Ik kom net terug van mijn (nu) ex. Ik ben gister beetje boos weggegaan en zou vandaag mn spullen opkomen halen, we waren pas vanaf 1 jan gaan samenwonen omdat dat een mooie start was voor het nieuwe jaar. hij vindt dus nu al dat het niet lukt terwijl ik vind dat je dat niet kan zeggen binnen 3 weken! Hij gunt het de tijd niet en voelt zich opgesloten. Ook speelt er mee dat hij smetvrees heeft en heel moeilijk om kan gaan met zooi... hij zei ook dat als romy uit de zandbak kwam ze buiten moest uitkleden en niet mocht verven en kleien enz. dus daar waren ook onze meningen anders over... toen we net bij elkaar waren hebben we een beetje uitgepraat en wilde ik wel settelen met om de week, dus de ene week op mezelf en de andere week bij hem zodat hij er makkelijker naartoe ging groeien. Maar ik flapte eruit: als ik eerlijk ben, zie ik de hele relatie niet werken... (wat ook zo is) en hij zei, ja zo denk ik er ook over. dus nu hebben we toch besloten om er mee te stoppen. ik weet dat het goed is zo maar heb er zoveel moeite mee, en hij ook. hij belde me onderweg naar huis helemaal overstuur op dat ik zn pamperkontje wel een dikke knuffel moest geven enzo... Weet niet meer wat ik moet doen terwijl het zo duidelijk is dat het niet meer werkt zo... ze is nog geen 4 maanden en zit al zonder een vader... En ze was niet geplant hoor, ze verscheen ineens in ons leven en liet bij 3 maanden pas weten dat ze in mn buikje zat maar toch... je wil je kind toch een gezin geven en al het geluk van de wereld, ik moet nog mn opleiding afmaken en ben net ontslagen... pffff
Wat een nare situatie meid! 3 weken is wel een beetje snel om een oordeel over zoiets belangrijks te trekken vind ik maar goed... Als het echt niet meer gaat kan je niet omwille van de kids bij elkaar blijven want dan komen er nog meer spanningen wat de kids toch opmerken. Ik wens je veel sterkte en kracht toe de aankomende periode Liefs Bizzy
Hoi, Wat vervelend voor je, kan me voorstellen dat je het eventjes niet meer ziet zitten. Ik snap ook dat je je kindje heel graag in een gezin wil laten opgroeien, en dan is het heel naar als het net iets anders loopt dan dat je zelf in gedachten had. Niet leuk! Maar toch zit je kindje niet zonder vader hoor. In je post komt het wel over alsof ie dol is op zn ´pamperkontje´ dus ik denk dat je je daar niet zo heel druk over hoeft te maken. Maar toch blijft het heel erg, weet ik. Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat jullie er misschien toch nog uit kunnen komen samen en dat alles wat gezegd is gewoon een momentopname is geweest en een hoop frustraties! Groetjes Jessy
We hebben besloten elkaar rust te geven en we gaan voorlopig maar latten. (jaja heb ermee ingestemd) maar wel met de voorwaarde dat het max 1 jaar duurt. als hij er dan nog niet achter is dat het beter is samen en hij er nog niet naartoe heeft kunnen groeien dan is het gewoon klaar... hij heeft ook aan mijn wensen voldaan (proberen samen te wonen) dus nu is het een beetje mijn beurt. toch ben ik heel erg bang dat het niet gaat werken... bedankt voor jullie berichten