In ziekenhuizen zit ook altijd een dietisten afdeling. Misschien een idee om via je ka een doorverwijzing te krijgen? En ik weet niet of een pedagogisch iemand je zou kunnen helpen??
mij lijkt dat ze in een kinderziekenhuis toch wel gespecialiseerd artsen of therapeuten hebben. er komen daar kinderen emt allerlei soorten problemen en ik kan me niet voorstellen dat daar niet mee rkinderen met angst voor eten of problemen met slikken ofzo ik noem maar wat zitten ( door medische problemen lijkt me dat toch soms wel voor de hand liggend ) dan is het dus zaak om een verwijzing naar een speciaal kinderziekenhuis te krijgen misschien?
ik lees nu van je bezoek aan de HA, wat vervelend zeg!! Hopelijk hoor je gauw wat van de dietiste. Wat Yinte schrijft klinkt idd wel zoals het bij quinn gaat.
Als ik de Nat. Telefoongids open, zie ik een hele hoop dietisten in Den Haag! Gewoon eens bellen of ze ook gespecialiseerd zijn in kinderdietiek. Strijd aan tafel 07.06 Strijd aan tafel is voor veel ouders herkenbaar. Peuters en kleuters zijn hun eigen wil aan het uitproberen en het woordje 'nee' hoort daarbij. Niet eten heeft bij peuters vaak meer met de peuterpuberteit te maken dan met het eten zelf. Ze zeggen nee tegen alles, dus ook tegen het eten. Ze zeggen al nee voordat ze iets hebben geproefd, gewoon om te kijken wat er dan gebeurt: ouders gaan spelletjes doen, liedjes zingen, mopperen, worden boos, tillen je de kinderstoel uit, roeren appelmoes door het eten; ze doen een heleboel. Dat vinden ze zo spannend, dat ze de volgende keer wéér nee tegen hun eten zeggen. Ga daarom gerust op het woordje 'nee' in, maar koppel het woord niet aan de maaltijd. Zing bijvoorbeeld samen het nee-liedje en laat je kind zo vaak nee roepen als hij wil. Daarna ga je over tot de orde van de dag en zet je je peuter zijn bordje voor. Zo blijft het gezellig aan tafel: *laat de maaltijd niet langer dan 20 minuten duren *praat gezellig over alles behalve over éten (dus niet: 'Goh vind je ook niet dat de wortels zo lekker smaken, papa?') *laat je peuter lekker knoeien en smakken, tafelmanieren komen later wel *dwing je kind niet zijn bord leeg te eten (doen volwassenen ook niet) *geef je kind gewoon zijn toetje, al at hij slecht. Voor straf geen toetje heeft geen effect op een peuter. Bovendien krijgt hij met een toetje voedingsstoffen binnen. *Haal het bord weg als de tijd om is. Bijzondere eettips 01.07 Met deze 6 bijzondere tips krijg je je kind vast wel aan het eten! 1. Ga de strijd niet aan Alle onderzoeken wijzen in dezelfde richting: dwang werkt averechts. Stel als ouders zelf het goede voorbeeld en dring niet te veel aan. Anders loop je het gevaar dat een fase van slecht eten en welk kind kent die niet verzandt in een permanente weerzin tegen eten. 2. Gebruik vingerpoppetjes Vingerpoppetjes kunnen de maaltijd een stuk interessanter maken. De poppetjes kunnen namelijk niet eten en willen graag s zien hoe dat gaat. 3. Zet meerdere gerechten op tafel Ook kinderen willen graag zelf wat te zeggen hebben. De meeste vinden het prettig op tafel wat te kiezen te hebben. Meerdere groenten of een hapjesmaaltijd kan dan uitkomst bieden. Met zn allen eten van een schaal in plaats van eten opscheppen op borden maakt het eten ongedwongen. Of serveer iets nieuws in combinatie met iets ouds. 4. Benoem nieuwe dingen Net zoals volwassenen het in een restaurant op prijs stellen wanneer de ober vertelt wat er in een onbekend gerecht zit, houden kinderen van tekst en uitleg. Dit heet selderij en het is eigenlijk een soort appel, daar smaakt het ook een beetje naar.Of: Die bruine kleur komt doordat het van vlees is gemaakt. 5. Begin met een ritueel Door voor het eten een ritueel in te voeren, kijken kinderen met spanning uit naar het eten en krijgen ze een positieve associatie. Je kunt een liedje zingen (bijvoorbeeld het welbekende smakelijk eten, smakelijk drinken, hap, hap, hap) of zelf een kreet verzinnen en die luidkeels scanderen. Verwachting naar het eten uitkijken is de beste voorbereiding. 6. Samen eten Dit spelletje voor geliefden werkt vast ook perfect bij kinderen. Deel samen een spaghettisliert (of knakworst of sperzieboon) en eet naar elkaars mond toe. bron: Stefan Kleintjes, kinderdietist