Mijn moeder was 17 toen ze voor het eerst zwanger was...ik ben midden 30 en ben nu zwanger van mijn eerste kindje.... Nu vind ik de opmerkingen van mijn moeder zo dubbel soms...(meestal laat ik het ook maar...ene oor in - andere weer uit..ze bedoelt het vast niet echt slecht en is ook erg betrokken verder). Nu heeft ze al MEERDERE malen ("jahaa weet het nu wel!") laten weten, dat ik wel al een stuk ouder ben en het daarom misschien wat zwaar heb nu tja, zou kunnen natuurlijk... Nu zei ze gisteren opeens (dat vond ik minder leuk!) "tja, in het begin dacht ik wel eens bij je 'kom op', maar nu denk ik 'je bent natuurlijk toch wat ouder". Dit raakte me wel aan de ene kant dacht ik 'oh, dacht jij KOM OP?' (ik ben tot week 22 kotsmisselijk geweest en had daarbij een pittige full-time job). Aan de andere kant heeft ze me eerder verteld dat ze bij mijn broer 9 maanden lang kotsmisselijk is geweest (dan zou je zeggen 'een beetje empathie'). Ik heb verder ook geen gevoel dat ik ontzettend heb lopen klagen deze zwangerschap, dus snap het soms niet zo... Ik ben ervan overtuigd dat mensen een hoop vergeten van hun zwangerschap (waarschijnlijk wel goed ook), maar daardoor soms 'onhandige' opmerkingen maken vol onbegrip naar zwangeren... Herkennen jullie dit ook? Toch blijf ik maar gewoon mijn 'systeempje' van 'ene oor in - andere uit' te hanteren, mensen weten misschien niet beter (plus even van me 'afklagen' bij mijn vriend die het wel begrijpt en het forum natuurlijk...)
Jaja ik herken het! Alleen dan van mijn schoonmoeder. Die verteld ook steeds andere verhalen en eigenlijk geloof ik de helft al niet eens meer! Ook over de opvoeding zegt ze wel eens iets dat zij altijd deed en dan hoor ik van mijn vriend iets totaal anders. Mensen willen denk ik altijd wel iets te zeggen hebben, en misschien hebben ze een soort drang om hun goed bedoelde adviezen en/of opmerkingen te laten horen. Tegen mij zei me schoonmoeder altijd: "Ach het hoort erbij!" of "Aan alles komt een eind!" of "Niet gaan zeuren hoor!" Nou ik zeur niet, zeker bij deze zwangerschap niet. Begon alleen over iets naar een vraag van haar over de bevalling waar ik nogal angstig voor ben omdat mijn litteken van mijn keizersnede bijna scheurde de laatste keer (maar dat is een ander verhaal). Maar bij mijn schoonzusje was ze bezorgdheid ten top. Oke zij was zo veel aan het spugen dat ze 2x in het ziekenhuis is opgenomen, maar daarna bleef ze in het negatieve hangen terwijl er eigenlijk niet zo heel veel meer aan de hand was. En mijn schoonmoeder betuttelde haar ten top. Maar ja misschien is dat wel omdat dat haar dochter is en ik haar schoondochter, geen idee?! Maar goed om een lang verhaal kort te maken, ik herken het!
Hmm wel naar toch ... Vooral als mensen puur vanuit een vraag al bepaalde conclusies trekken.... Het jammere is dan dat je sommige dingen maar niet meer gaat vertellen.... Je leest het veel terug op het forum, op zich kan ik me redelijk goed distantieren van al die opmerkingen...alleen begin ik er wel steeds meer van overtuigd te raken dat mensen bepaalde aspecten van hun eigen zwangerschap zijn vergeten of nu ontzettend bagetalliseren... Vraag me af of ik dat straks onbewust ook ga doen ga in ieder geval hard mijn best doen om dit niet op een lompe manier over te brengen aan een zwangere vrouw...
Het valt mij juist op dat mijn moeder heel trots is. Ik herken dat van jullie dus helaas niet. Mijn moeder had altijd kritiek op me en nu vindt ze me geweldig. Ze vindt dat ik juist veel te 'fit' doe voor een hoogzwangere. Tja, ik voel me tot nu toe nog steeds geweldig. Ze wil ook steeds dat ik even ga zitten etc. En dan gaat ze weer wat voor me doen. Misschien hebben moeders en schoonmoeders ook een soort hormoon hiervoor?
Ik denk trouwens dat ene oor in, andere eruit een goed idee is hoor. Ik hoor van mijn moeder vaak dat ze heel veel dingen niet meer weet... misschien heeft jouw moeder dat ook, maar herinnert ze zich alleen nog de 'goeie' dingen en wij hebben nu eenmaal hormonen door ons lijf gieren die op bijna elke slak zout leggen... Ik vind dat je het super goed doet zo.
Mijn moeder is ook heel trots hoor maar heeft soms gewoon dubbelzinnige opmerkingen denk ik... You can't have 'm all I guess!
Ik herken het ook, maar dan precies andersom... Ik krijg juist altijd opmerkingen dat ik het niet zou weten omdat ik nog zo jong ben... Zelfs sommige mensen zonder kinderen (!) menen mij te moeten vertellen wat ik beter wel en niet kan doen... Denk dat je dat soort dingen het beste maar gewoon kunt negeren...
mijn moeder had pas een 'leuke' opmerking toen ik zwanger was van de eerste : Als ik jou was zou ik het maar bij 1 houden, Een tweede verpest alles! je kan dan niks meer! Heel leuk, aangezien IK haar tweede kind ben
@Meryl, inderdaad ook niet bepaald slimme opmerkingen. Moeders kunnen zich soms zo onhandig uitdrukken en met al die hormonen trek je het je ook nog eens veel meer aan dan normaal. Mijn moeder is echt zo'n type die voor iedereen klaar staat. Nu kon ik niet op het huis, de honden en de paarden letten omdat ik BI heb en ik merkte dat ze het er eigenlijk niet mee eens was. Dat raakt me dan ook. Ook telkens mijn BI begataliseren. Als we even weg zijn en ik ben moe van het lopen zegt ze "kom op" beetje doorbijten nu, anders blijf je maar aankomen! En bedankt.... Mijn moeder kreeg mij toen ze 20 was. Ik ben nu 25 en voor het eerst zwanger. Ik had al erg vroeg een kinderwens maar mijn moeder heeft het me steeds afgeraden. Pas sinds een half jaar, toen ze merkte dat ik het gewoon echt wilde merkte ik dat ze wat enthousiaster begon te worden. Ze zei ook altijd "als je zo jong begint kun je niks meer en is je leven verpest". Ik betrek het maar niet op mezelf... Verder is mijn moeder mijn beste vriendin, we kunnen het over alles hebben. Des te meer raakt het me dan als ze het ergens niet meer eens is of soms vreemde opmerkingen maakt. @Mamzie, wat een ondoordachte opmerking van haar. Ze zal het vast echt niet zo bedoelt hebben, maar leuk is anders.
Volgens mij is het moeders eigen om tot in den treure allerlei dingen te herhalen. In mijn zwangerschap heb ik haar bevallingen wel 20 keer gehoord... de eerste 3x is leuk maar daarna heb ik haar gewoon onderbroken en het verhaal afgemaakt.... (vinden ze niet leuk haha) Of playbacken als ze iets voor de 100e keer verteld is ook leuk... Gelukkig heeft ze wel veel begrip gehad voor mijn ziek zijn en kwalen. Helaas altijd wel gevolgd door: "nou ik had helemaal nergens last van bij beide kinderen" ....ja daar zit ik op te wachten.... Oja en de tips die ze je geven zijn altijd de beste, en zijn ook beter dan alle boeken van tegenwoordig waar 30 jaar op gestudeerd is. En natuurlijk worden ook de tips tot in den treure herhaald. Verder is m'n moeder een schat en ze is er altijd als ik 'r nodig heb!
Lastig is dat he? Gelukkig vielen bij mij de opmerkingen mee. Wel kreeg ik te horen toen ik nog amper kon lopen van de bekkeninstabiliteit dat zwangerschap geen ziekte is jaa dat snap ik ook wel maar iedere zwangerschap is anders. Of de opmerking van een client .. ''vroeger moesten we ook werken en hoorde je bekkenklachten nooooooit'' Gelukkig nooit iets van mijn moeder te horen gekregen. Alleen zei mijn schoonmoeder ineens een keer '' soww jij hebt ook ineens een dikke kop gekregen''..ze had me nog niet eens gedag gezegt toen ze binnen kwam maar zei meteen dat. 1 keer heeft ze (schoonmoeder) me toen wel heel erg gekwetst... ik had tijdens mijn zwangerschap haar weegschaal geleend.. van mij hoefde het niet maar ze zei dat het wel makkelijk was. Uiteindelijk was ik bij de eerste 30 kilo aangekomen. Toen mijn zoontje eenmaal geboren was en 10 dagen later mijn verjaardag was vroeg ze zo tussen neus en lippen door bij alle vizite... '' kun je al je oude broeken weer aan?'' ik zo nee nog niet... ooo zegt ze dat kon ik toen al wel'' .. waarover mijn moeder zei het is pas 10 dagen geleden .. ik paste mijn broeken toen ook nog niet hoor!! en om het nog leuker te maken mijn verjaardag kreeg ik als cadeau een weegschaal van mijn schoonmoeder ... en ze zei dan kan ik die van mij weer meenemen. Ik heb nooit ingezeten over de kilo's die ik toen aangekomen was maar dat heeft me toch wel heel erg geraakt en voelde me enorm voor lul staan.. Ben tussendoor even naar boven gelopen en heb even zitten huilen. Mijn moeder was echt woest en kon niet begrijpen dat ze dat zo zei.. Ik heb het maar zo gelaten, maar leuk vond ik het niet.. Soms hebben ze denk ik niet in de gaten dat ze een ander er mee raken.
Ja joh had mijn ma net aan de telefoon en ben heel gek met dr maar zeg dus 'ben zoooo misselijk de hele dag" Krijg ik letterlijk als antwoord: " stel je niet aan hoort erbij schat" Zo alsjeblieft.... Maar ach ken dr en dat is dan weer haar manier van ""kop op" Zucht ik ga weer op de bank liggen. Jij heel veel succes en maak je geen zorgen!
Inderdaad dames, het zal heus niet super rot bedoeld zijn, maar leuk is gewoon anders!! Vooral die schoonmoeder met die kilo's (kom op zeg!! Lompe actie...) We moeten ons er maar een soort van bij neerleggen denk ik, onze energie kunnen we nu wel voor heeeel andere dingen gebruiken!! Lucht bij mij sowieso op om te delen met lotgenoten hier haha....thnx!
Ik herken gelukkig helemaal niets van jullie verhalen, mijn moeder en schoonmoeder zijn juist heel bezorgd en geinteresseerd. Ze zijn nu beide op vakantie en ze bellen bijna iedere dag om te vragen hoe het met me gaat. Het leuke van deze zwangerschap is dat ik in dezelfde periode zwanger ben als mijn moeder van mij, dus ze begrijpt het als ik ervan baal als het warm is enzo en geeft dan tips over wat zij deed om af te koelen enz. Ik ben zelf geboren op 14 november en ik ben nu uitgerekend op 13 november. Het is wel vervelend als je opmerkingen krijgt die een beetje hard overkomen ook al bedoelen ze het niet zo. Normaal ben ik ook van het ene oor in en het andere uit, maar nu met al die hormonen is het wel wat moeilijker
GRRRRRR inneens komt dit topic als geroepen. Net de telefoon neergelegd want kan dr wel villen... Zeg dat ik kotsmisselijk ben aangezien ik net weer alles eruit gekotst (sorry) heb zegt ze dat ik dat gewoon moet ondergaan en al die misselijkheid vroeger ook niet zo opgeblazen werd.... Dus ik vroeg haar jij vind dus dat mensen die overgeven en daar ziek van zijn overdrijven...Ja in deze kwestie wel was het antwoord. En toen zei ik dat er zelfs mensen opgenomen worden in het ziekenhuis die niks binnen houden...Nou dat vond ze helemaal raar zoiets hoorde je vroeger niet en was echt zwaar overdreven... Heb maar ff neergelegd voor dat ik dingen ga zeggen waar ik spijt van krijg... Moedersssss zucht
Grrrrr....ik voel de irritatie even met je mee!! "vroeger was aaaaaaaaaaaaalles beter" (right!) - ene oor in - andere uit -
Ann, ik voel ook met je mee! Gatverdarrie! Zodra je zwanger bent mag je niet meer klagen lijkt wel! Ik vind het ook erg dat vrouwen die zelf zwanger zijn geweest hier aan mee doen, vooral de oude garde dan! Maar dat is ook zodra de kleine geboren is, van mijn oma kreeg ik te horen dat ik mijn dochter verwende omdat ik haar nog een keer de borst gaf omdat ze de eerste keer niet genoeg binnen had gekregen. En mijn schoonmoeder zei toen mijn zoontje nog maar 1 dag was en borstvoeding kreeg dat er een ritme in zijn voeding moest komen... Pfff natuurlijk ga ik er tegenin maar af en toe word je wel moe van die oude gedachtes hoor! Inderdaad 1 oor in andere oor uit, maar soms lukt het me niet hoor!
Ja idd soms moeilijk hoor. Vroeger waren ze dus eigenlijk volgens mijn moeder een stuk minder "kleinzerig" dan nu... Vermoeiend af en toe. Vroeger had je geen bulten alleen kuilen....
Brrr van sommige opmerkingen gaan mijn haren echt overeind staan! Gelukkig zijn mijn moeder en schoonmoeder alleen maar heel lief en belangstellend. Kan er dus -gelukkig- niet over meepraten...