Wat een situatie zeg... Ik ben absoluut geen voorstander van abortus (verkrachting e.d. daargelaten), maar in dit geval... Ik denk dat je voor jezelf heel goed in kaart moet gaan brengen hoe je leven er mogelijk uit zal gaan zien als je het kindje laat komen: je ex blijft bij zijn vrouw, het kindje gaat deels opgevoed worden door je ex samen met zijn vrouw (hoe lief zal zij zijn voor het kindje dat verwekt is bij minnares?), je krijgt het financieel lastiger, nieuwe relaties worden lastiger, je levert veel vrijheid in als alleenstaande moeder etc. etc. Ik schets het even heel negatief, maar ik zou toch maar rekening houden met het allerslechtste scenario... En ben je in die situatie in staat om rechtop te blijven staan en goed voor het kindje te zorgen? Afgaande van het verhaal in dit topic heb ik zo mijn twijfels of dat goed gaat komen... Met alle respect, maar je keuzes tot nu toe klinken zo ondoordacht en onvolwassen dat het voor alle partijen misschien beter is om de zwangerschap af te breken. Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst!
Dat is afhankelijk van hoe ze dit oplost ; als ze een goede moeder word dan heeft ze geen verkeerde beslissing genomen maar ik begrijp wat je bedoeld ; beide hebben snel besloten een kind te " nemen" en staan nu niet meer achter hun beslissing ..aan kinderen beginnen is een verantwoordelijkheid en die kan de vader schijnbaar niet echt aan.. Maar ik vind ook dat je als moeder zo een beslissing niet zomaar neemt. Je bent klaar om moeder te worden of niet .. Dat heeft weinig met je relatie te maken .. Stel je kind is net geboren kan je partner je ook verlaten.. Of stel je bent moeder van twee jonge kinderen en je partner komt te overlijden dan sta je er ook alleen voor en zeg je ook niet m'n partner is er niet meer dus het is onze tijd niet ; ik doe de kinderen weg.. Je bent moeder of niet dat weet je voordat je eraan begint maar toch vind ik hem nog steeds een klojo
Uhm...dat ik de woorden 'zwaaiende armpjes' enz gebruikt kan dan misschien overkomen als emotioneel onder druk zetten, maar in mijn ogen is het wel iets waar je mee rekening moet houden. Ik ben niet anti-abortus (ook al zou ik zelf niet gauw voor kiezen), want idd...als je het totaal niet zou zien zitten of het gaat gewoon niet, dan is dat soms gewoon de beste keuze. Hoe verdrietig ook... Maar in dit geval koos ts ervoor om zwanger te worden. Ok, ze koos er niet voor om dit alleen te gaan doen...maar met die optie moet je altijd rekening houden. Want je man kan ook overlijden bijv. Als er dan wordt gesproken over abortus, terwijl je in eerste instantie het kindje heel graag wilde (of nog steeds), dan vind ik dat je wel even heel bewust moet nadenken wat er nou precies in je lichaam aan het groeien is. Maar dat is puur mijn mening in deze situatie, dat betekent niet dat ik dan sowieso tegen abortus ben en meteen iedereen emotioneel onder druk wil zetten (en ja, als je zelf kindjes hebt en/of bent verloren, dan besef je soms pas hoe waardevol zo'n leventje is. Eenmaal weggehaald kan je nooit meer terug, dus ik vind dat er ten alle tijden goed over nagedacht moet worden. En nu leek de term 'abortus' in een opwelling/wanhoopsdaad genoemd te zijn...wat ik misschien verkeerd begrepen kan hebben hoor)
Ben ik nou de enige die het idee heeft dat de vent in kwestie ts wellicht heeft gebruikt als "broed"-optie? Gezien het feit dat 1) hij met de ex-vrouw in kwestie (als de scheiding ook daadwerkelijk in gang is gezet tenminste) geen kinderen kon krijgen, maar TS wel binnen 2 mnd zwanger heeft geschopt en 2) vervolgens voorstelt om het kind samen met zijn ex-vrouw op te voeden............. Weet niet, ergens klopt er iets niet aan het verhaal, het is allemaal een beetje "te" convenient van zijn kant....
Dat dacht ik ook maar durfde er niet goed over te beginnen omdat ik Van nature wat achterdochtig ben maar ik vind het ook nogal merkwaardig. Ben benieuwd hoe hij zou reageren als TS het kindje zou houden maar zou plannen om bijv naar Frankrijk te verhuizen ..
Ik ben dus inderdaad ook zo'n achterdochtig geval en het klinkt gewoon allemaal té apart. Ben ook inderdaad wel benieuwd hoe hij dan zou reageren als ze zoiets voor zou stellen......denk dat dan ineens de hel losbreekt, want dat is het ZIJN kind en gaat het om ZIJN rechten etc.
Hij heeft voorgesteld het kind op te voeden met zijn ex en jij vraagt je nog af of hij misschien voor je gaat kiezen, probeert je foetus nog in te zetten als drukmiddel? On-ge-lo-fe-lijk... Tijd om je ogen te openen en eens uit te stippelen hoe je als alleenstaande verder gaat!
oh my.. stel dat dit zo zou zijn dan hield ik mijn kind er ver van uit de buurt.. lijkt mij dat je een behoorlijk zieke geest moet hebben om zo aan een kind te komen..
Dus je vindt je rol als buitenvrouwtje niet leuk? Het stoken in een huwelijk is niet helemaal geslaagd en daarom manipuleer je hem maar om het kindje te laten aborteren? Arme vrouw.. En arm kind! Buiten dat, als jij al besluit om eventjes binnen 2 maandjes zwanger te raken van een getrouwde man en nu verwacht dat je je huisje boompje beestje hebt, dan ben je domme dan je verhaal klinkt.
Nou Nahla2013, slechte dag? Prima dat je het niet eens bent met haar keuzes maar zo l-u-l-lig doen is niet nodig.
Dit ja.. Zal me ook niets verbazen dat de man in kwestie 10 a 20 jaar ouder is. Niet dat dat normaal zal uit maken maar in dit geval maakt dat wel degelijk uit.
Je kan best op je eigen benen staan. Accepteer de situatie. En wees sterk praat desnoods met iemand hierover. En wees positief
Het is misschien niet aardig, maar wel waar. Iedereen heeft het maar over die kerel, maar TS valt echt net zoveel te verwijten. Het is echt volstrekt onverantwoord om je zo snel te laten bezwangeren door iemand die nog niet eens klaar is met zn huwelijk.
Nee dat doe ik ook niet. Vind ik ook niet dat ze het verdient om zich zo slecht te voelen. Maar ze hebben met twee bewust voor een kindje gekozen dus nu moeten ze met twee er het beste van maken... Ook al gaan hun twee wegen apart.