Hallo allemaal, Herkenbaar? Wat gaat het toch allemaal snel, de kindjes worden zo hard groot. Het zwanger zijn, het kraambed, het lijkt eeuwen geleden, al is het nog niet zo. 2 kindjes vinden wij verstandelijk genoeg, de drukte, zorgen en het geld zijn redenen om niet voor een 3e te gaan. Maar toch... Ik mis het zo, zou zo graag nog een keertje willen, alles weer meemaken, nog een keer zo`n klein hummeltje, de geboorte... Mijn man wilt er niks meer van weten en zegt dat het goed zo is. Ik krijg het maar niet uit mijn hoofd, is het dan puur dat gemis van een zwangerschap of meer? Wanneer weet je dat het meer is dan het verlangen naar weer een wonder-proces?? Ben benieuwd naar ervaringen.
Ik ben weken na de geboorte van mijn dochter een beetje verdrietig geweest. Ik had een zwangerschap om van te dromen (na de 16de week). Een prachtige ervaring was het gewoon. Toen het einde naderde werd ik al verdrietig, ze was zo veilig dicht bij me en we leken het beiden fijn te vinden. Ik heb niet zoiets gehad van ik weet 100% zeker dat ik een tweede wil meteen. Een jaar later kwam dat gevoel wel en nu ben ik weer zwanger. Ik wil na de tweede niet meer kinderen en dit zal dus de laaste keer zijn dat ik zwanger ben. Ik vind het nu al een beetje emotioneel als ik eraan denk dat dit de laaste keer zal zijn. Ik ga echt van elke minuut proberen te genieten...
ik denk dat dit het verkeerde bord is voor dit onderwerp De lounge Praat hier over alles wat niet te maken heeft met zwanger worden, de zwangerschap en baby's.
elke dag mis ik het het gevoel de buik getrappel etc etc.. ik hoop het nog een keer te mogen mee maken... ben bang voor de toekomst.. bang dat ik het niet nog een keer mee kan maken.. zou er echt kapot van zijn
Hey meiden, Hier juist het tegenovergestelde... ik ben nu 16 weken zwanger en ik zou gewoon wensen dat het kindje er al was. Het zwanger zijn maakt mij zo onzeker en ik vind er eerlijk gezegd geen bal aan... Ik heb door eerdere miskramen een angststoornis gekregen en dit is zeer waarschijnlijk de laatste keer dat ik zwanger ga willen zijn. Ik loop nu bij een psycholoog om de paniekaanvallen tegen te gaan en heb 2x in de week een echo om te laten zien dat mijn Uk nog leeft dus helaas er zijn ook mensen die absoluut niet op die roze wolk leven en het voor die mensen nu eerder een zwarte wolk is. Niet dat de kleine niet gewenst zou zijn want anders zou ik er niet voor de zoveelste keer aan begonnen zijn om toch een kindje te mogen ontvangen... Liefs Ukje
he bah meis wat vervelend zeg.. ik had ook vooral de eerste weken ook best veel stress of het nog wel goed zou gaan etc etc... ik heb toen een hartslagdingetje gekocht... zodat ik af en toe kon luisteren.. toen ik jay ging voelen werdt ik al een stuk minder onzeker...
Had het na de geboorte van mn oudste zoontje weleens, nu trouwens helemaal niet meer (misschien omdat deze zwangerschap op het eind best zwaar was vergeleken bij de andere 2, en het gevoel nu gewoon compleet te zijn? ik weet het niet)
Nee. Alhoewel ik het getrappel heel fijn vond en het "contact" met de kleintjes. Voor mij niet nog een keer. Moet er ook wel bij zeggen dat ik 2x Hyperemesis Gravidarum heb gehad en beide keren 9 maand lang heb gespuugd en misselijk ben geweest
Ik vond de eerste zwangerschap niet leuk door hg, de 2e had ik gelijk weer hg en een ma na 10 weken, de 3e weer hg, toen dachten ze dat ze down had, en toen dat eindelijk achter de rug was kreeg ik hellp. Ik vind zwanger zijn verschrikkelijk, ben blij dat ik niet nog een keer hoef
Bij mijn dochter had ik er tot de 16de week last van. Nu hoop ik dat het eerder minder word. Lijkt me echt verschrikkelijk 9 maanden lang, wat een kwelling.
Ja hier dus ook!! En iedereen maar roepen van je moet wel genieten he!!! ARGHHHHH zou ze *sorry voor de woorden* het liefst op hun bek rammen als ze dat zeggen.. MrsNurkse helaas die mag ik niet aanschaffen want als ik niet meteen het hartje hoor kan ik dus een hele erge paniekaanval krijgen en dat is niet goed voor de kleine... Ach nog 24 weken te gaan en dan ben ik er vanaf *zei ik vol optimisme*
4a maanden geleden bevallen van een mooie dochter maar zou toch nog wel een 3e willen in de toekomst, alles met een 2e gaat 2 x zo snel lijkt het wel. Kan me niet voorstellen dat dit mijn laatste kindje is zo heb ik de zwangerschap ook niet ervaren
Ik heb het ook gehad na onze 3e. Wat voelde ik me rot. Tussen alle kids zit 3 jaar. Toen de jongste 3 werd was het in mijn hoofd ook klaar. Dat was het moment dat er de vorige keer een kleintje kwam, nu niet dus kon ik het afsluiten. Nu de jongste zelfstandiger wordt vind ik het wel fijn, het is goed zo. Geen luiers flesjes enz. Meer voor mij. Op naar de voetbal, dansles en zwemles!
Ik ben ook bang dat ik dat gevoel zal blijven houden. Mijn zwangerschap was ook niet bepaald makkelijk, maar ik heb er zo van genoten! En mis het elke dag! We zijn nu bezig voor een tweede en weten dat we het daarbij willen laten. Ik ben nog niet eens zwanger van de tweede en vind het nu al moeilijk, moet je nagaan
Rare en ongepaste vraag misschien hoor, maar ben je niet bang dat het na de geboorte doorgaat die angst?
Ik vond de zwangerschap heerlijk en zo bijzonder! Ik zou het dolgraag nog een keertje mee willen maken. Hoewel ik het verschrikkelijk vond dat ik elke week weer aankwam, vond ik mn buik heel mooi, die kon me niet groot genoeg zijn! Een tweede keer (zou voor mij ook zeker de laatste zijn!) zou ik er proberen nog meer bewust van gaan te genieten. Maar elke zwangerschap is anders, dus het kan een volgende keer ook heel erg tegen zitten natuurlijk...
Ik moet er niet aan denken zeg...nog een x. Geen probleem zwangerschappen gehad maar ik vond het maar niks. De trapjes zijn leuk..tot het schoppen wordt en je stil moet staan omdat je in je doos wordt getrapt...nee ik niet weer....en mis het dus ook niet!!
Ja, hier heb ik dat gevoel ook heel erg! Komt denk ik vooral doordat mijn dochter te vroeg geboren is, ik was nog helemaal niet klaar met zwanger zijn. Had ook geen kraamtijd, en kon mijn dochter niet eens vasthouden. Wist niet eens of ze zou blijven leven. Dat was echt een kwelling. Ik wil het heel graag nog een keer meemaken en dan wel op de 'juiste' manier. Maar je weet nooit van tevoren hoe het zal lopen helaas..
Umm85 nee hoor je mag dat gewoon vragen hoor ben er liever duidelijk in dan vaag over... de angst heb ik omdat ik niet zie hoe het met het kindje gaat.. ik kan niet in mijn buik kijken en als dingen voor mij tastbaar zijn dat ik kan kijken, aanraken, ervaren dan gaat het bij mij beter.. Maar ik krijg na de bevalling een PIT-verpleegkundige die gaat samen met mij kijken of de vragen en angsten die ik heb normaal zijn of dat het te maken heeft met mijn angststoornis of mijn borderline.. (ja ben dubbel gezegend door de zwangerschap en de daarbij behorende hormonen heb ik beide teruggekregen) grote kans dus zodra de hormonen uit mijn lijf zijn ik ook weer de normale nuchtere ik word... maar nu is het even allemaal balen
hihihi iedereen schrijft toch altijd mijn naam verkeerd ik snurk niet hoor dan is het even wachten tot hij je gaat schopppen