Héérlijk topic dit, vooral fijn om te lezen dat iedereen wel even neerslachtig is en de bekende kwaaltjes heeft. Ik vind de combinatie met weken erg zwaar worden en heb moeite met accepteren van het feit dat ik zo moe ben, dat alles me zoveel energie kost en ik eigenlijk nergens meer zin in heb
Ik heb hem weer gevonden Mooi, want ik moet echt even klagen. Vandaag 33 weken en ik zit me ernstig af te vragen hoe ik de komende 7 weken (ongeveer dan) ga overleven. Haha, dat is overdreven.. Maar ik heb het even helemaal gehad met het zwanger zijn. Wat ik bij mijn eerste zwangerschap met een week of 37 had, heb ik dus bij deze zwangerschap nu al.. Ik begin het goed zat te worden. Ik voel me vandaag niet zo goed (moe, lamlendig) en zit echt de dagen/weken af te tellen. Er moet van alles gebeuren, in huis bijvoorbeeld, maar ik heb er gewoon geen zin in! Beetje zoiets als wat ik laatst dus ook al had, waarover ik hier schreef.. Echt een vreselijk gevoel is dat. De babykamer is nog niet helemaal klaar en dat voelt niet fijn (gordijnen moeten er nog komen, commode moet nog over, etc), maar ik heb zelf ook echt geen zin om er iets aan te gaan doen. Wil alleen maar de hele dag op bed liggen eigenlijk, lekker slapen.. En dat alles klaar en schoon is als ik wakker word. En dat ik vervolgens opeens al 40 weken ben en plotseling weeën voel en ik binnen no time ons meisje kan vasthouden. Jemig.. Is dit herkenbaar voor iemand? Het zo 'vroeg' al zo zat zijn?
Hier precies het zelfde!! Ik ben er nu al klaar mee, ik herken dit echt niet van mijn vorige zwangerschappen en voel me ook echt een klager! Maar alles gaat zeer doen en heb constant harde buiken. Ook is de kleine dame heel erg druk en dat voelt ook niet altijd even prettig aan. Het is natuurlijk een heel goed teken en ook fijn maar soms ben ik het wel even zat haha. Achja nog even en dan denken we wat liepen we te klagen dan missen we het. En ik heb idd ook gewoon nergens geen puf voor ben zo moe maar wil ook alles schoon en af hebben. Maar moe zijn, harde buiken en actief zijn dat is geen combi geloof ik. Dan nog maar even lekker klagen en hopen op een makkelijke bevalling na een zware zwangerschap.
Ik ben er klaar mee dat ik altijd moe ben, dropjes bij me moet hebben, snel duizelig ben, soms denk dat ik van mijn stokje ga, geen energie heb om leuke dingen te doen, mijn bekken pijn doen, ik niet lang kan zitten, wandelen, etc. etc. etc. Whaaaaaaaaaaaaa Maar ach, als ik andere berichten lees, mag ik niet zeuren en klagen.
ik wil ook even klagen.... Ik vind deze laatste weken zo pittig en ik voel me erg schuldig tegenover mijn zoontje van bijna 4. Ik kan echt bijna niets meer alleen nog fietsen 10 min hooguit. Lopen gaat niet meer, althans niet langer dan 2 minuten. Ik speel normaal altijd met hem en stoeien, achterna rennen als een krokodil van alles. Nu kan ik alleen nog maar kleien en knutselen en met de lego spelen. Natuurlijk raakt hij hierop uitgekeken. IK vnd dat heel vervelend en voel alsof ik hem tekort doe. Terwijl hij heel goed begrijpt dat ik niet veel kan. hij komt zelfs meehelepen dingen dragen en trekt me uit bed omdat dat ook moeilijk gaat echt super schattig!!! Dat maakt het nog moeilijker . Zijn er meer moeders met soortgelijke gevoelens? Hoe lossen jullie dit op? Mijn kleine zit nu best vaak voor de tv, terwijl ikdat normaal niet goed vind.....