Oh dit ben ik helemaal niet met je eens. Maar goed misschien ben ik wel veel te makkelijk daarin hoor. Of juist moeilijk, net hoe je het ziet. Ik raak er steeds meer van overtuigd dat je kinderen een gezonde relatie met voedsel aan moet leren. En voeding die ongezond is en waar een overproductie achter zit in de basis gewoon niet moet eten. Geen pakjes, zakjes, koekjes, snaaispul. Bij wijze van uitzondering kan het best een keer. Je bakt met verjaardagen toch ook een taart. Dus als een van de ouders ziet dan zijn of haar relatie tot voeding ongezond is vind ik persoonlijk dat de ander daarin regoureus mee moet gaan. Al is het maar om te voorkomen dat een kind dezelfde slechte eetgewoonten overneemt. We besteden steeds minder tijd en minder geld aan ons eetpatroon. Wel wonen wel allemaal in een huis dat we net kunnen betalen en een dikke auto voor de deur. (Uitzonderingen daargelaten) Mijn kind vind ijs heerlijk. Prima daar heeft hij een ijsmachine voor nu. Dus maak het maar zelf. Koekjes, ook best oke zo nu en dan maar wel zelf bakken. Het is gezonder er hij is er ook wat rustiger mee. Het heeft hem immers veel arbeid gekost. Ik vind het persoonlijk dus gewoon niet handig om de kat op het spek te binden en daarmee eigenlijk het hele gezin blood te stellen aan ongezond voedsel. Dat iemand niet dik is wil niet zeggeb dat hij/zij gezond is. Als je dan toch iets wil. Bak dan samen met de kinderen af en toe wat lekkers. In het weekend ofzo of een speciale gelegenheid. Maar goed, zo sta ik erin.
Ik snap wat je bedoelt. Maar jij kan dat dus helemaal zelf bepalen. Ik zou dit graag zo doorvoeren. Vooral voor mijn man. Maar dat moet hij wel willen. Niet ik. En zelf als ik het alleen voor het zeggen had. Dan is in 1 keer iedereen zijn lekkers ontzeggen ook niet makkelijk. T is ook niet dat ze de hele dag lopen te snaaien. Maar wel dat er altijd koek en snoep in huis is.
Ik heb ooit gehoord "iets waar je zin in hebt en iets wat je nodig hebt". Dus bijvoorbeeld koekjes/chocola met yoghurt of kwark, chips met een schaaltje fruit er naast. Dan eet je minder van hetgeen waar je zin in hebt, omdat je er ook iets anders naast hebt. En dat andere vult goed vanwege de vezels/eiwitten Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Want ik pak ook makkelijker een zak chips uit de kast dan dat ik 's avonds rond 21.00 nog een meloen sta te slachten maar de koekjes door de kwark werkt hier wel heel goed.
Ja dat klopt deels natuurlijk wel dat ik dat in mijn huis zo bepaal. Maar goed zo was het vroeger ook bij ons thuis dus blijkbaar neem je het over. Ik denk overigens wel dat mn vriend er in mee zou gaan als ik zeg dat hij die zooi niet meer moet kopen. Maar goed hij begint steeds mee van mij aan te nemen gelukkig. Moet het wel allemaal tot in de puntjes onderbouwen. Maar heb jij er dan geen moeite mee dat jouw man het geen probleem lijkt te vinden dat jullie kinderen een ongezonde relatie tot hun voeding opbouwen?
Maar wat je vaak ziet als kinderen nooit blootgesteld worden aan “slecht” eten dat wanneer ze naar de middelbare school gaan en vervolg opleidingen dat ze los gaan. Als je gewoon leert slecht eten mag af en toe maar met mate dan creeer je al een veel gezondere relatie met eten. Inplaats van kleins af aan van alles al als heel slecht bestempelen. Want dat slechte is heeeeeel verleidelijk als papa en mama het niet meer kunnen controleren.
Ik denk dat iedereen die periode wel heeft in zn leven. Even losbreken van pappa en mamma. Maar dan toch wel weer terugkomen bij de basis. Althans zo is het bij ons thuis allemaal wel gegaan. Ik zeg overigens ook niet dat je nooit iets in huis moet halen. Maar kies daar gelegenheden voor.
Ik heb helaas genoeg voorbeelden waarbij dit niet meer goed is gekomen en mensen binge eating disorders kregen en nog steeds overgewicht hebben, omdat er thuis echt niks mocht en mama altijd aan het lijnen was.
Ik vind dat wij een hele gewone relatie hebben met voeding hoor. De basis is gezond. En dochter snoept en snackt weinig. Een paar keer per week, maar dan met mate en verder fruit als ze trek heeft. Mijn struggles ziet ze niet. Ze ziet mij ook niet snacken eigenlijk. Ja af en toe. Ze weet prima wat gezond en ongezond is.
Er zijn ook zat voorbeelden van fatsige gezinnen waarbij altijd alles in overvloed ligt. En waarbij geen gezonde verse maaltijden worden bereid met voldoende groente. Als je als kind al overgewicht hebt is dat heel moeilijk om vanaf te komen. Maar he 50% van de Nederlanders heeft overgewicht. En dat komt heus niet door al die keukenkastjes waar nooit iets in ligt of in lag.
Ik denk dat iedereen wel zelf kan bepalen hoe en way ze in huis halen. Dit topic gaat vooral over waar je moet kunnen afblijven
Klopt. Ik ken iemand waarvan haar kind (geraffineerd) suikervrij at thuis, dus alles behalve fruit e.d. was verboden. Maar bij anderen thuis ging ze echt los en dat was soms extreem, zich volproppen tot overgeven toe.
Dit! Ik verbaas me nl altijd in de supermarkt wat er in de karretjes van mensen ligt aan snoep, chocola en koek. Die hoeveelheden haal ik niet eens per 3 mnd. ik zie het ook om mij heen bij schoonzussen: altijd op dieet tot aan gb toe, maar als er een nieuwe smaak chips of koek op de reclame komt, vraag hun maar hoe ze het vinden smaken, want zij hebben het al gehad. Heel bijzonder vind ik dat altijd. En ook hier krijgen de kinderen geregeld iets lekkers, maar niet standaard
Overigens ben ik dus wel een voorbeeld van eetstoornissen (meerdere verschillende dus) van opgroeien met een moeder waarbij alles mocht en er totaal geen regels waren. Nouja, behalve dan dat er vegetarisch werd gegeten, maar qua snoep e.d waren er geen regels en er was ook altijd van alles in huis. Dat weerlegt m.i gelijk het vooroordeel dat alle vegetariërs zo gezond eten, maar dat terzijde. Anderzijds ken ik mensen met eetstoornissen die uit gezinnen kwamen waarbij er met mate werd gesnoept, maar ook waar het heel streng was en waar er regels waren wat er wel en niet op brood mocht en waar snoep "verdiend" moest worden. Dus ik denk eerlijk gezegd niet dat eetstoornissen te voorkomen zijn door het wel of juist niet streng zijn qua gezond eten. Het overkomt je, en sommigen hebben er wellicht meer aanleg voor dan anderen (misschien in mijn geval ook wel, mijn oma had ook een eetstoornis). Wat uiteraard niet wil zeggen dat je als ouder niet je best moet doen om je kind te helpen een gezonde relatie met eten te ontwikkelen. Maar als het echt gaat om eetstoornissen, dan is dat m.i moeilijk om te stellen dat alleen de opvoeding daartoe ten grondslag heeft gelegen.
Persoonlijk vind ik in een relatie elkaar steunen wel belangrijk. Maar dat is omdat ik zelf in zo een relatie zit. Mijn vriend is erg atletisch gebouwd, eet gecontroleerd en sport met regelmaat. Dit gedrag heeft zichzelf langzaam doorgewerkt naar mij. Op letten met eten, weining snacks in huis hebben. Eigenlijk is snacken bij ons iets voor het weekend. Hij eet dan graag een stukje pizza of een kroket oid bij een biertje en ik heb een chipje of wat anders. Maar waarbij dat vroeger hele zakken per dag waren is het nu zo een 40 gram zakje oid. De rest van de week zijn wij strak. Wat kinderen betreft en gezonde voeding. Heb ik geen ervaring in behalve die van mezelf als kind. Bij ons was er ook alleen in het weekend lekkers. Maar avond eten was altijd veel. Mocht pas heel laat zelf opscheppen. Wat dus inhoud dat je op moest eten wat je vader of moeder op schepte. Wat te veel was, en het "je mag pas van tafel als je je bord leeg hebt". Dat zijn denk ik dingen die je later ook gaat doen want je weet niet beter. Je schept te veel op en eet keurig je bord leeg, want laten staan is zonde. Nu schep ik op wat ik denk op te krijgen, lukt het niet dan laat ik het staan. Tuurlijk tijdens de middelbare, snoepmachines, frikandelbroodjes in de kantine e.d. word je daar aan bloot gesteld, gooit je boterhammen weg en haalt ongezond. Of dat echt tegen te houden valt? Is ook wel puber gedrag denk ik. Zo lang je thuis, goede dingen krijgt denk ik dat het wel ok is. Met die gierende hormonen verbrand je ook veel meer. Controle op gewicht of gezondheid is nooit verkeerd als het geen obsessie is of met een negatieve toon gebracht word.
Hier ook een moeder die altijd bang was dat ik te weinig at (heeft zelf ooit als kind in een ziekenhuis gelegen omdat ze niet at, dus trauma gerelateerd). Als ik ziek was moest ik blijven eten dus altijd over een grens heen. Uiteindelijk ook binge eating disorder ontwikkeld, ik ken geen grens met eten. Enige keer dat ik een letterlijke grens voelde met eten was toen ik zwanger was en mijn maag dus geen kant meer op kon. (ik denk trouwens niet dat dit de enige reden is hoor, maar wel een reden waarom het zich makkelijker ontwikkelde)
Absoluut hoor dat ben ik helemaal met je eens. Ik zie het bij mij en mijn vriend. Ik ben opgevoed met lekker ‘s middags een klein bakje chips en wel is lekker een taartje in het weekend en zelf bakken etc. Mijn vriend met je eet je helemaal rot en wekelijks mcdonalds. Waardoor hij helemaal geen grenzen meer kende en nu in het volwassen leven daar echt tegen aanliep. Inmiddels 30kg afgevallen en dit al 7 jaar zo stabiel in en gezond gewicht, maar hij heeft nog steeds dat hij eigenlijk niet weet wanneer hij vol is. Hij doet daarom echt aan portie control, anders zit die 30kg er zo weer aan. En idd dat is geen eetstoornis. Maar eetstoornissen kunnen door trauma depressies autisme etc komen. Het heeft nooit een oorzaak. Maar goed iedereen probeert het zo goed mogelijk voor zijn of haar kinderen te doen. En er zijn gelukkig meerdere wegen naar Rome. En onze keuze daarin is chips en snoep mag maar met mate.
Ik ben het hier mee eens. bij ons thuis hadden wij alleen in het weekend chips en doordeweeks wel elke dag een koek van de bakker. Maar geen snoep of zo in huis. ik ben de jongste in een gezin met hardwerkende oudere broers die flink honger hadden als ze thuis kwamen, dus mijn moeder kookte elke dag uitgebreid: soep vooraf, dan de hoofdmaaltijd en dan nog pudding of vla. Wij aten dus flink en dan heb je savonds ook geen honger meer. En mijn bord moest leeg. Dat doe ik niet meer en ook niet bij de kinderen: vol is vol
Nu nog als bij mijn ouders eet, standaard vla na het eten. Vroeger ook bekers melk. Nu limonade. Het enige moment wanneer wij (vriend en ik) thuis limonade drinken is bij het avond eten. Voor de rest alleen water. Mijn broer is 2.10m die kon eten als een dijkwerker. Mijn vader had een lichamelijk beroep. Die at overdag maar 4 boterhammen maar avond eten, 2 stukken vlees en 500 gr aardappelen en dan nog groente. Ik was een lastige eter met mijn ADHD (32ste geconstateerd). Had (en heb nu nog in mindere mate) enorm last van textuur. Dit werd toen niet begrepen. Als kind zat ik kokhalsend aan tafel. Tot grote ergernis van het hele gezin want ik ontnam ze hun trek. Mijn vader heeft een zware depressie gehad in mijn jeugd. Toen hij er tegen aan liep had hij een erg kort lontje. Ben in die tijd, om het even zo te zeggen, hardhandig gecorrigeerd of ik zat weer met mijn bord op de gang. Naast de WC, dus wat deed ik, ik spoelde mijn eten door en at dan maar niet. Het waren geen leuke tijden. Mijn vader is snel in behandeling gegaan en is er helemaal uit gekomen en een ander mens geworden daarna. Maar eten was daardoor echt een ramp. Als ik bij vriendjes maar een ingang kon vinden om bij hun te eten dan deed ik dat. Belde in mijn volwassen leven ook bijna elke dag naar huis om te vragen wat we gingen eten zodat ik een keuze kon maken of kon liegen dat ik ergens anders at puur door het dwang eten. Toen ik heel jong was, werd mijn mond ook gewoon open gehouden en de lepel erin gestoken. Mijn neefje is autistisch en die heeft ook een structuur probleem. Toen hij klein was, 1-4 werd hij ook met dwang gevoerd. Pas na de diagnose en handvaten hoe er mee om te gaan werd alles duidelijk en hebben ze ook zichzelf verontschuldigd naar mij toe. Niet alleen om dit maar de onwetendheid wat neurodiversiteit met je doet en viel alles een beetje samen. Ben dankbaar dat zulke momenten zijn gekomen en neem ze niks kwalijk. Zij hebben gehandeld naar wat zij dachten dat op dat moment het beste leek/was. En als ouder kun je niks 100% goed en perfect doen. Ze zijn echt hele liefdevolle mensen maar hadden een verkeerde aanpak. Maar zo heeft een ieder zoals ik zojuist lees wel een moment waarop eten een verstoorde band creëerde. De enige die dat kan door breken ben je zelf.
@Liekje81, als ik wat mag zeggen. Wees niet zo hard voor jezelf. De situatie waarin je nu zit is relatief stressvol. Je sport en eet overwegend gezond dat is al meer dan je nu van jezelf hoeft te vragen. Omdat het nu niet helemaal gaat zoals je wilt is nog geen falen. Je weet wat je struikelblokken zijn maar je focus ligt nu op een ander gebied <3