pff hoe moet ik mijn gevoel uitleggen 2 jaar geleden ben ik bevallen van onze 1e zoon tygo james helaas is hij na 2 uur overleden nu ben ik in december weer bevallen van een zoon nu denkt iedereen dat mijn verdriet over is dat ik tygo james maar moet vergeten want ik heb nu mitchell nou zo werkt dat voor mijn gevoel dus echt niet he! ik denk nog steeds aan tygo, hoe zou hij er nu uit zien als hij nog geleeft had, had ik nu 1 dochter en 2 zonen gehad ik ben ziels gelukkig met mitchell maar hij vervangt tygo niet! waarom snapt de buitenwereld dat niet of doe ik iets niet goed? moet het verdriet nu ineens over zijn? vaak als ik naar mitchell kijk denk ik aan tygo hij lijkt ook veel op hem in het begin vond ik het heel pijnlijk om te zien nu niet meer het begint ook wel minder te worden mitchell krijgt nu meer een eigen "koppie" hoe moet ik mensen uitleggen dat ik nog wel verdriet heb om tygo maar wel dolgelukkig ben met mitchell? kreeg laatst een vraag van een moeder op school van casey: ze zei: zit je nog met je andere kindje? Ik: hoe bedoel je? zij: nou dat zoontje van je dat overleden is Ik: ja ik mis hem nog steeds ja zij: ach dat zal wel mee vallen je hebt mitchell nu toch! en die opmerkingen ben ik echt zat :x wie herkent dit? sorrie voor mijn warrige verhaal
Caruli, heel herkenbaar! De gynaecologen (en anderen) vertellen je allemaal dat een nieuw kindje niet het eerste kindje mag vervangen. Ik denk dat als iemand dit donders goed kan weten, wij dit zijn! Onze overleden kindjes zullen nooit vervangen kunnen worden, het verdriet en het gemis zal altijd blijven! Het zou mooi zijn als anderen dit ook eens zouden beseffen... Sterkte meid, weet dat jullie ventje in heel veel harten voortleeft! Liefs Marjolein P.s Nog enorm gefelicteerd met de geboorte van Mitchell!
Natuurlijk mis je tygo en dat is toch heel normaal. Het zou juist niet goed zijn als je hem helemaal niet zou missen. Hoe kunnen mensen toch zo BOT zijn. Ik snap je helemaal meid. Het gemis wordt misschien iets minder in de loop der tijd, maar tygo zou ALTIJD in je hart blijven. En daar kan de komst van Mitchell niets aan veranderen. Ik vind het echt heel naar voor je dat je dit allemaal moet horen van mensen. Ik snap ze echt niet. Heel veel sterkte en heel heel heel veel geluk met Mitchell
jeetje wat een opmerking, sorry hoor, maar ik had dat mens echt wel ff flink de waarheid gezegd, een kind blijft altijd je kind....natuurlijk blijft tygo altijd jou 1e zoon,!!! het begin is altijd het moeilijkst omdat je een weg moet zien te vinden om er mee om te gaan, en die heb je gevonden, dat wil niet zeggen dat als je nog een kindje krijgt dat die maar even voor vervanger speelt !! in der loop der tijd word het misschien makkelijker om over te praten,om mee om te gaan etc, maar vergeten en ophouden met missen zul je nooit !! sterkte met het verlies en al die rottige opmerking, en heel veel geluk met jullie mitchell
Wow seg wat een verhaal... En wat een ongelooflijk triestige opmerking... Ben er ff stil van geworden. Ik begrijp niet dat je als mama zo'n nare opmerking kan geven.. Vind ik gewoon ongelooflijk... Ik heb inmiddels 2 kindjes en verwacht dit jaar ons derde ukje, ik mag er niet aan denken dat me zoiets zou overkomen. En uiteraard is je kindje onvervangbaar dat moet iedere mama weten.. Ik wens je héééél erg veel sterkte meid!! Ook al heb ik iets dergelijks niet meegemaakt, ik begrijp jouw verdriet echt wel héél goed! Groetjes, van mij ...
Wat een debiele opmerking weer!! De volgende keer gewoon zeggen dat je dat geen prettige opmerking vindt hoor!! Kom zeg... Mensen denken niet na bij wat ze zeggen. Ik kan er (nog) niet over meepraten, maar ik kan me juist het tegenovergestelde indenken. Dat wanneer je een kindje hebt wat je kunt zien opgroeien, dat je dan ook weer merkt wat je bij je overleden kindje allemaal mist! Hier was het van de week ook soort van 'raak'. We hebben maandag de as van Luuk opgehaald bij het crematorium en iemand die ons heel na staat zei : Nou, dan is dat ook afgesloten en kun je nu weer verder! Eh... nee, niet echt hoor!!!! Het is wel een hobbel die we weer genomen hebben, maar om het nou een afsluiting te noemen waarna we weer 'gewoon' verder kunnen, nee!!!
Ik herken het nog niet. Wij zijn *Jurre pas net kwijt geraakt en zijn nog niet echt veel onder de mensen geweest. Maar als ik me verplaats in jullie situatie en ik me voorstel hoe mensen *Jurre of in jou geval *Tygo James wegmoffelen, dan breekt mijn hart. Het is al zo moeilijk dat onze mannetjes er niet meer zijn en dan worden ze ook nog weggemoffeld want er is een nieuw kindje op komst. Als ik fantaseer over de toekomst hoop ik echt dat we nog ooit een kindje mogen krijgen maar de gedachte dat zij *Jurre nooit leren kennen maakt me nu al gek. Onze mannetjes horen er gewoon voor altijd bij maar helaas bewijst onze maatschappij telkens weer dat hij verhardt en dat je er alleen voor staat. Mensen kunnen zich niet inleven in iets wat ze zelf niet meemaken.
@bramtim: Nog gecondoleerd met het verlies van Jurre!! Dat is ook nog maar heel erg kort geleden. Veel sterkte met het dragen van jullie verdriet.
Ik begrijp je ook heel goed hoor, ik kan me ook werkelijk niet voorstellen dat iemand het in zijn hoofd haalt om zoiets te zeggen, alsof je een kapotte stofzuiger vervangt oid...schandalig! Het is een kindje, elk kindje staat op zichzelf hoe kort of hoe lang hij/zij ook op deze wereld mocht zijn. Ik heb zelf 2 miskramen (rond 12 weken) gehad en zelfs daarvan merk ik dat ik een gemis voel. En dat ik soms ook denk, nu had Thijmen dus een ouder brusje kunnen hebben. Kan me dus volledig indenken dat als je een kindje verliest daar altijd een pijnlijk gemis zal zijn. En mensen die dat niet snappen zijn idd echt debiel!
Wij hadden dat ook na de miskraam van de tweeling in 2008. Die zou ons zoontje nooit leren kennen. Telkens de vraag of het jongens of meisjes waren, hoe zouden ze eruit zien. Nu *Jurre geboren is, weten we een beetje hoe een kindje van ons eruit zou kunnen zien. Hij had echt duidelijk trekjes van papa en van mama, zelf zijn haarkleur konden we zien. Hij heeft ons papa en mama gemaakt en onze wens een gezicht gegeven. En ook nu zullen we altijd ons afvragen hoe hij zou lopen, huilen, ruiken, praten, lachen en op zou groeien. Pfff.... wie heeft dit uitgevonden. Dankjewel Evelientje. Ja een week precies vandaag. zeven dagen geleden lagen we nu op de verloskamer.
thanks meiden voor jullie lieve reacties zijn er tenminste nog mensen die me wel snappen. bramtim & evelientje: jullie ook nog gecondoleerd met het verlies van jullie zoontjes het gemis zal idd altijd blijven tuurlijk is het verdriet minder als in het begin het is nu 2 jaar geleden, praten gaat beter, foto's kijken enzo had ik niet gedacht ik het begin maar het is echt zo met de tijd gaat het beter maar helemaal vergeten doe ik hem nooit gek he dat mensen dat denken zal de volgende keer eens vragen of hun dat wel kunnen als ze een geliefde kwijt zijn geraakt ofzo...
Het is gewoon niet te begrijpen dat mensen dat zo gewoon even er uit gooien en niet eens na denken hoe je mensen daar pijn mee kan doen.. Bij ons was er ook een familie lid dat tegen ons zij , ag weetje er zijn duizende mensen jullie voor geweest dus jullie komen er ook wel over heen ..
Tja... ook zo´n dooddoener. Het zal allemaal best wel (net zoals mensen die zeggen dat we jong genoeg zijn er er dus nog genoeg kinderen kunnen volgen), maar dat maakt de pijn en het verdriet en gemis van NU echt niet minder.....
ik vind het echt heel erg dat er mensen zijn die zulke dingen zeggen, het gaat om een kinderleventje, ik moet wel eerlijk zeggen ( sorry als ik mij verkeerd formuleer ) ik gun het echt niemand hoor dat er kindjes overlijden, maar het is wel goed dat het gebeurd... (waarschijnlijk verkeerde uitdrukking maar kan het niet beter zeggen sorry) als ik zo'n verhaal lees zoals van caruli of evelientje.... dat doet mijn hart breken... maar tegelijkertijd kijk ik naar mijn zoontje die ( zover) kern gezond is... een mooi vrolijk ventje..!! en dan word je even met beide voeten op de grond gezet hoe dankbaar ik eigenlijk moet zijn dat ik mijn kindje nog heb.... sorry als ik hiermee iemand voor het hoofd stoot of kwets dat is niet mijn bedoeling... ik probeer alleen te zeggen sommige mensen kindjes krijgen als iets van zelfsprekend zien... en dat dat niet goed is...alsof je iets koopt in de winkel.... batterij leeg ?? doet hij het niet meer met batterij, nou gewoon een nieuwe !! zo werkt het niet.. het is een kindje waar je over praat en dat mag niet zo vervangen worden als een speelgoed stuk !!
@ mejojo, ik snap helemaal wat je bedoelt hoor! Mij heb je er in ieder geval niet mee gekwetst. Het is inderdaad soms heel erg om te horen en te zien hoe 'vanzelfsprekend' mensen zwangerschappen, geboortes en kinderen vinden, zonder er goed bij stil te staan dat het ook heel anders kan. En ik moet eerlijk zeggen, dat had ik ook een beetje. Probleemloze zwangerschap, stuitligging op het eind, maar ach: wat kan ons nou gebeuren bij een bevalling in het ziekenhuis hier in Nederland.... Nou, genoeg dus!!
Hoi, Tjeetje wat lopen er op deze aarde toch mensen rond zonder gevoel, en verstand... Ongelooflijk hoor... Ik vind het ook schandig dat mensen denken, dat je door de geboorte van mitchell nu het verdriet om Tigo zou hebben vergeten.. Een kind afgeven is toch het ergste wat je kan overkomen, lijkt me zo.. En dat verdriet vervang je niet door de komst van een andere baby... Zoek de schuld niet bij jezelf, jij doet niks fout, mensen hebben geen idee wat er in je omgaat blijkt wel weer, en hebben weinig inlevingsvermogen blijkt wel... Sterkte Catheleine
HOi, Ik geloof mijn ogen niet hoor. Dat zeg je toch niet tegen iemand die een kindje verloren is?! Ik denk dat dit meer een tekortkoming is van degene die het vraagt. Een tekortkoming aan inlevingsgevoel, empathie. Heel vervelend als je zo kil in elkaar steekt. Jij hoeft helemaal niets te doen om te bewijzen dat je er nog heel erg mee zit! mensen die dat niet begrijpen hebben pech! Mensen die echt om je geven zullen voelen dat het een zeer diepgeworteld verdriet is wat je voor altijd met je meedraagt. Wel mag je die boosheid laten merken vind ik!!! Gewoon zeggen dat ze er blijkbaar niets van snappen en dat verdriet niet vervangen kan worden. In ieder geval niet bij jou.
Lieverd, het gemis zal regelmatig de kop op steken. Het mag ook want Tygo* hoort er gewoon bij. Je zal in jullie kleine man ook best trekjes zien van Tygo*. Ik heb het zelf de laatste weken ook weer heel erg. En mensen kunnen zulke goedbedoelde domme opmerkingen maken. Wij kregen er zelfs zo van: jullie hebben in ieder geval een kind, ik ken mensen die niks hebben. Of: je hebt er in ieder geval 1, beter dan niks. Tsja..... Knuffel
Heel erg herkenbaar! Darryl* zou nu 5 zijn en mensen gaan er eigenlijk van uit dat er geen verdriet meer is en geen gemis. Laatst praatten we nog over darryl* en werd er gezegd, dat is gebeurd helaas en moet je achter je laten.. Sorry, maar dat kan ik niet Darryl* is onze eerste zoon, we hebben hem bij ons gehad, hij heeft ons papa en mama gemaakt we hebben voor hem gezorgd we hebben hem horen huilen.... Hij is een deel van ons en ons gezin.en dat laten we niet achter ons. dat kan ook niet. Tygo* hoort ook gewoon bij jullie. Hij heeft jullie papa en mama gemaakt en jullie dochter grote zus. En mitchel is gewoon het kleine broertje van Tygo* alleen Tygo* helaas niet lijfelijk aanwezig, maar zolang jullie aan hem denken en hem missen en zijn naam noemen zal hij in jullie gezin voort leven. De mensen die zulke kortzichtige en ondoordachte opmerkeningen maken hebben denk ik weinig mee gemaakt en alles komt hen aanwaaien.