Met 38+1 dag ben ik met een spoed keizersnede bevallen van een zoon.De 24 uur voor af zijn verschikkelijk geweest voor mij maar zeker voor mijn man.Ik werdt om 16:30uur opgenomen met een erge vorm van het HELLP syndroom.Me nier en lever functie was helemaal weg gevallen en kon niet meer weten waar is was of wie ik was.Laat staan wie me man was(ik dacht dat hij een dokter was).Ze hebben me 2 keer geprobeert in te leiden door middel van een lindje!Ook dat mislukte,ze hebben toen besloten om een keizersnede te doen.Maar dit moest binnen een half uur gebeuren anders zou ik het niet overleven.Zelf heb ik hier niks van mee gemaakt!Daarvoor was ik veel te ziek en zwak. Uiteindelijk is Jordan geboren om 11:01uur heel gezond alleen opgeblazen door het vocht. Ik mocht naar 5 dagen naar huis.Thuis kreeg ik nog eens een borst-onsteking en had ik 40 graden koorts.Het is balen als je zo moet bevallen,want het is ons eerste kindje en dat wil je toch gewoon meemaken hoe het is om te bevallen.Ik probeert nu zo goed als kwaad het leven weer op te pakken,maar dat is niet makkelijk.Je hebt een hoop om te verwerken je keizersnee,en het hellpsyndroom,je kind,de vermoeitheid naar het syndroom en de keizersnee.Ik ben nog lang niet de oude,en dat is erg vervelend zijn er vrouwen die dit heben mee gemaakt laat het me dan weten,mischien kunnen we elkaar een beetje helpen!Met dit te verwerken. Groetjes
Hoi Ook ik heb het Hellp syndroom gehad. Alleen bij mij was het bij een zwangerschap van bijna 34 weken. Amber is ook met de keizersnede gehaald en woog toen 1835 gram. Zij heeft toen nog 3,5 week op de couveuseafdeling gelegen. Zelf heb ik na de keizersnede nog een week in hetziekenhuis gelegen. Amber is nu 3 maanden oud, maar zelf heb ik het ook nog niet helemaal verwerkt. Ook heb ik nog steeds klachten en dit is erg vervelend. De meeste snappen ook niet wat je doormaakt, denk dat je het daarvoor ook zelf moet meemaken. Veel sterkte ermee. Groetjes Jolanda
Hoi Tjinta, Zoals ik al eerder had gemeld heb ook ik het HELLP Syndroom gehad. Sam is 10 weken te vroeg met een keizersnede geboren en heeft uitgebreide problemen gehad waardoor ze 12 weken in het ziekenhuis heeft gelegen. Voor mij is het wel lastig om te weten waar ik welke klachten aan over heb gehouden. Ik weet alleen dat ik zoooo vreselijk moe ben! Ik ben inmiddels wel in behandeling bij een psycholoog want alleen ga ik dit allemaal niet verwerken. Ik ben nog niet zo ziek geworden dat het levensbedreigend werd, tenminste.. ze konden het met medicijnen nog onder bedwang houden (lijkt me niet dat het goed gaat als ze elk uur bloed komen prikken midden in de nacht). Voor dat ik ziek werd had ik nog nooit in het ziekenhuis gelegen. Nu dus in 1 klap zelf ziek, infuus, overplaatsing naar academisch ziekenhuis, zwaaarre medicijnen, constant aan bloeddruk meter, katheter (dat is een ramp vind ik), ruggeprik, keizersnede. Kindje veels te vroeg. Dochter wordt heel ziek, wordt geopereerd, krijgt weer een infectie, ademhalingsproblemen. Vervolgens toen ik al thuis was is het een tijdje goeg gegaan (wel met 2 stoma's) en ineens kreeg ze een algehele scepsis waardoor ze weer bijna kwam te overlijden. En paar weken voor ze naar huis mocht heeft ze de hersteloperatie aan d'r darmpjes gehad. Ik denk dat ik mijn portie ziekenhuis wel eventjes gehad heb... Ik krijg trouwens voor mezelf op 3 juli (als ik dan ben gestopt met bv) een onderzoek naar de oorzaak (en herhalingskans). Groetjes Daphne
Hoi hoi Ik had ook HELLP, ben ingeleid met 34+5, ben dus wel "zelf" bevallen... Kaylee woog 1910 gram bij de geboorte. Ondertussen zijn we alweer 16 maanden verder en heb ik t allemaal een plaatsje gegeven... Maar ik moet zeggen dat dat wel lang geduurd heeft, zelfs tot na haar 1ste verjaardag. Daarbij kwam nog dat ik wekenlang straal genegeerd ben met mijn klachten door de vk, en dat ik echt veel geluk heb gehad dat ik nog bij de gyn ben beland, want het had allemaal anders kunnen lopen. Dat heeft heel lang in mijn hoofd gespeeld en ik ben lang boos gweest op de vk's, maar nu is het een afgesloten hoofdstuk. We zijn zelfs alweer bezig met klussen voor een tweede frummie Ik heb ook nog maandenlang klachten gehad, heb nog een tijdje bij de internist gelopen, maar nu voel ik weer als vanouds... Het heeft allemaal tijd nodig, voor de verwerking en vaak ook voor de genezing. Sterkte xxx
heftig hoor wat je allemaal hebt meegemaakt! Ook ik heb het hellp syndroom gehad tijdens mijn eerste zwangerschap; heb een spoedkeizersnede gehad toen ik 34weken ver was... Had leverfaling en hartfaling; ook op de 'operatietafel' na de keizersnede heb ik problemen gehad (bloedde veel te hevig en ze kregen me niet dicht: hartslag daalde ook veel te erg...) ik dacht dat ik na de bevalling niet echt problemen meer had met mijn gezondheid.. Tot ik terug zwanger bleek te zijn, maar lever weer volledig in de faling ging (niet terug nieuwe hellp , maar omdat mijn echt helemaal hersteld is geweest..zonder dat ik het wist; dus had ik eigenlijk nog steeds het hellp syndroom.. Gyn zegt dat ik waarschijnlijk bij een volgende zwangerschap geen hellp zal hebben (nou ja zeker weet niemand het , maar heb evenveel kans als een ander..) moet wel wss heel mijn leven medicatie nemen voor mijn lever... Het is niet niks wat je meemaakt en zoals je zegt ;je verwacht het helemaal anders.. Tja verwerken: ik heb het een plaatsje kunnen geven, maar dat wilt niet zeggen dat ik niet meer verdrietig wordt als ik er aan denk... heel veel sterkte meid Liefs Petra
Als ik dit lees is het allemaal zo herkenbaar. Niet voor mezelf maar mijn zusje heeft HELLP gekregen bij 24 weken en is op 2 april met 28 weken bevallen. Haar dochtertje was 620 gram bij de geboorte. Inmiddels gaat het heel erg goed en wonder boven wonder ontwikkelt ze zich prima. Ze weegt inmiddels 2000 gram. Als het allemaal zo blijft gaan en ze 2250 gram weegt, drie dagen daling vrij is en haar flesjes zelf kan drinken mag ze mee naar huis. Ik heb zelf 2 (voldragen) kinderen en hoop dat ik haar tot steun kan zijn. Wat ik hier op het forum allemaal lees over die onzekerheden kan ik me heel goed voorstellen. Ik hoop dat ik als "grote zus" kan helpen. Heel veel dingen weet ik niet maar ik probeer me zoveel mogelijk in te lezen zodat ik er voor haar kan zijn. Ik zal haar eens tippen over het forum hier. Kan me voorstellen dat ze hier best haar "ei" kwijt zou kunnen. Jullie allemaal veel geluk met jullie kindjes. Liefs Martine