Misschien beetje vage titel, maar weet even niet hoe ik het anders kan beschrijven. Heb het gevoel dat ik enorm mn best moet doen om alle ballen hoog te houden... Werk in een functie met best veel regeldingen en verantwoordelijkheid, mn geheugen is niet meer zo best en moet echt moeite doen om dingen te onthouden. Mn huishouden moet gebeuren, sociale leven, van alles.... Heb soms t gevoel alleen maar bezig te zijn met alle ballen in de lucht houden en het zo goed mogelijk doen Herkenbaar?
Heel herkenbaar. Misschien kan je dit bespreken met je vk? Probeer iig goed aan jezelf en de kleine te denken. Kan een collega misschien iets van je overnemen? Iemand je een beetje helpen met het huishouden? Zelf heb ik 3 uur per week een werkster. Dat geeft zoveel rust! Sterkte de komende tijd.
Dat gevoel heb ik zo nu en dan ook. Op m'n werk heb ik ook gewoon aangegeven dat ik (in het begin) erg last had van moe- en misselijkheid. De vriendenkring wist al redelijk vroeg van de zwangerschap en begrepen daardoor ook waarom ik geen zin had om te gaan stappen e.d. Wat betreft het huishouden; mijn man neemt wat dingen van me over en de dingen die ik toch zelf moet (lees WIL) doen, doe ik etappes. Kamer stofzuigen, even zitten, dan weer een kamer. Omdat ik vaak moe ben na m'n werk ga ik ten minste 1 keer per week bij een van onze ouders eten.
Een huishoudelijke hulp is wel een goede inderdaad! Ben ik al wel mee bezig geweest om naar te kijken, maar dan kost t me teveel energie om daadwerkelijk wat regelen. Op t werk probeer ik het wat rustiger aan te doen en gelukkig neemt vriendlief veel over, maar t gevoel blijft.
Misschien dat je iemand in de omgeving hebt met een huishoudelijke hulp die goede ervaringen heeft. Maar hoeveel tijd en energie bespaart het je straks als je het hebt geregeld en hoeveel tijd kost het werkelijk om er 1 te regelen? Anders eens gaan praten net je vk/ ha? Misschien een stapje terug doen op het werk?
Accepteren dat je zwanger bent en niet als meer kan als wat je altijd deed. Dat betekend wel eens Nee zeggen tegen dingen wat je eigenlijk wel graag wilt. Somsde dingen laten voor wat het is. Aan jezelf denken en aan je kindje. Straks als het kindje er is. (Weet niet of dit je eerste kindje is) gaat je kindje ook voor. En nu ben jij belangrijker. Is lastig Ik weet het, maar het went.
Herkenbaar, vooral de eerste 15wk...ik heb si april een nieuwe fulltime baan, hele nieuwe functie, alles nieuw leren wat me op zich al moeite kostte, zeker gezien mijn adhd. Mijn collega's lachen regelmatig om mijn verstrooidheid, noemen me voor de grap "schaapje" als ik weer eens verstrooid ben. Eerst ergerde ik me daaraan, voelde me dom en onhandig. Nu denk ik: laat ze maar lachen, ik krijg een geweldig en zeer gewenst kindje straks en daar heb ik deze verstrooidheid wel voor over! Daarbij, mijn zwangerschap zelf loopt volgens de boekjes en dat kan niet iedereen zeggen. Mijn collega's niet, althans. Ook moeten we alles nog kopen/regelen/opvang uitzoeken voor de baby... wilden we bewust pas na de 20wk echo doen. Kortom: grote brij zaken die de komende maanden gedaan moeten worden, en we hebben beide geen vakantie meer tot mijn verlof. Ik heb iom de vlk ervoor gekozen om hulp van een coach in te roepen, die alles wat overzichtelijker maakt en me helpt prioriteiten te stellen. Anders lijkt het echt zo'n grote regelbrij waar ik geen begin of einde in zie haha. Vriendlief doet gelukkig 80% van het huishouden, de schat. P.s. ik heb groot respect voor mensen die naast hun zwangerschap ook nog een peuter of zelfs meerdere kinderen thuis hebben rondlopen, valt nu al niet mee en dan is ons beebje de eerste voor ons....