Pril zwanger van 2e kindje maar vader wil het niet

Wat vreselijk moeilijk, en wat zul jij je verdrietig voelen dat hij zo reageerd. Ook zijn reactie op jouw miskraam ik vind het hartbrekend. Wat er ook allemaal aan vooraf is gegaan, ik vind het heel pijnlijk zo'n reactie van hem naar jou.

Een ding is duidelijk kan ik uit jouw verhaal halen, jij wil geen abortus en dat is het voornaamste. Ik raad je dan ook aan dit niet te doen. Zeker met je prognose over de diagnose die je hebt gekregen, maar ook omdat jij nu al van dit kindje houdt. (dat haal ik uit de manier waarop je schrijft)

Hij wist dus dat je geen ac gebruikt, en ging er toch bovenop zonder bescherming. Geloof toch dat hij oud genoeg is met een risico-schatting om zwanger te worden.

Ik heb eigenlijk geen advies voor je, ik vind het heel moeilijk voor je, en ik hoop ook dat dit kindje het wel mag halen, en jullie er samen voor gaan, dat hij wel bijdraait! Misschien gesprek met maatschappelijk werkster of een instantie die het ongeboren kind beschermen?

Sterkte!!

 

Eens met bovenstaande reactie.
Hij weet heel goed dat als je geen anticonceptie gebruikt, je zwanger kan worden. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen en het kindje bij hem alsnog welkom is...

 

Tja.... Het is eigenlijk jullie fout! Zonder conceptie betrekking hebben wil zeggen dat er een zekere kans bestaat op een zwangerschap,... En zeggen dat het niet de eerste keer is dat jullie dit tegenkomen.... Ik heb heel hard met jou te doen! Je krijgt een harde diagnose misschien is dit de laatste kans op een kindje want voor zelfde moet die baarmoeder er niet over 5 jaar maar over een jaar eruit... Je hebt een man of een vriend die alleen aan zichzelf denkt en kwetsende dingen zegt...zo iemand verdient jou niet mijn keuze zou snel gemaakt zijn, ik zou zelf weggaan ongeacht mijn situatie, met zo iemand zou ik niet kunnen leven en niet willen leven! Ik kan alleen maar hopen dat het de eerste schok is en dat hij van gedacht veranderd, maar dan nog ik zou niet kunnen leven met de woorden die gezegd zijn, wetende dat het nu de tweede keer is dat jullie dit tegenkomen....ik hoop dat niet al te veel ouders dit lezen, die al jaren proberen kinderen te krijgen, dit is de zoveelste slag in de mensen hun gezicht, mijn mening abortus moet kunnen maar niet in het geval dat je zelf de mogelijkheid had om het te verkomen... Hopelijk volg jij je hart! Ik wens jou veel succes en vooral veel moed jullie moeten hiermee verder en niemand anders....

 

Jeej, wat heftig dat hij zo reageert. Ik snap dat hij er van schrikt, maarreh t risico moet hij zich toch van bewust zijn geweest.
Vind t wel heel erg om te hopen op een mk, last staan om een abortus te eisen.
Hopen dat hij spijt krijgt van deze woorden als hij t laat bezinken. Maar een abortus, tegen je wil zeker, ga je een trauma van krijgen.

 

Mee eens!
Jullie zijn beiden verantwoordelijk en zullen hier samen uit moeten komen.
Mijn man reageerde 1,5 jaar gelden ook zo.
Helaas nadat hij eindelijk bijgetrokken was en achter de zwangerschap stond kreeg ik weer en mk.
We hebben toen toch besloten nog een maandje te proberen en raakte meteen weer zwanger en we mochten nog een zoon verwelkomen.

Hopelijk loopt het voor jou ook goed af!
Sterkte.

 

Hoe gaat het nu met je?

 

Ik snap dat hij in schok is maar de dingen die hij zegt
Hoezo moet jij het huis verlaten? Jij woont er toch net zo goed?!:x Dat vind ik echt oneerlijk.

Vanuitgaande dat je het kindje de basisvoorwaarden kan geven zou ik met wat jou nog in de toekomst te wachten staat echt geen abortus laten doen. Misschien komt er dan nooit meer een 2e kindje. Maar goed het is ook zijn kind, ik hoop dat jullie er goed uitkomen en op op goede basis verder kunnen. Heel veel succes

Pff erger ik me dood aan verhalen waarbij de mannen wel willen onbeschermd n****n maar dan de ander de schuld geven als er een ongeplande zwangerschap is. :x Je bent er toch beiden bij?? Sjongejonge

 

Ik wil niemand veroordelen maar dat wordt erg moeilijk als je vriend dergelijke dingen zegt als dat je abortus moet plegen en anders moet je het huis uit :x
Jullie hebben wel een dochtertje samen en hij kan je er dus echt niet zomaar uitzetten.

Sowieso wist hij dat jij geen AC gebruikte en toch wilde hij een paar keren zonder condoom, dan had hij ook kunnen bedenken dat je zwanger zou raken aangezien je erg vruchtbaar bent.
Je hebt een rot diagnose gekregen en je kan je baarmoeder kwijt raken binnen 5 jaar, dat kan dus ook over een jaar zijn! Misschien is dit wel je laatste kans op een 2de kindje, staat hij daar eigenlijk wel bij stil?
Ik vind zijn reactie erg egoïstisch en kinderachtig.

Jij wilt duidelijk geen abortus en als hij dan vindt dat je maar weg moet gaan kun je jezelf ook afvragen of hij wel echt van je houdt!
Hoe pijnlijk ook maar kies voor jezelf, je dochter en je ongeboren kindje.

 

Ik begrijp niet zo goed waarom je zelf niet hebt gestaan op beschermde seks (of geen seks), met het verhaal van de miskraam waar hij zo blij mee was. Je vriend wil per se geen kind en jullie regelen de anticonceptie niet eens goed. Hij klinkt wel als een ongelofelijke hork, dus ik zou opstappen. Met zo'n vent wil je toch niet leven.

 

scheelt mij weer typen. precies mijn gedachten! je bent er beiden bij...
en heel eerlijk vind ik zijn woorden toch wel heel erg aso... je houd toch van je partner lijkt me... nee ik kan zoiets niet begrijpen... vind het echt een rotsituatie voor je.

 

en ga ook voor jezelf na, bij wie kun je terecht nu je partner zich zo gedraagt? lijkt me vreselijk als je hier in je eentje mee blijft zitten in ieder geval. neem iemand in vertrouwen waar je je hart kan luchten en steun kunt krijgen.

 

Fijn dat je voor jezelf en je kinderen kiest.

Als hij echt niet verder wilt, dan gaat hij het huis maar uit.
Zodat jij en jullie kinderen in huis kunnen blijven.

 

Groot gelijk dat je voor jezelf en je kinderen kiest, misschien niet de makkelijkste weg maar wel de juiste weg als je jouw hart volgt, kan ik alleen maar respect voor hebben! Jouw kinderen zijn jouw vlees en bloed samen kunnen jullie alles aan, ze komen steeds op de eerste plaats, deze liefde is echt onvoorwaardelijk! En een man tjaaa... Ooit komt er een dag dat hij gaat inzien wat hij heeft aangericht, ook hij zal hier vroeg of laat spijt van krijgen.... Geraken jullie er samen uit of niet, kan jij het hem vergeven ? Dit zal de toekomst uitwijzen en zo niet dan ben ik er zeker van dat jij dit super goed zal doen ! En dan zal er ooit een hele lieve man jouw pad kruisen en zowel jou als jouw kinderen heel graag zien! Succes

 

hee je verhaal raakt me heel erg! ik maak nu precies hetzelfde mee ook ik ben er net achter gekomen dat ik zwanger ben, we gebruikte ook geen ac en ja hij wist natuurlijk ook de kans er dik in zat dat ik zwanger raakte. Mijn vriend wil het kindje ook niet en woensdag as staat er een afspraak in een kliniek waar ik nog niet 100 % zeker van ben of ik daar heen moet gaan. mijn vriend heeft dezelfde argumenten als jij ( ik ben er nog niet klaar voor etc.) ik zit met het handen in het haar wat ik moet doen want ik weet ook niet of hij het zal accepteren. ik ben 25 en ja misschien wel wat jonger dan jou maar hoe ik dit moet gaan oplossen geen idee. Ik heb net alweer een grote ruzie met hem gehad omdat ik gewoon graag wil dat hij wat menselijker reageert. hij staat er op dat ik woensdag ga maar ik weet het niet. het enige wat anders is is dat mijn vriend niet mij de deur uitzet als ik besluit het kindje te houden, wat het allemaal veel makkelijker maakt. dan zou je denken ja zeur niet zo mens en laat het kindje komen. maar het is op de manier hoe. ik vraag me dan af is het zo moeilijk om gewoon blij te zijn. ik snap zijn kant echt heel goed maar het lijkt alsof mijn kant er niet toe doet. wat dan krijg je van die opmerkingen '' dan hou je dat kind toch lekker'' en dat is ook niet wat ik wil horen.
ik hoop dat het ook voor jou allemaal duidelijk wordt en dat je de goede beslissing maakt. als je wil kunnen we ook prive praten en misschien er voor elkaar zijn.

groetjes Takoda

 

goed dat jezelf en je kindjes kiest!
volgens mij denken mannen heel makkelijk over abortus..
hoop op een mooie echo en een mooie toekomst met je kids met of zonder vent

 

wat een goede, moedige en mooie keuze. Het zal niet makkelijk zijn maar met zulk gedrag van hem zeer zeker niet.

Heel veel sterkte, kracht en mooie momenten toegewenst

 

Wat een moeilijke situatie. Maar wel één die jullie aan jezelf te danken hebben. Hij wist dat je geen AC gebruikt. En jij wist dat hij (nog) geen tweede wilt. Zeker als je al eerder ongepland zwanger bent geweest, snap ik niet waarom jullie toch dit risico nemen. Je lijkt het nu een beetje bij hem neer te leggen, omdat jij hebt gewaarschuwd en hij heeft gezegd dat het wel mee zou vallen. Maar je draagt net zoveel verantwoordelijkheid. Op zijn 'het zal wel meevallen' had jij ook kunnen zeggen dat je de kans niet wilt nemen, dus condoom om of niet.

Dat gezegd hebbende: in jouw situatie zou ik niet gauw voor abortus kiezen. Het is duidelijk dat jij dit kindje graag wilt en ook het gevoel hebt dat het je laatste kans zou kunnen zijn. Stel je voor dat je de zwangerschap onder druk van hem beëindigd: zou je dan nog ècht oprecht van hem kunnen houden en met hem samen kunnen zijn? Of gaan het verdriet en de verwijten dan uiteindelijk toch voor barsten in de relatie zorgen?
Omgekeerd vraag ik me ook af, hoeveel liefde hij echt voor jou voelt als hij dreigt jou het huis uit te zetten. (Hoezo dat trouwens? Is het zijn huis?) Hij houdt geen rekening met jouw gevoelens. Gaat niet serieus met je in gesprek over de mogelijkheden, maar zet je onder druk. Is dat liefde?
Ik zou me dus goed afvragen of deze relatie überhaupt te redden is. Als het zowel met als zonder abortus waarschijnlijk mis zal gaan, hoef je dat dus ook niet meer als argument mee te nemen. Als jij denkt dat jullie na een abortus wel weer oprecht gelukkig met elkaar door zouden kunnen, zou je eventueel nog kunnen zeggen dat het voor jullie dochter beter is om in een liefdevol en stabiel gezin op te groeien. Maar afgaande op wat je hier schrijft -ik ken jullie natuurlijk niet- heb ik daar toch al mijn vraagtekens bij. Tegen de tijd dat je gaat dreigen elkaar het huis uit te zetten, ben je die fase al voorbij lijkt me.

In deze situatie zou -voor mij- maar één reden zijn om abortus te plegen en dat is als ik zéker zou weten dat ik zelf geen veilige en stabiele situatie voor de kinderen kan maken. In dat geval doe je namelijk niet alleen je ongeboren kindje, maar ook jullie dochter te kort door deze baby te laten komen. Een breuk in de relatie komt er dan wellicht later alsnog, maar dan kun je wel op zoek naar woonruimte, eventueel een baan en andere dingen die nodig zijn om voor je dochter te kunnen zorgen.

 

Hallo, hoe loopt het daar nu allemaal?
Groetjes