Dank je voor al jullie lieve reacties! Ik ben maandag naar het ziekenhuis geweest voor een echo om te kijken of alles al weg was. Het was wel even schrikken om je kindje niet meer te zien. Helaas had ik een hele zakelijke dokter, die zei dat er nog een beetje zat en dat de bloedingen ongeveer 1,5 week zouden duren. Mijn vraag is aan degene die het al een meegemaakt hebben hoelang bij jullie de bloedingen geduurd hebben???
Het is mij trouwens opgevallen hoe vaak het voorkomt dat iemand een miskraam krijgt. in mijn omgeving hoor ik heel veel mensen die zeggen dat zij het ook mee hebben gemaakt. HET IS NIET ZO VANZELFSPREKEND DAT HET ALLEMAAL GOED GAAT! Het kan me af en toe zo boos maken dat mensen die per ongeluk een keer de pil vergeten meteen zwanger zijn en sommige mensen er maanden of zelfs jaren op moeten wachten. En dat er vrouwen zijn die zwanger zijn en gewoon drinken en roken en verkeerde dingen eten dat die dan een gezond kindje krijgen. En er maar zo luchtig over doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is! Sorry hoor maar dit moest er even uit!!
Kan me je frustratie ook heeeeeeeeeeeeel goed voorstellen, ik heb zelf voor mijn 2 kids ook een miskraam gehad die ik met 12 weken heb laten curreteren en idd wat kan je je dan storen aan de mensen die zooo makkelijk praten over zwanger worden en kinderen "nemen". Ik denk dat het heel goed is als je af en toe dan even je frustratie er uit gooit, het is niet niks wat je nu mee moet maken!! Heel veel sterkte nog deze komende tijd!! Liefs Carry
kan me helemaal vinden in wat je zegt meid voor zoveel mensen is t zo vanzelf sprekend allemaal heel veel sterkte meid dikke knuffel en veel liefs mieke
Heel veel sterkte meid, ik heb een soort gelijk meegemaakt dus ik weet wat jullie door maken, vreselijk! Nogmaals heel veel sterkte! Liefs, mussie
Goh meid, wat afschuwelijk voor jullie. Ik leef echt met je mee. Heel veel stertke, Angela. Liefs, Anouk.
hallo angela, hier een berichtje van donna, als eerste wil ik jou erg veel sterkte wensen met dit verlies! weet preicies wat je doormaakt, zelf heb ik na een half jaar bij de infertiliteits arts gelopen eindelijk zwanger geraakt alleen met provera moest diezelfde maand nog met het clomid beginnen dat is het fsh hormoon, maar ik werd dit keer niet ongi en kreeg een echo, ik was zwanger en wel 7 weken!!! helemaal blij totdat vorige week zaterdag wat oud bloed los kwam, ik belde best angstig naar de huisartsenbpost en die zeiden ook zolang het geen helder rood bloed is ik me geen zorgen hoefde te maken, was ik even weer gerustgesteld. maar woensdag bloedde ik nog nu was het heel even helder klein beetje maar maar ik had wel buikpijn, ben op bed gaan liggen en dacht donderdag ik bel ff naar het ziekenhuis . kon gelijk afgelopen vrijdag morgen komen voor nog een echo( had precies een week ervoor eentje gehad met mooi kloppend hartje erop ) gelijk toen de echo erin ging zag ik dat het hartje niet meer klopte, de arts zei al ik zie geen hart activiteit toen nog even draaien met de echo en nee niets, kon ij me aankleden, mijn hele wereld storrte terplekke in ik had van alles verwacht maar dit niet!! ook ik was de hele tijd bang voor bloedingen elke keer als ik ging plassen ging ik kijken , heb al 3 kinderen en dit nooit eerder gedaan kon het allemaal niet plaatsen , die angst was heel groot dit keer, en nu is mijn grootste angst uitgekomen. nu is het maandag en heb het hele weekend gehuild en geprobeerd het een plaatsje te geven, is heel moeilijk maar gaat aardig. vradag as moet ik naar de arts om 10.00 uur en dan wordt er een afspraak gemaakt voorcurritage , nu wachten als het vruchtje er zelf uitkomt, anders wordt het een curritage. ik kon ook mijn angsten dit keer niet plaatsen ik was heel erg bang en voorzichtig met alles wat ik deed, en als ik snachts moest plassen ook kijken of er geen bloed was, terwijl dat juist mijn grootste angst was en is, alsof ik het ook voelde en het niet kon plaatsen ik was dus 8,5 weekjes zwanger, de vreugde is omgeslaan in verdriet mijn partner is gelijk vrijdag thuisgekomen uit werk en heeft het hele weekend vrij genomen, de oudste 2 kinderen zijn naar school , probeer de dagelijkse dingen weer op te pakken, en mijn jongste dochtertje van 3,5 houd me wel bezig gelukkig! voel me thuis zo alleen niet op mijn gemak maar ga straks naar mijn schoonmoeder toe, die was gelukig voor de zekerheid ook meegegaan vrijdag naar de echo, ik zou er eigenlijk alleen heengaan want had dit niet verwacht, heb gelukkig veel steun in mijn man en kinderen, familie en vrienden, maar toch voel ik me heel erg alleen, en koud van binnen wetende dat het kindje nog steeds in mijn buik zit en niet meer leeft. heb dit nog nooit meegemaakt en probeer het zo moeilijk als het is te verwerken, en wacht nu op het verliezen van het kindje, ze zeiden in het ziekenhuis dat het voor mij minder pijnlijk is als het er zelf uitkomt, daar hoop ik nu op en ik hou jullie wel op de hoogte van de verdere verloop hiervan, groetjes en dikke kus voor jullie allemaal , donna
wat erg om dit te lezen heel veel sterkte met dit verlies en wat er nog komen gaat. groetjes van chantal.
Ja donna, het is echt heel moeilijk maar ik houd de gedachte dat als dit had doorgezet het waarschijnlijk gehandicapt zou zijn. De natuur doet zijn werk en selecteerd wat wel en niet goed is. Het is gewoon echt zuur dat we het hartje al gezien hadden, dat maakt het niet makkelijker! Ik hoop echt voor je dat het er vanzelf snel vanaf komt want dat maakt het een stuk gemakkelijker. Raar he dat je voelt dat het niet goed is! Terwijl iedereen tegen je zegt dat dat erbij hoort en dat wat bruin bloed verlies niet erg is. Het is nog steeds een wonder als het goed gaat en ik hoop dat ook iedereen die nu wel zwanger is dat goed beseft. Helaas vinden sommige mensen het maar heel vanzelf sprekend en dat is erg moeilijk voor de mensen bij wie het niet altijd goed gaat of die geen kinderen kunnen krijgen!!!!!!!
Heeeeeel veel sterkte..... Ik hoop dat je het uiteindelijk een plekje kan geven..... Heeft bij mij lang geduurd, maar zoiets heeft tijd nodig... Veel liefs Levi
hallo levi, bedankt voor je lieve berichtje!!!!! ja het gaat elke dag beter , had vannacht weer steken in de onderbuik en helder bloed verlies, vanmorgen ook dacht het komt nu , maar toen zakte de pijn af en zit nu gwoon te wachten, dan kan ik proberen door te gaan met mijn allerdaagse dingen, voel me alleen in huis niet op mijn gemak, heel raar allemaal dan voel ik ook de verdriet opkomen, maar praat er thuis en met familie wel heel goed over dat scheeld ook heel veel, vrijdag as moet ik weer naar het ziekenhuis dus laat alles wat nog komt gwoon komen , en hoop dat ik binnenkort weer kan beginnen met provera om weer een cyclus te krijgen en dan gaan we weer van voren af aan, en hoop dat als ik weer zwanger kan worden, me niet meer zo onzeker voel, en niet steeds angst voel dat het mis gaat. vriendelijke groetjes donna
allereerst sterkte... ik heb zo'n zelfde verhaal eigenlijk. alleen ging het bij mij heel raar.ik slikte de pil en moest 28 januari ongi worden.dat werd ik niet.getest.........negatief.week erop op zaterdag getest,positief...............dit was op 4 februari..... 12 februari ging ik vloeien heel donkerrood en best wel veel.ik heb toen in dezelfde week nog een echo gehad.ik had een lege zwangerschapsring.1,5 week later terug en toen zat er een embryonale pool(dus een vruchtje wat blijkbaar toch groeide.)zonder hartactie.aan de hand van de test moest het eigenlijk hartactie vertonen.niets..........de gyn twijfelde dus nog 1 week wachten.ik kwam voor de echo en er bleek een hartactiviteit te zijn.blijdschap allom.ik had al zo lang in onzekerheid gezeten.... 2 weken na die blije echo voor intake bij de gyn.ik kreeg nog een echo en toen had ik geen hartactie meer.het vruchtje was alsnog overleden.het had wel geleefd want het was ook al aangesloten met de navelstreng.welliswaar heel klein maar het zat er wel. ik ben 24 maart uiteindelijk gecurreteerd..................het was niet gepland maar zoooooooooooo welkom................ ik had niet op een mk gerekend.mijn 4 kinderen zijn zonder problemen gekomen.ik heb in de 5 jaar dat ik de kinderen kreeg nog nooit een mk gehad.................dit kwam heel rauw op mijn dak gevallen.......lichamelijk ben ik in orde maar emotioneel doet het heel veel met me dit was dus mijn verhaal...........
halllo nathalie en marianne, bedankt voor jullie lieve berichtjes, zit nu nog te wachten gister had ik steken en bloed verlies ik dacht het komt nu maar helaas nog niets, afwachten dus maar weer, vrijdag moet ik naar het ziekenhuis nog een echo en dan wordt er een datum geprikt voor de curritage, ik hou jullie op de hoogte ben best bang hoor, vind het raar om het vruchtje te zien, maar curritage heb ik ook nooit gehad, maar het komt wel goed, ik hoop dat het in de toekomst allemaal wel goed gaat en dat ik nog zwanger kan worden, dat houd me nu op de been die gedachten en de steun van thuisfront en jullie !!! groetjes donna xxxxxxxxxxxx
hoi donna, ik weet wat jew voelt,ik was ook bang voor de curretage.het is mij 100% meegevallen.ik heb geen pijn gehad en het vloeien bleef gelukkig minimaal. laat het over je heenkomen dat is het beste.ik heb alleen vlakvoor mijn curretage een echo laten maken voor mijn gemoedsrust en dat heeft heel erg goed geholpen. heel veel sterkte
dank je nathalie, ik ga er ook gwoon heen en zie wel hoe het allemaal gaat, heb het gevoel dat ik dan ook pas verder kan met mijn leven, want voel me nu nog gwoon zwanger, heel raar allemaal. vrijdag morgen om 10 uur ga ik heen, en krijg ik ook nog eerst een echo, want ik hoopte eerst nog dat dan het hartje dan wel klopt wetende in mijn hoofd dat het niet kan, maar dan hoop je op een soort wonder ofzo. je hoort van mij, groetjes donnaxx
allereerst sterkte... ik heb zo'n zelfde verhaal eigenlijk. alleen ging het bij mij heel raar.ik slikte de pil en moest 28 januari ongi worden.dat werd ik niet.getest.........negatief.week erop op zaterdag getest,positief...............dit was op 4 februari..... 12 februari ging ik vloeien heel donkerrood en best wel veel.ik heb toen in dezelfde week nog een echo gehad.ik had een lege zwangerschapsring.1,5 week later terug en toen zat er een embryonale pool(dus een vruchtje wat blijkbaar toch groeide.)zonder hartactie.aan de hand van de test moest het eigenlijk hartactie vertonen.niets..........de gyn twijfelde dus nog 1 week wachten.ik kwam voor de echo en er bleek een hartactiviteit te zijn.blijdschap allom.ik had al zo lang in onzekerheid gezeten.... 2 weken na die blije echo voor intake bij de gyn.ik kreeg nog een echo en toen had ik geen hartactie meer.het vruchtje was alsnog overleden.het had wel geleefd want het was ook al aangesloten met de navelstreng.welliswaar heel klein maar het zat er wel. ik ben 24 maart uiteindelijk gecurreteerd..................het was niet gepland maar zoooooooooooo welkom................ ik had niet op een mk gerekend.mijn 4 kinderen zijn zonder problemen gekomen.ik heb in de 5 jaar dat ik de kinderen kreeg nog nooit een mk gehad.................dit kwam heel rauw op mijn dak gevallen.......lichamelijk ben ik in orde maar emotioneel doet het heel veel met me dit was dus mijn verhaal...........