Zit er al een tijdje aan te denken om hier een topic over te openen maar vond het een beetje stom. Nu het gevoel maar niet weg gaat doe ik het toch maar. Ik ben ongeveer 2,5 maand geleden bevallen van een zoon, helemaal gelukkig natuurlijk maar toch blijf ik met het gevoel zitten dat het allemaal te snel is gegaan en ook in een klap over leek te zijn. Ik heb zoveel als ik kon geprobeerd te genieten van mijn zwangerschap omdat deze niet vanzelf sprekend is geweest. Toen ik 39.4 weken zwanger was bleek ik beginnende zwangerschapsvergiftiging te hebben. In het ZH bleek ik al 1 cm ontsluiting te hebben en ben ik gestript. Het is toen heel snel gegaan en na een hele vervelende bevalling door een erg sacherijnige vk de volgende dag voor de middag bevallen. Ik blijf nu met het gevoel zitten dat ik het niet goed kan afsluiten op de een of andere manier. Ik had het me heel anders voorgesteld. Ik heb nu de hele tijd een soort heimwee naar het zwanger zijn zeg maar. Ik zou ook zo aan een 2e beginnen als het kon maar ben bang dat ik me door verkeerde gevoelens laat leiden. Iemand dezelfde ervaring of tips?
hmm, geen ervaring hiermee... ik kreeg bij een maand of 6 het gevoel van ik zou wel weer willen, maar vriendlief had het nog niet zover. uiteindelijk zijn we bij 11 maande begonnen... mssn helpt het als je je bevallingsverhaal opschrijft? of heb je dat al gedaan? mssn kan je het dan afsluiten, of een fotoboekje maken? op die manier is het mssn gemakkelijker een plekje te geven? succes en sterkte!
Hier ook hoor En aangezien wij een niet al te groot leeftijdsverschil willen zijn we dus aan het oefenen Het is ook een stukje gemis, maar ook dat we graag een 2e willen. De 1 zegt dat die gevoelens wel na een tijdje verdwijnen, maar het kan ook gewoon blijven hoor..
Ik heb mijn verhaal al opgeschreven en heb er met veel mensen over gesproken. Allemaal zeggen ze hetzelfde, het is niet verlopen zoals het 'normaal' zou gaan en ze zitten ook altijd met open mond te luisteren. De meeste zeggen ook dat we een aanklacht in hadden moeten dienen maar dat allemaal terzijde.. Ik heb ook al een boek bijgehouden vanaf het begin van de zwangerschap tot nu maar het gevoel blijft Oja dit is mijn verhaal: http://www.zwangerschapspagina.nl/de-bevalling/179465-mijn-bevalling.html Het is een behoorlijk lang vehaal maar dat geeft misschien een betere kijk op mijn gevoel.
is helemaal niet raar hoor. maddox is nu 6 maanden en ik zou zo weer aan een tweede beginnnen. helaas denkt mijn vriend daar anders over en wilt nog een jaar wachten. pffff wachten waarom!!!!!!! we hebben er toch al een je weet wat je te wachten staat we kunnen toch ook aan een tweede beginnen??!!!
Heel herkenbaar allemaal ik heb ook een helse bevalling gehad en de kleine is door middel van een spoed keizersnede gehaald. Ook ik heb nog steeds het gevoel van afsluiting nog niet gehad en dat knaagt enorm.(misschien ook wel omdat ik een keizersnede heb gehad en daar nooit rekeing mee had gehouden) Daarom heb ik ook nog steeds zo iets van kom maar op met nog een kleine worm ik zou het geweldig vinden. Helaas wilt mijn man niet dus tja heb geen keuze hahaha
He Sterre, Heel herkenbaar helaas. Ik wilde zelfs zo niet dat mijn zwangerschap voorbij zou zijn dat ik toen de weeen echt begonnen in denial bleef en mijn vriend verzekerde dat hij niet naar huis hoefde te komen hoor, misschien ging het wel weer weg (dat hoopte ik nml. omdat ik zo genoot van het zwanger zijn.) Het ging eigenlijk heel snel toen, mijn vriend was nog nog net op tijd thuis, daarna met spoed met de ambulance naar het ziekenhuis op advies verloskundige en daarna nog 2 dagen in ziekenhuis moeten blijven vanwegen veel bloedverlies. Uiteindelijk is ze dus wel geboren de 27e, 6 dagen te vroeg. Ik ben super blij met haar maar heb ook zo'm gevoel dat ik nog zwanger wil zijn. Maar het wordt al minder, dat gevoel. Dus ik ga ervan uit dat het toch wel zo goed als weg gaat hopenlijk......... Mensen begrijpen het ook niet, ze hebben zoiets van wat zeur je nou, je hebt een prachtig gezond kind, wat wil je nog meer? Liefs