Inmiddels is Daan nu al 5 weken weer. Al weken loop ik wel van mwa het gaat ik kom de dagen wel door. 's nachts durf ik niet meer te slapen bang weer over die traumatische keizersnede te dromen de paniek voel ik dan weer. Als me vriend thuis is dan probeer ik wel te slapen want hij kan me wakker maken zodra ik maar een beetje onrustig word. maar tja die is 4 nachten in de week van huis dus kom ik aan heel weinig slaap toe. De onrust in me lijf word alleen maar erger zelfs gewoon zenuwachtig worden dat ik soms zo sta te trillen ik Daan niet eens durf op te pakken. Daan is al 3 dagen niet benden geweest door de trillingen durf ik hem niet mee na benden te nemen bang dat ik hem laat vallen. Ik kan wel van hem genieten alleen heel die kut bevalling zit me zo hoog. Me vraag is eigelijk meer is dit gewoon een traumatische ervaring of is dit een depressie? wie kan me helpen of met wie kan ik ervaringen uitdelen?
Jeetje meis dat gaat inderdaad niet goed! Of het nou een trauma is of een depressie, in beide gevallen zal je hulp nodig hebben. Praat met iemand en ik denk dat je er ook verstandig aan doet je HA te bellen. Schrijf lekker van je af hier!
he meis, ik heb ook een hele zware keizersnede gehad en kan je schrik heel goed begrijpen, maar je moet je voornemen dat( je een heel mooi cadeau hebt voor terug gekregen. Probeer het een plaatske te geven, ik ben bijna in m'n keizersnede gebleven , moest ook braken terwijl ik vastlag, was aan het stikken, het is op laatst heel snel moeten gaan, doch heb ik een 2 keizersnede gehad bij 2 de kind en die ging voortreffelijk. Geniet van je kindjes, je gaat hem zeker niet laten vallen , heb je geen draagzak of hangzak zo kan je hem inhangen als je naar beneden gaat en je gaat hem zeker niet laten vallen hoor. Praat erover anders beland je in een posttraumatisch stresssyndroom Geniet van Daan meis
Bel je vk of gyn er zeker eventjes over als je liever naar de huisarts gaat bel die dan even, maar blijf er niet mee rondlopen, daar help je niemand mee, vooral jezelf niet!
Hmm, zoals je je voelt is niet goed, en dat draag je op den duur over op je kindje! Zoek op tijd hulp, anders wordt het alleen maar erger, probeer erover te praten, Heel veel sterkte meis!
Ik wil je net als de anderen adviezeren om meteen contact op te nemen met je huisarts, die kan je ook eventueel verwijzen naar iemand om erover te praten zodat je kan proberen het te verwerken. bovendien zijn er geloof ik zelfs medicijnen voor echt ernstige angstaanvallen (maar ja dat pakt de oorzaak niet aan) Het is heel logisch dat je heel wat te verwerken hebt, dat had ik ook na mijn bevalling, maar er zijn gelukkig genoeg mensen die je daarbij op een professionele manier kunnen helpen. Heel veel succes!
De huisarts is geweest de buuvrouw heeft gebeld ze vond dat ik niet langer zo kon blijven lopen. Ik geloof dat ze binnen een kwartier hier stond en is ruim een uur geweest ik heb zitten brullen als een klein kind ik kan me niet heugen dat ik zo heb zitten huilen. ik was helemaal gestopt met roken maar heb een sigaret gevonden en ik gelof dat die binnen 2 hijsen op was. de huisarts had medicatie bij die ik gelijk moest in nemen 1 kuur om me hormonen gekontroleerd naar beneden te brengen zodat dat niet meer zo verschikkelik schommelt. Slaaptabletten voor als ik niet alleen ben. vanacht slaapt me buurvrouw hier zodat ik er 1 in kan nemen en er niet uit hoef en medicatie om de onrust uiit me lijf te krijgen en ik kan je zeggen voel me nu zo duf als een konijn maar dat geeft niet nu effe niet. Ik heb nu 2x per week een gesprek met me huisarts zolang zei denkt me te kunnen helpen met praten stuurt ze me niet door naar een psyg. ze heeft van het ziekenhuis het verslag gekregen van me bevalling en ze begreep echt dat ik me er zo bij voelde want tja Daan had nu ook op het begraafplaats kunnen liggen. Volgende week wilt ze ook een gesprek met me vriend gewoon ook effe zijn verhaal. zoals ik het vertel zo staat het ook in het verslag van het ziekenhuis dus ik heb niks verkeerd begrpen ofzo. of anders ervaren door de paniek. Ze denkt niet dat het postnataal is maar z heeft zoiets we gaan zelf die hromonen regelen baat het niet dat schaat het niet. Ik ben zo blij dat me buurvrouwtje heeft gebeld en ik er zoveel aan heb. Wel wil ik graag met jullie erover door praten want het lucht wel heel erg op.
nou meid gelukkig is de eerste stap gezet, wat goed van je buuf dat ze de HA heeft gebeld! denk ook niet dat het een PND is, maar idd het verwerken van je traumatische bevalling, mijn vriendin heeft dat ook gehad.. succes meid!
jeetje,wat een gedoe voor je meis, Wel fijn dat je een buurvrouw hebt die heeft ingegrepen,echt verstandig! en als je wat kwijt wilt...hier kun je zeggen er zijn altijd wel meiden die je gerust stellen of misschien zelfs een tip kunnen geven en na je luisteren kan nooit kwaad! Sterkte meid.. liefs marianne
Fijn dat de hulp in gang is gezet. Ik ben nog nooit bevallen maar kan me heel goed voorstellen dat als het zo traumatisch verloopt, je daar zelf een enorme knauw van oploopt. En met al die hormonen die nog in je lijf zitten, reageer je ook nog eens heftiger. Grijp de geboden hulp aan en praat het van je af. Het is echt heftig wat jou is overkomen. Gelukkig heb je nu de eerste stappen gezet. Ik hoop dat het snel wat rust geeft en dat je desondanks toch kan genieten van Daan. Heel veel sterkte en pas goed op jezelf.
Goed dat je om hulp hebt gevraagd, dat is stap 1 nu word alles stukken beter en word je gemoedsrust ook door anderen in de smiezen gehouden. dikke knuf en rust nu maar eens lekker uit meis! Groetjes Marlies
Ik wilde even vertellen dat het wel wat beter met me gaat. Heb het afgelopen weekeinde alleen maar geslapen de ene slaap tablet uitegwerkt effe eten en drinken de volgende ingenomen. Dit heb ik vanaf een vrijdag gedaan en ik ben niet meer zo zenuwachtig. Wel moet me vriend me iedere keer in me slaap stevig vastpakken of me over me rug vrijven dit omdat ik dan zo heftig aan het dromen ben (hij heeft al 1 blauw oog). Vandaag ga ik weer op eiegen krachten slapen Daan naar bed ik naar bed op zo'n manier. hopelijk word het dromen minder en kan ik weer lekker gaan genieten van me kleine man. Ik ben helemaal van de wereld als ik slaap maar tja daan mist zijn moeder ook dan leggen ze hem al hard huilend naast me (word niet wakker) daan word dan wee rustig gelukkig. Hopelijk kunnen we snel van heel die troep af want pff hou helemaal niet van pillen. De 16e moet ik naar de gyn. dan kan ik alles eens goed doornemen hoe ik me keizersnede heb ervaren en of dat normaal is hoe ik het aan het verwerken ben.
he fleurtje, alles komt wel terug dik inorde meis, je hebt enkel wat tijd nodig. Knap van je ventje dat hij je zo kan helpen. je hoeft je niet te schamen er zijn nog vele anderen die na een keizersnede problemen hebben om het een plaatske te geven, dit heb ik ook gehad.
Succes meid. Ik hoop dat de rust die je nu hebt gekregen je goed gaat helpen en je snel weer zelf kunt slapen. Veel sterkte!
oei ik weet hoe je je voel meis, was hier precies zo. Heel goed van je dat je hulp heb gezocht, zeker met die hormonen! Je ben er zeker vroeg bij hoor en nu met die medicatie zal het alleen maar beter met je gaan. Maar ik adviseer je wel om met mensen te praten die het zelfde hebben meegemaakt en of bij een therapeut, dit heeft mij weer heel goed geholpen. Ik heb pas hulp gezocht toen Sem bijna 3 maanden was, er moest direct een team van zo geestelijke instelling aan te pas komen.................!Ze noemen zo team wel het crisisteam! Bij mij gaat het nu goed ik ga nu maar om de 3 weken op gesprek en ik ben nu alweer 1 week aan het werk, na bijna 3 maanden in de ziektewet heb gezeten. Dus het komt goed hoor, sterkte meis
Hoe is het nu met je Fleur1? Hoop dat je iets aan de hulp hebt meis! Het is allemaal niet niks wat je overkomt.
Hoi hoi Lief dat je nog aan me dacht. Ik ben nog maar zelde op het forum omdat ik erg veel werk aan mezelf heb. Ik heb medicatie waardoor ik rustig blijf. slaappillen om maar een beetje slaap te krijgen. Ik heb 2x per week een gesprek met een psygoloog. Ik voel me wel wat beter dan in het begin maar heb ook een heel mat gevoel van binnen door de medicatie. Ik ben blij als daan weer wat nieuws doet maar zo helemaal hieper kan ik niet worden door die klote pillen. Bij de controle van de gyn. was alles goed. alles was mooi genezen. Ik heb mijn verhaal gedaan hoe ik me voel enzo. hij zei dat hij het niet gek vond dat ik het zo ervaren heb. Hij zei als je thuis was gebeldeven had je inderdaat geen Zoon meer gehad. Wees blij dat hij in het vruchtwater gepoept heeft. want de verloskundige had je niet meer naar het ziekenhuis laten gaan als hij dat niet had gedaan. Ik was weer wat opgeknapt maar na de gyn was ik weer helemaal down en werd weer in een put gegooid had ik het gevoel. Ik heb nog heel erg het falen gevoel van wat heb ik verkeerd gedaan dat hij zo die navelstreng had. wat heb ik allemaal verkeerd gedaan. hoe had ik het allemaal aangenamer voor Daan kunnen maken in me buik. Ik ben zo blij dat hij er zo goed vanaf is gekomen. Maar ik heb binnen me werk zoveel gezien met kindjes die ook navelstrengentjes om hun nekje hadden. Ik ben nog iedere dag bang dat ik bij daan zie dat hij een handicap heeft. Klinkt misschien heel raar. Maar misschien snappen vrouwen het wel die ook binnen de verstandelijk gehandivcapte wereld werken. Ik kom nog wel eens op de pagina maar zolang ik me zelf nog niet in orde voel heb ik geen behoefte aan de probelemen van een ander (hopelijk bergijpen jullie het niet verkeerd) en ben ik snel weer actief binnen de site. want ik mis jullie wel.
Goh Fleur, wat een verschrikkelijk nare geschiedenis heb je achter de rug, hopelijk kan je (geestelijke) herstel nu goed beginnen met behulp van psychiater, huisarts en familie. Heel veel succes de aankomende tijd.
Blij om te horen dat het weer een beetje beter met je gaat, ook al is het onder invloed van de medicatie. Ze zijn gelukkig maar tijdelijk en een opstapje totdat je het zelf weer aankan. Vind het niet raar dat je je even wat meer afzonderd van het forum. Je hebt gelijk als je zegt dat je even genoeg aan jezelf hebt. Dat getuigt alleen maar van zelfkennis. Hoop dat het de komende tijd steeds een beetje beter met je mag gaan en dat je de bevalling een plekje kunt gaan geven. Hou je eigen tempo aan wat betreft het verwerken en het komt allemaal weer op de pootjes terecht, ook al denk je daar nu anders over misschien.