Hallo allemaal, Ik ben aan het aftellen en ik kan niet wachten tot de kleine er is! Maar nu ik verlof heb heb ik ook tijd genoeg om na te denken. Soms denk ik dus wel eens dat ik er nu te weinig van geniet. De tijd gaat zo ontzettend snel, vorig jaar nog een hoop gedoe met ovulatie testen en timen wanneer je het bed in moest duiken (het zwanger worden heeft even geduurd bij ons ) en nu is het al bijna zover. Dan lees ik op het 'zwanger worden' forum mee en dan schrik ik. Jeetje al die meiden die aan het testen en afwachten zijn, of net zwanger zijn.....waar is de tijd gebleven dat ik ook zo bezig was.... Ik heb het idee dat ik er niet echt bewust van ben van wat er nu eigenlijk gebeurd zeg maar. Dat ik straks de details vergeten ben en alleen in grote lijnen nog weet hoe en wat, als een droom zeg maar. sorrie voor het lange verhaal maar ik vroeg me af of iemand hetzelfde heeft. Wie herkent dit gevoel en hoe ga je ermee om?
Ik herken het wel een beetje. De hele zwangerschap heb ik geprobeerd bewust ervan te genieten. Ik was ook heel bang dat als ik bevallen was, ik me op den duur de zwangerschap en het gevoel zwanger te zijn en bewegingen te voelen in je buik niet meer te kunnen herinneren. Ook was ik echt bang dat ik m'n buik zou gaan missen. Nu ben ik inmiddels bevallen (nog niet zo lang geleden, dus ik kan natuurlijk niet oordelen hoe het is over een jaartje of zo) maar ik mis het echt niet. We hebben er zoiets moois voor terug gekregen! En alles waarvan ik bang ben dat ik het vergeet schrijf ik op. Zo kan ik dat altijd nog teruglezen. Dus het valt me uiteindelijk 100% mee! Wij gaan waarschijnlijk maar voor 1 kindje, dus daar zal de angst wel vandaan komen. Ik maak het dus waarschijnlijk allemaal maar 1 keer mee. Maar dit is nog zoveel mooier dan zwanger zijn joh!
Toen ik zwanger was van mijn dochter probeerde ik er ook zoveel mogelijk van te genieten, hoewel dit de eerste 4 mnd wel erg moeilijk is geweest omdat ik ontzettend ziek was. Ik heb uiteindelijk wel erg van mijn zwangerschap genoten, mijn dochter is inmiddels bijna 17 mnd en ik mis mijn buik enorm. Ik heb ook heel lang na de bevalling nog gehad dat ik mijn buik moest beschermen, als we ergends liepen waar het druk was bijv. hield ik mijn buik vast zodat niemand er tegen aan kon stoten.. Ik kan me nog wel veel herrineren maar moet ook eerlijk zeggen dat sommige herrineringen wel vervaagd zijn en ik soms even een beetje hulp nodig heb over wanneer het allemaal nou precies was.. Kort na de bevalling kende ik de datums nog uit mn hoofd van alle echo's, wanneer ik haar voor t eerst voelde enz enz.. En nu moet ik wel even terug lezen om te weten wanneer het nou precies allemaal was..
Ik herken het ook. Aan de ene kant kon ik die laatste weken wel wegtoveren, maar aan de andere kant was ik zo dol op mijn buik! Ik heb er spijt van dat ik niet meer foto´s van mijn buik heb, die laatste weken. Misschien kun je een fotoshoot doen, met je man erbij? Dan sta je even heel bewust stil bij je zwangerschap, en het is een mooie herinnering voor later .
Hoi, Ik zit nu ook in de laatste loodjes (39 weken zwanger) en ben ook voortdurend bang dat ik het zwanger-zijn niet bewust genoeg meemaak en ervan geniet. Wat ik daarom doe, ik elke dag even bewust een kwartiertje naar mijn buik kijken, voelen en erover nadenken hoe deze periode in mijn leven is (geweest). Daarnaast houd ik ook een 9-maanden dagboek bij en schrijf echt uitgebreid alles op. En natuurlijk veel foto's maken Geniet van je zwangerschap!
Ik herken het heel goed, alhoewel ik nog geen verlof heb (en ze zeggen dat de tijd dan helemaal snel gaat), vind ik het allemaal zó ontzettend snel gaan! Van de week hadden mijn man en ik het er nog over: het is gewoon alweer 15 weken geleden dat we onze familie en vrienden vertelden dat we zwanger waren! Voor mijn idee vliegt het voorbij en ik heb ook geregeld het gevoel dat ik droom; van velen om je heen hoor je dat ze een kindje krijgen, en nu ervaar je het ineens zelf, en dat is zo bijzonder! Niet te bevatten!
Fijn om te lezen dat er meer zijn met dit gevoel! Het is zo dubbel allemaal, die buik zit me soms echt in de weg. Het zou fijn zijn als ik straks gewoon me eigen sokken weer aan kan doen, gewoon de stad in kan zonder klachten en bijv weer kan paardrijden. Misschien dat als je kindje er eenmaal is je hier echt niet meer aan denkt maar voor hetzelfde geld is het wel de laatste keer dat je zwanger bent? Je weet het immers maar nooit, en dan zijn 9 maanden toch wel kort Ik houd van het begin af aan een dagboek bij en om de 2 weken maken we foto's van mijn buik, leuk om te zien hoe die gegroeid is. Een echte fotoshoot hebben we ook over gedacht maar ik vind het eigenlijk wel erg duur voor wat je ervoor krijgt. We willen wel zelf nog aan de slag met de camera, ben benieuwd wat daar uit komt
ik heb dit ook heel erg, kan niet wachten tot de bevalling begint. dit had ik bij mijn eerste ook en toen ik weer zwanger werd, nam ik me voor nu beter en bewuster te genieten. Helaas heb ik weer hetzelfde gevoel. Maar het IS ook moeilijk genieten, vooral op het eind, met zoveel klachten. die bewegingen in de buik zijn mooi, maar soms ook heel pijnlijk en lastig (niet kunnen slapen) nee, ik heb mijn buik geen moment gemist na de bevalling. en weet je wat het ook is, als je het niet bent, zwanger, of moeder, dan lijkt het allemaal geweldig en heel bijzonder, en dat is het natuurlijk ook wel, maar als je er midden in zit is dat het dagelijkse leven, en dus normaal. Ik kijk nu ook niet meer naar mijn zoontje ieder moment van de dag en denk, jee wat een wonder hebben wij gemaakt! en dat denk je na de bevalling wel. wat ik nog wel veel moeilijker vind, is de eerste periode van dat de baby er is ik helemaal niet echt bewust leefde en genoot. Het was zo'n verandering, ook die hormonen! ik was echt mezelf niet meer. Daarnaast was het natuurlijk ook super zwaar. dus deze keer heb ik me voorgenomen om echt meer te genieten van dit hummeltje, omdat het allemaal zo snel gaat. zo cliché, maar dat echte pasgeborene is echt maar een maandje ofzo en dat gaat zooo snel! dat ben je gewoon zo kwijt! maar goed je hebt hier niet veel aan, maar wel herkenning iig