Dat is het zeker! Soms zit ik echt in de auto met een brok in me keel. Ik vind het erg lastig om ouders aan te horen die tegenover me zitten en me vragen waarom hun kinderen gepest worden omdat ze geen Nike, Adidas, heelys etc hebben. Ik heb ouders die hun kinderen uitleggen dat ze nu eenmaal geen geld hebben voor uitjes naar een binnenspeeltuin, zwemlessen, voetbal etc. Maar dat hun dan echt niet anders behandeld hoeven te worden door hun klasgenoten. Lijkt me zo moeilijk als ouder zijnde om je kinderen dagelijks verdrietig van school te ontvangen omdat, niemand met ze wilt spelen in de pauze en hun 'raar' vinden. Kan er ook erg boos om worden dat kinderen op zo'n jonge leeftijd al bewust bezig zijn met merken etc.
Precies! Wij vinden dit normaal. Maar vele anderen... Heb een keer in Pathe ook een portemonnee gevonden, duidelijk van een student (ov etc erin), 100 euro en rijbewijs erin. De beveiliger zei geef maar hier. Ik zeg denk het niet. Jongen via Facebook opgezocht, berichtje gedaan met ons nummer en die belde helemaal blij. Kwam aan met een bos bloemen, keek in zijn portemonnee en zei; huh! Alles zit er nog in?! Eh ja kerel, wat denk je dan... Die werd knalrood en zei uh sorry, dat had ik niet verwacht, niet van jullie...maar.. gewoon. Ik zeg, ik snap je wel. En nu hup een biertje gaan doen. Doei!
Wat doe je eigenlijk precies voor werk? Ik vind gepeste kinderen sowieso hartverscheurend. Hoop niet dat één van mijn kinderen dat ooit mee hoeft te maken. Mocht ik erachter komen dat ze zelf pesten, dan zijn ze nog lang niet jarig!
Je laatste zin, brr. Ik vind dat echt verschrikkelijk. Ik probeer dat onze kindjes echt bij te brengen, dat ze dankbaar moeten zijn met wat ze krijgen. Ook wij hebben krappere tijden gekend, en soms is het nog een puzzeltje. Ik vind het leuk om te kringlopen, en heel eerlijk... Voor school doe ik ze no way dure kleding aan. Toedeloe. Schoenen koop ik wel altijd nieuw, maar dan lekker in de sale en zet ik een maat te groot in de kast. Komt altijd wel een moment dat ze wél passen. Hier op school is het gelukkig (nog) niet zo te merken. Het overgrote deel wat in merk loopt is Aliexpress merk . Mijn oudste is wel gepest omdat hij een gaatje tussen zijn voortandjes heeft door antibioticakuren. Best sneu, maar hij was stoer en zei; nou, als mijn tandje eruit is is het gaatje ook weg hoor! En toch doet het best zeer dat te horen. Je probeert ze te beschermen, maar dat lukt lang niet altijd helaas...
Ooit, onderweg naar huis vanuit een van mijn allereerste collegedagen als student, had ik wat tijd over op het station voor mijn aansluiting zou gaan. Dus in een gulle bui een bos bloemen voor mijn moeder gaan halen. In de rij stond een jongeman met verstandelijke beperking voor me. Hij leegde zijn portemonneetje, maar het was niet genoeg. De caissière vroeg naar pasjes, maar hoeveel visitekaartjes hij ook liet zien, geen betaalpas natuurlijk. Toen ben ik er tussen gestapt en heb gevraagd hoeveel hij tekort kwam. Een luttel bedrag van 2, of 2,50 ofzo. Ik heb het betaald en de caissière was totaal verbaasd. De jongeman was gewoon heel blij dag hij de zonnebloemen voor zijn moeder mee kon nemen. En mijn moeder was ook heel blij met haar 'juiste tijd op de juiste plaats'-bloemen.
Hier is het telkens dezelfde pester die actief is, en als je dan moeder aanspreekt haalt ze haar schouders op. Gelukkig is hij weg nu, ze zijn verhuisd. O.a in het fruit gespuugd van mijn zoon, juf zei; spoel maar af en eet maar gewoon op. Ik ben nog nooit zo hels geweest als toen. Heb het een dag laten bezinken, want ik was zo zo zo boos. De volgende dag was zijn eigen juf er weer (degene die zo reageerde was een slappe invalster die over zich heel liet walsen door 30 kleuters) en heb ik tranend van woede het verhaal gedaan. We zijn direct naar de directeur gelopen om het daar te melden, want deze juf was niets gemeld over het voorval. Dat was de laatste druppel, ze is nooit meer terug gezien in de school. Zie het toetje nog van mn zoon. Snikkend en verdrietig. Bah.
Wat zielig zeg En wat een trut van een moeder van de pester en een trut van een juf. Gelukkig is de pestkop verhuisd en komt die juf ook nooit meer terug. Mijn zoontje heeft een bril en wilde hem alleen thuis op en niet op school. Ik vermoed dat er eens wat over gezegd is en zoontje is enorm gevoelig dus die trekt zich dat onwijs aan. Vanochtend toch maar meegegeven en aan de juf uitgelegd. Ze ging er gelijk mee aan de slag en uit school had mijn zoon zijn bril nog op. Hij zei vol trots; 'Iedereen vind mijn bril mooi!' En ik was trots op hem en heb hem dat ook veelvuldig gezegd.
Ja deze man was ook echt verbaast! Huh, alles zit er nog in... Ja, klopt! Hihi! Fijn toch! Goed dat jij m Ook niet afgegeven hebt!
Ik ben gezinsbehandelaar. Ik geef opvoedingsondersteuning aan multi-problem gezinnen. Pesten is een veel voorkomend iets in mijn gezinnen. Voornamelijk door de financiële situatie. Wij geven dan ook regelmatig weerbaarheid aan deze gezinnen.
In een tweetal jaar heb ik een hoeveelheid doucheschuim en bodylotion bij elkaar verzameld die ik in geen 5 jaar op zou krijgen. Ik heb alles bij elkaar verzameld en aan de voedselbank gegeven. Waren ze erg blij mee. Toen ik ging samenwonen en dus heel veel huisraad dubbel hadden, heb ik heel veel spullen via een weggeefhoek weg gedaan. Wel gekeken naar de mensen die het echt konden gebruiken.
Had laatst een verrotte puntpaprika in een zakje waar allemaal vliegjes in zaten, maar niks gekregen. Wist niet dat ze dat doen. Kreeg ooit 50,- teveel wisselgeld terug. Heb maar aangegeven dat dat niet klopte. Vind het altijd sneu wanneer ze kasverschil hebben. Maar da's niet gul, eigenlijk. Volgens mij ben ik niet gul. Geef aan goede doelen, heb verschillende soorten vrijwilligerswerk gedaan, hou de deur voor mensen open, geef weleens spullen weg die we niet meer gebruiken of breng kleding naar de kledingbank, maar echt gul ben ik niet. Behalve voor mijn dochter, die krijgt een boel.
Ik vind dit zo leuk om te lezen! Een tijdje terug had ik onze babykamer op een weggeefhoek staan. Uiteindelijk iemand uitgeloot en na wat over en weer gepraat vertelde zij dat ze de babykamer graag wilde hebben voor Syrische vluchtelingen. Zij hadden net een huis gekregen, ze hadden een dochter van een paar maanden en een zoontje van dezelfde leeftijd als mijn dochter. Ze hadden geen kleding, speelgoed, niks. Ik had een hele grote tas met kleding te koop staan van mijn dochter, maat 62 t/m 86. Die heb ik meegegeven. Toevallig was hun dochter in dezelfde maand geboren als mijn dochter dus dat kwam qua seizoenskleding perfect uit. Ook heb ik er wat babyspeelgoed bij gedaan, wat knuffels en wat speelgoed dat mijn dochter dubbel had meegegeven voor hun zoontje. Ik heb er niks meer van gehoord maar ik ga er van uit dat het allemaal heel goed van pas kwam
offtopic: Mag ik vragen waar je die opleiding doet? Met een thuis studie of een avond studie? En is het gewoon de opleiding SPW op HBO? Ik wil me misschien laten omscholen.