Ik denk dat je tijd moet nemen om na te denken ; wil je een kindje of niet ? Je bent zwanger geworden dus ook verantwoordelijk. Koppel deze beslissing niet aan je relatie.. Kindje kan er niks aan doen dat je (ex) vriend een klojo is
Persoonlijk vind ik het nogal wat om hem een klojo te noemen Hij was getrouwd, kon met haar geen kinderen krijgen, Kan mij voorstellen dat hier enorm veel frustratie in lag voor zowel hem als zijn vrouw waardoor je meer ruzie krijgt of meer afstand van elkaar En dan ontmoet je een leuke meid en ik weet niet of we er iets is gebeurd Tussen ts en hem tijdens zijn huwelijk zo ja dan was dat uiteraard erg hufterig ! Hij is waarschijnlijk bij zijn vrouw weggegaan omdat hij het ergens beter dacht te krijgen,minder stress minder kibbelen minder ruzie en misschien wel kinderen, en dan blijkt zij ook nog kinderen te willen, Hoe mooi wil je het hebben ? En dan beseft hij zich dat hij te snel gehandeld heeft, misschien toch te snel bij zijn vrouw is weggegaan en het gras bij ts niet groener is, maar ze is zwanger ... En hij geeft aan het kind te willen en zijn verantwoordelijkheid te willen nemen Ik snap dat het heel vervelend is voor topic starter, en dat het ongelofelijk pijn moet doen en natuurlijk is hij ook fout door zo gehandeld te hebben Maar hij loopt niet weg voor zijn verantwoordelijkheid wat ik zo uit het verhaal begrijp, hij geeft alleen aan dat zijn gevoelens toch niet zo sterk zijn als hij eerst dacht Ik vind het ondanks de situatie juist erg netjes van hem dat hij toe kan geven dat hij het nu even niet weet met haar maar haar wel laat weten voor het kind te gaan ! En haar daar dus in wil ondersteunen Nogmaals ik snap dat het een klote streek is hoor ! Maar iedereen maakt fouten en daar lijkt hij wat ik uit het verhaal begrijp niet voor weg te lopen
Ik vind een man die iets met een andere vrouw begint zolang hij nog getrouwd is sowieso een klojo.. Ook heeft hij TS bepaalde verwachtingen gegeven van een leven samen en " bedenkt " hij zich .. Zo kwetst hij beide vrouwen.. Verantwoordelijkheid nemen is meer als een financieel plaatje. Maar dat is mijn mening en niet echt belangrijk in dit topic. Belangrijk is dat TS een goede beslissing neemt waar ze geen spijt van krijgt en die beslissing niet baseert op deze man of deze relatie. Want zij en haar kindje zijn belangrijk; wat telt
wie zegt dan dat het alleen financieel is ? hij zal er ook zorg voor willen dragen, tuurlijk heeft hij ts bepaalde verwachtingen gegeven, maar dat ik heb ik nu mijn man toch ook ? en hij mij.... betekend dat dat mijn liefde voor hem niet over kan gaan ? hoeven de kinderen alleen niet de dupe van te worden. overigens gaan we er van uit dat hij wat met haar begonnen is tijdens huwelijk maar dat weten we niet ... er staat in haar openings post namelijk dat ze hem al 3 jaar kent maar pas sinds 4 maanden wat hebben, het kan net zo goed wezen dat er nooit wat gebeurd is maar hij dacht verliefd te zijn geworden op ts en achteraf bleek dat niet zo te wezen. en ja het is een naaistreek van hem wanneer hij is vreemgegaan met ts en daarna samen kiezen voor een kind om vervolgens te zeggen ik wil het kind wel maar ik kan niet met jou verder, ik snap best dat dat fout is en enorm pijnlijk voor ts, maar goed ik ben van mening dat hij alleen een klojo kan wezen voor eventueel vreemdgaan, voor verliefd worden op een ander tijdens je huwelijk kun je niets aan doen, oke leuk is het niet en ergens daarvoor moet het dan al mis zijn gegaan wat in dit geval misschien het geen kinderen kunnen krijgen is, maar hem een klojo vinden omdat hij met zijn eigen gevoel in de knoop zit en het ook even niet meer weet omdat er zoveel op hem afgekomen is en hij zichzelf misschien ook wel realiseert wat voor zooitje hij er van gemaakt heeft, hij kan er niets aan doen dat hij waarschijnlijk niet verder wil met topic starter. maargoed dat is mijn mening, ik ben het verder met je eens dat zij niet moet kijken naar wat hij wil maar vind wel dat zij hier zelf ook bij was en er volledig achter stond om dit kindje met hem te maken, als hij zich over 4 maand bedacht had dan had het kindje er sowieso moeten komen, dus ik vind dat ze goed moet na denken over het kindje opvoeden zonder relatie,want ook dat zal haar best gaan lukken, zeker als haar moeder haar ook nog bij staat.
Ik ben het er wel mee eens dat hij een 'klojo' is eigenlijk Hoewel het absoluut begrijpelijk is wat hij heeft gedaan, dat maakt het alleen absoluut niet goed. En dat weet hij zelf vast ook wel, dus hij heeft zich absoluut als een klojo gedragen. Je begint niet aan een nieuwe relatie terwijl de vorige nog niet afgerond is. Punt. Wat betreft het noemen van de abortus. Ik vind dat ook geen goed gedrag...ook al vind ik dat óók begrijpelijk Als een soort wanhoopsdaad om nou eindelijk eens een keuze uit die man te kunnen trekken. Ik vind het iig al supergoed van je dat je je koffers hebt gepakt! Dat is alvast stap 1! En idd, hoe moeilijk het ook is....ga volledig van hem af en laat hem los. Want als hij nu niet voor jou kan kiezen, terwijl jullie een kindje verwachten, kan hij dat waarschijnlijk nooit helemaal. En vergeet niet, als hij met jou 'vreemd kan gaan' kan hij dat ook met een ander terwijl hij met jou in een relatie is he. Ik zou per definitie niet voor zo'n man willen gaan, hoeveel ik ook van hem zou houden. Want hij houdt er geen goede principes op na. Die abortus moet je naar hem niet meer noemen, zolang jij zelf niet weet wat je wil. Je moet echt puur bekijken wat jij zelf wil. Ben je bereid het kleintje alleen op te voeden (mocht hij ineens weer twijfels krijgen en helemaal uit the picture verdwijnen)? Denk je dat je spijt gaan krijgen als je voor abortus gaat? Want het is idd al een kindje van ruim 3 cm groot, met vingertjes, teentjes, een hartje, enz. Het zwaait al met zn armpjes, springt op en neer. Zoals al gezegd is; die keuze moet je voor jezelf maken, of hij er nou voor het kindje zal zijn of niet. Sterkte, want het is wel een hele verdrietige situatie. Want wat had je het graag anders gezien natuurlijk...
Ik ben het eens met Fitty. Het is gewoon een klojo. Laten we zeggen dat hij een relatie is gestart met haar tijdens de echtscheiding. Vind ik niet netjes! En dat is nog één ding. Kiezen om een kind met iemand te nemen en een paar maanden later zeggen, oeps, ik weet het allemaal niet meer? Klojo... En dan nog niet eens te spreken over de andere vrouw. Die niet zwanger kon worden. Echtscheiding en bam, andere vrouw zwanger. Bewust kiezen om samen voor een kind te gaan en dan even later zeggen: Nee. Te laat!? Hij is degene die dit kindje in de steek laat en bij voorbaat een lastigere start zal geven. En zij is helaas de dupe geworden met het kindje. Dit kindje zal waarschijnlijk niet in een gezinnetje opgroeien en dat is simpelweg zijn schuld. Klojo dus. En probeer het niet goed te praten omdat hij het kindje wel wil ondersteunen met geld. Maakt hem niet minder een klojo. En ja ik ben hier heel fel op ja ! Hormonen?? Of ik word er gek van dat de man altijd zo makkelijk met dingen wegkomt en een vrouw de hele shit over haar heen krijgt. Ze post dit berichtje niet om te horen te krijgen dat zij fout zit omdat ze misschien wat verkeerds heeft gezegd. We zeggen allemaal wel wat verkeerds als we boos zijn, gekwetst of ten einde raad. Neemt niet weg dat zij hier in het ootje is genomen. Door de klojo. "hij heeft zelfs voorgesteld op het kind op te voeden samen met zijn ex.." Eh.. I rest my case.
Ja ik heb er ook in staan dat hij een klojo is als hij vreemd gegaan MAAR ik heb ook aangegeven dat ik er niet helemaal uit op kan maken of het echt al aan de gang was of dat hij verliefd was en zodra de scheiding is gang gezet werd ze pas wat begonnen zijn ! En een klojo ben je niet voor verliefd worden op een ander, dat overkomt je ! Maar nogmaals als hij vreemdgegaan is dan is hij absoluut een klojo !
Ik heb een beetje moeite met het feit dat in elk topic waar abortus ter sprake komt er meteen mensen beginnen over 'het is al een heel kindje' en 'zwaaiende armpjes' ... Dat is een vorm van emotioneel onder druk zetten. Hoe moeilijk is het nou om te accepteren dat abortus soms een optie kan zijn? Misschien niet voor jou persoonlijk, maar wel voor anderen. Zelf heb ik moeite met abortus na het eerste trimester. Maar tijdens het eerste trimester vind ik het echt iets anders. En natuurlijk vind ik het echt bezopen dat je binnen 4mnd al 2mnd zwanger bent. Volstrekt onvolwassen en onverantwoordelijk. Maar goed, het is zo. En als ze nu besluit dit niet alleen te willen, dan maar zo snel mogelijk de zwangerschap afbreken.
@fitty Ze is niet alleen maar in het ootje genomen... Na 2mnd al zwanger worden, daar ben je ook zelf bij he... Ze had ook iets meer tijd kunnen nemen om een stabiele basis te bouwen. Ik vind hem een klojo, om alle hierboven genoemde redenen, maar ik vind haar een kloja.
Sowieso, wat voor vent ben je om amper of nog niet eens gescheiden je 21 jarige scharrel binnen zo'n kort tijdsbestek te bezwangeren terwijl je met je ex vrouw geen kindje kon krijgen. Dat vind ik echt compleet respectloos.. Van ts ook wel, maar ik schat in dat zij gewoon verliefd en naief was.
Oh wat een klap voor die vrouw Zelf niet zwanger kunnen worden, je man verliezen...en binnen 4 maanden is ze zwanger!! Verschrikkelijk! Het samen opvoeden met zijn ex....ALS dat zou kunnen/lukken/mogen, heb ik ontstellend veel respect voor die mensen. Want dan zet je echt alles van jezelf opzij. Niet dat het een optie is in dit geval, maar het idee alleen al..ik weet niet of ik dat zou kunnen!
wat is dan het verschil tussen eerste en tweede trimester abortus laten plegen? in beide gevallen beeindig je een leven.
Ik heb persoonlijk ook geen moeite met abortus, om reden als verkrachting, of per ongeluk zwanger worden en het simpel weg niet willen, er nog niet klaar voor zijn, er financieel niet goed genoeg voor te staan, je hebt al 5 kinderen en door die 6e te laten komen trek je het allemaal niet meer.... Allemaal prima, heb ik geen moeite mee.... Maaar..... Ik heb wel moeite met over abortus praten wanneer je hier bewust voor gekozen hebt, ts heeft zelf gekozen om zwanger te willen worden van hem na 2 maanden !
Ach kom op. Ik ben zelf voor de duidelijkheid niet pro abortus. Ikzelf zou er nooit voor kiezen. Maar ik veroordeel niemand die hiervoor kiest en ook ik zie wel degelijk verschil in abortus in de eerste trimester of de tweede.
Hoe groter het is, hoe meer het echt een babytje is. In het begin is het een vreemd misvormd dingetje (welke we allemaal meteen liefhebben. Tenminste als je het wilt houden). Maar voordat wij deze discussie uitgebreid aangaan. Laat ik nog eens zeggen, ik ben niet voor abortus. Ik zou het nooit doen omdat ook ik het zie als een leven. Ik begrijp wel dat niet iedereen zo denkt en dan vind ik dat je het beter zo snel mogelijk kan doen dan lang wachten en het uiteindelijk toch doen. Zelf heb ik moeite gehad met zwanger worden dus ik neem het niet voor lief en zie het niet als vanzelfsprekend. Nogmaals, ik ben niet voor abortus. Maar veroordeel niemand die hier wel voor kiest.
Nouja om te beginnen is de "behandeling" al anders, met dat tot 8 weken je vaak met een pilletje afkunt, Tot 11-12 weken met zuigcurretage En vanaf het tweede trimester is het instrumenteel wat inhoud dat ze met instrumenten het kindje moeten verkleinen oftewel knippen omdat het anders niet Door het zuig slangetje past. Ook vind ik het dan meer kind dan met 8 weken, Ik ben ook niet voor abortus,maar snap sommige beweegredenen wel om voor abortus te kiezen,
hoe het in zn werk gaat heb ik op jonge leeftijd al eens in een docu gezien die beelden zie ik elke keer als ik het woord abortus zie of hoor. naar mijn mening begint leven bij de bevruchting al is het maar een vreemd dingetje en zou het zelf ook nooit zonder medische reden doen. voor mij maakt het dus niet uit welk trimester je zit abortus is abortus maar zal er tegenover mensen die ik niet ken geen oordeel over vellen. maar goed verder geen discussie van mijn kant meer over abortus daar heeft ts verder ook niks aan. OT. ts ik hoop dat je een keuze maakt die voor jou het beste is en waar je zelf 100% achter staat.