Laat ik 1 ding eerst voorop stellen: Ik voel me enorm gelukkig en zou niet anders willen maar... hebben jullie ook weleens dat je ineens denkt.... waaahhh ik word mama... Alles zal veranderen..je bent niet meer met zijn tweeen en nog nooit zul je zo'n verantwoordelijkheid gehad hebben. Wat gaat er allemaal veranderen en kan ik het allemaal wel? vooral dat laatste... Soms ineens besef ik het..nog een paar maanden en dan...en dan gaat er soms zo'n steek van angst door me heen... ben ik nou raar of hebben meer meiden dit? xxx
Ik had het bij de eerste niet maar nu als mijn kleine boef een dag heeft waarop alles bij hem tegenzit (zoals vandaag) dan kan ik wel wanhopig worden dat ik er straks twee heb..
ik heb het ook hoor, kan ontzettend piekeren over van alles en nog wat. wat als... wat als.... Hoe gaan we het doen?........... Verantwoordelijk zijn voor iemand anders...... geen tijd meer met z'n 2tjes......... rekening houden met............... af en toe komt het naar boven, maar weet zeker dat mijn vriend en ik het samen kunnen en dat het goed komt!
Heel herkenbaar, en dan 's nachts zwetend wakker worden Maar alles komt goed hoor! Nu achteraf denk ik wel eens: dat ik daar zo zenuwachtig voor was hahaha. ach ik denk maar dat is alleen maar goed want dat betekend dat je over je kleintje nadenkt en het beste voor hem/haar wilt
Hier ook erg herkenbaar. Zit vaak ook te denken; "Kan ik het allemaal wel"... en hoe moet ik dit doen, en hoe moet ik dat doen...! Zijn inderdaad ook het meeste de hormonen hoor . Maar het is heel normaal dat je soms even een 'schrik' reactie krijgt..
dat is voor mij ook erg herkenbaar haha, loopt hier bijv ook alweer eentje een tijd te schreeuwen in bed en enorm driftig te zijn iedere dag.. kijken hoe dat straks gaat met een beeb erbij
wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! Was ook beetje bang dat jullie zouden denken, waarom ben je dan zwanger geworden hihi. ik geniet ook het meeste van de tijd hoor, maar af en toe... voel sinds een paar dagen ook echt bewegingen en dat maakt het allemaal ineens zo echt! bedankt voor jullie reacties! xx
wat jij opschrijft is wat ik ook voel.... ik ben nu 23 wkn zwanger maar ben nog niet helemaal aan t idee gewend dat ik straks mama ben... en vind het ook soms doodeng.. want ik heb géén idee hoe een baby werkt! hahahaha maar godzijdank dat de Kraamhulp dat allemaal wel weten.... ik geniet van mn zwangerschap maar vind het nog steeds een raar idee dat er zodadelijk iets moois uikomt waar ik verantwoordelijk voor ben, waar ik dag en nacht mee bezig zal zijn en wat mij uiteindelijk ooit mama zal noemen
heeel raar mss maar ik heb precies het tegenovergestelde...ik heb juist zo'n gevoel van...k zal ze es allemaal laten zien hoe het moet...kheb zo'n zin om mama te zijn...juist met de verantwoordlijkheid...maar mss gaat dit gevoel nog veranderen hoor hihi...maar sinds ik zwanger ben, puil ik uit van het zelfvertrouwen haha
Ik heb het ook hoor.....kan ik het wel ...alles wordt anders....en dan vooral het idee van het bevallen....dat heb ik sinds een paar dagen. Ik ben plotseling bang dat ik het niet kan....dan zegt mijn vriend...iedere vrouw kan het dus jij ook....maar dat neemt toch mijn angst niet weg ..raar he ik weet dat het eruit moet en ik hoop dat alles vlot zal gaan maar toch blijf ik een beetje bang. Ik lees ook bewust geen horror bevallingsverhalen. Verder ben ik super blij dat ik eindelijk mama word en ik denk ook dat het de hormonen zijn want ik ben normaal nooit zo.
tuurlijk herkenbaar! Heb dat nu met de 2e minder, maar ben wel heel benieuwd hoe het allemaal zal lopen. Ik heb van de eerste maanden babytijd heel erg genoten de eerste keer (nog steeds hoor), en verheug me er nu weer erg op, al vind ik het wel spannend hoe het zal zijn met 2 kindjes!
Wat ik meer heb is van: Ohh oh, 1 lijkt me al een verandering en verantwoordelijkheid, maar ik krijg er straks 2 in 1 keer ! Ga er min of meer vanuit dat ik straks niet beter weet, maar ja, ik vind het af en toe wel een eng idee. Kan ik dat wel..?? Ik krijg genoeg te horen: het zal een reden hebben dat je er meteen 2 krijgt, en dat geeft me wel enigzins een goed gevoel, maar ik herken je onzekerheden absoluut.
hoihoi, heel herkenbaar hoor! Ik had het ook toen ik zo rond de 17 weken was, angst, en hoe gaat t straks, doen we allemaal wel goed, straks niet meer met z'n 2en,maar 3en..enz... das heel normaal denk ik, komt gewoon heel veel op je af. Ik ben vandaag me 37e week alweer ingegaan, en t komt nu wel HEEL dichtbij! haha.. ook al samen zitten denken, hoe doen we dit en dat...en op voorbereiden. ook al ne tas klaar gezet, en moet nog wat spulletjes bij, zoals altijd haha... maar komt allemaal vast goed! Ben nu wel nieuwschierig naar ons kleintje! haha.. Geniet er lekker van,want voordat je het weet ben je ook al aan de laatste weekjes bezig... fijn weekend!
Bij mij is het echt met pieken en dalen. Aan de ene kant herken ik het helemaal, maar op andere momenten barst ik weer van het zelfvertrouwen en herken ik dus ook helemaal wat fafje omschrijft.. Heel erg afhankelijk van mijn 'mood' (en de hormonen waarschijnlijk..)