Ik denk, daar leken ze op in elk geval, larven van tapijtkevers. Schijnen in de meeste huizen voor te komen, maar ja, ik haat dus ook beestjes en zag ze net wat te vaak. Dus ben druk bezig geweest met schoonmaken en sprayen. Kindjes beneden laten slapen en alles boven leeggehaald. Alle plinten eraf, gif erin, alle hoekjes/gaatjes kitten. Ik hoop dat het nu beter is. Volgende week herhaal ik de spray nog eens en elke dag veel stofzuigen door het hele huis.
Oh balen zeg! Mag ik vragen wat je hebt? Beterschap in elk geval! Mijn ervaring is dat je jezelf er het beste aan kan toegeven dat dingen anders lopen dan dat je had bedacht of gepland. Maar dat moet je echt leren. En het betekent ook zeker niet dat dat altijd leuk of makkelijk is. Af en toe even flink klagen of huilen mag best, het heeft danwel geen zin maar soms lucht het best op.
Ik ben klaar met de mondkapjes. Heb elke keer ee hyperventilatie aanval als ik 'm op heb, gisteren bijna flauw gevallen. En ja ik snap het en nee ik ben niet anti-maatregelen maar ik ben bang dat ik nooit meer de deur uit ga als het verplicht wordt.. en geloof me... dan zak ik echt door de grond. Ook klaar met de 9 maanden slaap regressie. Oververmoeid kind maar willen slapen? Nee hoor. En klaar met de kleinzerigheid van mijn man. Jeetje wat heeft hij het zwaar. Hij doet geen nachten want hij wordt toch niet wakker.. maar zó moe dat hij is van dat af en toe wakker worden omdat ik er voor de 10e keer uit moet voor ons kind, met nog steeds erge bekkenklachten waardoor ik iedere stap pijn heb. Maar nee, hij is veel moeier, hij heeft veel meer pijn (elke dag op een andere plek, vandaag is t zn vinger, ja echt...). Soms wil ik echt even gillen. En ik ben ook klaar met mijn familie die vooral schijt heeft aan de maatregelen en lekker iedereen blijft zien inclusief knuffelen en kussen. En dan bedoel ik iedereen buiten het gezin om. Dus vrienden en kennissen en ga maar door. #eindeklaagzang
Ik ben klaar met mijn lijf waar niks mee aan de hand lijkt. Maar zodra ik ook maar een beetje in beweging kom zak ik uitgeput weer in elkaar En met die rotkat die de hele tijd achter het kastje van de geluidsinstallatie probeert te komen. De plek waar alle kabels bij elkaar komen. 5 keer in 5 minuten moeten opstaan om hem eruit te trekken. Heb m in de gang gezet
Wij hebben begeleiding voor onze jongste met ASS. Wij moesten apart van elkaar invullen wat voor cijfer wij de opvoeding gaven. Hij gaf zich zelf een 6, dus de begeleiding vraagt waarom? Hij wil meer met hem doen etc. Ik denk bij mijzelf leg die klote telefoon gewoon weg en neem hem mee naar buiten om te voetballen fietsen etc. Echt waar soms voel ik mij een nanny, huishoudelijke hulp en goed voor in bed . Wordt hoogtijd dat hij uit zich zelf wat met de kinderen gaat doen en niet alles aan mij overlaat, o ja en gewoon praten met hem niet dat ik wat vertel over onderwerp abc en hij zo uit het niets begint over onderwerp xyz en niet reageert op het abc van mij.
Ik heb dat ook met die mondkapjes. En niet omdat ik het niet wil of het niet nodig vind maar ik vind het verschrikkelijk eng. Ik zie nog minder dan normaal omdat nu ook het onderste gedeelte van m’n oog dat het nog doet weg is. Dus in plaats van met één oog, zie ik nu nóg een keer de helft minder. Ik raak er van in paniek. Ik heb geen overzicht. Ik vind het gewoon klote. En weet je wat het erge is, ik vergelijk me soms zowat met een blinde. Want zo voelt het wel. Ik ga het liefste samen met m’n man of moeder of zus want dan heb ik iemand veilig bij me. Dan ben ik meer zeker. En ik was altijd zó trots dat ik alles nog gewoon kon en niets hoef te laten en door die kapjes stort er een heleboel in voor me. Ik weet dat ik niet mag klagen eigenlijk want hoeveel mensen zijn er wel niet die nog slechter zien dan ik? Maar ik vind het gewoon echt heel eng... Ik weet niet of je het erg vindt dat ik je tag @Linda86, maar herken jij dit of heb je tips voor me? En sorry voor het Off Topic gaan allemaal...
Wat naar! Ligt het niet aan het type mondkapje? Ik heb zelf een paar genaaid volgens het patroon van de Knipmode. Deze sluiten heel goed aan rond mijn neus en ze zitten bijna niet 'in beeld'. Welke gebruik je nu?
Ja misschien is dat het. Ik heb nu een stoffen gekocht maar die vind ik nog niet zo fijn. Ik blijf bang. Maar misschien heb ik de verkeerde. Ik heb hem bij de Jumbo gekocht Eerst had ik die wegwerp dingen omdat die op m’n werk staan en iedereen een doos kreeg. Maar ik kan ze natuurlijk niet eerst rustig uitproberen voor ik er eentje koop...
Oke.. vraag! Waarom is het zo cool en hip om "hard" te zijn voor jezelf en dat dan te benadrukken? Ik heb sinds een week weer enorme last van mn zwangerschapsischias en het ene deel van de mensen reageert normaal of lief maar het andere deel.. "oh nou ik tilde mn 2 jarige wel nog gewoon de trap op" of "oh ik deed wel zelf het huis stofzuigen". Sorry leuk voor je maar ik kan niet eens zitten. Ik zou heel graag ook vanalles doen maar het kán niet. @Iertje81 jeetje meid dat klinkt inderdaad k.t. Probeer anders eens een stoffen voor kinderen! Die van mn dochter zit bij mij behoorlijk strak maar bedenkt wel.
Die frustratie is zo herkenbaar. En sowieso, zelfs al zou een ander hetzelfde hebben als jij, wie zegt dat het dan ook net zo erg is als jij het hebt? Ik heb bij de zwangerschap van R. zwangerschapsischias gehad. Alleen rechts en vrij mild. Het was irritant, maar daarmee kon ik wel gewoon stofzuigen nog. Deze keer heb ik weer zwangerschapsischias, maar nu aan beide kanten en veel heftiger. Zoals het nu is (al is het een tijdje weer minder en stabiel ), kan ik inderdaad niet stofzuigen. Ik durfde mijn dochter niet de trap op en af te dragen. En tilde haar liever sowieso niet omdat het klachten verergerde. Conclusie: Beide zijn zwangerschapsischias. Maar de mate van belemmering is zó anders. Sowieso als je niet zichtbare klachten hebt, dat mensen al zo snel denken dat je pijn dan niet serieus is. Dat mensen denken dat je je aanstelt als je ervoor kiest om een kuttaak eens een keer niet te doen, maar wel een dagje wat leuks te doen. Nu valt het voor mij gelukkig mee, maar in het verleden heb ik daar zo vaak tegenaan gelopen. (Fibromyalgie en ook nog eens knieklachten). Hoe vaak ik over mijn grens ging (en soms nog ga) omdat ik even geen zin heb om te verantwoorden.
Oh vreselijk mijn zwangerschapsischias is meer dan 10 jaar geleden, maar ik herinner het mij nog als de dag van gisteren! Je kan werkelijk niets, niet zitten of liggen, alles doet pijn. Dus ik heb echt medelijden met je! Een voordeel vergeleken met die ischias vond ik de bevalling een eitje, hopelijk gaat dat straks bij jou het zelfde.
Ik kreeg ongeveer 2 uur geleden een beetje keelpijn uit het niets. Ondertussen doet praten echt pijn (mn man vindt het heerlijk rustig zo ) en slikken is ook super pijnlijk. Ik hoop echt dat als ik morgenochtend wakker wordt, die keelpijn net zo snel verdwenen is als dat hij op kwam. Want ik vond zo'n corona test zonder keelpijn al vervelend en ik ben bang dat ik neiging tot meppen krijg als ze er zo'n staaf instoppen mèt keelpijn.
De sluiting van mn beha doet pijn, die aan de voorkant zodat je kan voeden. Ik lek nog teveel om zonder te slapen maar deze rotbeha heeft een vrij grote sluiting in driehoekvorm en dat ligt niet lekker
Precies! Ik voel me al schuldig genoeg tegenover mn kinderen en vriend dat ik zo weinig kan en heb t dan echt niet nodig dat mensen dan verkondigen dat als ze mij waren dat wel allemaal "gewoon" zouden doen. Maar zo te zien lopen we redelijk gelijk dus we mogen samen aftellen Thanks! Die pijn blijft inderdaad redelijk goed hangen in je geheugen had t bij de oudste ook, bij de 2e niet.. dus hoop dat het nog wat minder wordt in de komende weken!
Ik word zo enorm moe van die steeds aanwezige pijn in mijn schouders en nek, het straalt ook uit naar allebei mijn armen maar kan me er niet toe zetten om naar de huisarts te gaan en gisteren ook vanuit het niets ineens weer een oogmigraine aanval. Zal wel verband met elkaar hebben, 2 jaar niet zo’n aanval gehad en het is zo irritant omdat ik gewoon gedurende een half uur alles voor de helft zie, blehh