Zal vast een fase zijn, maar voor ons is het nieuw om het van zo dichtbij te (mogen) ervaren... Ons meisje sliep altijd supergoed... Van 20:00 tot 7:30. We brachten haar naar bed... vast ritueel - Pyjama, tandenpoetsen, naar bed, verhaaltje voorlezen, slapen... We konden vanalles plannen 's avonds, ze sliep gewoon altijd netjes de hele nacht door. Tót... afgelopen week... Ineens, van de ene op de andere dag, zonder waarschuwingen vooraf... wil ze niet meer naar bed. Kan zijn dat ik zelf de oorzaak ben... ze heeft een boekje over "Het bed van Tim"... (In het kort: jongetje dat niet meer naar bed wil, schudt hard nee, ouders zetten zijn bed te koop, jongetje krijgt dan toch slaap en klimt in het te koop staande bed, dat buiten op de stoep staat, papa draagt het bed weer naar binnen, Tim slaapt, einde...). Joleijn vind dat boekje echt superinteressant, dus moest ik het tientallen keren opnieuw voorlezen. Nu is het elke avond een drama. Zodra ze in de gaten krijgt dat we richting haar kamertje lopen, of als ik het woord pyjama noem, begint ze al te protesteren... Het woord bed is helemaal uit den boze... als ze dat hoort, roept ze: Niet naar bed!!" en begint te huilen... Met een intens zielig klankje... Toch breng ik haar elke avond rond dezelfde tijd naar bed... houd ik toch hetzelfde ritueel aan en ga gewoon weg. Moet wel natuurlijk. Ze moet toch leren dat het bedtijd is. Maar het is zooo aandoenlijk... dan doe je het boek dicht en zegt dat het verhaaltje uit is en dat het tijd is om te slapen. Meteen vertrekt dan dat kleine lieve gezichtje en binnen twee tellen staat ze rechtop in bed met uitgestrekte armpjes te roepen ... "Mama ! Uit bed ! Mama, slaapzak uit ! Mama, mee !!". Grote tranen biggelen dan over die zachte wangetjes... rode oogjes... Echt... ik weet dat het noodzakelijk is en dat je consequent moet zijn, maar ze is dan zo aandoenlijk... Zeker als je er dan naartoe loopt om nog een nachtzoentje te geven... dan grijpt ze met haar handjes je nek of je kleding vast en smeekt om opgetild te worden... Ze is er zo goed in... Bijdehante kleine manipulatortjes Ze vind het ook zo gezellig om bij papa en mama te zijn, snap ik ook wel. Gisteren voelde ze gewoon bedtijd aankomen... toen kroop ze op schoot en duwde haar hoofdje tegen me aan en zei: "Aai mama ! Ikke lief hè? Kusje ?". Nou, ik smolt helemaal... Doet ze normaal niet zoveel... Ik denk dat ze hoopte dat ze dan niet naar bed hoefde... Maareh... als iemand andere tips heeft i.p.v. gewoon weglopen en het gekrijs negeren... graag !!
heel herkenbaar, meisje is bijna 18 mnd en praat nog niet zoveel als die van jou. Maar zodra ze door heeft dat ze naar bed gaat klampt ze zich helemaal aan je vast. Daarna is het schreeuwen en bonken met haar hoofdje in bed. Ik laat ze maximaal 20-30 minuten liggen. Dan gaat ze toch weer mee naar beneden toe. Ze is dan ook helemaal niet moe. We zijn nu al een aantal dagen haar overdag eerder wakker aan het maken, maar das ook nog geen suc6. Ik lees dus effe mee hier. Slaapt jullie meisje snel in of duurt dat ook lang? hahaha grappig boekje, die gaan we dus nooooit laten lezen suc6 ermee
Mijn zoontje doet sinds 3 weken precies hetzelfde, zodra hij in de gaten heeft dat hij naar bed moet roept hij 'buiten' en gaat hij bij de achterdeur staan. Dan til ik hem op en dan is het huilen geblazen, tranen met tuiten. De eerste week heeft hij minimaal nog een uur in bed liggen huilen, wij er elke 10 minuten heen, dan roept hij 'uit', wij geven hem dan een aai over zijn bol en zeggen weltrusten en zo gauw de deur weer dicht is het weer brullen. Voorheen ging hij om 19.00 uur naar bed zonder protesteren, wat drinken, schone luier, pyama en slaapzak aan, verhaaltje en meteen slapen. Net of hij nu opeens snapt wat naar bed gaan inhoud. Sinds deze week is het gelukkig wel weer binnen 10 minuten stil als mijn zoontje in bed ligt maar naar bed wil hij nog steeds niet Veel succes. Nataly