog een wondertje mogen krijgen. groetjes
Het voelde beetje pijnlijk toen ik het zei.. Schuldgevoel yani Maar bedankt ik hoop het ook.. ookal ben ik in het begin heel bang geweest, nachtmerries enzo omdat je bang bent.