Wie zit er in het zelfde schuitje? Het schuitje wat aangemeerd is bij de laatste halte of het schuitje wat een lange omweg/vakantie neemt? Wij hebben zelf besloten een pauze van 2 jaar in te lassen in de MMM, puur omdat we het nu niet meer trekken na 2 mislukte ICSI's (en een traject van 2 jaar in het ziekenhuis daarvoor) en de 2 miskramen die ik nu direct achter elkaar heb gehad. Het is nog geen deifinitieve nee/stop maar in de komende 2 jaar willen we zien of het verlangen naar een kindje weer groeit of blijft zoals het nu is. Ik trek het namelijk niet meer al die hormonen, operaties en wat dan al nog niet meer. Op dit moment kost het namelijk echt mijn gezondheid, en puntje bij paaltje is je eigen gezondheid toch het belangrijkste of heb ik het verkeerd? Je wil er alles aan doen ook een mooi wondertje te kunnen krijgen, maar goed, je eigen lichaam is toch belangrijker lijkt mij. Wie zit er nog meer op dit punt? Misschien kunnen we elkaar wat steun geven in de komende moeilijke periode?
Ik herken je verhaal, ook wij hebben voor zo'n kruispunt gestaan en ik wist dat het "genoeg" was op het moment dat ik met de allergrootste tegenzin de allereerste spuit weer in mn buik prikte. Er ging direct door mn hoofd "dit wil ik niet meer..ik trek het niet meer" Zoveel jaren hoop maar nog veel meer jaren van ellende hadden een aanslag gepleegd op mn lijf en mn geest. Voor mij en mijn man was het een opluchting. Geen gedoe meer met ziekenhuizen af en aan... continue rekening houdend met je cyclus..met het nemen van de juiste vitamines.. dit mag wel en dit mag niet. Het definitief stoppen is vreselijk.. je weet dat je geen kindje meer gaat krijgen. En als er om je heen veel kindertjes komen..soms al de 3e of 4e in het gezin dan doet dat echt heel veel pijn. Maar zoals wij dan al 13 jaar bezig waren met hopen en proberen en later dan in het medische traject.... dat is onmenselijk. Hopen doet ook pijn...en stoppen met hopen geeft berusting en opluchting. Een pauze nemen is ook aan te raden! Even de tijd voor jezelf.. je batterij eens goed opladen en heel veel tijd aan elkaar besteden. Quality time samen. En zoals je al aangeeft wie weet over 2 jaar..misschien wel eerder dat jullie zover zijn dat je het toch nog een kans wilt geven. Het verlangen gaat nl niet weg. Sterkte met je beslissing!
Hoi Flippo, Zoals je misschien weet, volg ik jou verhaal sinds vorig jaar. Ik vind het heel dapper/sterk van je dat je zolang achter elkaar vol hebt gehouden met al die behandelingen en tegenslagen. Petje af! Ik ben zelf nu bezig met de eerste ICSI en het is best zwaar. Zodoende snap ik heel goed dat jij na 3-4 jaar mmm aan een pauze toe bent. Het is zeker belangrijk om eerst voor jezelf te zorgen! Zodoende wens ik je veel ontspanning en gezondheid toe! **Dikke knuffel**
Hoi Flippo, Wij zullen geen pauze gaan inlassen, dus zitten niet in hetzelfde schuitje als jullie, maar wij hebben wel al in het schuitje gezeten. Wij zijn in 2009 gestopt (na 4 mislukte icsi's). Genoeg was genoeg, er kwam prive nog vanalles bij, waardoor we "gedwongen" werden om pauze te nemen. Die pauze is 3 jaar geworden (begin dit jaar hebben we het weer opnieuw opgepakt) Die pauze was echt heerlijk om te hebben, hoewel het ook echt wel veel pijn heeft gedaan, maar soms beslissen andere dingen in je leven hoe het moet lopen. Omdat onze kinderwens toch nog erg aanwezig is en mijn leeftijd begint te dringen, zijn we toch dit jaar weer opnieuw begonnen (met helaas alweer 2 mislukte icsi's). Sinds vorige week weer opnieuw gestart met icsi 7. Hoe doe je het iedere keer weer opnieuw ? tja..die grens verleg je iedere keer weer opnieuw. Vaak hoorde ik mezelf zeggen, nu is echt de laatste keer, maar dan toch... pakt het weer anders uit. Ik denk ook niet dat je kunt zeggen "2 jaar pauze". Het zou zomaar kunnen dat het volgend jaar er weer beter uit gaat zien voor jullie, of dat je pas over 3 of 4 jaar er weer klaar voor bent. Zo een traject is echt niet te onderschatten wat het met je leven/gezinssituatie doet. Ik vindt het heel erg voor je dat al 2 miskramen hebt (moeten) meemaken en kan me voorstellen dat het gewoon genoeg is voor nu. En het is wat jezelf zegt, gezondheid staat toch voorop ! zonder een goede basis, kun je niet vooruit. Is er geen mogelijkheid om eens met iemand te praten ? Veel ziekenhuizen hebben "psychologen" op hun fertiliteitsafdeling, waar je veel baat bij kunt hebben (ik weet niets van je situatie af, dus ik roep maar wat, dus sorry alvast als ik te veel zeg..). Ik heb ook net je blog gelezen, maar wat een geschiedenis, daar zou je ook minder vertrouwen door krijgen. Wat hebben jullie helaas al allemaal moeten doorstaan. Ook nog eens van ziekenhuis moeten wisselen door gebrek aan vertrouwen. Maar ik zie wel dat er een stijgende lijn zit in jullie resultaten (hoewel dat misschien moeilijk te geloven is voor nu). ICSI doet het goed voor jullie en je hebt best goede eitjes die toch bevrucht kunnen worden. Het probleem zit het meer in het vasthouden na TP. Nu ben ik dan wel geen dokter, maar hebben ze al eens voorstellen gedaan om te onderzoeken waarom je miskramen krijgt ? misschien dat er eens die richting gekeken kan worden ?..maar goed..das misschien voor later...voor nu, zit je er goed doorheen en moet je eerst alle ellende weer zien te verwerken en goed tot jezelf komen. Las ik het goed dat je nog curretage moet laten doen ? pfffff, wat een verschrikkelijke periode moet je nu in zitten. Ik heb het (gelukkig) zelf nooit hoeven meemaken, maar woorden bieden niet echt troost nu voor je, maar wil je toch een dikke knuffel geven en hopelijk is het jullie toch ooit gegund om een kleintje te mogen hebben. Liefs, Jolanda
Heb je verhaal gelezen en ik kan alleen maar zeggen; wat ben jij een sterke vrouw!!! Ik wil je voor morgen succes wensen met de curretage. Hopelijk gaat alles goed en voel je je snel (lichamelijk dan) weer wat beter. Wat betreft de toekomst, ik vind het echt enorm knap dat je de keuze maakt om voorlopig voor jezelf en je eigen gezondheid te kiezen. Ik hoop met heel mijn hart dat ook jij een wonder in je armen mag sluiten, wanneer jullie er weer voor gaan!!! Liefs, Larissa
@Flippo: heel veel sterkte met de curretage vandaag! Wat ontzettend dapper dat je na al die allende nu even voor jezelf kiest, lijkt me een verschrikkelijk moeilijke beslissing! Voor mij zou het ook goed zijn, maar ik kan het echt niet, nog niet in ieder geval, ik ga door tot het eind! Helaas is dat einde ook in zicht aan het komen, wij zijn 2 rondes geleden met de laatste stap begonnen om een kindje van onszelf te krijgen... Wij hebben (nog) niet besloten om (tijdelijk) te stoppen met de behandelingen, maar wij zijn wel ook al ruim 3,5 jaar bezig en hebben ook een miskraam gehad vorig jaar... Wij zijn de twee rondes geleden begonnen met IVF, de eerste poging met de verse embryo is helaas mislukt, nu hebben we net de rustronde achter te rug en deze ronde gaan we beginnen met de cryo's, als ze goed ontdooien tenminste... Nogmaals heel veel sterkte vandaag en ook de komende tijd! En ik hoop echt met heel m'n hart dat jullie toch ooit een kindje in jullie armen mogen houden! Maar ik heb al meer gehoord dat het pas kwam nadat ze het losgelaten hadden, dus probeer de hoop niet op te geven! Knuffel Susanne