Ik vind het een moeilijk onderwerp. Ik sta er vooral in, dat op het moment dat het medisch noodzakelijk is om genderselectie te doen, dit ook in Nederland toegepast zou moeten worden, maar volgens mij zijn ze al redelijk ver toch met genetische afwijkingen te kunnen elimineren. Als stellen waarbij zwanger worden op de een of andere reden niet lukt, of BAM'ers het traject ingaan om zwanger te worden, kunnen zij ook een rietje bestellen uit Denemarken en ook een soort van 'checklist' afvinken. Donor is blond, heeft blauwe ogen en gymnasium gedaan en is 2.00 m. Zal was eerder gekozen worden dan een donor, blond, blauwe ogen, vmbo en 1.70. Tuurlijk beslis je niet het geslacht, maar uiterlijke kenmerken zijn dus ook belangrijk en als je het een beetje kan sturen, dan doen mensen het ook.
Nog lang niet alles gelezen wat er geschreven is maar ik dacht hetzelfde. Mijn dochter is gek op duplo en haar lievelingsspeelgoed is op dit moment een brandweerauto. Als ik haar zie qua sporten wil ze op voetbal en niet op ballet. Dan had ik bedrogen uitgekomen als dat mijn reden was om 10k neer te tikken voor het vrouwelijke geslachtsdeel aan haar.
De voorkeur voor een meisje hoeft natuurlijk niet altijd met jurkjes, speelgoed of sport te maken te hebben. Zelf had ik vóór de geboorte van mijn eerste kind een lichte voorkeur voor een dochter (ik zeg wel: een lichte, een zoon was even welkom & na de geboorte was ik ook meteen helemaal ‘verliefd’ op hem), maar in mijn geval had die lichte ‘voorkeur’ niets te maken met hoe ik m’n kind wel of niet zou kunnen kleden, waar ze wel of niet mee zouden spelen en of ik later wel of niet met ze zou kunnen shoppen. Couldn’t care less. Really. Nu ik na een zoon ook nog een dochter heb, vind ik het wel leuk om haar eens een leuk jurkje aan te trekken, maar het is niet dat dat iets was dat me op voorhand bezig hield. Vind dat je kleine jongens net zo schattig kan kleden (en toch al zeker je éigen kleine jongen ❤️) en wat betreft spel: ik heb zelf ook nooit met Barbies of poppen gespeeld, dus dat deed/doet er ook al niet toe. Het aller-, allerenige waardoor ik vroeger wel eens dacht ‘een dochter zou fijn zijn’, is o.w.v. de band met je kind op latere leeftijd. Mijn eigen moeder heeft alleen maar dochters, ook haar moeder had alleen maar dochters. Een heel ‘vrouwelijke’ familie dus, met overal toch wel sterke moeder-dochterbanden, ‘moeder-zoon’ voorbeelden had ik niet ik de familie (ouders van mijn vader zijn jong gestorven), dus had weinig vergelijkings’materiaal’. Daarnaast hoorde ik wel eens de uitspraak dat je een dochter voor het leven hebt en een zoon tot die huwt. Nu zeg ik er meteen bij dat ik uiteraard wist dat dit een overdreven uitspraak is. Ik ken zat mannen die ook als ze volwassen zijn nog veel bij hun ouders op bezoek komen, en er zullen ongetwijfeld ook dochters zijn bij wie de band verwatert. Daarnaast hangt veel ook af van het karakter van je kinderen én van hoe je je kinderen zelf opvoedt (hier bezoeken we bv. de grootouders van onze kinderen langs beide kanten (even) frequent), máár als je bv. op fora leest (al valt dit op dít forum wel enorm goed mee moet ik zeggen) lijkt er soms wel íets van aan te zijn. Hoe vaak lees of hoor je niet van problemen tussen schoondochters en schoonmoeders, van grootmoeders langs vaderskant die hun kleinkinderen veel minder zien dan grootmoeders langs moederskant,... Je lijkt dit veel minder te lezen als het gaat over schoonzonen en hun schoonmoeder. Heb het ook al meegemaakt in gesprekken met vrouwen (die ik minder goed ken) dat ik soms verschiet van de wijze waarop ze over hun schoonmoeder praten... En ok, er zullen ongetwijfeld wel ‘exemplaren’ tussen zitten (net zoals er ook moeders, vaders, opa’s,... zullen bestaan met een moeilijker karakter) maar vaak denk ik toch ook: het kan toch niet zo zijn dat ál die schoonmoeders vreselijk zijn? Denk dat het soms gewoon te maken heeft met het feit dat veel zaken met je eigen moeder natuurlijker komen (omdat je onbewust als kind veel van haar ouderschapsstijl/normen & waarden hebt overgenomen en daarnaast misschien ook omdat je (als volwassene dan) het gemakkelijker/tijdiger durft aan te geven aan je eigen moeder dan aan je schoonmoeder wanneer je bv. wilt dat iets op een andere manier gebeurt) en dat dit vaak hetgene is wat voor problemen zorgt. En dan dacht ik wel eens: oef, zou het zó erg vinden als de band met m’n eigen kind serieus verzuurd of verwaterd zou geraken als hij/zij volwassen is... Als die kans dan met een meisje kleiner is... Maar goed, dat waren gewoon wat hersenspinsels van een toenmalige moeder-in-spe Reden dat ik dat hier even neertyp is omdat ik in dit topic vooral zaken zag passeren als speelgoed, sportieve interesses, kleding, ... wat natuurlijk allemaal eerder oppervlakkige zaken zijn, maar soms kunnen er andere zaken aan de basis liggen... Waarmee ik overigens niet zeg dat ik genderselectie op niet-medische grond een goed idee vind hoor (denk persoonlijk dat we goed moeten oppassen in hoe ver we meegaan in de maakbaarheid van het leven; het voeren van ethische discussies is belangrijk en zal naar de toekomst toe waarschijnlijk alleen nog maar belangrijker worden). Maar misschien, heel misschien zijn de vrouwen en mannen die hier toch voor kiezen of zouden willen kiezen niet per se allemaal loedermoeders/vaders (woorden die jij trouwens niet in de mond hebt genomen hoor @GossipGirlxoxo, ik reageer gewoon even op de algemene strekking die ik in veel berichten zag terugkomen).
Exact dit was voor mij de reden graag een meisje te willen! Niet kortzichtige dingen als duplo, auto's, knutselen en barbies. Ik keek gewoon naar m'n eigen leven en mijn bruiloft besprak ik met mijn moeder, niet met mijn schoonmoeder. Mijn eerste zwangerschap 'beleefde' ik samen met mijn moeder, niet mijn schoonmoeder. En de band met mijn schoonmoeder is altijd prima geweest, vaak trek je als vrouw toch eerder naar je moeder met dat soort dingen... Ik realiseer me dat een meisje geen garantie is op deze dingen, en dat je met een schoondochter wellicht ook een closer band kan hebben dan dat ik met mijn schoonmoeder heb maar ik had toch graag die grotere kans daarop gehad. Of ik zover zou gaan om er 10k voor neer te tellen, waarschijnlijk niet...
Ik vind het, met uitzondering van medische redenen, gewoon ziek. Hoe ver wil men nog gaan in alles maar vooraf bepalen en naar je eigen hand zetten? Misschien wordt het in de toekomst ook wel mogelijk om bepaalde karaktereigenschappen te selecteren, het leven gaat zo steeds meer op de Sims lijken Een voorkeur hebben voor geslacht, prima. Maar als het anders blijkt te zijn dan wat je gedacht had en daar jaren teleurgesteld/verdrietig van blijven? Sorry hoor, maar dan ben je naar mijn mening niet eens een kind waard.
In geval van mij neef heb ik er alle begrip voor, hun zoon heeft duchenne en aangezien meisjes alleen drager kunnen zijn en niet tot uiting komt was embryo selectie puur op geslacht de enige zekerheid op een kind zonder duchenne. Maar.... Dat gaat niet om 'ik vind een meisje veel leuker' maar om 'ik gun mijn kind niet deze afschuwelijke dodelijke ziekte' Maar voor de fun vind ik t absurd. Ook om een gezond lijf te belasten met zo'n zware behandeling als vruchtbaarheid geen probleem is.
Nou ik dacht ook: jammer voor je - ik sta dagelijks met m’n dochter duplotorens te bouwen. Dat arme kind mag straks alleen maar een meisje-meisje zijn. Of mama staat alsnog naast die duplotorens, 10000 euro lichter te balen. Had je veel duplo voor kunnen kopen trouwens. Ik ben 100% voor PGD (“embryoselectie”) met medische reden. Ik ken verschillende mensen die het hebben gedaan (ivm ernstige oogziekten en BRCA1-gen na borstkanker te hebben gehad op haar 22e(!!)) Een babytje krijgen zonder die genen vind ik volkomen terecht - en waanzinnig mooi dat het kan. Zoveel leed kan bespaard worden. Plus dat de ziekten waarvoor dit mag streng zijn geselecteerd: deze zijn zowel ernstig - er is een 50% kans op doorgeven met een (bijna) 100% kans op ziekte als je gendrager bent. Dat is niet niks. Het uitblijven van ziekte is ook nog eens kostenbesparend: dus de kosten van zo’n traject worden voor de samenleving ook weer teruggewonnen. Maar verder heb ik los van het hele ethische aspect vooral dezelfde gedachtegang als @Memmiee IVF en PGD enkel voor geslachtbepaling?! Dat staat toch helemaal niet in verhouding? Dat traject is loodzwaar en heeft ook serieuze risico’s. Beseffen deze vrouwen dat? Of zijn ze zo verblind door dat verlangen naar een meisje/jongen dat ze er gewoon naïef ingaan?
@Ansel en @Mythique ik denk dat velen begrip hebben voor “het hebben van een voorkeur”. Dat duplo verhaal komt in dat artikel naar voren hè? Die vrouw die een meisje heeft besteld op Cyprus (om het even lekker ongenuanceerd en oneerbiedig te verwoorden) zegt dat ze dat doet omdat ze geen duplo moeder is. Letterlijk. Jullie beredenering en gevoel staat daar mijns inziens mijlenver vanaf. En misschien geldt dat voor die vrouw ook wel - maar dan hadden ze dat moeten schrijven en niet alleen maar “ik wil geen duplotorens bouwen”. Dan nog zou ik trouwens een IVF traject en embryoselectie zowel ethisch als medisch een brug te ver vinden - maar dat is mijn mening. En eenieder mag zelf beslissen wat het hem waard is. Ik zou het zelfs geen punt vinden als het hier ook mocht - zolang het dan ook bekostigd werd door de wensouders en niet door de gehele samenleving. Ik betaal met liefde mee aan de PGD van mijn kennis met borstkanker - maar niet aan de voorkeur voor een jongen (of groene ogen, of blonde haren) die een ander zich wenst.
Ik kan me volledig vinden in wat je schrijft. Ik heb de bewuste reportage trouwens niet gezien, maar de uitspraak “ik wil geen duplotorens bouwen” slaat uiteraard op niets (laat ons hopen dat ook onze meisjes zich volledig kunnen en vooral mogen uitleven in het bouwen van tal van creatieve constructies!)
Ik vrees voor de kinderen die uit deze (op niet medische gronden) genderselectie geboren worden. Ouders die het leven zo maakbaar mogelijk willen hebben...stoppen, denk ik, niet bij genderselectie. Ze zullen waarschijnlijk alles aan hun kinderen en hun gezinsleven aanpassen voor hun perfecte plaatje. Wat het werkelijke effect hiervan is, daar staan ze waarschijnlijk totaal niet bij stil....
Het verschil is dat er vaak een medische oorzaak is waarom stellen geen kinderen kunnen krijgen. Vruchtbaarheids behandelingen, het woord zegt het al, behandeld die problemen. Net als je voor de meeste medische aandoeningen behandeld kan worden. Genderselectie met medische redenen, spreekt ook voor zich. De selectie van het beheer vind alleen plaatst op basis van medische redenen. Genderselectie op basis van een gender voorkeur, spreekt ook voor zich. Er is geen spraken van medische redenen, voor medische behandelingen. Wat ethisch handelen betreft... Ik vind het onethisch als je een persoon behandeld die geen behandeling nodig heeft. En die persoon wel risico loopt op gezondheidsproblemen.
Ik snap het wanneer mensen een afwijking hebben die bij een bepaald geslacht overgenomen kan worden er voor kiezen om dan dit te kiezen. Zelf kan ik ook niet kiezen dus ben blij dat we een gezond kind hebben. Had ook geen speciale voorkeur. (Wist pas wat we hadden toen hij er eenmaal was hahaha)
Ik vind genderselectie die niet om medische reden is ook niet kunnen. Maar ben het wel met bosi eens dat ook vruchtbaarheidsbehandelingen een vorm van maakbaarheid zijn. Het is immers van nature zo dat mensen soms niet samen matchen om een kind te krijgen of door andere dingen niet kunnen voortplanten. Dat wíj daar manieren voor gevonden hebben om die te omzeilen maakt niet dat het meer etisch is. Maar we mogen er blij mee zijn dat het mogelijk is. (Hoewel we hierdoor zelf overbevolking etc creëren). Zoals we ook blij mogen zijn dat het mogelijk is voor ouders om een kindje te krijgen zonder bepaalde ziekte door selectie. Verder dan dat hoeft het van mij niet te gaan.
Dat snap ik maar hebben ze bij het toekomstige dochtertje dan ook de zekerheid dat zij geen draagster gaat zijn? Dat zou nogal zuur zijn. En meisjes kunnen ook milde symptomen hebben van de ziekte of heel zeldzaam het ook krijgen. Kijk als er garantie is dat het meisje geen draagster zal zijn dan zeg ik ja, maar als dat niet het geval is en je gaat door dan heb ik toch ook mijn bedenkingen. Wat is dan het verschil met een behandeling om echt een kind naar voorkeur geslacht te krijgen of een kind dat toch nog afwijkingen kan doorgeven?
Dat is allang niet de enige oorzaak. Ivf wordt ook gebruikt om een "maatschappelijk" probleem op te lossen. Zoals een alleenstaande vrouw die graag zonder partner een kind wil en 'genetische' keuzes maakt, waarbij een donor wordt gekozen obv gewenste kenmerken voor een kind. Of wat denk je van ivf ten behoeve van homo-stellen? Waarbij alkerlei genetische mixen worden gebruikt zodat beide ouders hun wens om eigen dna in het gezamenlijke kind kunnen vervullen? Dit is geen medische kwestie, maar een maatschappelijke reden voor de beinvloeding van de natuur. Ook een behoorlijke stap in de 'maakbaarheid' van de kinderen. We vinden ieder jaar steeds meer de norm en maatschappelijk geaccepteerd. Dat is prima, maar alle volgende stappen zijn niet per definitie 'onetisch'. Tegenwoordig is al 80% van het reproductieproces bij mensen bepaald obv keuzes en wensen. We kunnen kiezen of en wanneer we een kind krijgen, met wie (als het geen biologische match is kunnen we dat beinvloeden), of we een ziek kind geboren laten worden, we kiezen bij ivf de sterkste en 'beste' embryo (ook een bewuste selectie) enz enz. De natuurlijke selectie is al vrijwel verdwenen.
Maar dat kan (en gebeurt) toch gewoon zonder IVF? Dus gewoon zoiets als IUI? Ik merk wel dat veel vrouwen tegenwoordig de instelling hebben "ik wacht zo lang mogelijk met kinderen krijgen en als het dan niet meer lukt is er altijd nog IVF". Dat vind ik best fout eigenlijk. Of IVF na een zgn "hersteloperatie", die man heeft er toch duidelijk zelf voor gekozen om zich te laten helpen, waarom dan weer herstellen? Dat vind ik heel dubbel.
Quote: 'Maar mensen " helpen " die zelf niet zwanger kunnen worden wordt wel als ok gezien'. Mijn reactie was puur gebaseerd op jouw post en wat daar in staat.