Je bent ook geen onmens zonder gevoel. Je denkt er anders over. Maar het komt wel kei en kei hard over. Wel heel fijn dat je toch 3 gezonde kindjes hebt en opnieuw zwanger! Gefeliciteerd
Wat ontzettend oneerlijk en verdrietig dat je je kindje los moet laten meis. Ik kan me voorstellen dat je de komende dagen liever in een sneltreinvaart overslaat.. Ik heb op de afdeling verloskunde gewerkt en ook best een aantal keren een opname begeleid waarbij er een bevalling opgewekt werd vanwege miskramen die zelf nog niet los hadden gelaten. Wat mijn ervaring daaruit was, is dat ook regelmatig de moeders die heel erg twijfels hadden of ze het kindje durfden te zien een foto lieten maken en als het er tijdens de opname niet van kwam hadden ze wel een fotootje om tochte kijken mochten ze later spijt krijgen en toch willen zien. Bespreek bij je opname goed je wensen en twijfels, zo kunnen ze er goed jou zorg en begeleiding op afstemmen! Sterkte en dikke knuffel!
Wat ontzettend verdrietig, ik ben er stil van hoor. Ik heb mijn miskramen niet als kindjes beschouwd, maar als potentiële kindjes. Maar hallo zeg, dat was met 5 en 6 weken steeds. Alleen de MA was met 10 weken, maar dat was een lege vruchtzak. Een kindje van 10 weken is al bijna helemaal af, zéker geen klompje cellen, maar een kindje dat heeft geleefd. Zelf geloof ik dat op het moment dat er een hartslag ontstaat, een kindje "bezield" wordt. Lieve TS, neem je tijd om dit te verwerken. Je zult de komende dagen door moeten, verzamel allemaal mensen om je heen waar je van houdt en die je vertrouwt, die je op kunnen vangen. Schroom niet om hulp te zoeken bij de verwerking; je moet het los kunnen laten om verder te kunnen. Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe!
Dank jullie wel allemaal. Zaterdag is aangebroken en ik voel helemaal niks... Ben aan het letten op elk moment, heb vandaag nog de hele dag en morgen... Stiekem hoop ik dat me lichaam het werk zelf doet en dat ik de pillen ed helemaal niet hoeft te ondergaan zucht... Ik droomde er vannacht nog van, dat moeder natuur het werk deed en blij was ik....
Oh meid wat rot! Ik herken je verdriet, ik heb na de miskraam 2 dagen in bed liggen huilen, ik kon echt niets anders dan slapen, naar de wc gaan en weer huilen. En dat terwijl ik normaal echt niet zo vreselijk emotioneel ben. Doe wat voor jou goed voelt en geef jezelf de tijd, het ie gewoon echt rot dat je afscheid moet nemen van de verwachting van een kindje. Ik ben nu 4 weken later ook af en toe nog erg verdrietig en boos dat het mislukt is. Het doet gewoon zeer Veel sterkte!
Dankjewel nog steeds niets aan de hand... Vanavond maar de eerste pil innemen en afwachten wat er gaat gebeuren....
Oh meissie.. Van je berichtje op de vorige pagina moet ik zelf gewoon huilen.. Natuurlijk was dit je kindje, waar je al van hield. Je bent zo'n 8 weken dagelijks bezig geweest met dit kleintje, je zag het waarschijnlijk allemaal al voor je, je plant in gedachte je hele toekomst al mét dit kindje, en dat moet je dan ineens weer laten gaan. Het is zó oneerlijk en zó moeilijk. Knuffel!
Jeetje Nijntje wat heftig! Wat moedig om toch door te gaan! Hopelijk komt je kinderwens gauw in vervulling!