'Er was eens...' Zo beginnen de mooiste Disney sprookjes altijd. Vaak gebeurt er dan eerst wat spannende en nare dingen maar eindigt het verhaal met de mooie woorden: 'En ze leefden nog lang en gelukkig'. Misschien als ik zo mijn topic hier begin mag ik het ooit afsluiten met het mooie zinnetje. Ik heb een hele hoop ellende meegemaakt in de afgelopen jaren. In 2011 heb ik de grootste ellende heel mooi kunnen afsluiten door de geboorte van ons kindje. Ik dacht altijd dat ik met 1 kindje mij volledig kon overgeven aan de rust. Dat manlief en ik volledige rust zouden kunnen ervaren bij het hebben van 1 kindje. Toch wakkerde onze kinderwens weer heel hevig op. Zodoende zijn wij toen onze dochter een maand of 8 was weer begonnen. Na het mislukken van een cryo en 2 verse pogingen was ik er klaar mee, dit was in augustus 2012, ik kon niet meer. Toch hebben we uiteindelijk besloten om weer verder te gaan met de behandelingen. Eind december 2012 heb ik menstruatiebloed ter onderzoek opgestuurd naar Athene. Ik kreeg afgelopen januari de diagnose: Hidden C en nog een ondefineerbare bacterie. Ik kreeg het advies om een HSG te ondergaan. Vanwege een gebrekkig onderzoek door het krakkemikkige ZH waar ik voorheen onder behandeling bij was had ik dit onderzoek nog nooit gekregen. Ik heb contact opgenomen met het ZH waar ik ook liep toen ik in verwachting was van mijn dochter, dat is een ander ZH dan dat krakkemikkige. Het onderzoek was vervelend, zeer vervelend. Afijn, de meesten van jullie kennen dit onderzoek. De Atheense arts had aangegeven dat als ik goede eileiders zou hebben ik door eerst een flinke antibioticakuur te gaan gebruiken ik spontaan (nou ja, spontaan? Wel met Prednison, bloedverdunners, en utrogestan en intralipid infuzen) zwanger kon raken. Ik kon tijdens de HSG niet meekijken op het scherm toen de foto's werden gemaakt. Ik kreeg een snelle diagnose: 1 eileider verstopt. Voor een meer uitgebreidere uitleg na het onderzoek kon ik een afspraak met mijn gynaecoloog maken. Die afspraak had ik vandaag. Vandaag was ik in de veronderstelling gewoon te horen te krijgen of links of rechts verstopt zat en of een hersteloperatie een optie zou kunnen zijn. WRONG!! Ik heb 1 eileider welke compleet afgesloten is. Ik heb 1 eileider waar wel het contrastvloeistof in kon komen maar niet terug uit kon stromen. En in 1 van mn eileiders was sprake van zgn pocketvorming. Conclusie van mn arts: * Kans op spontane zwangerschap is vanwege mijn eileiders zonder alle andere ellende (zie ook info in mn handtekening onder mn bericht) vrijwel nihil. * Mocht ik toch spontaan zwanger raken dan is de kans zeer aannemelijk dat het een BBZ wordt omdat er niets uit mn eileider terug mn baarmoeder in kan stromen (zaad kan dus eventueel wel eileider in, maar een bevruchte eicel kan niet naar mn baarmoeder afreizen. * De kans is aannemelijk dat door de pocketvorming er vocht vanuit mn eileiders in mn baarmoeder kan komen. Hierdoor zou ik een verminderde kans op innestelen bij IVF hebben. Advies: Eileiders dmv een Laparoscopie laten verwijderen. Ik ben nu even emotioneel compleet van het padje. Elke maand hebben wij een kansje gewaagd. Of we nu zin hadden of niet... Mijn internist wil al langere tijd dat ik aan anticonceptie ga omdat ik tijdens mijn menstruaties (elke drie weken) heel veel ijzer kwijt raak. Ik wilde dat niet omdat ik elke maand een kansje wil wagen, hoe klein het kansje ook... En de afgelopen 2 weken heb ik vreselijk veel hoop opgedaan nu mijn lieve POFdinnetje Juulzon spontaan zwanger was geraakt. Onze diagnoses leken vrij veel op elkaar waar ik ergens hoop had dat als zij het kon, het mij misschien ook wel kon overkomen. Overleg met Dusseldorf gehad. Ze raden mij hetzelfde aan als mijn arts en mijn IVF behandeling welke ongeveer 6 maart zou starten gaan we uitstellen, net als de Pipelle behandeling welke ik overmorgen zou krijgen. Maar toch zit ik bomvol met twijfels en ben ik ook wel angstig. Het veranderd mn toekomstperspecief dat ik zolang ik nog eitjes kweek elke maand een minuscuul kansje zou wagen. Maar daarnaast doet mij deze wetenschap ook heel wat met mijn 'vrouw-voelen'. Hoe vrouwelijk vind ik mijzelf nog als ik mij laat steriliseren?? Hoe vrouwelijk vind manlief mij nog als ik mijzelf laat steriliseren?? Hij zegt dat het idee misschien eerst even wennen zal zijn maar ik nog steeds dezelfde (voor hem ) sexy Maartje zal zijn. Maar voor mij voelt dit nu ff heel anders... Ik zal in dit topic mijn gedachtenspinsels, mijn medische gebeurtenissen en dergelijke schrijven. Misschien herkennen mensen zich in mijn spinsels of in mijn medische verhaal of vinden mensen het fijn om gewoon met mij mee te lezen of te leven. Welkom in mijn verhaal welke ik ooit hoop te eindigen met 'En ze leefden nog lang en gelukkig.' Ooit...
Lieve Maartje, Wat een k-zooi allemaal zeg Ik weet ook niet zo goed wat te zeggen maar ik wil je wel even een knuffel geven en je heel veel geluk toewensen. Hopelijk zal je over een tijdje alsnog je happily ever after krijgen...!!
Maartje van hieruit ook een hele dikke knuffel. Ik leef en lees met jou mee en hoop dat ze toch ergens je nog een wonder kunnen bieden. Heel veel sterkte meisje!
Hoi maartje Jeetje wat'n verhaal zeg.. Dat valt even rauw op jullie dak ;(.. Ik heb trouwens het idee dat ik je nog ken van de tijd van mijn zoontje? Maar misschien heb ik't ook wel mis..je naam komt me gewoon bekend voor... Maar ben inderdaad benieuwd hoe jullie verhaal afloopt, hoop zo dat het eindigd met alsnog een groot wonder!! Liefs en sterkte met alles!
Maartje, Wat heftig!!! Ik weet niet wat ik moet zeggen..... Je zal wel erg geschrokken zijn.... Kijkend naar mijn eigen ervaring met slecht nieuws, kan ik je vertellen dat het helpt om jezelf de tijd te geven om deze diagnose en jouw verdriet een plekje te geven. Op een gegeven moment zie je weer jouw opties en kun je weer jouw keuzes maken. Nu is jouw gezondheid het belangrijkst!!! Dikke Knuffel
Maartje wat een ontzettend BUD nieuws voor jullie dit zeg! PFFF....zou het nog met Athene bespreken. Als ik zo m'n eerste reactie geef vind ik het advies niet slecht van de arts om ze te laten weghalen vanwege dat vocht dat dan zou kunnen terugstromen. Aan de andere kant..je hebt er wel 1 kindje mee gekregen via IVF waarom dus nu niet weer? en zou de verhoging van de prednisolon niet voldoende helpen om de innesteling wel goed te laten verlopen? (want het is ook wel heftig en wie weet is er over 10 jaar wel een oplossing of operatie die er nu nog niet is....). Sterkte met je emoties ...want dit is echt geen leuk nieuws....
Wat een heftige uitslag van de hsg meid. Hier had je je niet op voorbereidt. Ik weet niet zo goed hoe ik me zou voelen. Ik denk dat ik het risico op een BBZ niet zou willen nemen en dan de weg voor het zaad zou willen dichtklippen. Omdat je je eierstokken behoud, hou je ook al je hormonen die je vrouwelijk maken. Na die operatie heb je met Ivf nog kansen op een brusje. Ik wil je heel veel sterkte en kracht toewensen bij het maken van deze moeilijke beslissingen.
Jee, hoe harder jij lijkt te vechten, hoe smaller de trechter lijkt te worden, zo oneerlijk... Het mooie van ons mmm-meisjes is dat we inmiddels heel goed geleerd hebben om na (voor de 'tigste x) een klap te hebben geïncasseerd toch altijd weer dat lichtpuntje aan het uiteinde van die trechter te kunnen zien. Zo zal het jou ook dit keer weer vergaan. Je kansen zijn nog niet verkeken. Sterkte!
Kom je hier even stevig knuffelen... Kan me je gevoel vwb 'vrouwelijkheid verliezen' goed voorstellen... Misschien toch een 2nd opinion? Is er op dit vlak niet ergens een superspecialist? Weet in elk geval dat je een op en top superwijffie bent . X
Lieve Maartje, wat een heftig nieuws. Ik snap dat je van het padje bent hierdoor en dat er heel veel emoties door je heen gaan. Misschien is het goed om die even uit te laten razen, en dan samen met je man te gaan proberen een weg te vinden. Heel veel sterkte en liefs!
Hey meis, wat oneerlijk is het allemaal, kan me voorstellen dat het een klap is! Maar aan de andere kant misschien ook weer nieuwe mogelijkheden! Want een spontaan wonder is waar we allemaal natuurlijk nog steeds stiekem op blijven hopen, maar die kans is natuurlijk niet zo bijzonder groot. Dus misschien geeft het dichtklippen van de eileiders en daarna een IVF wel de grootste kans op het gewenste resultaat!!! En minder vrouw voelen... Tja (en geloof me ik ken het gevoel!!) dan zullen alle mannen en vrouwen die zich later steriliseren 'minder man of vrouw zijn????' Denk dat als je er zelf zo over nadenkt je dit ook niet zo vind! Sterkte met het verwerken van dit nieuw. Enne vergeet niet te genieten van het wonder wat je wel hebt meis!! Die heb je toch maar mooi op de wereld gezet! lfs
Jeetje Maartje, wat een slecht nieuws heb je gekregen en dat had wij allemaal niet zien aankomen. Heel veel sterkte en een dikke knuffel voor jullie alledrie.
Inderdaad k..nieuws. Het leek zo hoopgevend dat er nu eindelijk een fysieke oorzaak was gevonden. Wat een buisje naar Athene voor gevolgen kan hebben.
Dit is geen sprookje maar een hele slechte film waar je nu in zit! Ik zou voor een second opinion gaan desnoods over de grens. Ik hoop voor je dat je je verhaal mag eindigen met het sprookje
Hoi Maartje, Ondanks dat ik eigenlijk een meeleefleesmeisje ben wil ik nu toch even reageren. Sinds ik dit forum heb ontdekt volg ik jou en gaandeweg de jaren heb ik heel veel opgestoken van jouw "wijsheid" m.b.t. onverklaarbare problemen, behandelingen, medicijnen en vitamines. En ik ben er van overtuigd dat ook ik dat enorme wonder uiteindelijk heb mogen mee maken door verder te kijken dan het standaard protocol! Wat een heftig nieuws heb je gekregen. Ik kan me heel goed voorstellen dat je in de war bent en je voelt je vast ook ergens belazerd! Door het ziekenhuis, door artsen en door je eigen lichaam. Je hebt immers al die jaren geleefd met het minuscule idee dat het eventueel, heel misschien als je maar heel hard je best deed en ieder kansje zou wagen/nemen toch gewoon zou lukken. En nu blijkt dit waarschijnlijk helemaal nooit gekund te hebben!! Dat moet je wel even verwerken en ook weer een plek geven. En wat een moeilijke keuze. Opereren lijkt een goede optie, maar emotioneel gezien wel heel lastig. Het is zo definitief en er wordt iets weggehaald dat zon onderdeel is van je vrouw zijn! Maar wellicht vergroot het wel je kansen in de toekomst! Moeilijk, moeilijk! Ik ga ook nu weer met je meelevenlezen en hoop dat je verhaal mooi mag eindigen Ooit!!
Hey Maartje... Wat een ongelooflijk rotnieuws!!! Je gaat toch een beetje uit van wat ze direct na het onderzoek hebben gezegd. Dat is al een klap en dan komt deze klap er nog eens achteraan! Bah, vind het zo erg voor je! Advies kan ik je helaas niet geven. Ik zou misschien ook nog een 2nd opinion aanvragen. En eens overleggen met Serum misschien. En misschien nog wel even het belangrijkst: laat het even bezinken, neem de tijd om na te denken, te praten met je man, dingen uit te zoeken. Heftig meid... Liefs...
Jemig meis, wat een klo/tenieuws.. Ik heb geen tips voor je, maar ik wil je wel even heel veel sterkte wensen..