Lieve meiden, Ik voel mezelf zo intens verdrietig en voor mijn gevoel komt dat voorlopig niet meer goed. Vanmiddag een 1e echo gehad en er was alleen een vruchtzakje te zien en een een gegroeide baarmoeder. Het vruchtje is met 6 weken afgestoten en er is nog bloed in mijn baarmoeder te zien. Ze noemde het een gemiste miskraam. Wie kan mij gerust stellen met verhalen waarbij het de tweede x wel goed ging? Ik heb dit zo erg nodig. Ik voel mezelf zo ontroostbaar 😢😢😢
Purpose wat een verdrietig nieuws. Zelf heb ik geen positieve ervaring voor je, maar genoeg anderen wel. Na een miskraam heb je geen hogere kans dat het de tweede keer mis gaat dus houd vertrouwen. Ook het feit dat je zwanger was van een lege vruchtzak geeft aan dat het kindje in aanleg niet goed was, dus dat het hoogst waarschijnlijk om een chromosoomafwijking gaat en jouw kindje nooit gezond geboren zou kunnen worden. Je bent zie ik meteen zwanger geworden, dus jullie zijn een vruchtbaar stel waarschijnlijk en als jouw volgende zwangerschap van een gezond vruchtje is komt het hopelijk vast goed. Sterkte!
Heyy ik kan dat! Na pil stop was ik snel zwanger en idd ook van een leeg vruchtzakj. Daarna heeft het een jaar geduurd voordat ik weer zwanger was ( dacht door die mk en een wisselende cyclus dat ik vanalles mankeerde en het nooit ging lukken, ) maar ik heb alweer bijna een jaar terug een gezonde zoon gekregen! Kan je zeggen toen ging ik door een hel maar hou vertrouwen! Je verhaal klinkt zo bekend, laat je emoties gaan. Sterkte je mag mij pb en als je er behoefte aan hebt.
Ik ben op dit moment zwanger na 3 miskramen, die overigens niks met elkaar te maken hadden Volhouden, niet opgeven! X
Bedankt voor jullie berichtjes. Ik was heel snel zwanger, gelijk toen mijn spiraal er uit was in die zelfde week nog zwanger geworden. De ene keer denk ik, ik ga er voor en nu denk ik vooral heel erg zwart. Wat als het nog een x gebeurd, wat als ik geen moeder kan worden. Dat laatste maakt mij zo intens verdrietig. esklessebes, dank je wel! Het meest rotte vind ik nu van alles dat mijn lichaam nog steeds denkt dat ik zwanger ben en het niet spontaan er uit komt. Daar ben ik ook heel boos over.
Wat verdrietig en wees aub niet boos op je lijf! Ik was dat ook bij mijn dochter* destijds. Hoe kon mijn lichaam zo stom zijn om een kindje te laten groeien dat helemaal niet levensvatbaar was? Maar weet je wat het is? Je lichaam houdt er ook van. Het klinkt even heel zweverig, maar je lijf heeft letterlijk verdriet wanneer het niet goed gaat. En het is ook in ontkenning. Ik zie het nu als liefde. En ook het loslaten van het vruchtje is liefde. En verdriet en diepe rouw. Ik was overigens 4 maanden later weer zwanger en hij zit nu op de bank minecraft te spelen
Hoi purpose, Ohhh wat naar he meid . Ik voel echt met je mee. (Nog) geen succesverhalen, want ik zit in hetzelfde schuitje als jij. Ik was ook snel zwanger na stoppen met anti-conceptie. Ik had wel in mijn achterhoofd dat het niet goed kon zijn, want ik voelde steeds niets van de zwangerschap. Ik ben afgelopen maandag zonder mijn vriend naar de vk gegaan nadat ik op mijn werk bloedverlies had. Toen ik het kleine vruchtzakje zag op de echo zag, voelde het als een bevestiging van wat ik de hele tijd voelde. Ik was niet eens perse zo ontzettend verdrietig toen. Het voelde niet eens als een miskraam toen. Ik dacht gewoon: oh de aanleg was niet goed, fijn dat mijn lichaam dat nu weg werkt, op naar de volgende ovulatie. Overtuigd dat ik waarschijnlijk weer heel snel zwanger ben. Maar nu moet ik zo lang wachten tot het vruchtzakje eruit komt en dat voelt helemaal niet fijn! En ik ben zo bang op weer een miskraam . Heb jij een vervolafspraak? Ik niet. Verloskundige ging er vanuit dat het goed zou gaan.
Verschrikkelijk, de eerste weken zullen nog erg moeilijk zijn. Heb precies hetzelfde gehad in oktober. Een lege vruchtzak. Na de eerste "zwangerwordenpoging" was het gelijk raak, maar bij de eerste echo was het ook gelijk mis. twee a drie weken nodig gehad om emotioneel weer stabiel te worden. Na 4 weken werd ik weer ongesteld wat best snel was. Helaas was ik afgelopen maand weer ongesteld worden. En deze maand is het weer afwachten. Probeer de komende tijd ook wat afleiding te zoeken. Een miskraam komt super vaak voor. Ze zeiden tegen mij dat de kans groter is dat de volgende zwangerschap goed verloopt dan, dat het een miskraam wordt. Dat hopen we dan maar. Heel veel sterkte de komende tijd!
Ow meissie zooo herkenbaar. Hier ook meteen zwanger. Werd ook een mk. Ik was er kapot van. Ontroostbaar. Dus 2 maanden even "rust" genomen. En daarna na 6 maanden weer zwanger. Oh wat was ik bang voor die 1e echo. Maar er loopt hier nu een vrolijke peuter rond en ondertussen zwanger van nr 2, ook meteen en gelukkig gaat tot nu toe alles goed Maar onbezorgd zwanger zijn, dat ben ik niet meer. Maar wat andere ook zeggen. Kindje was al niet levensvatbaar en dan lost je lichaam het zelf op. Hoe rot ook. Dikke knuffel
hey wat vervelend dat ook jij dit mee moet maken net als eigenljk vele anderen. ik had het afgelopen zomer na 11,5 week termijnecho waarop vruchtje te zien was dat altussen week 6 en 7 gestopt was. gelukkig maar 1 keer ongesteld geweest hierna en nu alweer ruim 20 weken zwanger wat tot nu toe goed gaat. het vervelende is dat je lijf het niet doorheeft dus vertrouwen in deze zwangerschap heeft echt lang geduurd. eigenlijk pas na afgelopen week met de 20 weken echo en alles goed bleek. heb ik meer rust en kan ik een beetje meer genieten. voor nu wens ik jouw veel sterkte deel het met naasten om je heen echt dat is zo nodig. hopelijk is het voor jullie snel weer raak en gaat dan alles gewoon goed
Dank jullie wel voor de steun die ik hier van jullie ervaar. Ik merk dat ik echt in een achtbaan zit van allerlei emoties. Wat mij vooral beangstigd is dat ik nu vooral bang ben dat het nooit goed komt. Ik had een leeg vruchtzakje en ik lees ook veel verhalen over dames die wel een vruchtje hadden en het kindje toen gestopt is met groeien. Hier suggereer ik absoluut niet mee dat dit minder erg zou zijn, het is net zo erg!! Maar ik heb nu het idee dat deze vrouwen wel de ontwikkeling hadden dat hun lichaam instaat was om een vruchtje te ontwikkelen. En nu ben ik bang dat wanneer je een leeg vruchtzakje hebt gehad dat je lichaam nooit meer in staat is om überhaupt een vruchtje te laten groeien. Sorry voor mijn kromme en moeilijke gedachte gang. Maar heeft iemand hier een antwoord op en ook een positief verhaal? Ik ben gewoon zo bang dat ik nooit meer een kans krijg om moeder te worden :'(
Purpose, ik had persoonlijk liever een lege vruchtzak willen hebben dan een vruchtje wat gestopt is en geen hartje meer heeft. Bij een lege vruchtzak weet je dat de kans mega groot is dat het een aanlegfout was en dat als het al zo vroeg mis gaat dat het kindje nooit goed had kunnen groeien en geboren kunnen worden. Op het moment dat je wel een vruchtje hebt dat groeit en een hartje heeft, dan kan er ook wat anders aan de hand zijn (naast een aanlegfout), dus dat jouw lijf niet in staat is het vruchtje te laten groeien. Dit kan natuurlijk bij een lege vruchtzak ook, maar die kans is veel kleiner heb ik gelezen. Bij mij lijkt het het geval te zijn dat mijn lijf er voor zorgt dat de vruchtjes niet verder kunnen leven en daardoor stoppen de hartjes met kloppen. Bovendien vind ik het zelf extra verdrietig om te zien dat er een kloppend hartje is wat er vervolgens niet meer is. Maar wat ik al zei, dat is mijn persoonlijke mening. De kans dat jij hierna 'gewoon' een goede zwangerschap hebt is 90 procent, dus denk daaraan. Genoeg verhalen gelezen over vrouwen die zwanger waren van een lege vruchtzak en daarna meerdere kinderen hebben gekregen. En het sucks dat je geen glazen bol hebt, zou er ook graag eentje voor mezelf hebben, maar houd vertrouwen. En ze kunnen tegenwoordig ZOVEEL, dat mocht het echt niet lukken, dan kan je vanzelf volgende stappen ondernemen. Maar voor nu, denk aan die 90 procent! Sterkte, het is allemaal niet niks om mee te maken.
Wat een verdrietige verhalen, ik ben nieuw op het forum, ik heb gisteren met 7 weken te horen gekregen dat het vruchtje maar 4-5 weken oud was, het leek nog niet op een miskraam.. Maar vandaag echt veel bloedverlies, afgelopen mei heb ik ook een miskraam gehad, toen al een echo gehad met kloppend hartje ed. Dat was echt verschrikkelijk, dit keer heb ik ook meer het gevoel van, wat een nachtmerrie... maar ik voelde me ook echt niet zwanger... misschien dat je voorzichtiger wordt met je bindingsgevoelens... Ondanks alles is het 'fijn' om te lezen dat er meer vrouwen zijn met deze gevoelens, ik ken bijna niemand die er zo over denkt, terwijl er wel wat vrouwen zijn die ook een miskraam hebben gehad in mijn omgeving. Ik ben wel heel bang voor een volgende zwangerschap, herkennen jullie dit ook?