dat doen wij dus met mijn verjaardag en kleur van de vulling van de taart. bakker geef ik de envelop en die maakt vulling roze of blauw. met open snijden van taart zien we het dus
Jeetje wat een reacties, leuk!! Tja ik blijf het lastig vinden. Natuurlijk is er ook de optie dat hij het wel weet en ik niet, maar ik weet niet of hij dan zijn mond kan houden en of hij dan oprecht moeite kan doen voor het verzinnen van een naam voor het geslacht wat het niet wordt. Ik weet dat mijn man vurig hoopt op nog een meisje, ik persoonlijk denk dat hij aan het idee wil wennnen mocht het een jongen zijn. Mij maakt het echt totaal niks uit, ik denk dat ik daarom ook meer open sta voor de verrassing.. Ik vind het lastig, de vorige keer wilde ik het ook liever niet weten, maar toen heb ik het ook voor hem gedaan. En waarschijnlijk is dit ons laatste kindje dus vind dat ik nu ook wel eens mijn zin mag haha..
Zelf wilden wij het niet weten, maar dan denk ik als ik jouw verhaal lees: hij weet dat het of een jongen of een meisje is, een meisje wil hij graag dus laat m denken alvast: Wat als het een jongen is. Dan kan hij nu toch al een beetje daaraan wennen?
Ik wilde ook graag weten of we een jongen of meisje kregen. Ik wilde dat om de zwangerschap wat 'echter' te maken. Ik had tot dan toe een heel onzeker gevoel gehad over mijn zwangerschap, en toen ik wist dat er een klein jongetje in mijn buik groeide, had ik er een heel ander gevoel bij. Ook vond ik het wel handig met het bedenken van de naam. Overigens wisten alleen mijn man en ik het geslacht, de omgeving wist van niks.
Wij waren er nog niet helemaal over uit of we het al dan niet wilden weten. Totdat we één week voor de 20 weken echo een afspraak bij de gynaecoloog hadden die voor het leuke even snel een echo zou maken. Hij had dat apparaat nog niet op mijn buik gezet of er was gelijk een mega piemel in beeld . Hoewel de gyn 'niets wilde ontkennen of bevestigen' was het zó overduidelijk dat er gewoon geen twijfel meer mogelijk was...
Bij onze eerste hebben we wel besloten om het te weten. Nu zijn we bezig voor een 2e, en me vriend wil het dan wel weten maar het is beter voor mij,als ik het niet weet. Want... ik praat altijd me mond voorbij, of ze merken het aan me wat het is. dusja.. ene kant vind ik het ook wel leuk en spannend om niet te weten wat het word. dusa...maar nieuwschierigheid, dat word moeilijk haha.. Maar mocht het zover zijn, dan wil ik het toch niet weten.
bij de eerste wisten we het niet. Bij de tweede wilde we het wel graag weten, maar hebben we het geheim gehouden voor de familie. Bij de derde wilde we uit praktische overweging weten wat het zou worden en hebbenw e het tot een maand voor de geboorte voor de familie geheim gehouden. Bij de vierde willen we het weer weten, omdat we nu 2 jongens en 1 meisje hebben zou een meisje het makkelijkst wezen, omdat we maar 3 slaapkamers hebben en dan zouden de jongens samen kunnen liggen en de meisjes. Maar ik vind het toch het belangrijkste dat het gezond is. WE zullen in ieder geval nog 13 weken moeten wachten voordat we het zullen weten en afwachten of het goed gaat.
ik wilde het eerst niet weten, maar mijn man wilde het toch wel weten, dus terplekke besloten om toch te weten wat het werd, geen moment spijt gehad, tegen iedereen onze mond gehouden, wat heel moeilijk was. bij een 2de zou ik wel tegen mijn ouders zeggen wat het wordt
Het lijkt me heerlijk om het al te weten van te voren, en mijn man is het daar (gelukkig) helemaal mee eens! Hij weet inmiddels ook wel dat ik het niet zo goed geheim ga kunnen houden, hij vindt dat soms wel jammer, maar ik opzich niet. Waarom geheim houden? Ik weet niet of ik het echt tegen iedereen zou zeggen maar iig mn ouders en vrienden en familie die dichtbij me staan. Dat mensen zeggen dat dat niet leuk is omdat het dan 'geen verassing' meer is snap ik zelf niet zo goed, het is toch geen verassing dat er een kind komt? XD En 50/50 kans dat je het geslacht goed hebt geraden XD Haha. Magoed, ieder zn meug.
ik wil het niet weten men man wel , maar nu heeft ie me zoooo nieuwsgierig gemaakt dat ik niet kan wachten om het te weten we vertellen het enkel aan de meter en de peter de rest moet wachten tot de bevalling
Moeilijk is dat he . Bij Faye wou ik het weten en mn man liever niet . Toen heb ik mn zin gekregen en wisten we dat het een meisje was/is. Maar daar tegenover stond dat bij een eventuele 2 de zwangerschap ,we het niet wisten. zou hadden we allebei ons zin .
Wij weten nog steeds niet wat het word, en willen het ook niet weten. Ons babykamertje zijn de meubels wit, met winnie the pooh decoraties. Dus het kan voor allebij. En er zijn genoeg kleertjes te koop die voor beide geslachten kunnen. Hierin heb ik dan ook veel in winnie the pooh, dat kan weer voor beide.
ik wil het wel weten, maar mijn man niet. Dus mochten we een wonder mogen verwachten dan weten we het dus niet. Ik vind dit een belangerijke keus voor beide ouders, dus of allebei ja of anders niet.
Bij de eerste wisten we het met 16 weken en nu staat de afspraak voor de geslachtsbepalingsecho ook alweer gepland. Wij houden het niet geheim, vind ik persoonlijk nergens voor nodig. Wij willen het graag weten omdat ik bij de eerste na die echo het heel fijn vond dat ik het over hem kon hebben en niet constant hem of haar hoefde te zeggen, ik kreeg voor mijn gevoel ook nog meer een band met het jongetje die in mijn buik aan het groeien was. Het klinkt mss een beetje wazig, maar voor mij werd het hierdoor allemaal nog echter.
Ik zou het graag willen weten. Mijn partner twijfelt nog. Ik zou het wel voor de rest (familie, vrienden etc) geheim houden tot het kindje geboren wordt
Bij de eerste wisten we het niet. Ik wilde dat niet, mijn man wel. Bij de tweede maakte het mij niet uit of ik het zou weten of niet, mijn man wilde het wel graag weten, dus we wisten het. We hebben het heel gemakkelijk geheim kunnen houden. Nu ben ik weer zwanger en het maakt me weer niet uit of we het weten of niet, dus mijn man mag kiezen. Hij wil het weer weten. Of we het weer geheim gaan houden weten we nog niet.