Hé lieve dames, Ik zit een beetje te dubben of ik een verwijzing voor een echo bij de gyn zal vragen bij de huisarts. Toen ik 21 was is bij mijn Pcos vastgesteld. Ik ben in 2016 gestopt met de pil en raakte in ronde 3 (wel lange cyclussen) al zwanger, boven al mijn verwachtingen. In januari 2018 stopte ik weer met de pil en raakte wederom in de derde cyclus (niet geheel gepland, we wilden nog even wachten maar iets te enthousiast rond de vruchtbare dagen) weer zwanger (wel weer lange cyclussen). Ik ben na de bevalling van de jongste niet meer aan de pil gegaan en in januari van dit jaar gestopt met bv. Sindsdien zijn we ook weer actief aan de slag voor een derde. Ovulatieklachten, temperaturen en menstruatie laten zien dat ik een eisprong heb. Wel heb ik weer lange en onregelmatige cyclussen. Ergens schaam ik me want we gaan naar ronde 7... waar maak ik me druk om?! Maar iets maakt me zo onzeker. Zit het wel goed in mijn buik? Ik heb 2 operaties gehad aan/rond de eierstokken (waarvan de 2e keer toen ik 17 weken zwanger was omdat 2 cysten alleen maar groeien en knel kwamen te zitten), zitten er misschien verklevingen? Ook ben ik bang dat ik geen verwijzing krijg omdat we nog geen jaar bezig zijn. Vandaag negatief getest en ik voel Me verdrietig en onzeker. De rationaliteit is even de deur uitgelopen. Wat zouden jullie doen?
Waarom probeer je 't niet tot eind van dit jaar? En dan verwijzing vragen, misschien lukt het komende rondes wel?
Lastig. Ik kan me je gevoel goed voorstellen, maar aan de andere kant denk ik ook dat je heel goede kans maakt ‘gewoon’ zwanger te worden gezien en verhaal. Je kunt het sowieso bespreken met je huisarts en zijn/haar advies vragen wat te doen. Normaliter is het zo dat je een jaar zelf moet proberen. Maar dat hangt ook van je leeftijd af (hoe oud ben je?). Maar in jouw situatie weet ik niet of ze dit ook zullen toepassen. Ik weet ook niet of je nu in het ziekenhuis direct onderzoeken zult krijgen. Om echt vast te stellen of je verklevingen hebt zullen ze een kijkoperatie moeten doen en dat zullen ze denk ik pas iets later in traject doen en daar zal een flinke wachtlijst voor zijn. Sowieso is nu overal een wachtlijst voor. ik zou een afspraak met de huisarts maken om te beperken. En misschien alvast gaan temperaturen?
Dankjewel meiden! dit topic voelt nu een beetje stom, ik werd even enorm overvallen door alle emoties en onzekerheid We zijn nog maar bij ronde 7, waar heb ik het over.... mijn lichaam heeft met in het verleden op meerdere manier in de steek gelaten, de angst dat het niet lukt door de Pcos vlamt soms ineens enorm op. Denk dat ik ook even gewoon mijn ei kwijt moest. Ik moet het maar even laten zakken allemaal
Kinderwens doet ook super veel met je en gooit emoties alle kanten op. Het moeten wachten (spreek helaas uit ervaring) maakt je super onzeker. Probeer te vertrouwen op je lijf. In de medische molen gaan kan je een gevoel van controle geven, maar je moet je ook weer helemaal overleveren aan de kunde van anderen. Je lichaam heeft je eerder qua zwangerschappen niet in de steek gelaten, probeer daar vanuit te gaan. Op naar een positieve test!
Ik zit met het zelfde. Ook in 2016 gestopt met de pil en heel onregelmatig ongesteld. Ook bij ronde 3 al zwanger geworden, maar dit waren ook lange cyclussen. Dus uiteindelijk na een maand of 10 zwanger. Nu zijn we bezig voor een 2e en wij zijn pas bij ronde 3 weer. Waar mijn afgelopen 4 cycli rond de 45 dagen gemiddeld was hoopte ik op iets meer regelmaat, maar nu zit ik op dag 43 en nog geen eisprong gehad. Ik schaam me er ook voor omdat ik hier meiden lees die veel langer bezig zijn. Maar ik voel me er echt enorm rot onder. Elke ovulatie test doet momenteel een beetje pijn. HA zei na een jaar kan ik je doorverwijzen. Maar ik heb deze cycli ook veel last van mijn baarmoeder. Heel lichtjes hoor, maar ik merk dat er gewoon iets aan de gang is wat niet helemaal klopt. En wil buiten het feit dat we een kindje willen ook gewoon echt weten waarom die cyclus zo is. Ik denk dat ik ook gewoon weer terug naar mijn HA moet. Maar voel me er ook stom over omdat andere al veel langer met dit soort problemen rond lopen.
Omdat pcos bij jou ook al vastgesteld is en je genoeg andere redenen heb lijkt me het echt wel dat je voor een echo langs kan gaan! Dus ik zou het gewoon doen.
Ik zou ook gewoon gaan, omdat jullie beide al kinderen hebben is de kans aanwezig dat de huisarts zegt nee nog even wachten, je kan zwanger worden. Van andere kant pcos is al bij jullie vast gesteld dus het ligt beetje aan welke huisarts je treft, de een stuurt je gewoon door en de ander zegt nog even wachten. Zodra ik gestopt was met de pil en ik paar maanden niet ongesteld werd en vervolgens erg wisselend van 33-50 etc.. had ik hele tijd onderbuik gevoel dat er wat was.. dat ik pcos had.. mijn huisarts zei nee ontpillen kan anderhalf jaar duren.. ik moest dus anderhalfjaar wachten voordat ik de diagnose kon krijgen, want ja mijn onderbuik gevoel had gelijk. Ik ben in september naar huisarts gegaan, in december de echo en in maart kon ik pas terecht bij gynaecoloog en toen kwam corona. Ik zou dus ook zeker nu met corona wel rekening houden met een langere wachttijd, dus ik zou gewoon gaan! En lange cyclussen hebben is gewoon heel frustrerend, het is elke keer afwachten wanneer je eisprong komt en je maakt ook gewoon minder vaak kans dan iemand met een cyclus van 28 dagen. Hopelijk worden jullie toch nog zwanger zonder de mmm!
Oprechte excuses naar de dames die nog gereageerd hadden, het leven liep even keihard door en ik was het topic helemaal vergeten. Maar vind het niet netjes het maar gewoon zo te laten liggen. Ik werd echt enorm overvallen door onzekerheid en tegelijkertijd een beetje te streng voor mezelf in de trant van stel je niet aan anderen hebben het erger/zwaarder. In het verleden heb ik te kampen gehad met een flinke angststoornis en situaties waarin ik weinig controle heb willen nog wel eens een trigger zijn. Het moment dat ik ongesteld werd keerde de rust en rationaliteit weer terug. Man en ik hebben veel gepraat en afgesproken dat als het tegen het eind van het jaar niet gelukt is we een verwijzing gaan vragen. Nogmaals bedankt voor het aanhoren van mijn verhaal!